Έλληνες, οι λιγότερο ευτυχισμένοι της Ευρώπης

Έλληνες, οι λιγότερο ευτυχισμένοι της Ευρώπης Facebook Twitter
8

Οι Έλληνες είναι ο λιγότερο ευτυχισμένος λαός της Ευρώπης, σύμφωνα με έρευνα για λογαριασμό των Γερμανικών Ταχυδρομείων που δημοσιεύεται στο οικονομικό περιοδικό Wirtschaftswoche.

Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι το χάσμα μεταξύ των Ευρωπαίων διευρύνεται πλέον σε ό,τι αφορά στην ευτυχία. Ποτέ, όπως τονίζουν, από το 2002 που πραγματοποιήθηκε η πρώτη μελέτη, η διαφορά μεταξύ των χωρών της Ευρώπης δεν υπήρξε μεγαλύτερη.

Στην έρευνα συμμετέχουν κάθε χρόνο 3.000 Ευρωπαίοι, οι οποίοι απαντούν σε ερωτήσεις για την προσωπική τους κατάσταση, την οποία αξιολογούν οι ίδιοι, σε κλίμακα από 0 μονάδες (πολύ δυσαρεστημένος) ως 10 μονάδες (πολύ ευχαριστημένος).

Το 2007 η Ελλάδα είχε βαθμολογηθεί με 5,7 μονάδες, ενώ σήμερα περιορίζεται στις 3,4. Ανάλογη είναι η κατάσταση και σε χώρες που έχει χτυπήσει η κρίση ενώ αύξηση στο δείκτη ευτυχίας παρουσιάζουν οι χώρες της Βαλτικής.

Στον αντίποδα, οι πιο ευτυχισμένοι είναι οι Δανοί.

8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί κάποιοι άνθρωποι θυμούνται τα όνειρα τους περισσότερο από άλλους

Living / Γιατί κάποιοι άνθρωποι θυμούνται τα όνειρα τους περισσότερο από άλλους

Σύμφωνα με νέες έρευνες, παράγοντες όπως η ηλικία, η ροπή στην ενδοσκόπηση, ακόμα και οι εποχές του χρόνου αποτελούν παράγοντες που επηρεάζουν σημαντικά την ικανότητα να ανακαλούμε τα όνειρά μας.
THE LIFO TEAM
Ο γάτος του μαγαζιού

Living / Ο γάτος του μαγαζιού

Υπεύθυνοι face control, ταμείες, props στη βιτρίνα, support στον πελάτη, επιθεωρητές. Παίρνουν το ρόλο τους στα σοβαρά και είναι φυσικά λόγος για να ξαναπάει κανείς. Γυρίσαμε το κέντρο της Αθήνας, βρήκαμε τις γάτες που ζουν στα μαγαζιά της, τις φωτογραφίσαμε και τις παρουσιάζουμε.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
«Συστήνεται και η κράτηση τραπεζιού». Τα πιο δημοφιλή Game night events της πόλης.

Living / H Aθήνα παίζει Bingo: Αυτά είναι τα πιο δημοφιλή game night events της πόλης!

Από bingo nights, όπου έχει «εμφανιστεί» η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, μέχρι γεωγραφικά κουίζ που μπορεί να καταλήξουν σε ζεϊμπέκικα, αυτές είναι οι πιο παιχνιδιάρικες βραδιές της πόλης – και έχουν και τους μόνιμους θαμώνες τους.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
 Vinted over Instagram: Η μανία του reselling αλλάζει το παιχνίδι στα social media

Living / Η μανία με τα ηλεκτρονικά βιντατζάδικα και η παγίδα της δήθεν «καθαρής» ντουλάπας

Δύο κορίτσια που ξέρουν απ' έξω και ανακατωτά το Vinted και το Vestiaire Collective μας αποκαλύπτουν μυστικά που θα κάνουν τις αγορές μας πιο στοχευμένες και έξυπνες, καθώς και τις αδυναμίες τους που προκύπτουν κατά το κυνήγι του επόμενου θησαυρού.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Η ομορφιά ως καθρέφτης της εποχής

Living / Η ομορφιά ως καθρέφτης της εποχής

Ζούμε στην εποχή του φυσικού μακιγιάζ, του συνδυασμού αρωμάτων και της σύνθετης ρουτίνας περιποίησης. Από την υπερβολή των ’80s μέχρι το σήμερα, η ομορφιά αποτυπώνει την κοινωνική εξέλιξη και τη μοναδικότητα κάθε γυναίκας.
ΕΦΗ ΑΝΕΣΤΗ
«Είμαι τυφλός και μπορώ να μένω μόνος, μην ξαφνιάζεστε!»

