Ο καιρός σήμερα
AΠΟΜΕΝΟΥΝ 1024MB INTERNET ΕΩΣ 4/8/2023 12:23:54. ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΕΡΦΑΡΙΣΜΑ, ΜΠΕΣ ΣΤΟ ΜΥCOSMOTE APP H ΚΑΛΕΣΕ 1330 KAI ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕ EΝΑ ΑΠO ΤΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΑ ΠΑΚΕΤΑ
Σκέψεις ενώ ξοδεύω τα τελευταία 1024mb ίντερνετ στο κινητό μου.
Σήμερα είμαι σαν ένα άτομο που κατοικεί σε με μια συσκευή, το μυαλό μου πηγαίνει από το ένα στο άλλο, με τον τρόπο που το δάχτυλο μου σέρνει την οθόνη απο το ένα ταπ σε άλλο. Στο σπίτι που μένω δεν έχω βάλει ακόμα ίντερνετ, όποτε αυτά είναι τα τελευταία μέγκα μπάιτ σύνδεσης μου για τις επόμενες μέρες.
Πώς να περάσω τις τελευταίες ώρες στο σπίτι μου, το διαδικτυακό και πραγματικό μου σπίτι; Σκέφτομαι και ζορίζομαι και λίγο για το πώς μπορώ να τα χρησιμοποιήσω σοφά. Να τα ξοδέψω σε πράγματα που διάλεξα εγώ και γουστάρω. Μισώ την ιδέα πως πέφτω θύμα της πλατφόρμας και του φοβερού τέρατος που λέμε αλγόριθμος αλλά με κουράζει και μόνο η σκέψη του να κάνω κάτι "παραγωγικό." Τελικά ξαπλώνω στο κρεβάτι και βλέπω reels στο Instagram, όπου ηλίθιοι και απελπισμένοι Αμερικανοί βγάζουν βίντεο τα πάντα ή ψάχνω για σέξ στο tinder.
Τελειώνουν χωρίς να έχω κάνει ουσιαστικά τίποτα.
Συζητώ μερικά βράδια πριν με δύο φίλους στην Καλλιδρομίου για τις εφαρμογές γνωριμιών, παίζουμε όλοι μαζί τους αλλά θέλουμε και οι τρεις να τις διαγράψουμε. Τα χρησιμοποιώ λίγο πολύ όπως άλλοι παίζουν candy crush, σπρώχνω την οθόνη προς τα πάνω να εμφανίσει ακόμα περισσότερα επίδοξα ταίρια, τα κοιτώ, με κοιτούν και περιμένω τα tap και τα like για να νιώσω θεός, και είναι η οθόνη μου τελικά αυτή που έρχεται σε οργασμό. Το κοντινότερο σε σεξ που μου προσφέρουν οι μικροί αυτοί νάνοι του καπιταλισμού είναι οι αυνανιστικές κινήσεις των χεριών μου καθώς σέρνονται πάνω στις γυάλινες οθόνες.
Έτσι κυλούσε η σεξουαλικότητα μου μέχρι τον Φεβρουάριο, μέτραγα τις συγκινήσεις σε mb δεδομένων. Σε ένα meeting στο γραφείο μερικές μέρες πριν λέγαν πως η Μερόπη – η οποία ελπίζω να μην τα διαβάζει αυτά- ήταν το απόλυτο it girl της γενιάς της, και κάπως την ζήλεψα. Δεν ξέρω αν ακόμα γίνεται λιώμα σε κάποιο πάρτυ, αλλά μπορείς να δεις το ήρεμο και λιγάκι νυσταγμένο cool της. Όχι στο κινητό ή στο Instagram, τα βλέπεις όλα αυτά στο πρόσωπο της, στον τόνο της φωνής της, βλέπεις πως ήταν το κορίτσι στα πάρτι που όλοι θα ήθελαν να κάτσουν μαζί του.
Σχεδόν όλα τα παιδιά της γενιάς μου που ξέρω είναι κουρασμένα και μόνα, παγώνια μέσα σε μαύρα δωμάτια. Πουλιά μέσα σε λακούβες νερού. Γιατί όλα τους ζούν για να τα κοιτάζουν και εκείνα δεν κοιτάζουν ποτέ. Αλλά είναι βαρετές, άνευρες και δίχως ξάφνιασμα οι γνωριμίες που μας φέρνει το σκρολάρισμα.
Οπότε ας ξοδέψουμε όλα μας τα mb χαζά και στο επόμενο πάρτυ που θα πάμε ας είμαστε εμείς οι τελευταίοι που θα πάνε σπίτι.
