Τι μου αρέσει σε όλο αυτό που λέμε φαγητό φέτος. Από τον Μιχάλη Μιχαήλ

Τι μου αρέσει σε όλο αυτό που λέμε φαγητό φέτος. Από τον Μιχάλη Μιχαήλ Facebook Twitter
Baked Alaska στην Cookoovaya
1

Το ρετρό

Δεν είναι μόνο το βιβλίο με συνταγές μαγειρικής του Σαλβαντόρ Νταλί που έχει επανακυκλοφορήσει μετά από δεκαετίες που ήταν εκτός κυκλοφορίας. Ούτε και τα άρθρα σε ξένες κυρίως εφημερίδες που ανακαλύπτουν φωτογραφίες από βιβλία μαγειρικής αλλοτινών εποχών και τις μοστράρουν ως αξιοπερίεργο. Είναι αυτό το διασκεδαστικό παιχνίδι με τη μνήμη και το παρελθόν που μόνο πράγματα της καλοπέρασης μπορούν να σου προσφέρουν. Κοιτάς, ας πούμε, την Baked Alaska που έβγαλαν στην Cookoovaya να περνάει από μπροστά σου και θυμάσαι πολλά. Ότι έμαθες να φτιάχνεις ιταλική μαρέγκα από τον πατέρα σου σε ανύποπτη στιγμή. Και πως ευτύχησες να δεις στα '80s μία τουλάχιστον σημαντική εκδοχή αυτού του γλυκού, τότε που δεν είχες ιδέα, να διασχίζει ένα σαλόνι που στα βάζα είχε γαρίφαλα φλεγόμενη, έτσι όπως έπρεπε.


Το Healthy

Όσο κι αν θες να το αποφύγεις, υπάρχει εκεί έξω ένας ωκεανός πλέον από πληροφορία για τον υγιεινό τρόπο διατροφής και μαγειρικής. Ωμοφαγία, βιγκανισμός, χορτοφαγία και πολλά ακόμα. Αβοκάντο, λάδι καρύδας, kale κι άλλα παράξενα λαχανικά. Μπορεί κανείς να γίνει υστερικός. Να τρελαθεί. Και να ξοδέψει πολλά λεφτά αδίκως, γιατί όλα αυτά είναι πανάκριβα. Χωρίς να λέω «ναι» με σιγουριά, πιστεύω πως είναι κάτι που πρέπει να εξερευνήσουμε και να βρούμε ποια απ' όλα αυτά μας βολεύουν, μας αρέσουν, τα απολαμβάνουμε, μας κάνουν καλό χωρίς να προκαλούν υστερία. Σε όποιον επιθυμεί να διαπιστώσει πώς μπορεί να πετύχει την απόλυτη νοστιμιά, χωρίς να καταναλώνει κρέας ας πούμε (για μένα αυτό είναι μια αρχή), θα πρότεινα να διαβάσει και να μαγειρέψει συνταγές από το Plenty και Plenty More του Yotam Ottolenghi. Θα εκπλαγεί ευχάριστα. Είναι ένα πανηγύρι γεύσεων, χρωμάτων και υλικών. Και είναι ένα από τα μοναδικά βιβλία χορτοφαγικής μαγειρικής όπου οι συνταγές σε κάνουν να ξεχνάς ότι «κάτι λείπει». Είναι τέλειες.

Τι μου αρέσει σε όλο αυτό που λέμε φαγητό φέτος. Από τον Μιχάλη Μιχαήλ Facebook Twitter
Οι συνταγές στο Plenty More του Yotam Ottolenghi θα σας εκπλήξουν ευχάριστα.


Οι επιλογές

Το ξέρεις ότι πλέον μπορείς να παραθέσεις ένα τραπέζι χωρίς να κάνεις τον παραμικρό κόπο στην κουζίνα σου, πέρα από μια απλή προετοιμασία και μια απλή επίσκεψη σε μερικά καλά μαγαζιά της πόλης. Και πριν βιαστείτε να πείτε ότι όλο αυτό κοστίζει, τα αλλαντικά, τα τυριά κ.λπ., να σας πω ότι υπάρχουν λύσεις για όλα τα βαλάντια και ότι στο φαγητό less is more. Το πιστεύω απόλυτα πια αυτό. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μάθεις την πόλη σου. Τα μαγαζιά, τις λαϊκές, να ξέρεις ποιος φέρνει τι και πότε. Αν γουστάρεις το καλό φαΐ, πρέπει πια να βγεις από τη βολή σου και να ανακαλύψεις την πόλη. Ποτέ ξανά δεν υπήρχαν τόσες κάβες, τόσα delis, τόσοι φούρνοι στην Αθήνα όπως σήμερα. Είμαστε τυχεροί.


Η αναζήτηση της νοστιμιάς

Δεν πετυχαίνει πάντα. Κι εμένα με εξοργίζουν οι αποτυχημένες προσπάθειες, οι υπερβολές, οι πειραματισμοί. Τα ελληνικά εστιατόρια και οι Έλληνες σεφ δεν προσπαθούν μόνο να αντιγράψουν ή να αφομοιώσουν τάσεις από αλλού, όπως συχνά τους κατηγορούμε. Γίνονται πολύ σοβαρές προσπάθειες. Κι αν ακόμα δεν έχουν μπει στη σωστή συχνότητα με τον έξω κόσμο ή δεν έχουν αποκτήσει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να κάνουν αυτό που θέλουν, έρχεται ο καιρός που όλα θα γίνουν σωστά. Τρώμε, πάντως, πολύ καλά τα τελευταία χρόνια στα αθηναϊκά εστιατόρια. Έχουν υπάρξει μεγαλειώδεις στιγμές. Έχουμε δοκιμάσει πιάτα που τα θυμόμαστε και τα αναζητούμε. Και έχουμε γίνει κι εμείς πιο περιπετειώδεις στις επιλογές μας. Έχει μπει ο όρος fun στην εμπειρία μας. Σιγά-σιγά όλα θα γίνουν.


