Εφτά μέρες έρωτα με τον Λένο
Ένα ερωτικό παραλήρημα από τις χρυσές μέρες των ελληνικών blog.
Παρασκευή 18 Απριλίου 2008. Γενέθλια. Έχει μόλις δημοσιευτεί η συνέντευξη του Λένου Χρηστίδη στη Lifo και η Misirlou μού κρατάει μούτρα επειδή δεν της είπα να έρθει μαζί μου στη συνάντηση με τον (για εφτά μέρες) «έρωτα της ζωής της». Επειδή ξέρω τι εστί Αρβανίτισσα, φοβόμουν ότι δεν θα μου ξαναμιλήσει ποτέ. Ωστόσο, μού έστειλε για δώρο αυτό το (ερωτικό) παραλήρημα με τίτλο «Να περίπου τι παθαίνει κανείς άμα νυστεύει»*:
Πέμπτη - Ημέρα 1
03:19 Επιβεβαιώνω. Ο Λένος Χρηστίδης είναι η επόμενη μανία μου.
07:18 Άυπνη. Δεν μπορώ να κοιμηθώ από την ανυπομονησία μου. Αχ, πότε θα ξημερώσει να βάλω μπρος το σχέδιό μου;
14:22 Κοιμήθηκα σαν γομάρι. Είναι ωραίο όμως να έχεις κάποιον να στηρίζεσαι. Κάποιον σαν τον Λένο. Μα πώς δεν το είχα σκεφτεί τόσο καιρό; Είναι ιδανικός. Συγγραφέας, κοσμογυρισμένος, έξυπνος, και με μια μύτη... Αχ αυτή η μύτη... Και τα βιβλία του είναι πολύ καλά. Είναι πολύ lol, πως το λένε. Όσο περνάνε τα λεπτά (14:26 ήδη) νιώθω να υποκύπτω στη γοητεία του όλο και πιο πολύ. Και τα λέει τόσο καλά στη συνέντευξη το χρυσό μου. Λοιπόν, και τώρα δουλειά. Βγαίνω έξω για λίγο.
15:38 Έχω στα χέρια μου το Μόνολογκ. Το χαϊδεύω, μυρίζω τις σελίδες του και κοιτάω την εικόνα του και να πω την αλήθεια, όταν αλληθωρίζω λίγο έχω την αίσθηση ότι κοιτάει εμένα. Ξεκινάω διάβασμα αμέσως.
15:39 Βασικά, πεινάω λίγο. Ας παραγγείλω κανα πιτόγυρο πρώτα.
19:45 Τα σουβλάκια ήταν λίγο βαριά και ρεύομαι κρεμμύδι συνέχεια. Κατά τ’ άλλα, ο Λένος ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ! ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟΣ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΩ ΑΜΕΣΑ! Ω, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΠΛΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΓΝΟΩ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ; ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ.
23:01 Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ, νομίζω ότι είμαι η μεγαλύτερη φαν του. Ανά δυο σελίδες σκέφτομαι πώς θα τον προσεγγίσω αν τον συναντήσω έξω. Το καλύτερο σενάριο: είμαι σε κάποιο καφέ-μπαρ και είναι και αυτός σε ένα τραπέζι. Με ένα φίλο του (εγώ με ποιον να είμαι; Καλά, θα δω) και πάω και του αφήνω μια κάρτα. Δε μιλάω, στα μουγκά, ούτε γεια δε θα πω. Από τη μια μεριά γράφει: «Είμαι η μεγαλύτερή σας φαν και μου έχει κοπεί η μηλιά [σημ. M.Hulot: μηλιά εννοεί αυτή που είχαν στο κτήμα στο Ζούμπερι] και δεν μπορώ να σας μιλήσω και από το άγχος μου κάνω γουλίτσες εμετού στο στόμα μου». Και από την άλλη θα λέει: «Αν δεν είστε φαν του χιούμορ με σωματικές εκκρίσεις, έπαιξα και έχασα. Τι να κάνουμε». Και μετά θα χαμογελάσει και θα έρθει στο μπαρ και θα πιάσουμε κουβέντα και από τότε θα είμαστε αχώριστοι. ΤΕΛΕΙΟ! Πάω για ύπνο, νύσταξα.
Παρασκευή - Ημέρα 2
03:14 Ξύπνησα μούσκεμα στον ιδρώτα. Το τέλειο σχέδιο μου μπάζει. 1ον, αν με περάσει από αυτούς που είναι κωφάλαλοι/κωφάλαλες και δεν κοιτάξει καν την κάρτα; 2ον, αφού έρθει στο μπαρ να μου μιλήσει, ο φίλος του τι διάολο θα κάνει; 3ον, δεν έχω σκεφτεί ακόμα με ποιον θα είμαι εγώ παρέα. Αγχώνομαι. Και με έπιασαν και οι αιμορροΐδες μου με τα κωλοσουβλάκια. Σκατά. I'm gonna sleep on it.
