«Είμαι πολύ μεγάλη πια για ποδήλατο και πολύ φτωχή για να αγοράσω ηλεκτρικό αμάξι»

«Είμαι πολύ μεγάλη πια για ποδήλατο και πολύ φτωχή για να αγοράσω ηλεκτρικό αμάξι» Facebook Twitter
Oι πιο συνειδητοποιημένοι οικολογικά νέοι ψηφοφόροι, έχουν δώσει στην ομάδα τους το δυσοίωνο και μοιραίο όνομα «Η Τελευταία Γενιά», εκπρόσωποι της οποίας έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας μπροστά στο Ράιχσταγκ εδώ και 20 μέρες. Φωτ.: ΕΡΑ
0

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Η ΓΑΛΛΙΑ εξανίσταται δημοσίως, προκαλεί διπλωματικό σάλο, χτυπιέται κάτω και μοιάζει να διακατέχεται από τον οίστρο προδομένης βαμπ σε κοσμοπολίτικη σαπουνόπερα επειδή η Αυστραλία την τελευταία στιγμή αποφάσισε να ψωνίσει από αλλού υποβρύχια (για να μην έχουμε αμφιβολίες σχετικά με το τι πραγματικά θέτει τις Μεγάλες Δυνάμεις «εκτός εαυτού»), στον έτερο πυλώνα της Ευρωπαϊκής μας Ένωσης επικρατεί προεκλογικός πυρετός – όχι υψηλός πάντως–  και ένα κλίμα που φαίνεται να σέρνεται μεταξύ σύγχυσης και απάθειας σε σχέση με τις προοπτικές που διαγράφονται για τη μετά τη Μέρκελ εποχή. 

Σε μια πρόσφατη ανταπόκριση του Guardian από την προεκλογική εκστρατεία στη Γερμανία, είδα να εμφανίζεται στο ρεπορτάζ και μια δήλωση (υπερ)μεσήλικης αναποφάσιστης ψηφοφόρου, από την εργατική τάξη (ασχέτως αν έχει μείνει άνεργη εδώ και πολλά χρόνια, όπως λέει), που μου έκανε εντύπωση με το κοφτό και στεγνό της μήνυμα: «Είμαι πολύ μεγάλη για να καβαλάω ποδήλατο και πολύ φτωχή για να αγοράσω ηλεκτρικό αμάξι…». 

Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι. Ούτε καν με την προοπτική γρήγορων οικο-τρένων που θα διασχίζουν αδιάκοπα την ευρωπαϊκή νύχτα. 

Είναι αυτή ίσως μια χαρακτηριστική θέση και στάση ενός ατόμου που ξέμεινε με τα οράματα και τις προσδοκίες του 20ού αιώνα, που ουδέποτε ευοδώθηκαν, και τώρα παλεύει μεταξύ γηρατειών, επισφάλειας και αδυναμίας να παρακολουθήσει τις επιταγές μιας ξένης και αφιλόξενης εποχής. Πρόκειται επίσης για χαρακτηριστικό (και πανευρωπαϊκό) δείγμα ψηφοφόρου κάποιας ηλικίας, που ενδέχεται να αναζητήσει και να βρει αποκούμπι στο νοσταλγικό ρεπερτόριο των σύγχρονων μορφωμάτων της άκρας και της «εναλλακτικής» δεξιάς που μαστίζουν το πολιτικό τοπίο την τελευταία δεκαετία.

«Είμαι πολύ μεγάλη πια για ποδήλατο και πολύ φτωχή για να αγοράσω ηλεκτρικό αμάξι» Facebook Twitter
Μια ελκυστική σε όλους μας φαντασίωση: η εγκατάσταση μέσα στην επόμενη δεκαετία ενός πανευρωπαϊκού δικτύου νυχτερινών τρένων, από το Όσλο ως την Αθήνα και με άπειρους ενδιάμεσους συνδυασμούς.

Όπως και να 'χει, αυτή ήταν η πικρόχολη απόκρισή της στο φιλόδοξο πρόγραμμα των Πράσινων της Αναλένα Μπέρμποκ, ένα από τα πλάνα του οποίου είχε μεγάλη ανταπόκριση την προηγούμενη εβδομάδα στα social media ανά την Ευρώπη, καθώς απεικονίζει μια ελκυστική σε όλους μας φαντασίωση: την εγκατάσταση μέσα στην επόμενη δεκαετία ενός πανευρωπαϊκού δικτύου νυχτερινών τρένων, από το Όσλο ως την Αθήνα και με άπειρους ενδιάμεσους συνδυασμούς. Ένα νουάρ interrail ως αντιπερισπασμός στην απειλητική σκιά της κλιματικής αλλαγής. 

