Το μεγάλο comeback της Κέιτ Γουίνσλετ

Kate Winslet illustration Facebook Twitter
Τα σγουρά μαλλιά και τα ροδαλά μάγουλα την έκαναν ιδανική για ταινίες εποχής, η άγουρη, εκρηκτική ερμηνευτική της ιδιοσυγκρασία κατάλληλη για πιο δυναμικούς χαρακτήρες. Εικονογράφηση: design9/LiFO
0

Πρόσωπο των ημερών είναι η Κέιτ Γουίνσλετ λόγω της συμμετοχής της στη σειρά του HBO Mare of Easttown. Σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές η Γουίνσλετ μπορεί να «κλέψει» στην εκπνοή το Emmy γυναικείας ερμηνείας σε μίνι σειρά από το μέχρι πρότινος ακλόνητο φαβορί Άνια Τέιλορ-Τζόι (Queen’s Gambit). Θα είναι ακόμα μια τιμητική διάκριση για τη Βρετανίδα ηθοποιό, σε μια καριέρα που, όχι άδικα, διαθέτει τέτοιες σε περίσσευμα.

Μεγαλωμένη σε οικογένεια ηθοποιών, η Γουίνσλετ είδε τα φώτα της κινηματογραφικής δημοσιότητας να στρέφονται πάνω της νωρίς, χάρη στην πρωταγωνιστική της εμφάνιση στο Heavenly Creatures (1994) του Πίτερ Τζάκσον σε ηλικία 19 ετών. Ο Τζάκσον επέλεξε την Κέιτ ανάμεσα σε 175 κορίτσια, είδε στην κασέτα της οντισιόν της μια ένταση που δεν έβγαλε άλλη καμία, ένταση απαραίτητη για να σκιαγραφήσει στο πανί την ιστορία μιας εφηβικής φιλίας που γίνεται εμμονή και καταλήγει σε μακελειό. 

Οι οντισιόν μάλλον ήταν το δυνατό χαρτί της νεαρής Γουίνσλετ, καθώς σε μια τέτοια για έναν μικρό ρόλο στο Sense and Sensibility (1995) του Ανγκ Λι –ίσως η καλύτερη κινηματογραφική μεταφορά Τζέιν Όστεν– εντυπωσίασε τόσο τη σεναριογράφο και πρωταγωνίστρια Έμα Τόμσον, που της έδωσε τον βασικό ρόλο της Μάριαν, της εκπροσώπου της «ευαισθησίας». Τόσο πειστική κι ανεπιτήδευτη ήταν στις ρομαντικές αναζητήσεις και τα συναισθηματικά ξεσπάσματα της ηρωίδας της Όστεν η Γουίνσλετ, ώστε βρέθηκε στα είκοσι χρόνια της υποψήφια για Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου με μόλις τρεις ταινίες στο ενεργητικό της – η τρίτη ένας μικρός ρόλος στους άχαρους ντισνεϊσμούς του Α Kid in King Arthur’s Court (1995).

Η Γούινσλετ δεν φοβάται το γυμνό, οι χαρακτήρες της έχουν συχνά μια έντονη σεξουαλικότητα, κάτι που θα λύσει τα χέρια σκηνοθετών που χρειάστηκαν τολμηρές εμφανίσεις από εκείνη.

Τα σγουρά μαλλιά και τα ροδαλά μάγουλα την έκαναν ιδανική για ταινίες εποχής, η άγουρη, εκρηκτική ερμηνευτική της ιδιοσυγκρασία κατάλληλη για πιο δυναμικούς χαρακτήρες, διόλου τυχαίο ότι οι χαρακτηριστικότερες ερμηνείες της μέσα στην επόμενη διετία συνδυάζουν και τα δυο χαρακτηριστικά. Ο λόγος για την χειραφετημένη εξαδέλφη στο Jude (1996) του Μάικλ Γουιντερμπότομ και, βέβαια, για τη Ρόουζ του Τιτανικού (1997), που δεν καταδέχεται να μπει σε καλούπια και χρειάστηκε μόνο την απελευθερωτική ώθηση του έρωτα για να σπάσει τα δεσμά της. Χάρη στην ταινία του Κάμερον, η Γουίνσλετ θα κερδίσει μια δεύτερη οσκαρική υποψηφιότητα και μαζί με το ταίρι της επί της οθόνης, τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, θα κοσμήσουν εκατομμύρια εφηβικούς τοίχους. 

Kate Winslet Eternal Sunshine Facebook Twitter
Για κάποιους η Γουίνσλετ θα είναι για πάντα η Κλεμεντάιν, το κορίτσι που αλλάζει χρώμα στο μαλλί ανάλογα με τη διάθεση της.

