ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΑΜΕ ΝΑ ΣΤΗΝΟΥΜΕ την πρωτοβουλία «Upfront» στη LiFO, σε συνεργασία με την εταιρεία επικοινωνίας Tsomokos, ένα από τα πρώτα πράγματα που σκέφτηκα ήταν πώς θα ένιωθα αν δούλευα σε μια εταιρεία –έστω σε ένα άλλο μέσο– όπου δεν θα μπορούσα, δεν θα ένιωθα άνετα να είμαι 100% ο εαυτός μου.
Ευρισκόμενος στο δυναμικό της LiFO εδώ και δέκα χρόνια περίπου και μην έχοντας εργασιακή εμπειρία αλλού, αυτή η σκέψη μού φαίνεται πραγματικά σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Έχοντας συνηθίσει να εκφράζομαι καθημερινά ελεύθερα, να είμαι δημιουργικός σε ένα ασφαλές περιβάλλον, το οποίο μάλιστα ήταν ακριβώς έτσι από την πρώτη στιγμή, από τη γέννηση και τη φύση του, και όχι επειδή η συμπερίληψη έγινε «μόδα» ή επειδή έπρεπε να ακολουθηθούν κάποιοι διεθνείς κανονισμοί, και όπου αυτή ακριβώς η ελευθερία έκφρασης όχι απλώς προστατεύεται αλλά είναι το ζητούμενο, δεν ξέρω πώς θα ήταν η καθημερινότητά μου, πόσο διαφορετική θα ήταν η ψυχολογία και η παραγωγικότητά μου, πώς, εν τέλει, θα είχε εξελιχθεί η καριέρα μου, αν έπρεπε (ή αν επέλεγα, προφανώς από ανασφάλεια), για παράδειγμα, να μην είμαι out ως προς τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό.
Στόχος μας είναι μετά το συνέδριο και μέσα από τις εμπειρίες που θα έχουν μοιραστεί οι ομιλητές να βγούμε όλοι πιο ενημερωμένοι, ανοιχτοί και έτοιμοι να αγκαλιάσουμε αυτή την ποικιλομορφία.
Κι όμως, αυτή είναι η εργασιακή πραγματικότητα που βιώνουν χιλιάδες ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στην Ελλάδα εν έτει 2022, που οι κατακτήσεις της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας προχωρούν παράλληλα με την πρόοδο της κοινωνίας μας: φόβος, διακρίσεις, αποκλεισμοί, bullying.
Η πρωτοβουλία «Upfront», ωστόσο, δεν περιορίζεται εδώ – εγώ ξεκινώ αναφέροντας το χαρακτηριστικό του σεξουαλικού προσανατολισμού, γιατί αυτό το βίωμα διαθέτω και με αυτή την εμπειρία μπορώ να ταυτιστώ.
Η συζήτηση που η LiFO και η Tsomokos θα επιχειρήσουν να ανοίξουν στις 17 Μαρτίου περιλαμβάνει εκπροσώπους από διαφορετικές μειονότητες της κοινωνίας των πολιτών, από διαφορετικά εργασιακά περιβάλλοντα αλλά και από κορυφαίους θεσμούς, ενώ τα θέματα που θα τεθούν στο τραπέζι είναι πολλά: γυναίκες σε θέσεις ηγεσίας, αποκλεισμός λόγω φυλής ή χρώματος, αναπηρία και προσβασιμότητα, ορατότητα στην Αθήνα, οι προκλήσεις της εφαρμογής των πολιτικών μητρικών εταιρειών στο ελληνικό πλαίσιο, ο ψυχικός αντίκτυπος του coming out στην εργασία και άλλα ακόμα. Κι όταν μιλάμε για μειονότητες, δεν αναφερόμαστε στην αριθμητική τους αντιπροσώπευση σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό αλλά σε ομάδες που βιώνουν περιορισμούς, ανισότητες, συνεπώς απολαμβάνουν λιγότερα δικαιώματα εξαιτίας κάποιων χαρακτηριστικών τους.
Το συνέδριο της 17ης Μαρτίου, που θα πραγματοποιηθεί στο φιλόξενο και ανέκαθεν συμπεριληπτικό περιβάλλον της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, φιλοδοξεί να αποτελέσει μόνο την αρχή μιας πρωτοβουλίας που θα συνεχίσει, με μια σειρά δράσεων, να ευαισθητοποιεί, να ανοίγει συζητήσεις που δεν θα έπρεπε να θεωρούνται «άβολες», να μιλά για όλες τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο της εργασίας, να διεκδικεί ισότητα, συμπερίληψη, ποικιλομορφία και ορατότητα. Μέχρι αυτές οι έννοιες να είναι πλέον κεκτημένες και να μη χρειάζεται να συζητάμε γι’ αυτές. Μέχρι όλες οι ελληνικές εταιρείες να είναι πολύχρωμες και ποικιλόμορφες, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι μόνο κέρδος θα έχουν επενδύοντας στην ειλικρινή εκπροσώπηση διαφορετικών κοινωνικών ομάδων στο εργατικό τους δυναμικό, όχι απλώς με το να συμμορφώνονται στα διεθνή regulations.
Στόχος μας είναι μετά το συνέδριο και μέσα από τις εμπειρίες που θα έχουν μοιραστεί οι ομιλητές να βγούμε όλοι πιο ενημερωμένοι, ανοιχτοί και έτοιμοι να αγκαλιάσουμε αυτή την ποικιλομορφία.
Σας περιμένουμε την Πέμπτη 17/3, από τις 10:00, στη Μικρή Σκηνή της Στέγης (register at upfront.gr) και διαδικτυακά, μέσω live streaming, στο lifo.gr.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