Στον αντίποδα του ηλικιακού φάσματος βρίσκονται πολλοί νεαροί και «πρωτόβγαλτοι» ψηφοφόροι που ήταν βρέφη όταν εξελέγη για πρώτη φορά η Άνγκελα Μέρκελ, η μοναδική Καγκελάριος που γνώρισαν ποτέ. Εμείς τουλάχιστον ποτέ δεν είχαμε τέτοιο πρόβλημα.

Κάποιοι από αυτούς, οι πιο συνειδητοποιημένοι (ή οι πιο αρπαγμένοι) οικολογικά, έχουν δώσει στην ομάδα τους το δυσοίωνο και μοιραίο όνομα «Η Τελευταία Γενιά», εκπρόσωποι της οποίας έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας μπροστά στο Ράιχσταγκ εδώ και 20 μέρες ζητώντας από τους επιφανείς υποψήφιους των εκλογών να διεξαγάγουν επειγόντως κοινή δημόσια συζήτηση για το κλιματικό αδιέξοδο στο οποίο έχουμε ήδη περιέλθει.    

«Είμαι εντελώς απογοητευμένος», εμφανίζεται να δηλώνει στο ίδιο άρθρο του Guardian ο Γιάκομπ Χάιντζ, ένας εκ των απεργών πείνας. «Καμιά ελπίδα δεν τρέφω γι’ αυτές τις εκλογές από τη στιγμή που τα κόμματα ηγεσίας όχι μόνο δεν έχουν κανένα πρόγραμμα αποτροπής της τεράστιας κρίσης που καταφτάνει, αλλά ούτε καν τη διάθεση να κάνουν μια ειλικρινή συζήτηση γι’ αυτό το θέμα».

Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι ποτέ ικανοποιημένοι. Ούτε καν με την προοπτική γρήγορων οικο-τρένων που θα διασχίζουν αδιάκοπα την ευρωπαϊκή νύχτα. 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Daily / Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται το πρώτο μεγάλο συνέδριο για την κινηματογραφική κριτική στην Ελλάδα, που θα διεξαχθεί από την Πέμπτη ως και το Σάββατο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Daily / Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Η επανεκλογή του Τραμπ έχει αλλάξει ξαφνικά τον τόνο της δημόσιας συζήτησης, κάνοντάς την πολύ πιο φιλική ως προς τις θέσεις της «λαϊκίστικης δεξιάς».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που την στήριξαν;

Daily / Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που τη στήριξαν;

Στην Ελλάδα, πάντως, οι διασημότητες συχνά δεν κάνουν τον κόπο καν να δηλώσουν επίσημα την εκλογική στήριξή τους. Απλά, βάζουν υποψηφιότητα οι ίδιοι και οι ίδιες και εκλέγουν απευθείας τους εαυτούς τους σε θέσεις βουλευτών και ευρωβουλευτών.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Daily / Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Μια συντονισμένη απόπειρα να παρουσιαστούν οι φανατικοί οπαδοί της Μακάμπι ως αθώα θύματα ή και ήρωες ακόμα, παρά τις επιθέσεις και τις προκλήσεις στις οποίες προέβησαν πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα της ομάδας τους εναντίον του Άγιαξ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ελληνικές σειρές των 90s: comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Daily / Ελληνικές σειρές των '90s: Comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Οι τηλεοπτικές σειρές της πρώτης δεκαετίας των ιδιωτικών καναλιών φαίνονται να έχουν υποκαταστήσει σ’ ένα μεγάλο κοινό τον ρόλο που έπαιζαν για μισό αιώνα σχεδόν οι ελληνικές ταινίες της ακμής του βιομηχανικού σινεμά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

Daily / Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

«Το Ισραήλ πάνω απ' όλα», έγραψε με εθνικοσοσιαλιστικό ρίγος, αν και ιστορικός του Ολοκαυτώματος, ο Αριέλ Λεκαδίτης αμέσως μετά (και παρά) την ανακοίνωση του εκδοτικού του οίκου ότι διακόπτει τη συνεργασία τους εξαιτίας «των χυδαίων αναρτήσεών του».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η παλιά παραλιακή και η σύγχρονη «Αθηναϊκή Ριβιέρα»

Daily / Η παλιά παραλιακή και η σύγχρονη «Αθηναϊκή Ριβιέρα»

Μια ονομασία που μοιάζει συγχρόνως νεοπλουτίστικη και φτωχομπινέδικη, ειδικά σε όσους από εμάς μεγαλώσαμε στα Νότια και δεν νιώσαμε ποτέ ότι υπήρχε ανάγκη ούτε για τόσο ισοπεδωτική «ανάπλαση» ούτε και για τέτοιους τουριστικούς ευφημισμούς.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