ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΡΑΚΑΣΙΔΗ
Ανάφη. Αν οι Depeche Mode σκέφτονταν ένα μέρος όταν έγραφαν το "Enjoy the Silence" είναι αυτό. Όποια ώρα και να βγεις, επικρατεί ησυχία. Όχι νεκρική. Γαλήνια. Αυτή που σε γοητεύει ακόμα και όταν δεν επιζητάς να τα βρεις με τον εαυτό σου.
Κάθε παραλία και μια δοκιμασία. Η κατάβαση δύσκολη ενίοτε επικίνδυνη. Αλλά, όπως έλεγε κι ένας μεγάλος ποιητής, το ταξίδι δεν είναι αυτό που έχει σημασία; Ίσως αυτή είναι η Ιθάκη του Αιγαίου. Ακολουθείς ένα μονοπάτι χωρίς να γνωρίζεις τι θα συναντήσεις. Μέσα σου όμως κάτι σου λέει ότι στο τέλος θα δικαιωθείς. Αυτό ακριβώς το συναίσθημα νιώθεις όταν κατακτάς την κορυφή στη Μονή της Παναγιάς της Καλαμιώτισσας. Επί μια ώρα ανεβαίνεις τον τρομακτικότερο -κατά το Γάλλο περιηγητή του 18 αιώνα Τουρνεφόρ– μονόλιθο του κόσμου με πυξίδα το άγνωστο. Η βαριά σου ανάσα διακόπτεται από τα γεράκια που παραμονεύουν πάνω σου. Όταν όμως ανέβεις, η θέα που αντικρίζεις είναι μαγευτική. Τόσο η βορινή όσο κι η νότια πλευρά του νησιού απλώνονται μπροστά σου περικλείοντας το βράχο που ανεφάνη (από το ρήμα αυτό προήλθε το όνομα του νησιού) όταν ο Απόλλωνας έριξε ένα βέλος για να βρουν καταφύγιο οι Αργοναύτες στην επιστροφή τους από την Κολχίδα.
Αν δε σταματήσει κάποιο αυτοκίνητο σε οτοστόπ, τότε θα το πάρει με τα πόδια. Άλλωστε αυτό είναι το νησί των πεζοπόρων και των περιηγητών.
Στις αμμουδιές βρίσκουν καταφύγιο δεκάδες σκηνές σχηματίζοντας ένα αρμονικό κοινόβιο. Παρατηρείς τον κόσμο μέσα ή έξω από αυτές κι έχεις την εντύπωση ότι το βράδυ, υπό το φως της φωτιάς, θα επιδοθεί σε μια σαμανική τελετουργία. Όσο για τον κόσμο που βρίσκεται στη χώρα, αν δε το συνεπάρει το παρεΐστικο κλίμα στις λιγοστές ταβέρνες του νησιού, αράζει στην πλατεία απολαμβάνοντας το μποτεγιόν. Αργότερα, μπορεί να κατέβει στις Μάντρες, ακολουθώντας το φως πάνω από το Κλεισίδι, και να χορέψει μέχρι το πρωί. Το πώς ουδόλως το απασχολεί. Αν δε σταματήσει κάποιο αυτοκίνητο σε οτοστόπ, τότε θα το πάρει με τα πόδια. Άλλωστε αυτό είναι το νησί των πεζοπόρων και των περιηγητών.
Τον 19ο αιώνα εργάτες από την Ανάφη έφθασαν στην Αθήνα να χτίσουν τα ανάκτορα του βασιλιά Όθωνα. Επέλεξαν να χτίσουν τα σπίτια τους κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης (εκεί που είναι η σημερινή συνοικία 'Αναφιώτικα'). Η ειρωνεία είναι ότι σε αντίθεση με τα κυκλαδίτικα γαλανόλευκα σπίτια με θόλους που είχαν στην Ανάφη, τα σπίτια τους στην Αθήνα έμοιαζαν πιο πολύ με παράγκες, αφού η εργασία τους ολημερίς στα ανάκτορα δεν τους άφηνε χρόνο να ασχοληθούν με τα δικά τους. Υπάρχει ένας αστικός μύθος που λέει ότι ο Jim Morrison κατέφυγε σε μία από αυτές τις παράγκες τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ίσως η αύρα που απέπνεε αυτή η γειτονιά τον βοηθούσε να απομακρυνθεί από τα ναρκωτικά και τα φώτα της δημοσιότητας.
Η ώρα έχει περάσει. Λίγο πριν κλείσεις το laptop, παρατηρείς τη φωτογραφία στην επιφάνεια εργασίας. Βλέπεις τα κύματα της θάλασσας να χάνονται την ώρα που ανεμίζουν κόκκινα μαλλιά. Είναι πλέον σίγουρο. Το καλοκαίρι έχει τελειώσει...
*Ο Γιώργος Καρακασίδης είναι παραγωγός του www.desertradio.gr
σχόλια