Το τραγούδι του επιζώντος

Το τραγούδι του επιζώντος Facebook Twitter
«Νιώθω εξόριστος από το θεϊκό / εγώ κι οι λυπημένοι φίλοι μου». Φωτ.: Randy Bachman/Getty Images/Ideal Image
0

ΜΠΟΡΕΙ ΟΙ NEW YORK DOLLS να κέρδισαν, έστω και καθυστερημένα, τη θέση τους στην ιστορία και στον μύθο ως σκανδαλώδεις προπομποί ή και γεννήτορες του πανκ, αδίκως όμως δεν ισχύει το ίδιο για την προσωπική πορεία του χαρισματικού τους ηγέτη/τραγουδιστή Ντέιβιντ Τζοχάνσεν που στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και για το σύντομο διάστημα προτού «αυτοπυρποληθούν» υπήρξε μια (ακόμα πιο) ανδρόγυνη και πιο περιθωριακή (και πιο εστέτ συγχρόνως), αλλά πάντα εκθαμβωτική και αεικίνητη εκδοχή του Μικ Τζάγκερ.

Αυτό το κενό επιχειρεί (και πετυχαίνει) να καλύψει αυτό το βιογραφικό/«συναυλιακό» ντοκιμαντέρ του Μάρτιν Σκορσέζε (και του μόνιμου συνεργάτη του Ντέιβιντ Τεντέσκι) με τίτλο Personality Crisis: One night only, που έκανε πρεμιέρα περίπου πριν από έναν μήνα στην πλατφόρμα του Showtime και είναι απολαυστικό. Γυρισμένη στο μεγαλύτερο μέρος της στο Café Carlyle του Μανχάταν, το ιστορικό (και πολύ classy) καμπαρέ του Upper East Side, τη νύχτα των 70ών γενεθλίων του Τζοχάνσον τον Ιανουάριο του 2020, η ταινία αποτελεί μια γιορτή της συναρπαστικής διαδρομής του στη μουσική αλλά και στους πιο εκλεκτικούς σταθμούς της αείμνηστης νεοϋορκέζικης μποεμίας – από το Chelsea Hotel και τις παραστάσεις του off-Broadway μέχρι το Max’s Kansas City και όλη τη σκηνή της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας.  

Λεπτός και αειθαλής, με πλούσιο «πομπαντούρ» τσουλούφι, λεπτό «ντούγκλα» μουστάκι αλά Ντίλαν ή Τζον Γουότερς κι ένα κομψό αστραφτερό κουστούμι , τραγουδά με τη βαθιά φωνή του και με το στυλ παλαιού crooner κομμάτια που θα έπρεπε να είναι πολύ πιο γνωστά, και ανάμεσά τους πετάει τις υπέροχες και πνευματώδεις παρλάτες του, ξετυλίγοντας ένα πνεύμα αφοσιωμένο στην αναζήτηση, όπως λέει, μιας «ιδιοφυούς γελοιότητας» και μιας «σακατεμένης ευτυχίας».  

Η παράσταση που δίνει ενώπιον αγαπημένων συνοδοιπόρων και φίλων (σε ένα από τα πρώτα τραπέζια κάθεται η Ντέμπι Χάρι), ερμηνεύοντας μαζί με την έξοχη μπάντα του τραγούδια από ολόκληρη την πορεία του είτε με τους Dolls, είτε σόλο, είτε ως Buster Poindexter (η alter ego περσόνα που είχε διαλέξει στα ’80s), εναλλάσσεται με αρχειακό υλικό και συνεντεύξεις του, παλιές και πρόσφατες. Λεπτός και αειθαλής, με πλούσιο «πομπαντούρ» τσουλούφι, λεπτό «ντούγκλα» μουστάκι αλά Ντίλαν ή Τζον Γουότερς κι ένα κομψό αστραφτερό κουστούμι (και με ένα κοκτέιλ ανά χείρας), τραγουδά με τη βαθιά φωνή του και με το στυλ παλαιού crooner κομμάτια που θα έπρεπε να είναι πολύ πιο γνωστά, και ανάμεσά τους πετάει τις υπέροχες και πνευματώδεις παρλάτες του, ξετυλίγοντας ένα πνεύμα αφοσιωμένο στην αναζήτηση, όπως λέει, μιας «ιδιοφυούς γελοιότητας» και μιας «σακατεμένης ευτυχίας».  

«Τίποτα δεν ξεθωριάζει όσο η επιτυχία», μονολογεί κάποια στιγμή, ενώ δηλώνει ότι «η κατεξοχήν σταθερά της ζωής μου ήταν πάντα η μουσική, πολλή μουσική», πριν αρχίσει να τραγουδά το «Plenty of Music» των New York Dolls, το οποίο λέει: «Νιώθω εξόριστος από το θεϊκό / εγώ κι οι λυπημένοι φίλοι μου». Μοιάζει όμως στη σκηνή να βρίσκεται σε σύνδεση με το «θεϊκό» ή με κάποιο πνεύμα που μέσω της μουσικής τον συνδέει με τους χαμένους συντρόφου.