Ζούμε, ρε! / «Είμαι τυφλός και μπορώ να μένω μόνος, μην ξαφνιάζεστε!»

Μπορούν τα τυφλά άτομα να ζήσουν μόνα; Χρειάζονται τα σπίτια τους κάποια ειδική προσαρμογή; Τι είναι η εκπαίδευση στις καθημερινές δεξιότητες; Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν για το θέμα με την εκπαιδεύτρια κινητικότητας και προσανατολισμού και ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Σκύλοι βοηθοί Ελλάδας», Πέννυ Στούμπου.
THE LIFO TEAM
Millennials και Gen Zers αναζητούν το ιδανικό workplace το 2025

Living / Το ιδανικό εργασιακό περιβάλλον του 2025: Τι ψάχνουν οι Millennials και οι GenZers;

Οι διαφορετικές γενιές που κυκλοφορούν τα τελευταία χρόνια στην αγορά εργασίας περιγράφουν τις συνθήκες που θα τους έκαναν να νιώθουν τη δουλειά τους περισσότερο σαν το σπίτι τους.
ΠΕΝΝΥ ΜΑΣΤΟΡΑΚΟΥ
Γιατί συχνά νιώθουμε μεγαλύτερη νοσταλγία για τις δυσκολίες παρά για τις χαρές;

Living / Γιατί συχνά νιώθουμε μεγαλύτερη νοσταλγία για τις δυσκολίες παρά για τις χαρές;

Οι άνθρωποι έχουν την τάση να βλέπουν «με ροζ γυαλιά» ακόμα και τις πιο αντίξοες περιόδους της ζωής τους, ακόμα κι αν πρόκειται για συνθήκες οικονομικής ύφεσης, πανδημίας ή πολέμου.
THE LIFO TEAM
O «ξαφνικός θάνατος» της εξ αποστάσεως εργασίας

Living / O «ξαφνικός θάνατος» της εξ αποστάσεως εργασίας

Στον απόηχο της πανδημίας, οι πολιτικές «εργασίας από το σπίτι» έμοιαζαν να δείχνουν τον δρόμο για τον χώρο εργασίας του μέλλοντος, αλλά πλέον οι αποκλειστικά remote θέσεις είναι είδος προς εξαφάνιση.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ

