ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΟΥ μικρή με απασχολούσε ήταν: «Πού πάει η αγάπη όταν χάνεται;». Έτσι και για το «MasterChef» αναρωτιέμαι: «Πού πάει το πρώτο λεπτό που χάνεται;».
Όταν ξεκινάει ο χρόνος, το ρολόι προχωράει ένα λεπτό, χωρίς να μετράει ποτέ και πουθενά στον «διαγωνισμό». Τα παιδιά καίνε τα χέρια τους για λίγα δευτερόλεπτα, αλλά το πρώτο λεπτό πάει υπέρ πατρίδος, δηλαδή της σκηνοθεσίας.
Αυτή την βδομάδα αποδείχτηκε πλέον πόσο τεράστιο ταλέντο είναι η Μαργαρίτα. Άφωνοι μείναμε όλοι, ακόμα κι αν δεν πήρε την κάρτα εκείνη, λόγω του παρτενέρ της. Είναι μια αστείρευτη πηγή ταλέντου, με ιδέες να αναβλύζουν από μέσα της ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, και μας χαρίζει απλόχερα σε κάθε επεισόδιο την υψηλή γαστρονομία που όλοι αγαπάμε.
Η εβδομάδα αυτή ήταν και πάλι γεμάτη ανατροπές που μας κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον. Με έμπνευση από τον Γκόρντον Ράμσεϊ και μνήμες από το διάστημα που εργαζόταν στο Λονδίνο, ο Αλέξανδρος Σ., με τα ανοιχτά ραβιόλι παντζαριού του, κέρδισε τη δοκιμασία του mystery και το πλεονέκτημα για το τεστ δημιουργικότητας. Πολλοί είπαν ότι δεν είναι σωστό που κέρδισε το πιάτο του Αλέξανδρου, εφόσον ήταν αντιγραφή ενός πιάτου του Γκόρντον Ράμσεϊ. Δεν συμφωνώ. Mystery box ήταν, όχι τεστ δημιουργικότητας. Δεν κατάλαβα καθόλου την επιλογή του να μη λάβει μέρος στη διεκδίκηση της κάρτας ασυλίας.
Και έρχεται η πρώτη ανατροπή. Ο Πάνος ανακοίνωσε την απόφασή του να αποχωρήσει οικειοθελώς από τον διαγωνισμό. «Στα τσακίδια», που είπε κι ο Κοντιζάς σε επόμενο επεισόδιο.
Στο τεστ δημιουργικότητας το καλύτερο πιάτο το έφτιαξε η Μαργαρίτα. Εδώ θέλω να επισημάνω πόσο άδικο ήταν που οι κριτές δεν έδωσαν ποδιά στη Μαργαρίτα στα πρώτα αuditions, ενώ στη Βίλλη την έδωσαν στο πι και φι. Δεν θα ξεχάσω αυτή την αδικία ποτέ μου!
Η Βίλλη είναι ένα αξιολάτρευτο, πανέμορφο κορίτσι, πάνω στην οποία η ομάδα βγάζει όλα τα νεύρα και την πίεση, φωνάζοντάς της από τον εξώστη κάθε εξυπνακίστικη βλακεία, μόνο και μόνο για να «αποδείξουν» πως κάτι παραπάνω αξίζουν εκείνοι. Παρασυρμένη από την έπαρση της mastercard, η Μαρίνα ειρωνευόταν στα κιου τη λαδόκολλα στο τσέρκι του γλυκού της Βίλλης.
Λοιπόν, επειδή δεν αντέχω να ακούω βλακώδεις συμβουλές, από κανέναν, σας έχω νέα. Στο lava cake φυσικά βουτυρώνουμε και το τσέρκι και τη λαδόκολλα. Aν έχετε τα επαγγελματικά βιβλία της Gordon Bleu, θα διαβάσετε ότι αυτό είναι δεδομένο. Δεν θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε!
