Από το «Είμαστε ο ανθός της ελληνικής νεολαίας» στο «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη»

διαδήλωση υπέρ του Κουφοντίνα Facebook Twitter
Άλλο η συλλογική δραστηριοποίηση και άλλο ο πλήρης εξαγνισμός μιας φρικαλέας διαδρομής, από νεαρά άτομα που εξακολουθούν να έλκονται από την αντιεξουσιαστική αύρα του λεγόμενου «χώρου». Φωτ.: Εurokinissi
0



ΛΙΓΑ ΚΑΙ ΣΠΑΝΙΑ είναι τα πράγματα που μας εντυπωσιάζουν και μας σοκάρουν πραγματικά πλέον στον μάταιο, και όλο και πιο αλλόκοτο, τούτο κόσμο, η αλήθεια όμως είναι ότι μου προκάλεσε κι εμένα ένα σοκ και μια ταραχή αυτό το μεγαλοπρεπές πανό στην κορυφή της πορείας υπέρ της ικανοποίησης του αιτήματος του απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα, προκειμένου να παραμείνει στη ζωή. «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» έγραφε με κεφαλαία γράμματα. Κατανοώ τις τακτικές πρόκλησης εκ μέρους ριζοσπαστικών φορέων με σκοπό να ταρακουνηθεί η κοινή γνώμη, δεν περίμενα όμως τέτοιου είδους απροκάλυπτη ταύτιση με το όραμα και τα memoirs του Δ. Κουφοντίνα, που φέρουν αυτόν τον αγέρωχο –και δηλωτικό ενός εκ φύσεως επαναστατικού DNA– τίτλο.  


Αποτελεί αυτή η δήλωση μια σύγχρονη μετάλλαξη του «κλασικού» και vintage πλέον συνθήματος «Είμαστε ο ανθός της ελληνικής νεολαίας», που είχε κάνει την πρώτη θεαματική του εμφάνιση το 1990 σε πανό κατά τη διάρκεια πορείας ενάντια στην απόφαση αθώωσης του Μελίστα; Αν ναι, πρόκειται για μια μάλλον δυσάρεστη εξέλιξη, κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα. Είναι σαν να χάθηκε μια προδιάθεση υγιούς νεανικού σαρκασμού απέναντι στην καταπίεση του ανόσιου τριπτύχου πατρίς - θρησκεία - οικογένεια, το οποίο ζει και βασιλεύει, όπως διαπιστώνουμε καθημερινά, για να αντικατασταθεί από μια στεγνή ταύτιση με εγκληματικές, σκιώδεις και εντελώς αμφιλεγόμενες πολιτικά πρακτικές.   

Το καζάνι βράζει διεθνώς, τα απόνερα του lockdown διαχέονται στο ήδη φορτισμένο πεδίο του κοινωνικού σώματος, απειλώντας το με βραχυκύκλωμα και ηλεκτροπληξία, η ριζοσπαστική διάθεση πλανάται στον αέρα παράλληλα με τον κορωνοϊό.


Ούτε είμαι αντίθετος στο να γίνονται πορείες εν μέσω πανδημίας – αυτό μας μάρανε, την ώρα που αποδεικνύεται διαρκώς πόσο αναποτελεσματικά, γελοία και άστοχα είναι κάποια από τα μέτρα περιορισμού. Το καζάνι βράζει διεθνώς, τα απόνερα του lockdown διαχέονται στο ήδη φορτισμένο πεδίο του κοινωνικού σώματος, απειλώντας το με βραχυκύκλωμα και ηλεκτροπληξία, η ριζοσπαστική διάθεση πλανάται στον αέρα παράλληλα με τον κορωνοϊό. Δεν αντέχω όμως την αγιοποίηση τέτοιου είδους προσωπικοτήτων, ούτε την «κοινωνική δικαίωση» της δράσης τους. Άλλο η συλλογική δραστηριοποίηση και άλλο ο πλήρης εξαγνισμός μιας φρικαλέας διαδρομής, από νεαρά άτομα που εξακολουθούν να έλκονται από την αντιεξουσιαστική αύρα του λεγόμενου «χώρου». 


