Αντώνης Στάβερης
Ενδιάμεσα
'Εκθεση ζωγραφικής
Gallery Skoufa, Σκουφά 4, Κολωνάκι, Αθήνα
Διάρκεια έκθεσης: 16 Μαΐου - 8 Ιουνίου 2024
'Ωρες λειτουργίας: Δευτ. & Τετ. 10.00-16.00 - Τρ. & Πεμ. 10.00-21.00 - Παρ. 10.00-20.00 - Σαββ. 10.30-16.00
Ενδιάμεσα
Φαντάζομαι πως κάθε δημιουργός ζει σε πάμπολλους κόσμους σε συνάρτηση με τις ασχολίες και τη φαντασία του. Η καθημερινότητα του Αντώνη Στάβερη εδώ και πολλούς μήνες, μοιράζεται ταυτόχρονα σε κόσμους διαφορετικούς. Χωρίς να υπάρχει πρόθεση ομαδοποίησής τους, οι κόσμοι αυτοί συνδέονται με το βάρος που ο δημιουργός τους δίνει στην προσωπική παρατήρηση και κυρίως στην επιμονή του για καθαρή ζωγραφική. Μέσα από διαφορετικά σημεία του ορίζοντα, η τελευταία σοδειά των έργων του χαρτογραφεί μια πορεία που εκτείνεται σε επιμέρους σκηνές, στιγμές και τοπία από την καθημερινότητα του καλλιτέχνη. Πρόκειται για ένα είδος προσωπικού ημερολογίου όπου καταγράφονται και συντίθενται θραύσματα του αστικού βίου.
Στον Ταύρο όπου ο Α.Σ. έχει μεταφέρει το καινούργιο του στούντιο, απλώνεται σαν πιάτο το γήπεδο ποδοσφαίρου της τοπικής ομάδας του Φωστήρα. Ανάμεσα στα παράθυρα και στην πανοραμική άποψη του γηπέδου, ο ζωγράφος οργανώνει τα επάλληλα επίπεδα του χώρου και της προοπτικής, αντλεί τα μορφολογικά στοιχεία της τέχνης του από την ίδια την παρατήρηση και την οπτική μελέτη της πραγματικότητας που ατενίζει. Βλέπει προσεκτικά τον διαβαθμισμένο τόνο του φωτός και το παιγνιώδες σχήμα από τα σύννεφα, παρατηρεί την εκτυλισσόμενη δράση, όχι μόνο των παιχτών που αγωνίζονται, αλλά και των χρωμάτων που επιφέρουν οι εναλλαγές της ώρας στο άδειο από κόσμο γήπεδο. Είναι κι αυτός ένας καμβάς όπου ο ζωγράφος δοκιμάζει το βλέμμα, παλεύει το υλικό του "μέσα και έξω" από το εργαστήριο.
Κεντρικό στοιχείο των συνθέσεων του Στάβερη αποτελούν πορτρέτα φυτών μέσα στο ατελιέ, σε σπίτια φίλων στο Βερολίνο και το Παρίσι, έξω σε αρχαιολογικούς χώρους. Λειτουργούν μέσα από ποικίλες οπτικές: είτε ως νεκρές φύσεις που συνιστούν ενεργά μνημεία καθημερινότητας, είτε ως γέφυρα που συνδέει τις φιγούρες του ζωγράφου, αλλά και την ανθρώπινη παρουσία με τον έσω ή τον έξω κόσμο. Τα φυτά του Α.Σ. αρμολογούν τις συνθέσεις του κι όταν ακόμη δεν κυριαρχούν, επαναλαμβάνονται με ρυθμό μουσικό, κλείνοντας και ανοίγοντας το εκάστοτε θέμα σαν επωδός. Απλώνουν ρίζες στον ονειρικό κόσμο όπως στη Γυναίκα με τα μάτια κλειστά (φωτό 7261), όπου μια φύση οργιαστική φυτρώνει λες από την καθιστή φιγούρα ή γίνονται αυτά το γόνιμο έδαφος, ο ενδιάμεσος χώρος στον πραγματικό κόσμο για να συναντηθούν τα βλέμματα της Άννας και του αδελφού της ….. Πρόκειται για έργο που συνοψίζει υποδειγματικά τις ικανότητες ενός ώριμου δημιουργού να δώσει μια μεστή σύνθεση με πολλές αναγνώσεις. Αν στο μωσαϊκό της βεράντας ο Τέτσης είδε μια δεξιοτεχνία ικανή να χαρίσει στον Στάβερη το βραβείο για νέο καλλιτέχνη (2010), εδώ έχουμε μια συνθήκη που εκφράζει περισσότερα από όσα η πρώτη ματιά φανερώνει, βάζοντας στο ταλέντο ψυχή.
Ο εικονικός κόσμος είναι το αντίτυπο και το αντίγραφο. Η σκιά. Η μίμηση των πάντων. Έχει την όποια λογική της πραγματικότητας. Τίποτε δεν είναι δικό του αλλά απεικονίζει πραγματικότητες με τρόπο μαγικό. Οι εικόνες του Α.Σ. είναι τόσο έντονες σαν φωτεινές επιγραφές ώστε μπορείς να χαθείς μέσα τους όπως με τις οφθαλμαπάτες της ερήμου. Και ναι μεν παραμένει ένας ζωγράφος της σύγχρονης πόλης, αλλά στην τελευταία του πρόταση επιχειρεί να σκάψει πέρα από την προφάνειά της. Ο ηθογραφικός ρεαλισμός του εδράζεται στη χρωματική λεπτότητα της παλέτας και στο στέρεο κτίσιμο της σύνθεσης. Με τη ζωγραφική του ταξιδεύει το βλέμμα σε βιομηχανικές στέγες, σε κλιμακοστάσια - περιστεριώνες στις ταράτσες, έξω από το οπτικό μας πεδίο. Αντίστοιχα, στο χρώμα του "ανασκάπτει" μέρη όπου λιμνάζουν σπασμένα μνημεία, προφυλαγμένα όχι στα μουσεία, αλλά στα σπλάγχνα της φύσης. Αρχαία ερείπια που βρίσκονται στο πλάι της προσοχής μας, αναστηλώνονται μαρτυρώντας πως δεν ζούμε πλάι σε αυτά∙ ζούμε επειδή αυτά.
Γιώργος Μυλωνάς
Ο Αντώνης Στάβερης είναι από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της γενιάς του. Γεννημένος στην Αθήνα το 1973, σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1992-1998) με καθηγητή τον Δημήτρη Μυταρά. Σημαντική και η μαθητεία του στο εργαστήριο του Vladimir Velickovic, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (πρόγραμμα Erasmus, 1998). Από το 2001 έως το 2009 συνεργάστηκε με την Ομάδα Τέχνης "Σημείο" και την επόμενη χρονιά κέρδισε το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για νέο ζωγράφο κάτω των 40 ετών (2010). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στο Βερολίνο.
Ακολουθήστε τον ζωγράφο στο Antonis Staveris (@staverisantonis)