Ένα άλλο στοιχείο που θα τη συνοδεύσει στη μετέπειτα καριέρα της και προκύπτει μέσα από τις δύο αυτές ταινίες είναι η άνεση με το σώμα της και τον ερωτισμό. Η Γούινσλετ δεν φοβάται το γυμνό, οι χαρακτήρες της έχουν συχνά μια έντονη σεξουαλικότητα, κάτι που θα λύσει τα χέρια σκηνοθετών που χρειάστηκαν τολμηρές εμφανίσεις από εκείνη, αλλά θα την οδηγήσει και σε ταινίες, όπως το Holy Smoke (1999) της Τζέιν Κάμπιον, μια από τις μεγάλες απογοητεύσεις των ‘90s, για να το θέσουμε (υπερβολικά) κομψά.

Η νέα χιλιετία ανοίγει με ένα ξεχασμένο, άκρως ενδιαφέρον «ακαδημαϊκό» δράμα, το The Quills (2000) του Φίλιπ Κάουφμαν, συνεχίζεται με μια τρίτη οσκαρική υποψηφιότητα στο επίσης ξεχασμένο, μα λιγότερο ενδιαφέρον Iris (2001), για να έρθει μετά το Εternal Sunshine of the Spotless Mind (2004). Για κάποιους η Γουίνσλετ θα είναι για πάντα η Κλεμεντάιν, το κορίτσι που αλλάζει χρώμα στο μαλλί ανάλογα με τη διάθεση της, αλλάζει διάθεση συχνά και, όσο κι αν παλέψει γι’ αυτό, δεν μπορεί να κάνει δίχως τον καταθλιπτικό Τζόελ του Τζιμ Κάρεϊ, όπως ούτε κι αυτός χωρίς εκείνη. Ακόμα μια οσκαρική υποψηφιότητα για τη Γουίνσλετ, αλλά και μια ταινία την οποία λάτρεψε η αξιαγάπητη σινεφιλική κάστα που πιστεύει στην ύπαρξη ανθρώπων καταδικασμένων να είναι μαζί.

H πέμπτη οσκαρική υποψηφιότητα θα έρθει για το Little Children (2006) του Τοντ Φιλντ, όπου υποδύεται έναν από τους ενήλικες που συμπεριφέρονται όπως λέει ο τίτλος. Το Όσκαρ θα καταλήξει τελικά στα χέρια της για το The Reader (2008), έστω κι αν η μεγάλη ερμηνεία (και η καλύτερη ταινία) της ίδιας χρονιάς εντοπίζεται στο Revolutionary Road (2008), όπου η Κειτ και ο Λίο  ξαναβρίσκονται στην οθόνη μια δεκαετία μετά τον Τιτανικό, παντρεμένοι, κατοικώντας σε ένα ειδυλλιακό προάστιο της Αμερικής των ‘50s, όπου τίποτε ειδυλλιακό δεν θα βρεις, αν σκαλίσεις λίγο την επιφάνεια. Η επιλογή ενός πρωταγωνιστικού ζεύγους που έχει ταυτιστεί στη συνείδηση του κοινού με τον απόλυτο κινηματογραφικό έρωτα έρχεται να δώσει ακόμα περισσότερο ειδικό βάρος στο φιλμ και να υπογραμμίσει την ειρωνεία.

Kate Winslet Titanic Facebook Twitter
Η Ρόουζ του «Τιτανικού» (1997) δεν καταδέχεται να μπει σε καλούπια και χρειάστηκε μόνο την απελευθερωτική ώθηση του έρωτα για να σπάσει τα δεσμά της.

Ακολουθεί ένα τριετές διάλειμμα λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, για να επιστρέψει δυναμικά το 2011. Η μίνι σειρά Mildred Pierce (2011) του Τοντ Χέινς, για κάποιους ένα τηλεοπτικό αριστούργημα, για άλλους μια ανοικονόμητη, επιτηδευμένη, ισχνή εκδοχή μιας ταινίας οκάδες καλύτερης από εκείνη, θα της αποφέρει ένα Emmy και μια Χρυσή Σφαίρα για ερμηνεία σε μίνι σειρά, τρόπαια που δεν είχε μέχρι τότε, αλλά μόνο επειδή δεν είχε ξανακάνει τηλεόραση, πέρα από ένα γκεστ στο Extras του Ρίκι Ζερβές.