Όχι ότι μπορούν να δικαιολογηθούν οι υπόλοιπες δολοφονίες, θυμήθηκα όμως αυτές τις μέρες τη χαρακτηριστική περίπτωση του (Αφρο)Αμερικανού λοχία Ρόναλντ Στιούαρτ, ο οποίος εργαζόταν στο ΚΨΜ της βάσης του Ελληνικού και εκτελέστηκε από την οργάνωση τον Μάιο του 1991. Με εξαίρεση την τραγική περίπτωση του Θάνου Αξαρλιάν, ο οποίος δεν ήταν «στόχος» και καταχωρίστηκε στις «παράπλευρες απώλειες», σύμφωνα με τη λογική της «17Ν», αυτή ήταν η δολοφονία που είχε ταρακουνήσει πολλούς από εμάς, που μέχρι εκείνη την ώρα δεν υποστηρίζαμε μεν τη δράση της οργάνωσης, σφυρίζαμε αδιάφορα δε, πιστεύοντας κάπου μέσα μας ότι μπορεί να λειτουργεί και ως παραδειγματισμός για εκατοντάδες εκπροσώπους της εξουσίας και του κεφαλαίου με πολλούς σκελετούς στην ντουλάπα τους, ότι δεν είναι και το τέλος του κόσμου να ζουν με τον φόβο αυτοί που έχουν σπείρει τον φόβο και την επισφάλεια στους πολλούς. Μετά από εκείνη τη δολοφονία, όμως, παγιώθηκε η αίσθηση ότι επρόκειτο για φονιάδες που δεν είχαν ούτε τα κότσια ούτε την πρόθεση να αναμετρηθούν με πανίσχυρους στόχους. Και μπορούσαμε να το λέμε, όχι πια από μέσα μας αλλά δημόσια. Κι ας μας έκοβαν την καλημέρα οι πιο επαναστάτες από τους φίλους μας, όπως απειλούν να το κάνουν και τώρα.  

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ..

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Οπτική Γωνία / Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και βλέπει την πλάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, επαναφέρει τα σενάρια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Πόσο ρεαλιστικά όμως είναι όλα αυτά; 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Πορνό

Οπτική Γωνία / «Δεν μου αρέσει να νιώθω ότι παίζω τον ρόλο που είδαν σε μια ταινία πορνό»

Τρεις γυναίκες μιλούν για το πώς αντιμετώπισαν το θέμα της συστηματικής παρακολούθησης πορνογραφίας από τον ή την σύντροφό τους και για τις επιπτώσεις που είχε στη σχέση τους.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Ρεπορτάζ / Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Η προκήρυξη διαγωνισμού για την εξόρυξη αντιμονίου στη Βόρεια Χίο έχει φέρει σε αντιπαράθεση την τοπική κοινωνία με την κυβέρνηση. Τι υποστηρίζει κάθε πλευρά και πόσο πιθανός είναι ο περιβαλλοντικός κίνδυνος;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Τις επόμενες μέρες Θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη / «Τις επόμενες μέρες θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ερντογάν εναντίον Ιμάμογλου: Η αρχή ή το τέλος μιας σκληρής σύγκρουσης; O διευθυντής της Milliyet, ο ανταποκριτής της «Süddeutsche Zeitung» και πολίτες περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη και το χάος που απειλεί τη χώρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Eνηλικίωση, αυτή η αναπόφευκτη

Οπτική Γωνία / «Όταν, μεγάλος πια, χάνεις έναν γονιό, είσαι πολύ μεγάλος για να μεγαλώσεις»

Βγάζεις ταυτότητα στα 12, παίρνεις δίπλωμα οδήγησης μετά το λύκειο, έχεις δικαίωμα ψήφου στα 17. Όμως η αληθινή ενηλικίωση έρχεται όταν δεν είσαι πια το παιδί κάποιου.
ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη» Ή «Δεν λείπει η άποψη αλλά η έρευνα και η νηφάλια σκέψη»

Συνέντευξη / Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη»

Ο διευθυντής σύνταξης της κυριακάτικης έκδοσης της «Καθημερινής» δίνει την πρώτη του συνέντευξη και μιλά για το μέλλον των εντύπων, την ποιοτική δημοσιογραφία, τα social media αλλά και την κριτική που έχει δεχθεί κατά καιρούς το μέσο στο οποίο εργάζεται. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