Ταρλάμπασι, η τελευταία πρώην ελληνική γειτονιά

Ναι, η γλώσσα αλλά και ο χρόνος βοηθάνε πάντα για να έχεις καλύτερη σχέση με το "θέμα " σου. Στηριζόμενοι στον ίδιο νόμο εξάλλου έκλεισαν τον ζαχαροπλαστείο Inci και τον κινηματογράφο ΕΜΕΚ. Καλή επιτυχία στις υπόλοιπες δουλειές.

Πολύ ενδιαφέρουσα η φωτογράφιση, συγχαρητήρια. Αξίζει να δείτε και τη δουλειά του συναδέλφου σας τούρκου φωτογράφου Ali Öz. Θα τη βρείτε και στο διαδύκτιο, έχει δουλέψει στην περιοχή (εννοώ τραβώντας φωτογραφίες) περίπου δύο χρόνια, και συνεχίζει να την επισκέπτεται. Αυτή η περιοχή όπως και το Σουλούκουλε αλλάζουν γιατί έχουν υπαχθεί στο νόμο 5366, που δυστυχώς τους δίνει το δικαίωμα για αυτού του είδους τις επεμβάσεις που "εξαφανίζουν" την ιστορία.

Τρομερές φωτογραφίες. Είχα γράψει κι εγώ ένα κείμενο για το Ταρλάμπασι και είχα τραβήξει κάποιες φωτογραφίες το 2010 όταν έμενα εκεί στο μπλογκ μου.Για όποιον ενδιαφέρεται το λινκ είναι :http://neopolitis.blogspot.gr/2010/05/blog-post_12.html

LIfo ευχαριστώ πολύ για την καταχώρηση αυτή.

Φέτος το Σεπτέμβρη πήγα εκεί, εγώ και η μητέρα μου μόνο.Το σπίτι που μεγάλωσε εκείνη ήταν εκεί σε αυτά τα στενά. Και ψάξαμε τον δρόμο, τον βρήκαμε αλλά όχι όμως και το σπίτι!Κάτι δεν πήγαινε καλά με τα νούμερα στον δρόμο και για πολλή ώρα άκρη δεν βγάζαμε. Καταλάβαμε ότι μάλλον έλειπε το τελευταίο ενάμισι οικοδομικό τετράγωνο στον δρόμο (εξαιτίας μάλλον τις διαπλάτυνσης της Ταρλάμπασι που έχει γίνει).Η πιο συγκινητική στιγμή στο ταξίδι αυτό ήταν όταν ήμασταν μέσα στο μεγάλο το παζάρι το καπαλιτσαρσί και αποφασίσαμε να ψάξουμε να βρούμε το μαγαζί του παππού. Είχαμε μαζί μας την την κάρτα με τον αριθμό, που κάπου την είχε βρει η μάνα μου, και το μόνο που μας έμενε ήταν να βρούμε το μαγαζί ανάμεσα στα 3000 άλλα... Ακριβώς όμως εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιούμε ότι είχαμε σταματήσει ακριβώς έξω από το μαγαζί! Στο μαγαζί του παππού... Όλη η πρόσοψη είχε μείνει ίδια. Η επωνυμία, ο αριθμός...αυτά...