Για να σιγουρευτώ, τηλεφώνησα στον καλύτερο, για μένα, Έλληνα δάσκαλο chef-pâtissier, τον Χρήστο Βέργαδο, από το ΙΕΚ ΑΚΜΗ. Κι εκείνος με διαβεβαίωσε ότι είναι πάντα προτιμότερο να βουτυρωθούν και τα δύο, επειδή είναι ευαίσθητο το κέικ στο ξεφορμάρισμά του. Το ζητούμενο είναι να βγει εύκολα από τη φόρμα, ώστε να μη σπάσει και χυθεί το εσωτερικό του.
Πάμε τώρα στον χρόνο ψησίματος, που τη φάγανε την κοπέλα. Τη συνταγή τούς την είχαν δώσει γραμμένη, προφανώς γιατί υπήρχε χορηγός για τη σοκολάτα. Αν διαβάσετε απ’ έξω, στη συσκευασία, που έχει την ίδια συνταγή, θα δείτε ότι ο χρόνος ψησίματος είναι 10 λεπτά, και μάλιστα σε θερμοκρασία φούρνου 200 βαθμούς και όχι 180, που έψηνε εκείνη. Αυτός ο χρόνος δεν αναφέρθηκε ποτέ στη δοκιμασία. Και μιλάμε για τη συγκεκριμένη συνταγή. Γιατί δεν σημαίνει ότι ήταν αυτή η ίδια συνταγή που δούλευε η Μαρία, που επίσης έδωσε οδηγίες στη Βίλλη για να τη βοηθήσει.
Εγώ, στη δική μου, ας πούμε, βάζω τη μισή ποσότητα σοκολάτας από αυτήν της δοκιμασίας, άρα λογικό είναι ο χρόνος ψησίματος να διαφέρει. Με λίγα λόγια, καλό είναι οι παίκτες να μην κάνουν τόσο τους έξυπνους στους άλλους.
Από το παιχνίδι επιθυμητό είναι να φύγουν οι παίκτες με την υπόληψή τους ακέραιη κι ας μην έχουν κερδίσει το έπαθλο. Αυτό είπε, αν και πολύ μπερδευτικά, ο Παναγιώτης, όταν τον έκρινε ο Κουτσόπουλος για τα spring-rolls. Αυτά που είπε, δε, ότι σέβεται το πορτοφόλι των followers του, είναι αποστήθιση από συνέντευξη του Άκη Πετρετζίκη, του Masterchef της καρδιάς μας.
Η Μαρίνα, ως κάτοχος της κάρτας, είχε απίστευτη στρατηγική, και βέβαια την καλύτερη μεταγραφή που μπορούσε να γίνει, εξασφαλίζοντας τη Μαργαρίτα. Την Κωνσταντίνα την πήρε για να έχει μια φίλη στην ομάδα της και για να αφήσει την μπλε ομάδα χωρίς ζαχαροπλάστη. Όπως επίσης και τον Αλέξανδρο. Ένας είναι ο Αλέξανδρος πια. Τον άλλον τον χάσαμε στον δρόμο. Έχασε στη δοκιμασία αποχώρησης κι έφυγε από το παιχνίδι, χωρίς να καταλάβουμε ποτέ αν ξέρει να μαγειρεύει. Στο καλό να πάει, και με το καλό, γιατί πάει να παντρευτεί.
Στην ομαδική επικράτησε η απόλυτη χαύρα. Η Μαργαρίτα έδειξε τη θέλησή της, κάνοντας την υπερπροσπάθεια με τα στρείδια, επιχειρώντας να τα ανοίξει χωρίς το ειδικό γάντι –που δεν ξέρω για ποιον λόγο η παραγωγή δεν τους το έδωσε–, και μας έκανε να καρδιοχτυπήσουμε μην κόψει κανένα δάχτυλο.