13:49 Έχω διάρροια, με πάει αίμα για την ακρίβεια, δεν ξαναπαραγγέλνω από τον Peetah Mastah' τίποτα, τα γίδια να πάνε να γαμηθούν. Θα με πεθάνουν και δε θα έχω προλάβει να γνωρίσω και να παντρευτώ και να έχω κάνει τα παιδιά του Λένου. Επίσης είναι ένα καλό σημείο εδώ να δηλώσω ότι τα παιδιά μου θέλω να έχουν τη μύτη του. Και αν δε γίνει αυτό με φυσική επιλογή, ό,τι οικονομίες έχω θα τις δώσω σε πλαστικές. Όλα για το καλό τους.
15:15 Έχω φτάσει περίπου στη μέση του βιβλίου. Καλά είναι απίθανος. Μιλάμε αυτά που λέει τα έχω σκεφτεί και ’γω. Τρελό mind connection, φτάνει στα όρια του υπερφυσικού. Έχω πάρει τηλέφωνο όλους τους φίλους και γνωστούς μου (και τους 2) να τους το πω. Δεν το σηκώνουν, αλλά τους άφησα μήνυμα στον τηλεφωνητή.
19:33 Η Γ. μου είπε ότι νομίζει ότι τον είχε δει σε ένα μαγαζί. Θα πάω να τον βρω. Να ’ναι καλά το κορίτσι που με βοηθάει. Αν δεν ήταν και τόσο πιεστική να της πληρώνω τα κοινόχρηστα κάθε μήνα θα μπορούσαμε να κάνουμε πολύ καλή παρέα και να μιλάμε συνέχεια για τον Λένο Χρηστίδη και τέτοια. Ίσως και να την έκανα κουμπάρα. Εξυπηρετική. Ναι, ναι. Όχι σαν τα @@ στη Λίφο που δε μου δίνουν το τηλέφωνό του. Να βάλουν τα προσωπικά δεδομένα στο άντε να μην πω. Εγώ φταίω που τους στηρίζω και τους παίρνω κάθε βδομάδα.
23:19 Αχ αυτή η μύτη...
Σάββατο - Ημέρα 3
00:04 Είμαι ανυπόμονη, άντε, πότε θα τον γνωρίσω επιτέλους; Θα ντυθώ να πάω στο μαγαζί μήπως τον πετύχω. Θα πάρω και θα φάω κάτι στο δρόμο.
02:18 Τζίφος. Άφαντος. Βέβαια μπορεί να φταίω και ’γω λίγο, σκέφτηκα να πάρω την Γ. που της αρέσει και αυτηνής για να βγούμε μαζί και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να τον καλέσουμε πνευματικά να έρθει, αλλά μετά σκέφτηκα ότι μπορεί να μου τον φάει. Καλά να πάθω που είμαι καχύποπτη. Πάω για ύπνο.
02:38 Α, ναι, τελικά έφαγα δυο βρόμικα με πολύ ταμπάσκο. Οκ θα με πεθάνει ο κώλος μου πάλι με τα μπαχαρικά, αλλά δε γαμιέται, η νοστιμιά τους αξίζει κάθε σουβλιά πόνου.
12:07 Καλημερούδια! Φίλησα την εικόνα του στο βιβλίο, αλλά δε βολεύει, είναι μικρή. Έψαξα και βρήκα μια σε πιο καλή ανάλυση στο Ίντερνετ! Δεν έχω εκτυπωτή, βέβαια, αλλά βολεύομαι φιλώντας την οθόνη. Ο κώλος μου προς το παρόν δε με έχει ενοχλήσει παρά τους τόνους ταμπάσκο. Κι ο άγιος φοβέρα θέλει μου φαίνεται. Πόσο μάλλον οι αιμορροΐδες.
16:00 Σκέφτηκα κάτι στο θέμα προσέγγισης. Θα πάω με τσαμπουκά. Εντάξει, μπορεί να μην έχουμε εκδώσει ακόμα τίποτα κύριε Λένο μας, αλλά κάτι αξίζουμε και ’μεις. Λοιπόν, πρέπει να σκεφτώ κάτι πρωτότυπο. Κάτι πραγματικά πρωτότυπο.
17:00 Ακόμα τίποτα.
