ADVERTORIAL
Σάββατο απόγευμα και είμαστε με τη φίλη Κορίνα ήδη στο Ολυμπιακό Κλειστό Γυμναστήριο Φαλήρου. Το φεστιβαλικό κλίμα είναι παντού, χορηγοί με τα promo τους, άνθρωποι να πηγαινοέρχονται και ο γνωστός ήχος από τα μηχανάκια -σε όσους έχουν κάνει τατουάζ- να έρχεται από παντού.
Μπαίνεις μέσα και σε λίγα μέτρα, είσαι στο πάνω διάζωμα του αθλητικού χώρου, που είναι ταμάμ –όπως λένε και στην γείτονα- για τέτοια events. Βλέπεις όλο το χώρο, με τους διαδρόμους και τα δεκάδες των δεκάδων ανοικτά δωμάτια που φιλοξενούν tattoo studios από όλη την χώρα αλλά και από το εξωτερικό.
Σε πρώτη φάση, θες απλά από ψηλά να χαζέψεις όλο αυτό το ανθρώπινο μελίσσι από κάτω. Παίρνεις κάτι από το οργανωμένο εστιατόριο στο διάζωμα, αράζεις στις κερκίδες. Και ξεκινάς την παρατήρηση.
Βλέπεις στούντιο που αναγνωρίζεις και άλλα τόσα που δεν. Βλέπεις αγόρια και κορίτσια, άνδρες και γυναίκες να χτυπάνε το 1ο ή το 15ο τατουάζ τους σε κοινή θέα.
Βλέπεις επισκέπτες όλων των ηλικιών και γούστων, οικογένειες να περιφέρονται και να κοιτάζουν, άλλοι να ρωτάνε για κάποιο σχέδιο, μια τιμή.
Η ατμόσφαιρα είναι πολύ φιλική και όλοι έχουν ένα ενδιαφέρον και ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο. Από τα μεγάφωνα ακούγονται και οι διαγωνισμοί που λαμβάνουν χώρα κατά όλη την διάρκεια της ημέρας και χειροκροτήματα.
Χειροκροτήματα ακούγονται και από αλλού όπως και κάποιοι που φωνάζουν από το απέναντι διάζωμα. Εκεί ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος, έχει γίνει το playground των διαφόρων skaters που κάνουν τα δικά τους και ανεβάζουν την διάθεση. Παραδίπλα, γκραφιτάδες μαγεύουν με την τέχνη τους. Θα ομολογήσω ότι πάντα τους εκτιμούσα ιδιαιτέρως και είναι κάτι που μια ζωή θα κερδίζει το ενδιαφέρον και τον απαράμιλλο θαυμασμό μου.
Κατεβαίνουμε κάτω και αρχίζουμε την βόλτα. Μαζεύω όλα τα καρτελάκια με τις διευθύνσεις (aka business cards). Ευκαιρία να δεις, από ποια περιοχή, πόλη ή χώρα είναι. Στο τέλος είχα μαζέψει 2 τεράστιες χούφτες από καλοστημένα, μερικά εκπληκτικής γραφιστικής άποψης, που θα τα κρατήσω μέχρι νεωτέρας καθότι σκέφτομαι να κάνω και άλλο ένα (tattoo εννοείται).
Στην βόλτα είδαμε χιλιάδες σχέδια σε ντοσιέ και άλλα τόσα live σε ανθρώπους. Είδαμε απλά, σύνθετα, μονόχρωμα και πολύχρωμα και αν δεν είσαι σίγουρος για αυτό που θέλεις να κάνεις, θα αισθάνεσαι σαν παιδάκι μπροστά σε βιτρίνα ζαχαροπλαστείου...
Σε μία στροφή, πετύχαμε και την φίλη Ασπασία. Ξέρει να σας πει τα πάντα αλλά η ίδια ακόμα να το αποφασίσει. Γιατί το τατουάζ φίλοι μου είναι μια δέσμευση. Και μην το κάνετε πάνω σε μία τρέλα της στιγμής. Είναι αυτό που έχουμε συζητήσει πολλάκις στα χρόνια με φίλους ότι πάλι καλά που δεν έχουμε και Las Vegas στη χώρα, γιατί οι μισοί θα ήμασταν παντρεμένοι και οι άλλοι μισοί δίγαμοι με τατουάζ τη θεία από το νησί.