Τα στρείδια, καθώς είπε πολύ σωστά ο Κοντιζάς, όπως και όλα τα θαλασσινά, πρέπει να τα μυρίζουμε και να ευωδιάζουν την αύρα της θάλασσας. Φροντίζουμε να μη χάσουμε το ζουμάκι που έχουν μέσα και, βέβαια, δεν αφήνουμε θραύσματα από όστρακο, όπως έκανε ο Κωνσταντίνος.
Ο Αλέξανδρος έκανε την απίστευτη βλακεία να μετράει τη θερμοκρασία σε φαρενάιτ, με αποτέλεσμα να τηγανίζει στους 90 αντί στους 190 βαθμούς Κελσίου, που έπρεπε. Για τη μαγιονέζα που έκοψε και στη Μαρία αλλά και στον Τζαμάλ, τι να πω; Δεν έχουν μάθει ακόμα και την πιο απλή συνταγή του Κουτσόπουλου; Χτυπάμε με ραβδομπλέντερ μέσα σε στενόμακρο σκεύος 2 αυγά, 1 κρόκο και 250 γρ. λάδι ελαφρύ.
Και μάγειρας να μην είσαι, με αγάπη, αφοσίωση και στοχοπροσήλωση μπορείς να γίνεις. Καλός άνθρωπος μπορείς να γίνεις στην ηλικία που μπαίνεις στο «MasterChef»; Όχι, βέβαια. Έτσι, λοιπόν, για μία ακόμη μέρα, στη διαδικασία αποχώρησης καταλάβαμε ποιοι είναι οι καλοί και ποιοι οι κακοί. Δεν θα σας τους πω εγώ. Ο καθένας έχει κρίση και βλέπει.
Η Μαρίνα παίζει τη στρατηγική του παιχνιδιού στα δάχτυλα. Η Ηρώ εμένα δεν με έπεισε που δεν αυτοπροτάθηκε. Κι αυτό επιβεβαιώθηκε, όταν δεν την ψήφισαν οι παίκτες. Είχε πέσει διπλωματία στο σπίτι που θα ζήλευε ακόμα και η Ουάσινγκτον.
Ο Τζαμαλής, πάντως, σίγουρα έχει κερδίσει μία follower, όταν με το καλό ανοίξει και πάλι τον λογαριασμό του. Εμένα. Τι παραπάνω είχε ο Βαρθαλίτης, που ο Κουτσόπουλος συνεχώς εκθείαζε πέρσι το επερχόμενο κανάλι του στο YouTube, το οποίο τελικά εγκαινίασε με δώρα και τιμές;
Ευτυχώς, το 5/10 που έδωσε ο καλεσμένος σεφ Γιάννης Σκοτίδας στο πιάτο της Βίλλης έσωσε, κατά την ταπεινή μου άποψη, την τιμή και την υπόληψη του «MasterChef» το Σάββατο το βράδυ.
Αποχαιρετούμε την πρώην αεροσυνοδό, μετέπειτα εγκληματολόγο και ψυχολόγο και ελπίζουμε σύντομα να τη δούμε ξανά στην τηλεόραση, σε κάποιο άλλο ριάλιτι. Ίσως στο GNTM; Ίδια παραγωγή είναι. Ιδέες ρίχνω.
———————————————————
Επειδή όλοι μου οι φίλοι είμαστε τρελοί φαν της Μαργαρίτας, ήθελα σήμερα μια συνταγή γραμμένη για εκείνην. Δάκρυσα που την έβλεπα να σπαράζει με την αποχώρηση της Βίλλης.
Ζήτησα, λοιπόν, από έναν αγαπημένο σεφ, τον Σταμάτη Τσίλια, που η μαγειρική είναι η ζωή του όλη, να μας δώσει μια συνταγή με στρείδια αλλά και μια nikkei συνταγή του, καθώς ο ίδιος είναι γκουρού του είδους. Ελπίζω σύντομα να τελειώσει η δυστοπία που ζούμε και να ξανανοίξει το εστιατόριο του, Aliento, αλλά και τα γαστρονομικά δείπνα που διοργανώνει στο «Workshop by Aliento».