22:00 Τίποτα. Και πείνασα κιόλας. Και βαριέμαι να μαγειρέψω/βγω. Λες να πάρω πάλι Peetah Mastah'; Πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας κατά μια έννοια. Σωστά;
00:00 Ίσα που πρόλαβα το ντελίβερι. Σα να πήρα πολλά μου φαίνεται. Ακόμα τίποτα.
Κυριακή - Ημέρα 4
14:42 ΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑ
ΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟ
ΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑ
ΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑ
ΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑΤΙΠΟΤΑ. Αρχίζω να θυμώνω. Και νιώθω τόσο μελαγχολική. Γαμώτο, έχω και αυτό το προεμμηνοροϊκό σύνδρομο. Με έχει πιάσει από τα αρχίδια.
22:00 Ο Ζορντί δεν ήταν τόσο απαιτητικός. Αχ, Ζορντί πού είσαι; Μου λείπεις.
22:05 ΛΕΝΟ ΜΟΥ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΔΕΝ ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΣΑ. ΕΣΕΝΑ ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΑΓΑΠΩ.
Δευτέρα - Ημέρα 5
03:15 Σκέφτηκα ότι ίσως να μην είμαι η μεγαλύτερη φαν του γιατί δεν έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία. Αλλά εντάξει, έδιωξα τη σκέψη μετά, γιατί έχω κάνει δώρο το «Λοστρέ» σε φίλους πολλές φορές. Οκ, οκ, rephrase. AN είχα φίλους, αυτό θα ήταν το ιδανικό δώρο.
06:30 Είδα σε επανάληψη της εκπομπής της Μπίλιως Τσουκαλά που είπε μια εκεί ρεπόρτερ ότι ο Λένος Χρηστίδης είναι φαν του Λοστ. Αχ το μανάρι μου, κι εγώ είμαι φανατική των επεισοδίων. Απλά πρέπει να τα δω πρώτα. Αλλά το ξέρω ότι θα μου αρέσουν. Έφαγα κάτι σουβλάκια που είχαν μείνει από το Σάββατο. Λες να πάθω τίποτα; Ήταν εκτός ψυγείου και εντός σακούλας σκουπιδιών -αλλά καλά προφυλαγμένα-. Λες; Μπαααα. (Λένος όμως; ΝΑΙΙΙΙΙΙ)
18:55 ΙΔΕΑ! ΜΟΛΙΣ ΕΦΗΥΡΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΝΕΚΔΟΤΩΝ! ΘΑ ΤΟΥ ΤΗ ΚΑΝΩ ΓΑΜΗΛΙΟ ΔΩΡΟ! Να τα γράψω να μην τα ξεχάσω. Λοιπόν κατηγορία ανέκδοτων «οι ελληνοποιημένοι». It goes like this:
Πώς λέγεται ο ελληνοποιημένος που είναι πλούσιος; Νευτωνάσης
Πώς λέγεται ο ελληνοποιημένος που είναι αισιόδοξος; Καρτέσιος Τέλος
Πώς λέγεται ο ελληνοποιημένος που του αρέσουν τα φασόλια; Κλάνιγγος
Πώς λέγεται ο ελληνοποιημένος που ζει σε νησί; Σατωβριάνδρος
ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ! ΘΑ ΜΕ ΛΑΤΡΕΨΕΙ ΛΕΜΕ! Πάω για τσιγάρα.
19:10 Ο Γιώργος (όπα, σόρι, όχι ονόματα), ο Γ. ο περιπτεράς που του είπα για τους ελληνοποιημένους μου είπε ένα καλό που σκέφτηκε:
Πώς λέγεται ο ελληνοποιημένος που παίζει μπάσκετ; Κοπέρνικος Γκάλης
Θα πω ότι κι αυτό δικό μου είναι και για να μην το μάθει ο Λένος, δε θα καλέσω τον Γ. στον γάμο. Κρίμα όμως, γιατί μου είπε «να ζήσετε» και πρότεινε και ιδέα για προσκλητήρια. Καλά, θα τον καλέσω ίσως στην εκκλησία μόνο. Πωπώ, είπα γάμος και το θυμήθηκα. Πρέπει να κρατηθώ λίγο στο θέμα φαΐ. Θα φάω μόνο αυτές τις δυο λάκτα και τα ντορίτος και το τοστ με πακοτίνια και μερέντα και τίποτα άλλο. Και πολλά νερά. Θα κάνουν καλό και στην δυσκοιλιότητά μου.
Τρίτη - Ημέρα 6
01:08 Κοντεύω να τελειώσω το βιβλίο και με πιάνει θλίψη.