Και κάτι που λείπει

Καλά τα εστιατόρια, οι διεθνείς τάσεις, το street food κ.λπ. Τείνει όμως να εκλείψει η ταβέρνα, τουλάχιστον όπως τη σκέφτομαι εγώ. Απλή, νοικοκυρεμένη, με πέντε φαγητά θεία και (μακάρι) λίγη μουσική τα Σαββατοκύριακα. Όχι κοσμικά γλέντια. Λίγα ρεμπέτικα, ένα παλιό λαϊκό, έτσι όπως γινότανε παλιά, μερικά χρόνια πριν μετατραπεί όλο το κέντρο της πόλης σε ένα γιγαντιαίο σουβλατζίδικο. Αυτά πρέπει να ξαναγίνουν. Σας φιλώ.

1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Dr. George Soleas εξηγεί πώς έγινε ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς έγινα ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

O Dr. George Soleas, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του LCBO, του μεγαλύτερου εισαγωγέα κρασιών και οινοπνευματωδών ποτών στον κόσμο, αφηγείται στην Υρώ Κολιακουδάκη (Dip WSET) και τον Παναγιώτη Ορφανίδη την κινηματογραφική ζωή του.
THE LIFO TEAM
Το κρητικό φαγητό είναι πολιτισμικός πλούτος, κληρονομημένη γνώση, καταστάλαγμα εμπειριών, και πηγή έμπνευσης

Βιβλίο / Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
Proveleggios

Γεύση / Ο Αλέξανδρος Καρακάτσανης έχασε πολλά σε μια νύχτα, αλλά επιστρέφει δυναμικά στο Proveleggios

Ο νεαρός και ταλαντούχος σεφ που είδε το πρώτο του μαγαζί στην Αθήνα να καίγεται ολοσχερώς δεν το έβαλε κάτω στιγμή. Πρόσφατα ανέλαβε να αλλάξει την κουζίνα του δημοφιλούς εστιατορίου και θέλει να αφηγηθεί τις αναμνήσεις όλης της ομάδας που τον υποδέχτηκε μέσα από τα πιάτα του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Το κρασί με απλά λόγια / Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Τι είναι το Aszu, το Szamorodni, το Furmint και το Harslevelu; O Robert Kindl, γενικός διευθυντής του θρυλικού Oremus, εξηγεί στην Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET τον Παναγιώτη Ορφανίδη γιατί το Tokaj είναι μια από τις σημαντικότερες οινοπαραγωγικές περιοχές της Ευρώπης.
THE LIFO TEAM
Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Ιστορία μιας πόλης / Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Φιξ, Μετς, Κλωναρίδη. Τρία τοπωνύμια, τρεις περιοχές της Αθήνας που σχετίζονται με τη ζυθοποιία. Επιχειρήσεις που έμαθαν στην αθηναϊκή κοινωνία να πίνει μπίρα, να την απολαμβάνει κατ’ οίκον ή σε πάρκα. H Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Βασίλη Νάστο για τη ζυθοποιία Κλωναρίδη και την εξέλιξη της περιοχής των Πατησίων.
THE LIFO TEAM
Alchemist

Γεύση / Στο Alchemist, ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου, η δυσφορία είναι στο μενού

Σε ένα εστιατόριο της Κοπεγχάγης σερβίρονται ωμές μέδουσες και παγωτό από αίμα γουρουνιού ενώ στην οροφή προβάλλονται βίντεο σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Πρόκειται για «γαστρονομική όπερα» ή για μια ηδονιστική υπερβολή;
THE LIFO TEAM
Kennedy

Γεύση / Kennedy: Για γαλλικά κρασιά, ψωμί με βούτυρο και ακροάσεις δίσκων

Στο νέο wine bar του κέντρου -που έχει πάρει το όνομα του από το biannual περιοδικό του Chris Kontos- θα βρίσκουμε κρασιά που δεν παίζουν αλλού στην Αθήνα ενώ η μουσική και ο ήχος θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Γεύση / Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Ο σταρ σεφ που όλοι θεωρούν «δικό τους άνθρωπο», σε μια συνέντευξη για την κατάσταση της εστίασης στην Αθήνα και την επιλογή του να αποχωρήσει από τρία από τα μαγαζιά που έστησε στο κέντρο της πόλης.
M. HULOT

σχόλια

1 σχόλια
....η ταβέρνα, τουλάχιστον .... απλή, νοικοκυρεμένη, με πέντε φαγητά θεία και (μακάρι) λίγη μουσική τα Σαββατοκύριακα Πηγή: www.lifo.grΓιατι δεν κανετε λοιπον ενα αφιέρωμα σε αυτές τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ταβέρνες - εαν υπαρχουν βεβαια... Ετσι οπως τα περιγράφετε με τα 5 φαγητά... με απλές ελληνικές - οχι πειραγμένες - γευσεις..