New York Dolls - Plenty of music - Concert privé

Είναι άλλωστε ο μοναδικός επιζώντας από τους New York Dolls, καθώς μέσα στις δεκαετίες είδε κατά σειρά να φεύγουν από τη ζωή ο Billy Murcia, ο Johnny Thunders, ο Jerry Nolan, ο Arthur Kane και ο Sylvain Sylvain. «Επιτρέψτε μου να αναπολήσω για λίγο, σαν γέρος αισθηματίας που είμαι», λέει κάποια στιγμή χαμογελώντας, οι αναπολήσεις του όμως δεν έχουν τίποτα το ελεγειακό, ίσα-ίσα. Ακόμα και όταν παραδέχεται πως «όπου υπάρχει χρόνος, υπάρχει θλίψη», το λέει με θέρμη ζωής, ανακαλώντας αμέσως μετά τον Ιρλανδό ποιητή Τζόζεφ Κάμπελ: «Δεν μπορούμε να απαλλάξουμε τον κόσμο από τους καημούς, μπορούμε όμως να διαλέξουμε τη χαρά». Υπέροχος.

Personality Crisis: One Night Only (2023) Official Trailer

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LifO

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

‘CHAOS: The Manson Murders’: Ο Μάνσον βρίσκεται ακόμα μέσα στο κεφάλι μας 

Daily / «CHAOS: The Manson Murders». Ο Μάνσον βρίσκεται ακόμα μέσα στο κεφάλι μας 

Το νέο ντοκιμαντέρ του σπουδαίου Έρολ Μόρις επιχειρεί ένα διαφορετικό προφίλ του «σατανικού μεσσία», φωτίζοντας κάποιες από τις λιγότερο ίσως προβεβλημένες εκδοχές, αιτιάσεις και εικασίες γύρω από μια υπόθεση που μοιάζει με σταυροδρόμι του Κακού.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
The Face: Τότε που κάθε σελίδα ήταν πολύτιμη

Daily / The Face: Τότε που κάθε σελίδα ήταν πολύτιμη

Με αφορμή μια μεγάλη έκθεση στο Λονδίνο για το μυθικό βρετανικό περιοδικό και την επίδρασή του στη σύγχρονη κουλτούρα, θυμήθηκα το πρώτο τεύχος του που έπεσε στα χέρια μου, πριν από σαράντα χρόνια, όταν ήμουν μαθητής.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Sly Lives!: Τα μπλουζ του (ψυχεδελικού) πρίγκηπα

Daily / «Sly Lives!»: Τα μπλουζ του (ψυχεδελικού) πρίγκιπα

Ένα εξαιρετικό μουσικό ντοκιμαντέρ στο Disney+ για τη διαστημική άνοδο και την αργόσυρτη πτώση του ιδιοφυούς Sly Stone, ηγέτη της πιο εντυπωσιακά πολυμορφικής μπάντας όλων των εποχών, τόσο ηχητικά όσο και εμφανισιακά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
The White Lotus: Spa και διαλογισμός μετά φόνου στον τρίτο κύκλο της «καυτής» σειράς

Daily / The White Lotus: Spa και διαλογισμός μετά φόνου στον τρίτο κύκλο της «καυτής» σειράς

Σ’ ένα πολυτελές θέρετρο στην Ταϊλάνδη μεταφέρεται ο νέος κύκλος της επιτυχημένης σειράς που μόλις ξεκίνησε, φανερώνοντας κάποια σημεία κόπωσης, παρά το πάντα εντυπωσιακό στήσιμό της.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ω, τι κόσμος μπαμπά! 

Daily / Ω, τι κόσμος μπαμπά! 

Το παιδάκι του Μασκ που έκλεψε την παράσταση στο Οβάλ Γραφείο μπορεί να είναι το «μωρό της Ρόζμαρι», μπορεί όμως και να είναι ο Μεσσίας. Όλα είναι πιθανά στη δυστοπική σουρεάλα που ζούμε, και ο δρόμος προβλέπεται μακρύς κι αλλόκοτος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Πού θα πάει τέλος πάντων η βαλίτσα με το Severance;

Daily / Πού θα πάει τέλος πάντων η βαλίτσα με το Severance;

Τρία χρόνια μετά τον πρώτο, ξεκίνησε πριν λίγες εβδομάδες ο πολυαναμενόμενος δεύτερος κύκλος της ατμοσφαιρικής, ρετροφουτουριστικής, αινιγματικής – και πανάκριβης – σειράς που κερδίζει όλο και περισσότερους πιστούς θεατές.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