04:00 Το παράτησα για να έχω να διαβάσω και αύριο. Έψαξα στο Facebook να τον βρω μήπως έχει λογαριασμό, αλλά τζίφος. Δοκίμασα όλους τους πιθανούς συνδυασμούς (Lenos Xristidis, Lenos Christidis, Lenos Christintis, Lenos Christides). Ρε λες να έχει βάλει το βαφτιστικό του; (Elenos Christidis) Πάω να δω.
04:12 Μπα, όχι. Τίποτα. Άργησα λίγο, γιατί με έπιασε ένα επίμονο κόψιμο. Μάλλον θα είναι από την αλλαγή της διατροφής να δεις. Ναι, σίγουρα από αυτό. Να το προσέξω.
16:00 Διαβάζω τις τελευταίες σελίδες.
16:22 Μείναν δυο.
16:23 Μια.
16:24 Τελείωσα. :(
Τετάρτη - Ημέρα 7
02:00 Αγαπητό μου ημερολόγιο, κλαίω ασταμάτητα από την ώρα που τέλειωσα το βιβλίο. Πόσο μου λείπει η γραφή του, αυτά που μου ’λεγε. Δεν ξέρω τι να κάνω, θα παλαβώσω, ούτε να φάω θέλω, τουλάχιστον αλμυρά, ούτε τίποτα. ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ. ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΩ. ΛΕΝΟ ΜΕ ΑΚΟΥΣ; ΛΕΝΟ; ΛΕΝΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ
04:22 ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΛΕΝΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΝΤΥΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΦΕΥΓΩ ΔΕ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΠΑΩ, ΠΑΩ ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΩ, ΛΕΝΟ ΣΟΥ ΕΡΧΟΜΑΙ ΛΕΝΟ.........
[*νυστεύει: από το νύστα]
Δεν έχω ιδέα αν ο Λένος μαγειρεύει, κι αν μαγειρεύει τι συνταγή θα ήθελε να δώσει για την περίσταση, (Λένο, αν το διαβάσεις, επικοινώνησε, [email protected]), αλλά επειδή είναι μια εποχή που είναι όλοι (σχεδόν) άρρωστοι με κάποια ίωση, είναι ευκαιρία να μοιραστώ αυτή τη συνταγή του Γουίλιαμ Φώκνερ (περνάω για δεύτερη φορά στη ζωή μου "περίοδο Φώκνερ") για ένα ποτό που θεραπεύει τα πάντα. Το λένε “το Hot Toddy του μπαμπά» και είναι από το βιβλίο «The great American Writer’s Cookbook» που κυκλοφόρησε το 1981.
Γράφει, λοιπόν, ο Φώκνερ:
«Όταν οι μεγάλοι της οικογένειας Φώκνερ αρρώσταιναν, ο μπαμπάς είχε μια άμεση θεραπεία, το πανταχού παρών Hot Toddy. Θεράπευε εγγυημένα ή ανακούφιζε τα πάντα, τους μικρούς και μεγάλους πόνους που μπορεί να είχες από μια άσχημη πτώση από το άλογο, από ένα σπασμένο πόδι μέχρι μια ραγισμένη καρδιά. Ο ίδιος ο μπαμπάς αποφάσιζε πότε ήταν απαραίτητο ένα ποτήρι Hot Toddy και το έδινε στον ασθενή του με την ευγενική συμπεριφορά που έχει και ένας επαρχιακός γιατρός.
Το προετοίμαζε στην κουζίνα και η συνταγή είναι η εξής:
Πάρε ένα βαρύ γυάλινο ποτήρι. Γέμισέ το μέχρι τη μέση με Jack Daniels (είχε πάντα ένα φυλαγμένο για την περίπτωση που κάποιος αρρωστήσει). Πρόσθεσε μια γεμάτη κουταλιά της σούπας ζάχαρη. Στύψε μισό λεμόνι και πρόσθεσε το χυμό του στο ποτήρι. Ανακάτεψε καλά με το κουτάλι μέχρι να λιώσει η ζάχαρη. Γέμισε το ποτήρι με καυτό νερό. Σέρβιρέ το με πάνινη πιάστρα για να μην καούν τα χέρια του ατόμου που θα το πιάσει.
Ο μπαμπάς έκανε πάντα μια μικρή τελετή όταν σέρβιρε το Hot Toddy, το έφερνε στον πάνω όροφο σε ασημένιο δίσκο και συμβούλευε τον ασθενή του να το πιεί γρήγορα για να μην κρυώσει.
Δεν απέτυχε ποτέ».