σχόλια

6 σχόλια
δεν θέλω να σας το χαλάσω μερικών εδώ που σχολιάζετε, αλλά όπως ήδη ειπώθηκε κι από την Anais, είμαστε δυστυχώς αρκετά μίζερος λαός (πλην φωτεινών εξαιρέσεων), και παρά τον όμορφο καιρό και τη χώρα μας που ήταν πάντα όμορφη αλλά που με τη δική μας αδιαφορία αφήνουμε να καταστρέφεται καθημερινά. Τυχαίνει να ζω στο εξωτερικό. Οι λιγοστοί έλληνες που γνωρίζω εδώ κουβαλάνε, δυστυχώς, τον ίδιο επαρχιωτισμό και τη μιζέρια που είδα να κουβαλάνε και στην Ελλάδα, παρά την "εκτός συνόρων" -και καλά- εμπειρία τους.Δεν θέλω να πω φυσικά πως είμαστε όλοι οι Έλληνες έτσι, ούτε και πως δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Μόνο που να...στην προσπάθεια να αποδείξω ακόμα και στον ίδιο μου τον εαυτό πως "δεν είναι έτσι" και "στερεότυπα δεν υπάρχουν", δυστυχώς αυτά που βλεπω γύρω μου με βγάζουν λάθος. Ειδικά όταν βλέπω τον οδηγό του λεωφορείου εδώ που μένω να μη μου κλείνει την πόρτα στη μούρη την τελευταία στιγμή χαιρέκακα επειδή έφτασα τρέχοντας στη στάση να προλάβω το λεωφορείο, όταν βλέπω τις ομίχλες και τον κακό καιρό να αντιμετωπίζονται με υπομονή και σύστημα, όταν βλέπω να μην παίζουνε μπουνιές κι αγκωνιές για την ουρά στο μετρό, στο σούπερ μάρκετ και για μια θέση στο λεωφορείο κι όταν σε σπρώξουν κατά λάθος ή αν σε στήσουν σε μια συνάντηση να μη θεωρούν πως θα τους πέσει η μύτη να πουν κι ένα "συγνώμη".... Κι ειδικά όταν όλα αυτά επαναλαμβάνονται καθημερινά...ε, παραείναι πολλά για να σκεφτείς ότι πρόκειται για στερεότυπα και προκατάληψη..Τι σχέση έχει το κατεβατό μου με την τελευταία θέση των Ελλήνων στη λίστα των "ευτυχισμένων"; Ειλικρινά δεν ξέρω με τι κριτήρια καταρτίστηκε αυτή η λίστα κι αν είναι καν αξιόπιστη...απλά με έκανε να σκεφτώ ένα πράγμα...ότι η ευτυχία δεν εξαρτάται μόνο από τον ήλιο και την εγγύτητα στη θάλασσα και στο..."καλό ψάρι"...και φυσικά σε καμία περίπτωση από το χρήμα. Την ευτυχία την φτιάχνεις κι εσύ ο ίδος με τους γύρω σου. Αυτά
Απλά είμαστε μίζερος λαός. Η ευτυχία δε φαίνεται να είναι συνδεδεμένη μόνο με την οικονομική ευμάρεια γιατί το 2007 όλοι οι Έλληνες ήταν πολύ καλύτερα και παλί ο βαθμός ευτυχίας στην έρευνα ήταν πολύ χαμηλός. Πού και να ζούσαμε σε καμία χώρα που δεν είναι τόσο όμορφη όσο η Ελλάδα και που δεν έχει ωραίο καιρό όπως εμείς. ΕΛΕΟΣ!
Λογικο. Πως να μην εισαι δυστυχισμενος σε μια χωρα ασπονδυλων βολεμενων με βυσμα οπου δεν μπορεις να καταφερεις τ-ι-π-ο-τ-α με την αξια σου? Παντως παμε ενα στοιχημα οτι τα μισα σχολια θα λενε οτι κατα βαθος οι Δανοι ειναι δυστυχισμενοι και δεν το ξερουν διοτι βρεχει συχνα και δεν εχει ταβερνακια στο κυμα?
Όταν έχεις ως μόνο κριτήριο για την ευτυχία σου τα λεφτά και μόνο τα λεφτά είναι λογικό να βγαίνουν τέτοια αποτελέσματα. Μια ολόκληρη κοινωνία είχε θεοποιήσει τον εύκολο πλουτισμό και τώρα που πέσαμε στα τάρταρα χρειαζόμαστε όλοι μαζί ψυχολόγο. Διαβάζω την είδηση και κοιτάζω έξω στο μπαλκόνι μου. Είναι 28 οκτωβρίου κι όμως έξω είναι καλοκαίρι κανονικό. Και παράλληλα σε άλλο άρθρο διαβάζω ότι στην Αγγλία έχουν 2 νεκρούς από την κακοκαιρία. Κι όμως στην Ελλάδα είμαστε δυστυχισμένοι.
Άκυρη η σύγκριση κατα τη γνώμη μου. Το κλίμα δεν καθορίζει την ευτυχία ούτε τα λεφτά απαραίτητα. Δεν αναφέρεται οτι κριτήριο είναι τα λεφτά αλλά η προσωπική κατάσταση. Αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά. Πήγαινε ένα ταξίδι στη Δανία αν μπορείς και δες πόσοι σου χαμογελούν ή πόσοι σε βρίζουν στο δρόμο. Αυτό ίσως είναι καλύτερος δείκτης.
Έχω πάει στη Γερμανία και στην Αγγλία και πέρασα θαυμάσια ως αναφορά τη συμπεριφορά των κατοίκων και το επίπεδο διαβίωσης. Όμως στη Γερμανία π.χ. όταν είχα πάει ήταν Αύγουστος και για 7 συνεχόμενες μέρες έβρεχε και είχε από 10 έως 20 βαθμούς. Δεν ήταν και το καλύτερό μου μπορώ να σου πω. Φυσικά και δεν φτάνει μόνο το κλίμα. Αλλά βρε αδερφέ δεν είπα να είμαστε στη πρώτη θέση αλλά κάποιες θέσεις πριν το τέλος. Όχι και στη τελευταία.