Ο ΠΡΩΙΝΟΣ ΚΑΦΕΣ δεν είναι απλώς μια συνήθεια, όλοι το ξέρουν αυτό. Η πρώτη γουλιά της ημέρας λειτουργεί υποστηρικτικά, καθησυχαστικά, σε κάνει λίγο πιο έτοιμο να αντιμετωπίσεις τον κόσμο. Ο καθένας ακολουθεί τη δική του τελετουργία, χτίζει τη δική του σχέση με τον καφέ μέσα στα χρόνια, αλλάζει προτιμήσεις, επιστρέφει στα παλιά του αγαπημένα, αλλά πάντα διαμορφώνει μικρές συνήθειες με βάση τον καφέ που πίνει.
Τα τελευταία χρόνια όλοι έχουμε εκπαιδευτεί περισσότερο γύρω από τον καφέ, γνωρίζοντας ποικιλίες, αγοράζοντας νέες μηχανές και δοκιμάζοντας διαφορετικά brews, ανοίγοντας γενικά τη βεντάλια των επιλογών μας.
Οι espresso masters κάνουν ένα μικρό μεταπτυχιακό στις ποικιλίες, τις κάψουλες και τις μηχανές, αυτοί που πίνουν γαλλικό έχουν σίγουρα μια αγαπημένη κούπα μεγάλων διαστάσεων, ενώ όσοι παραγγέλνουν καφέδες με όνομα-σιδηρόδρομο έχουν μάθει να αποφεύγουν με επιτυχία τα πλάγια βλέμματα όλων των άλλων.
Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι με κάθε καφέ υιοθετούμε και τους «κανόνες» του, ένα μικρό σύστημα αξιών στο οποίο υπακούν οι coffee lovers ανά τον κόσμο. Έτσι, οι espresso masters κάνουν ένα μικρό μεταπτυχιακό στις ποικιλίες, τις κάψουλες και τις μηχανές, αυτοί που πίνουν γαλλικό έχουν σίγουρα μια αγαπημένη κούπα μεγάλων διαστάσεων, ενώ όσοι παραγγέλνουν καφέδες με όνομα-σιδηρόδρομο έχουν μάθει να αποφεύγουν με επιτυχία τα πλάγια βλέμματα όλων των άλλων.
Οι οπαδοί του καφέ
Οι οπαδοί του φραπέ και του ελληνικού καφέ μοιράζονται κάτι κοινό και αυτό είναι η οπαδικής υφής αφοσίωσή τους. Γι’ αυτούς, τα υπόλοιπα είδη καφέ είναι κάτι σαν τις Σειρήνες στην Οδύσσεια, γοητευτικά στη θεωρία, αλλά τους αφήνουν παντελώς ασυγκίνητους. Όσοι πίνουν φραπέ, λοιπόν, μπορούν να τον φτιάξουν κυριολεκτικά παντού. Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς κυκλοφορούν με χτυπητήρι στην τσάντα όταν υποψιάζονται ότι ο φραπές δεν είναι δεδομένος στον προορισμό τους, αλλά δεν το κάνουν ποτέ θέμα – γι’ αυτούς είναι απλώς αυτονόητο.
Βάζοντας πρώτα λίγο και στη συνέχεια περισσότερο νερό, χτυπούν μέχρι να «χρυσίσει» (και όχι να καφετίσει!) ο αφρός, ρίχνουν τεσσεράμισι παγάκια και απολαμβάνουν. Μάλιστα, απολαμβάνουν τόσο πολύ, που έχουν καταγραφεί περιστατικά στα οποία αραίωναν τον εναπομείναντα αφρό με λίγο νερό ώστε να μην περισσέψει σταγόνα. Επιπλέον, ο φραπές είναι ο μόνος καφές που έχει κάνει guest εμφανίσεις σε γυάλινο ποτήρι στο αυτοκίνητο.
Ο γαλλικός καφές είναι (και) συντροφιά
Ευρύτερα γνωστός ως καφές φίλτρου, είναι ο χαϊδευτικά «γαλλικός» για όσους τον προτιμούν καθημερινά. Είναι ένας αξιόπιστος, στιβαρός καφές χωρίς εκπλήξεις που δύσκολα απογοητεύει – είναι ο καφές-«χαλί» στο γραφείο, ο καφές που σερβίρουν στο διάλειμμα ενός συνεδρίου οδοντιατρικής π.χ.
