Αν ζούσε σήμερα, ο Αλφρεντ Χίτσκοκ, θα ήταν 114 ετών. Λίγο απίθανο μας φαίνεται για ένα σκηνοθέτη, του οποίου τις ταινίες, συστηματικά, κάθε καλοκαίρι, προβάλλουν οι θερινοί κινηματογράφοι (και είναι πάντα γεμάτοι) και του οποίου τις ταινίες κάθε καλοκαίρι βλέπουμε και ξαναβλέπουμε. Ζητήσαμε από ένα φαν των ταινιών του Χίτσκοκ, τον Χρήστο Γραμματίδη να διαλέξει δέκα σκηνές από τις ταινίες του Χίτσκοκ, τις οποίες κουβεντιάζουμε κάθε τόσο. Ας διαβάσουμε αυτές που μας έστειλε:
Δέκα σεκάνς από ταινίες του Χίτσκοκ που δεν θα ξεχάσω:
1. Strangers on a train (Ο Άγνωστος του Εξπρες)
Η σκηνή του στραγγαλισμού της Μίριαμ την οποία σκηνή βλέπουμε μέσα από τον αντικατοπτρισμό στα πεσμένα στα πάτωμα γυαλιά της. Τόση φινέτσα σε σκηνή φόνου δεν έχει καταγραφεί άλλοτε στην οθόνη. Μάθημα σκηνοθεσίας.
2. Dial M for murder (Τηλεφωνήστε: Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως)
Η σκηνή του φόνου νωρίς στο φιλμ. Η Grace Kelly μια οπτασία, η σκηνή χορογραφημένη εκπληκτικά και ο ωτακουστής στην άλλη άκρη της γραμμής του τηλεφώνου να ακούει το φόνο σε ζωντανή αναμετάδοση.
3. Rear Window (Σιωπηλός Μάρτυρας)
Η απολαυστική ηδονοβλεπτική τελευταία σκηνή. Αφού ρίχνουμε κλεφτιές ματιές σε όλα τα διαμερίσματα καταλήγουμε στη Grace Kelly, η οποία αφού μας έφαγε σε όλη την ταινία να κάνει το "αντράκι" αράζει αναπαυτικά και ξεφυλίζει το Bazaar να διαλέξει συνολάκια. Μέγας Χίτσκοκ!
4. To Catch a thief (Το Κυνήγι του Κλέφτη)
Η σκηνή που η Grace Kelly ξελογιάζει τον Cary Grant δείχνοντας του τα διαμάντια της (ξέρει ότι είναι κλέφτης αλλά είναι ριψοκίνδυνο κορίτσι). Πέρα από τη μαγεία ενός από τα πιο κλασάτα ζευγάρια που εμφανίστηκαν ποτέ στην οθόνη, το μισο-ειρωνικό παιχνίδι του μετρ Χίτσκοκ με τα πυροτεχνήματα είναι όλα τα λεφτά.
5. The Man who knew Too much (Ο Άνθρωπος που Γνώριζε Πολλά)
Το remake με τον James Stewart και την Doris Day. Ο Χίτσκοκ ξαναγυρίζει στο Χόλυγουντ μια παλιότερη ταινία της περιόδου που δούλευε στην Αγγλία. Η σκηνή που η Doris Day τραγουδάει το Que sera sera στο πιάνο και ο δάσκαλος μας δείχνει σκάλες, πόρτες, μούρες σε ένα από τα καλύτερα φινάλε ταινιών του. Άσε που η Doris Day (ιέρεια της ελαφρότητας) τραγουδάει easy listening! Σε πόσες ταινίες του Χίτσκοκ έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο?
6. Vertigo (Δεσμώτης του Ιλίγγου)
Τι να διαλέξω? Την αρχική σκηνή του κυνηγητού στις σκεπές, τη σκηνή στο μουσείο, τη σκηνή στο καμπαναριό απ' όπου πέφτει η Κιμ Νόβακ, τη σκηνή του ονείρου του James Stewart? Είναι σαν να διαλέγεις δάχτυλο από το χέρι σου. Αν έπρεπε ντε και σώνει θα διάλεγα τη σκηνή του ονείρου, όπου ο Χίτσκοκ απλώς διδάσκει.
7. North by Northwest (Στη Σκιά των Τεσσάρων Γιγάντων)
Η σκηνή που το ψεκαστικό αεροπλάνο κυνηγάει τον cary Grant μέσα στο μισοέρημο κίτρινο τοπίο. Μια από τις πλέον διάσημες σκηνές δράσης στην ιστορία του κινηματογράφου, με εκπληκτικά καδραρίσματα και φοβερό μοντάζ.
8. Psycho (Ψυχώ)
Είναι κλισέ αλλά είναι αλήθεια: η σκηνή του φόνου στο ντους. Θα μπορούσε να μπει στα οπτικοακουστικά λεξικά του μέλλοντος δίπλα στον ορισμό της λέξης "κινηματογράφος".
9. The Birds (Τα Πουλιά)
Οι περισσότεροι θα σας πουν τη σεκάνς στο σχολείο με τα πουλιά στο προαύλιο και την κατοπινή επίθεση στα παιδιά (που έχει και πολύ χιούμορ του πάντα είρωνα και σαρκαστικού Χίτσκοκ). Εγώ θα διαλέξω τη σεκάνς με την έκρηξη στο βενζινάδικο πρώτον γιατί τα άνωθεν πανοραμίκ του Χίτσκοκ είναι ποίηση και δεύτερον γιατί λατρεύω το στιγμιότυπο με την πρωταγωνίστρια στον τηλεφωνικό θάλαμο.
10. Family Plot (Στη Σκιά του Τρόμου)
Και μια λιγότερο γνωστή: από την τελευταία ταινία του Χίτσκοκ η σκηνή με το ζευγάρι στο αυτοκίνητο με κομμένα τα φρένα. Ξεκαρδιστική σεκάνς που την βάζω για θυμίσω ότι ο Χίτσκοκ εκτός από μετρ του τρόμου ήταν και μετρ του χιούμορ.
*****
σχόλια