«Πολύ δραματικοί αυτοί οι Παλαιστίνιοι»: Όταν ο σαρκασμός είναι πιο αποτελεσματικός από τις αναλύσεις

«Πολύ δραματικοί αυτοί οι Παλαιστίνιοι»: Όταν ο σαρκασμός είναι πιο αποτελεσματικός από τις αναλύσεις Facebook Twitter
«Το Ισραήλ μονίμως εμφανίζεται ως το θύμα, αυτή αποκλειστικά την εικόνα θέλει να περνάει προς τα έξω. Είναι μια πολύ δύσκολη σχέση, η σχέση με το Ισραήλ».
0

«ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΙ είναι πολύ δραματικοί, κλαίγονται διαρκώς ότι "το Ισραήλ μας σκοτώνει". Αλλά δεν πεθαίνουν ποτέ, όλο επιστρέφουν. Είναι πολύ δύσκολο να τους σκοτώσεις. Το ξέρω γιατί είμαι παντρεμένος με Παλαιστίνια. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν καταφέρνω να τη βγάλω από τη μέση… Δεν κάνω μαύρο χιούμορ. Προσπαθώ πραγματικά κάθε φορά, αλλά εκείνη χρησιμοποιεί τα παιδιά μας ως ανθρώπινες ασπίδες».

Το χιούμορ κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει. Το παραπάνω είναι ένα απόσπασμα από την προχθεσινή συνέντευξη του διάσημου Αιγύπτιου κωμικού (και πολλά παραπάνω) Μπάσεμ Γιουσέφ στην εκπομπή Uncensored του λιπαρού Πιρς Μόργκαν.

Η συνέντευξη έχει γίνει viral σπάζοντας κάθε ρεκόρ θέασης, αποδεικνύοντας ότι κάποιες φορές είναι οι «μη ειδικοί» εκείνοι που μπορούν να μεταδώσουν μια πραγματικότητα και μια ουσία πολύ πιο αποτελεσματικά από τους πιο επιφανείς αναλυτές. 

«Ίσως μια λύση θα ήταν να σκοτώσουμε όσους περισσότερους Παλαιστίνιους μπορούμε και να αφήσουμε κάποιους να επιβιώσουν ως είδη υπό εξαφάνιση που δεν θα μας ενοχλούν πια. Και μετά να κάνουμε μια καμπάνια για την προστασία αυτών των λίγων που θα μείνουν».

Όχι ότι ο Γιουσέφ είναι κανένας τυχαίος. Το οξύ πνεύμα του και το χάρισμά του στη σατιρική προσέγγιση των πραγμάτων τον έκαναν τελικά να εγκαταλείψει μια λαμπρή καριέρα ως καρδιοχειρουργός για να βρεθεί στην prime time ζώνη της αιγυπτιακής τηλεόρασης με μια εκπομπή πολιτικής σάτιρας που ήταν το αντίστοιχο του Daily Show του Τζον Στιούαρτ, με τον οποίον έμελλε να συναντηθούν και να συνεργαστούν.

Οι περιορισμοί όμως που κατά καιρούς δεχόταν (συνήθως για «προσβολή του Ισλάμ και εξύβριση του ισλαμιστή προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι») τον ανάγκασαν τελικά να μετακομίσει στην Αμερική –όπου μεταξύ άλλων έχει θητεύσει ως επίτιμος λέκτορας στο Institute of Politics (IOP) του Χάρβαρντ και στο Center of Democracy του Στάνφορντ– και συγκεκριμένα στο Σαν Φρανσίσκο, όπου ζει και εργάζεται από το 2014 μέχρι σήμερα.

«Αν θέλεις να ακούσεις από εμένα μόνο τον απόηχο της άποψής σου, μπορώ να καταδικάσω απλώς τη Χαμάς και να πάω σπίτι μου. Το κάνω και τώρα. Fuck Hamas!», λέει από το «παράθυρό» του ο Γιουσέφ στον Μόργκαν, για να εισπράξει ακολούθως το ερώτημα: «Αν βρισκόσουν εσύ στη θέση του Ισραήλ τι θα έκανες μετά την επίθεση της Χαμάς;». Και ο Γιουσέφ απαντά: «Θα σκότωνα όσους περισσότερους μπορούσα να σκοτώσω γιατί πολύ απλά μου επιτρέπουν να το κάνω».  

«Αν δηλώσεις a priori πως κάποιος είναι καλός, στα μάτια του κοινού δεν μπορεί να κάνει ποτέ τίποτα κακό», συνεχίζει. «Αν τον χαρακτηρίσεις κακό, τότε αυτομάτως δικαιολογείται η εξόντωσή του. Αυτά τα πράγματα δεν είναι καινούργια. Η Δύση χτίστηκε πάνω σε τέτοιες αναπαραστάσεις. Ίσως μια λύση θα ήταν να σκοτώσουμε όσους περισσότερους Παλαιστίνιους μπορούμε και να αφήσουμε κάποιους να επιβιώσουν ως είδη υπό εξαφάνιση που δεν θα μας ενοχλούν πια. Και μετά να κάνουμε μια καμπάνια για την προστασία αυτών των λίγων που θα μείνουν».

