Να σκάψουμε λίγο να δούμε τον παππού;
Λίγες μέρες μετά την κηδεία επισκεφτήκαμε το μνήμα οι πιο στενοί συγγενείς για να αφήσουμε μερικά λουλούδια (και να χαζέψουμε έναν νυσταγμένο παπά να μουρμουρά πάνω από το χώμα). Για πρώτη φορά πήραμε μαζί και τα ανίψια μου, δυο αγόρια εφτά και δέκα χρονών.
Ο μικρότερος, ο συνονόματος με τον νεκρό παππού του, Στέφανος στάθηκε πάνω από το σκαμμένο χώμα. Φυσικά ακόμα δεν είχαν μπει τα μάρμαρα. Κοίταξε με απορία την ατελείωτη έκταση με τους τάφους και ύστερα τον τάφο του παππού του. Γύρισε προς το μέρος μας.
'Μπορούμε να σκάψουμε λίγο να δούμε τον παππού;' μας ρώτησε.
Kανείς δεν διαβάζει πια blogs. Καμμιά φορά, διαβάζω εγώ. Εις μνήμην...
