Alive in Brux
ένας φίλος μου έγραψε χθες
"Πόλεμος/τρομοκρατία ως εξαγώγιμο προϊον", αυτό ζούμε, εμείς εδώ.. Από το μπατακλάν και κάτω τα πράγματα έχουν αλλάξει..
Καθημερινή παρουσία στρατού στους δρόμους, κτλ. Βαρύς οπλισμός στα περίπολα.
Από την άλλη όμως έχω διαπιστώσει και μια τεράστια αφέλεια στον τρόπο αντιμετώπισης, ίσως κάποιας πρόνοιας, γεγονότων αυτής της κλίμακας!
Παράδειγμα: έχουμε δύο κεντρικές αστυνομίες όπου η καθεμιά μιλάει την δική της γλώσσα... με ό, τι αυτό συνεπάγεται για το cooperation..
Επίσης, βγαίνει στην επιφάνεια το προβληματικό καθεστώς των εδώ υπηρεσιών πληροφοριών... Τι εννοώ;
Απλώς το intelligence δεν συνεργάζεται με ...ε.... τις αστυνομίες... καταλαβαίνεις νομίζω, ε;
Από τη μια στρατός στο δρομο, από την άλλη μάλλον προς post baroque το modus operandi...
Οι τύποι περιπολούν με κάτι μπαζούκας, λες μπας κ ο (-οι) επίδοξος (-οι) μασήσει (-ουν)..
Αστεία πράγματα μα τον Βούδα!
Σήμερα, θα μπορούσαμε κάλλιστα να είμαστε κ εμείς, εγώ και η Ελένη στη θέση των πληγέντων στην καλύτερη και των νεκρών στην τελευταία...
Η Ελένη, μάλιστα, το δρομολόγιο το κάνει σε καθημερινή βάση προς γιουρόπιαν γειτονιά, αλλα και ζαβεντέμ αεροδρόμιο, εφόσον πετάει αρκετά συχνά λόγω δουλειάς πάλι..
Είμαστε μέσα όντως. Οχι κλειδωμένοι όμως.. Στην πραγματικότητα, σε λίγο θα ξεπορτήσω.. Θέλω να "δω" πως είναι εκεί έξω στους δρόμους, τώρα.. Φαντάζομαι μια ερημιά.
Υπάρχει και μια κλιματολογική ειρωνεία στην ατμόσφαιρα, έχει μια καταπληκτική ημέρα σήμερα! Σαν πίνακας μεγάλου Φλαμανδού αρτίστα..
Evangel Os
Θραύσμα
Ψάχνοντας για τις "κατάλληλες" εκείνες λέξεις που θα μπορούσαν κάπως να αποδώσουν μέσα σ' ένα μικρό σχετικά κείμενο το προσωπικό μου "wtf" της σημερινής ημέρας (ας το πούμε -alive in Brux-) ετράπην προς την μουσική, σταθερό φίλο και σύμμαχο τα τελευταία 30 κ βάλε ηλιακά έτη.
Έτσι έχοντας το Ability II - Pressure Dub (1990) για ηχο-υπόκρουση, το πρώτο πράγμα που ήρθε στο νού μου (it worked!) είναι το Myst. Ενα graphic adventure puzzle video game που ήταν bonus στον πρωτο μου desktop MAC, το οποίο και απέκτησα κατά το 1993-94 κατόπιν ευγενικής χορηγίας των δικών μου, στα άγουρα εκείνα των 20 μου.
Το MYST λοιπόν, ένα πρωτοποριακό παιχνίδι για MAC βασισμένο σε non-linear story με αληθοφανείς χαρακτήρες και μια γενικότερα υποβλητική ατμόσφαιρα ενος αλλό-κοσμου, σε εισήγαγε εύκολα στην έννοια της "πλάνης".
Η έντονη αίσθηση εικονικότητας και μυστηρίου έχτιζε ένα άνευ προηγουμένου δράμα. Με την οθόνη και τα όσα αυτή προβάλλει να γίνεται η πραγματικότητα και με τη μουσική υπόκρουση (κάτι σαν Pressure Dub) να γίνονται τα συναισθήματα.
Πραγματικά αναρωτιόσουν αν στο επόμενο hint που θα ανακαλύψεις, θα γινει ακόμη κάτι μαγικό, κάτι πιο απρόσμενο από αυτό που σε συνεπήρε μόλις λίγο πριν. Ήταν σιγουρα η περιέργεια, αυτή, που σε είχε keep on going.
[..]
Στις Βρυξέλλες, όπου και ζώ τα τελευταία 4 χρόνια, η πραγματικότητα μιας ομιχλώδους ημέρας στο repeat, ιδιαίτερα τις πρωϊνές ώρες, αποτελεί κάτι το μάλλον αναπόδραστο. Σήμερα ωστόσο, μας ξημέρωσε εδώ μια απίθανα ηλιόλουστη ημέρα.
Τόσο, λαμπερή δε, ώστε να δυσκολεύεσαι κάπως ακόμη και να το πιστέψεις.
Τα όσα συνέβησαν και πληροφορήθηκα αμέσως μετά, έπειτα από ένα τηλεφώνημα ανησυχίας οικογενειακού προσώπου από την Αθήνα, επανέφεραν την ιδιότυπη αυτήν ομίχλη πάνω από την πόλη. Με έναν τρόπο όσο εικονικό άλλο τόσο και περισσότερο πραγματικό.
Καθώς λοιπόν οι ημέρες έχουν πια αρχίσει να μεγαλώνουν λίγο-λίγο, και εφόσον παραμένω -alive in Brux- πήρα το ατσάλινο foldable αλογάκι μου και έκανα έναν κύκλο από κάποιες γειτονιές, εδώ στα πέριξ των Βρυξελλών.
Τηρώντας μια σχετική απόσταση απο τα τραγικά σημερινά γεγονότα, ένοιωσα την ανάγκη να αντικρύσω την "εκεί έξω" πραγματικότητα, έστω μέσα από μια μικρή και ταχεία βόλτα με την φωτογραφική στο χέρι.
Αυτά, παρά την πικρία που πραγματικά αισθάνομαι για κάθε πράξη βίας που αφαιρεί πολύτιμες ανθρώπινες ζωές.
Κάπου παρακάτω, ίσως δεις σ΄ένα κάδρο, ένα νεαρό και τρυφερό ζεύγος. Σκαρφαλωμένοι καθώς βρίσκονται στο υπό αιώνια ανακαίνιση Palais de Justice, παραδίπλα έχει περάσει κάποια στιγμή νωρίτερα στον χρόνο, ο καλός μας ο γκραφιτάς· αφήνοντας με το tag του το εννοιολογικό θραύσμα της δικής μου ημέρας.. HOPE!
Evangel Os