Κάποια στιγμή ο Μόργκαν τον ρωτάει γιατί δεν υπάρχει κάποιος σαν τον Νέλσον Μαντέλα (!) στην Παλαιστίνη (λησμονώντας ότι οι προπομποί του στη βρετανική συντηρητική αρθρογραφία χαρακτήριζαν τον Μαντέλα «τρομοκράτη») για να λάβει την απάντηση του Γιουσέφ ότι, ακριβώς επειδή είχε άμεση επίγνωση του τι σημαίνει απαρτχάιντ, ο Νοτιοαφρικανός ηγέτης ήταν από τους πιο σφοδρούς επικριτές της πολιτικής του Ισραήλ στα κατεχόμενα.

«Το Ισραήλ μονίμως εμφανίζεται ως το θύμα, αυτή αποκλειστικά την εικόνα θέλει να περνάει προς τα έξω. Είναι μια πολύ δύσκολη σχέση, η σχέση με το Ισραήλ», ομολογεί ο Γιουσέφ. «Είναι σα να είσαι σε σχέση με ψυχοπαθή νάρκισσο που σε διαλύει και μετά σε κάνει να πιστεύεις ότι ήταν δικό σου το φταίξιμο».

Israel-Hamas War: Piers Morgan vs Bassem Youssef On Palestine's Treatment

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πού θα πάει τέλος πάντων η βαλίτσα με το Severance;

Daily / Πού θα πάει τέλος πάντων η βαλίτσα με το Severance;

Τρία χρόνια μετά τον πρώτο, ξεκίνησε πριν λίγες εβδομάδες ο πολυαναμενόμενος δεύτερος κύκλος της ατμοσφαιρικής, ρετροφουτουριστικής, αινιγματικής – και πανάκριβης – σειράς που κερδίζει όλο και περισσότερους πιστούς θεατές.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η Γάζα θα μας στοιχειώνει πάντα

Daily / Η Γάζα θα μας στοιχειώνει πάντα

Παρότι στο παρελθόν υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της πολιτικής του Ισραήλ, στο νέο του βιβλίο, ο επιφανής καθηγητής, συγγραφέας και αρθρογράφος Πίτερ Μπέιναρτ επιχειρεί να αναμετρηθεί ως Εβραίος με τη γενοκτονία στη Γάζα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ένα κοινωνικό γεγονός

Daily / Τέμπη: Ένα κοινωνικό γεγονός

Το τραύμα είναι βαρύ, η πληγή βαθιά, οι ενδείξεις συγκάλυψης χαστούκι στο πρόσωπο, ο κυνισμός των αρχών γροθιά στο στομάχι. Και ίσως αυτός ήταν ο λόγος που τόσοι άνθρωποι που δεν βγαίνουν τακτικά «στον δρόμο» αποφάσισαν να δηλώσουν τη φυσική τους συμμετοχή στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε το δρόμο για τα Όσκαρ 

Daily / Soundtrack to a Coup d’Etat: Ένα υβριδικό αριστούργημα που βρήκε τον δρόμο για τα Όσκαρ

Υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ταινίας ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους είναι αυτή η εκπληκτική ταινία που εκθέτει με αποκαλυπτικό τρόπο τη μεταχείριση της αφρόκρεμας της τζαζ μουσικής ως «βιτρίνας» για την καθαίρεση και τη δολοφονία του ηγέτη της ανεξαρτησίας του Κογκό, Πατρίς Λουμούμπα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Όταν ο κακοποιητής δηλώνει φεμινιστής

Daily / Όταν ο κακοποιητής δηλώνει φεμινιστής

Οι συντριπτικές αποκαλύψεις για σωρεία σεξουαλικών επιθέσεων εκ μέρους του διάσημου συγγραφέα Νιλ Γκέιμαν, ο οποίος συχνά εμφανιζόταν ως «φεμινιστής», αποδεικνύουν ότι οι χαρισματικοί άνθρωποι, αλλά και τα «power couples», πρέπει να προσεγγίζονται με ιδιαίτερη προσοχή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η προβοκατορία του Τοσκάνι

Daily / Η προβοκατορία του Τοσκάνι

Η πιο σημαντική, η πιο καίρια φωτογραφία που συνδέθηκε με τον Ολιβιέρο Τοσκάνι και τις αμφιλεγόμενες διαφημιστικές πρακτικές του –η θρησκευτική σχεδόν εικόνα του λιπόσαρκου ασθενή του AIDS στο νεκροκρέβατό του– δεν ήταν δική του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