Ωστόσο, έχει τη δική του γοητεία. Αρχικά, είναι ένας καφές που μοιράζεσαι – φτιάχνεις για σένα και για τον συνάδελφο, για τους φίλους που θα έρθουν επίσκεψη. Είναι ελαφρύς, αλλά μπορείς να τον «βαρύνεις» με γάλα και απλώνει το ωραιότερο άρωμα στον χώρο. Το σημαντικότερο όλων, όμως, είναι ότι οι φαν του γαλλικού τον επιλέγουν και για συντροφιά: γεμίζουν μια μεγάλη κούπα, την ακουμπούν στο γραφείο και έχουν τον καλύτερο σύμμαχο για την ημέρα.
Οι espresso masters
Απ’ όλες τις κατηγορίες coffee lovers, αυτοί που πίνουν espresso είναι οι πιο επιρρεπείς στο να περάσουν μια φάση που «το ψάχνουν λίγο παραπάνω» με τον καφέ. Θα τους δεις να μαθαίνουν περισσότερα για τις διαφορετικές ποικιλίες, την προέλευση των κόκκων, θα επενδύσουν σε μια καλή εσπρεσιέρα που διαθέτει πρόσθετες λειτουργίες και κάνει τον καφέ να μοιάζει σαν να βγήκε από το ιστορικό Sant’Eustachio στη Ρώμη.
Θα επιμείνουν ευγενικά να σου φτιάξουν ένα εσπρεσάκι όταν τους επισκέπτεσαι, θα σου εξηγήσουν βήμα βήμα τη διαδικασία και θα περιμένουν με ανυπομονησία τη γνώμη σου μετά την πρώτη γουλιά. Όταν βγαίνουν έξω, αρχίζουν να πίνουν τον εσπρέσο σαν να βρίσκονται σε wine tasting – δοκιμάζουν και κάνουν μια σύντομη παύση, για να επιθεωρήσουν την ποιότητά του. Έχουν, επίσης, εξειδικευμένες γνώσεις για το πώς θα δημιουργηθεί το σωστό πάχος αφρού, ενώ γίνονται σχετικά αυστηροί και με τη ζάχαρη («όχι τόσο πολλή, αλλοιώνει τη γεύση!»).
Εκείνοι που παίρνουν πάντα απ' έξω
Υπάρχει μια ξεχωριστή παρέα για όσους αγαπούν τον καφέ, αλλά έχουν άρνηση όταν πρόκειται να τον φτιάξουν. Γνωρίζουν, βέβαια, ότι ο καφές είναι τέχνη κι έτσι αφήνουν τους πεπειραμένους baristi να δημιουργήσουν, εκείνοι απλώς απολαμβάνουν. Όμως έχουν άποψη. Έχουν κάνει μια προσωπική κατάταξη για τις καφετέριες κοντά στο γραφείο και επιλέγουν ανάλογα με τη διάθεση της ημέρας.
Συνήθως έχουν μια σταθερή προτίμηση, αλλά είναι ευέλικτοι, ειδικά αν μπει στο παιχνίδι και κάποιος συνάδελφος με τον οποίο θα κάνουν ολόκληρη συζήτηση για το ποιο είναι το καλύτερο spot για καφέ, ποιοι φτιάχνουν καλύτερο cappuccino και ποιοι είναι πιο δυνατοί στον κρύο καφέ. Η τελετουργία γι’ αυτούς δεν είναι η καφετιέρα τους αλλά η στιγμή που η χάρτινη κούπα ή το καλαμάκι ακουμπά στα χείλη τους.
Οι λάτρεις του καφέ με όνομα-σιδηρόδρομο
Υπάρχουν κι εκείνοι που απολαμβάνουν τον καφέ ως συστατικό ενός ροφήματος. Μπορεί όλοι οι υπόλοιποι να μην τους καταλαβαίνουν, αλλά εκείνοι ζουν τη ζωή τους αδιαφορώντας για το πλάγιο βλέμμα του διπλανού τους όταν παραγγέλνουν καφέ με περισσότερες από τέσσερις λέξεις στην περιγραφή.
Για εκείνους, ο καφές έχει ωραιότερη γεύση όταν συνδυάζεται με γάλα, ζάχαρη, διαφορετικά σιρόπια ή αρωματικές προσθήκες, όταν μοιάζει με γλυκό σε υγρή μορφή. Όσοι πίνουν, όμως, καφέ με όνομα-σιδηρόδρομο δεν το κάνουν θέμα και δεν κρίνουν ποτέ τους άλλους. Ξέρουν ότι ανήκουν σε μια ειδική κατηγορία, αλλά αγαπούν τον καφέ με την ίδια θέρμη και έχουν το θάρρος της γνώμης τους.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