Στρείδια με ponzu πορτοκάλι και αφρό lychee
Για τη σάλτσα ponzu
60 γρ. soy sauce
120 γρ. ρυζόξιδο
4 γρ. bonito flakes
2 γρ. φύκι kombu
1 πορτοκάλι, κομμένο σε τέταρτα
Βάζουμε σε ένα βαθύ τηγάνι όλα τα υλικά και τα αφήνουμε για 30 λεπτά. Μετά τα 30 λεπτά, φέρνουμε σε βρασμό. Αποσύρουμε το τηγάνι από τη φωτιά και αφήνουμε να κρυώσει καλά. Περνάμε από σήτα. Φυλάμε στο ψυγείο.
Για τον αφρό lychee
440 ml χυμός lychee
40 ml χυμός γκρέιπφρουτ
8 ml ροδόνερο
10 ml χυμός λεμόνι
7 γρ. ζελατίνη
Βάζουμε τις ζελατίνες σε κρύο νερό να μαλακώσουν. Στραγγίζουμε καλά και τις βάζουμε σε μια μπασίνα. Ζεσταίνουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά και τα προσθέτουμε στις ζελατίνες.
Χτυπάμε με μπλέντερ χειρός. Περνάμε το μείγμα από σήτα και μεταφέρουμε σε σιφόν. Βάζουμε 2 αμπούλες και κρατάμε ψυγείο.
Για το πιάτο
Πλένουμε καλά τα όστρακα σε τρεχούμενο νερό. Ανοίγουμε πάντα τα όστρακα με τη μέση του μαχαιριού, ποτέ με τη μύτη. Αφαιρούμε το μαύρο σακουλάκι που βρίσκεται κοντά στο σημείο όπου συνδέονται τα κελύφη, τραβώντας το με τη μύτη του μαχαιριού.
Προσθέτουμε λίγο από τη σάλτσα ponzu. Προσθέτουμε λίγο αφρό lychee.
Τηγανητό tofu σε ζωμό dashi με τρούφα
Για τον ζωμό dashi
10 γρ. φύκι kombu
10 γρ. bonito flakes
1000 γρ. κρύο νερό
10 γρ. πάστα τρούφας
Βάζουμε το kombu και το νερό σε μια κατσαρόλα για 10-12 ώρες. Τοποθετούμε όλα τα υπόλοιπα υλικά μετά τις 12 ώρες και, χωρίς να ανακατεύουμε, φέρνουμε σε βρασμό.
Μετά τον βρασμό, σβήνουμε τη φωτιά και αφήνουμε να κατέβουν στον πάτο τα flakes. Περνάμε τον ζωμό από ψιλή σήτα.
Για το tofu
Ένα κομμάτι tofu κομμένο 4x4 εκατοστά
Αλάτι
Corn-flour για το πανάρισμα
Λίγη ρέβα τριμμένη
Λίγο ψιλοκομμένο φρέσκο κρεμμύδι
Αλατίζουμε το tofu και το βάζουμε στο ψυγείο για περίπου τέσσερις ώρες σε τρυπητό σκεύος. Το περνάμε από corn-flour και το τηγανίζουμε σε ηλιέλαιο μέχρι να ροδίσει.
Για τη ρέβα
Περνάμε τη ρέβα από ψιλό τρίφτη, αλατίζουμε και αφήνουμε σε τρυπητό σκεύος να στραγγίσει.
Για το πιάτο
Τοποθετούμε το τηγανητό tofu στο πιάτο. Βάζουμε λίγη από τη ρέβα στην κορυφή και λίγο από το φρέσκο κρεμμύδι. Συμπληρώνουμε με καυτό ζωμό dashi τρούφα.
