10. The Fifth Estate (2013)
Ο Τζούλιαν Ασάνζ έστειλε προσωπική επιστολή στον Μπένεντικτ Κάμπερματς εκλιπαρώντας τον ηθοποιό να μην τον υποδυθεί στην κινηματογραφική εκδοχή της υπόθεσης Wikileaks, με το επιχείρημα ότι επρόκειτο για προϊόν «πολιτικού οπορτουνισμού, συμφερόντων, εκδίκησης και πάνω απ' όλα, δειλίας». Μακάρι εκ των υστέρων να ήταν όλα αυτά. Θα ήταν σίγουρα πολύ λιγότερο αδιάφορο.
9. The Theory of Everything (2014)
Το βιβλίο απομνημονευμάτων της Τζέιν Χόκινγκ με τίτλο «Ταξιδεύοντας προς την αιωνιότητα» ήταν η βάση για την ταινία αυτή με θέμα τη ζωή του συζύγου της και διασημότερου επιστήμονα του σύμπαντος, η ίδια όμως είχε τα χειρότερα να πει για τον τρόπο που παρουσιάστηκαν κρίσιμα θέματα της σχέσης της με τον Στίβεν Χόκινγκ. Παρατήρησε επίσης δηκτικά ότι η ο χαρακτήρας της, όπως ενσαρκώθηκε στην οθόνη από την Φελίσιτι Τζόουνς, «έμοιαζε σα να μην έχει φίλους, γνωστούς ή ανθρώπινες σχέσεις»
8. The Social Network (2010)
Η εξαιρετική ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ με θέμα την ιστορία του Facebook και του ιδρυτή του γίνεται ακόμα καλύτερη όταν πληροφορηθεί κάποιος πόσο είχε ενοχλήσει τον ίδιο τον Μαρκ Ζούκερμπεργκ, παρότι αναγνώρισε ότι ο Τζέσι Άιζενμπεργκ που τον υποδύθηκε φορούσε τα «σωστά ρούχα». Ακόμα κι αυτά τα φριχτά σανδάλια...
7. Nina (2016)
Πολλοί ήταν αυτή που κατηγόρησαν τη λογική του κάστινγκ αυτής της τραγικά επιφανειακής και κακόγουστα εξιδανικευμένης βιογραφίας της Νίνα Σιμόν, ειδικά σε σχέση με την «λευκής, κουκλίστικης ομορφιάς» ηθοποιό που την υποδύθηκε. Η Λίζα Σιμόν Κέλι πάντως, η κόρη της κορυφαίας ερμηνεύτριας, δήλωσε ότι «δεν φταίει η κοπέλα... δεν είναι υπεύθυνη για το σενάριο, τους κακούς διαλόγους και τα ψέματα», ένα εκ των οποίων ήταν ότι η μητέρα της είχε ρομαντική σχέση με τον (γκέι) μάνατζερ της.
6. Grace of Monaco (2014)
Ήταν βουτηγμένη στο διασκεδαστικό κιτς αυτή η βιογραφία της Γκρέις Κέλι με την Νικόλ Κίντμαν αλλά αυτό δεν εκτιμήθηκε δεόντως από την πριγκηπική δυναστεία του Μονακό, παρότι δεν είδε καν την ταινία. Το trailer όμως ήταν αρκετό για την έκδοση επίσημης δήλωσης σύμφωνα με την οποία «πρόκειται για φάρσα μάλλον παρά για ταινία, που παραποιεί την ιστορία με αποκλειστικά εμπορικά κίνητρα». Ούτε κριτικός κινηματογράφου δεν θα το έθετε ορθότερα. ΄
5. Wired (1989)
Ελάχιστοι είδαν αυτή την βιογραφική ταινία για τον Τζον Μπελούσι, τον διάσημο πληθωρικό (με την ευρεία έννοια) κωμικό που πέθανε το 1982 εξαιτίας υπερβολικής δόσης ναρκωτικών. Και σίγουρα κανείς από τους συγγενείς, φίλους και γνωστούς του εκλιπόντος, που είχαν ήδη καταγγείλει με βαρύτατους χαρακτηρισμούς και το βιβλίο του δημοσιογράφου Μπομπ Γούντγουορντ, στο οποίο βασίστηκε.
4. Sid and Nancy (1986)
Η μεταφορά στην οθόνη από τον Άλεξ Κοξ της τραγικής ιστορίας του «Ρωμαίου και Ιουλιέτας του πανκ» (και της ηρωίνης) – του Sid Vicious και της Nancy Spungen - έχει υπάρξει μάλλον αγαπητή σε πολύ κόσμο. Σίγουρα όχι όμως στον John Lydon, τον τραγουδιστή των Sex Pistols που δήλωσε ότι η ταινία αποτελεί ύβρη προς την αλήθεια και τη μνήμη του παλιού του φίλου, λέγοντας ότι έκανε τον εθισμό να μοιάζει glamorous και ότι το τέλος – που δείχνει το ζεύγος να μοιράζονται ένα ταξί για την άλλη ζωή – ήταν εντελώς γελοίο.
3. England Is Mine (2017)
Ελάχιστους οπαδούς ακόμα και ανάμεσα στους φανατικούς του Morrissey, βρήκε αυτή η κινηματογραφική μυθοπλασία για τη ζωή του πριν τους Smiths και τη φήμη. Όσοι τον γνώριζαν τότε, έκαναν λόγο για «προσβλητικό», «άσχετο» και «ανερμάτιστο» κατασκεύασμα, ενώ η αδελφή του Morrissey, Τζακλίν, είπε απλά ότι ήταν «κωμικά ψεύτικο».
2. The End of the Tour (2015)
Η ταινία για τον συγγραφέα Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας βασίστηκε στο βιβλίο που είχε γράψει ένας δημοσιογράφος του Rolling Stone καταγράφοντας τις πέντε μέρες που είχε κάποτε περάσει μαζί του ενώ ο Γουάλας – που έδωσε τέλος στη ζωή του το 2008 – βρισκόταν σε περιοδεία για το επικό, πολυδαίδαλο μυθιστόρημά του, "Infinite Jest". Η οικογένεια του εκλιπόντος πάντως είχε δηλώσει μέσω δικηγόρου ότι «δεν υιοθετεί ούτε υποστηρίζει καθ' οιονδήποτε τρόπο» την ταινία, ενώ ο πρώην εκδότης του συγγραφέα χαρακτήρισε την ταινία «γελοία» και την ερμηνεία του Τζέισον Σίγκελ ως Γουάλας, «ναρκισσιστικά μακάβρια».
1. Diana (2013)
Η αποτύπωση στην οθόνη του ειδυλλίου της Νταϊάνα (που την υποδύεται με εντελώς άστοχη αυτοπεποίθηση η Ναόμι Γουότς) με τον καρδιοχειρούργο Χασνάτ Καν, είναι γεμάτη κατά λάθος σπαρταριστούς διαλόγους με ξεκαρδιστικά σεξουαλικά υπονοούμενα («στο Παλάτι, μένουμε ανοιχτά μέχρι πολύ αργά»). Ο ίδιος ο Καν ήταν καταρχάς έκπληκτος και ακολούθως έξαλλος με τη μια μικρή ματιά που έριξε στο τρέιλερ και ορκίστηκε να μην δει ποτέ την ταινία. Έχασε μια από τις κορυφαίες κωμωδίες της δεκαετίας.
Με στοιχεία από τον Guardian
σχόλια