Ποιος είναι ο Χρύσιππος του Δημήτρη Δημητριάδη και τι εκφράζει για τον Θάνο Σαμαρά που τον σκηνοθετεί;

Ποιος είναι ο Χρύσιππος του Δημήτρη Δημητριάδη και τι εκφράζει για τον Θάνο Σαμαρά που τον σκηνοθετεί; Facebook Twitter
«Δεν ερωτευόμαστε τους άλλους, αλλά αυτό που βρίσκουμε σε αυτούς, που μας λείπει και ψάχνουμε για εμάς τους ίδιους». Φωτο: Θάνος Σαμαράς
0

Ο Δημήτρης Δημητριάδης εμπνεύστηκε το έργο του Χρύσιππος (2008) από την ιστορία της απαγωγής του Χρύσιππου, γιου του Πέλοπα και της νύμφης Αξιόχης, από τον δάσκαλό του Λάιο. Ο μύθος του καθηλωτικής ομορφιάς νέου –ο Ευριπίδης έγραψε την ομώνυμη, χαμένη σήμερα τραγωδία– γίνεται στο έργο αυτό αφορμή για στοχασμό επάνω στη βαθύτερη φύση του έρωτα και στη σχέση μας με αυτόν μέσα από την καθαρά υποκειμενική, δική μας ματιά. Ερωτευόμαστε όντως τον άλλον ή μήπως η ομορφιά είναι παραπλανητική και αντανακλά μια περίπου ναρκισσιστική εμμονή με τον ίδιο μας τον εαυτό;


Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Θάνος Σαμαράς, που ανέλαβε να σκηνοθετήσει το άπαιχτο μέχρι τώρα έργο του Δημητριάδη, έχει καταλήξει σε μια προσωπική επιβεβαίωση: «Δεν ερωτευόμαστε τους άλλους, αλλά αυτό που βρίσκουμε σε αυτούς, που μας λείπει και ψάχνουμε για εμάς τους ίδιους». Μια συνθήκη που μας οδηγεί σε μια μόνιμη αναζήτηση του απόλυτου, του εξιδανικευμένου «άλλου», ενός ιδανικού εταίρου. Ως εκ τούτου, η πραγματική αναζήτηση δεν είναι άλλη από την απελπισμένη και εμμονική επιμονή σε κάτι εξεζητημένο και πιθανότατα μη πραγματικό.

Ένα θεατρικό κείμενο τοποθετημένο σε ένα αστικό σαλόνι, όπου ο ιδεατός, αλλά ουσιαστικά ανύπαρκτος Χρύσιππος, φορέας του υπέρτατου κάλλους, γίνεται καταλύτης και αφορμή για να αποκαλυφθούν οι σχέσεις ενός ενοχικού και ανώριμου οικογενειακού περιβάλλοντος.

Ποιος είναι αυτός ο ολόχρυσος νέος άντρας, ο Χρύσιππος; Υπάρχει ή κατοικεί αποκλειστικά στη φαντασία μας, στις αυταπάτες μας; Μήπως υπάρχει μόνο στις παιδικές μας φαντασιώσεις; Και όταν, εν τέλει, νομίζουμε ότι τον βρήκαμε, μήπως είναι σαν να ξαναβλέπουμε τον εαυτό μας μέσα από ένα είδωλο της αυτάρεσκης αυταπάτης μας, απαλύνοντας τον τρόμο του θανάτου; Αγγίζοντας, μέσω του έρωτα, την αθανασία;


Ένα θεατρικό κείμενο τοποθετημένο σε ένα αστικό σαλόνι, όπου ο ιδεατός, αλλά ουσιαστικά ανύπαρκτος Χρύσιππος, φορέας του υπέρτατου κάλλους, γίνεται καταλύτης και αφορμή για να αποκαλυφθούν οι σχέσεις ενός ενοχικού και ανώριμου οικογενειακού περιβάλλοντος, όπως εκείνη μεταξύ μάνας και γιου, απογυμνώνοντας τα στερεότυπα και τις κοινωνικές συμβάσεις από την επιβεβλημένη, αρχετυπική τους ταυτότητα.

Ο Θάνος Σαμαράς υπογράφει τη σκηνοθεσία, την κίνηση, τα σκηνικά, τα κοστούμια, τον σχεδιασμό των φωτισμών και του ήχου, και το animation της παράστασης/θεατρικής εγκατάστασης, υπηρετώντας το έργο μέσω μιας άχρονης και συγχρόνως διαχρονικής αισθητικής, η οποία το υπηρετεί απολύτως. Συμμετέχουν σημαντικοί ερμηνευτές της παλιότερης και της νεότερης γενιάς, όπως η Ράνια Οικονομίδου, ο Νίκος Καραθάνος, ο Θανάσης Δόβρης, η Αγγελική Στελλάτου, η Σοφία Κόκκαλη και άλλοι.

Info:

Χρύσιππος του Δημήτρη Δημητριάδη

Θάνος Σαμαράς

Πειραιώς 260 (Δ)

31 Μαΐου - 4 Ιουνίου, 21:30

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η πρόσβαση. Ένα κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη

Ιδέες / Η πρόσβαση. Ένα κείμενο του Δημήτρη Δημητριάδη

Ο συγγραφέας Δημήτρης Δημητριάδης γράφει για τον άνθρωπο που έφτασε να αντιπροσωπεύει το πραγματικά απρόσβατο, το αληθινά ανοίκειο, με αφορμή την παράσταση «Η Ομίχλη των Βουνών» του Δη.Πε.Θε Καβάλας
ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Θέατρο / Μια νέα παράσταση χαρτογραφεί το χάσμα μεταξύ γενιάς Z και γενιάς X

Μέσα από την εναλλαγή αφηγήσεων, εμπειριών, αναπαραστάσεων, χορού, βίντεο και ήχου, η παράσταση του Γιώργου Βαλαή αναδεικνύει τις διαφορές αλλά και τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των δυο διαφορετικών γενεών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