Στο σινεμά θα συνεργαστεί με τον Ρομάν Πολάνσκι στο απολαυστικό, δηκτικότατο Carnage (2011), όπου δυο ζευγάρια συναντιούνται σε διαμέρισμα για να υπογράψουν κοινή δήλωση για ένα περιστατικό βίας ανάμεσα στα παιδιά τους, μέχρι που ηχούν τα τύμπανα του πολέμου  –κυριολεκτικά, μέσω του εξαίρετου score του Αλεξάντρ Ντεσπλά– και ο πολιτισμένος δυτικός αποκαλύπτει τον βάρβαρο που, όχι και τόσο επιμελημένα, κρύβει εντός του. Θα συμμετάσχει επίσης στο Contagion (2011) του Στίβεν Σόντερμπεργκ, που ήρθε ξανά πέρυσι στην επικαιρότητα με τον άσχημο τρόπο για όλους μας και, δυστυχώς, εξακολουθεί να παραμένει σε αυτή, όσο η πανδημία συνεχίζεται. 

Η συνέχεια δεν ήταν εξίσου δυνατή. Αρκετές ατυχείς επιλογές, ίσως και μια κάποια κόπωση, κι έτσι η Γουίνσλετ δεν διατηρείται στο επίπεδο που μας έχει συνηθίσει. Θα έρθει, βέβαια, μια οσκαρική υποψηφιότητα για τη γραμματειακή υποστήριξή της στον Στιβ Τζομπς του Μάικλ Φασμπέντερ, στην ομώνυμη ταινία του Ντάνι Μπόιλ, αν και η πραγματική φωτεινή εξαίρεση είναι η ερμηνεία της στο Wonder Wheel (2017) του Γούντι Άλεν, έναν άνισο πλην ελκυστικό φόρο τιμής του σκηνοθέτη στις κινηματογραφικές μεταφορές θεατρικών έργων των ‘50s και των ‘60s. 

Στον ρόλο μιας νοικοκυράς που χορεύει το βαλς των χαμένων ονείρων στο Coney Island, η Γουίνσλετ κεντά – χαρακτηριστικός ο μακροσκελής μονόλογος στο δώμα, με τον Στοράρο να αλλάζει χρώματα στη δέσμη φωτός που λούζει το πρόσωπό της, όποτε μεταβάλλονται τα συναισθήματα της. Kρίμα που δεν διατήρησε το σθένος που είχε επιδείξει τότε απέναντι στον σοσιαλμιντιακό φαρισαϊσμό, προχωρώντας πέρυσι σε δηλώσεις τύπου «τi δουλειά είχα να δουλεύω με τον Γούντι Άλεν, με ξεγέλασαν», αλλά ας μην επεκταθούμε περισσότερο επί του θέματος.

Kate Winslet The Reader Facebook Twitter
Το Όσκαρ θα καταλήξει τελικά στα χέρια της για το The Reader (2008).

Ενδεικτικό της γενικής κόπωσης στην οποία αναφερόμαστε και το Ammonite (2020), ένα άνυδρο λεσβιακό δράμα εποχής του Φράνσις Λι, οπού η Γούινσλετ βρίσκει τη μανιέρα του ρόλου της μέσα στο πρώτο πεντάλεπτο και αφήνεται εκεί για όλο το υπόλοιπο φιλμ – εδώ που τα λέμε, δεν έχει και υλικό για να δουλέψει. Ίσως, όμως, να κρατούσε όλη της την ενέργεια για το Mare of Easttown.

Στο κεντρικό ρόλο η Γούινσλετ ηγείται ενός συναρπαστικού μωσαϊκού χαρακτήρων, σε ένα πολυπρόσωπο δράμα όπου όλοι είναι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο ένοχοι και το αστυνομικό μυστήριο φαντάζει δευτερεύον. Στα πρώτα λεπτά της σειράς βλέπεις μια ντετέκτιβ σε αμερικανική επαρχιακή κωμόπολη, εμφανώς κουρασμένη από την καθημερινότητά της, σχεδόν αδιάφορη για τους ανθρώπους γύρω της και με μεγάλο στόμα, ένα στοιχείο που σίγουρα δεν την κάνει περισσότερο συμπαθή.

Καθώς προχωρά το επεισόδιο, αρχίζουν σιγά σιγά να ξετυλίγονται και άλλες πτυχές του χαρακτήρα της. Κάτω από το δύστροπο περίβλημα διαφαίνεται το ασήκωτο βάρος της αδυναμίας να ανταποκριθεί στα καθήκοντά της ως εκπροσώπου του νόμου αλλά και ως μητέρας, η θλίψη για τη ρότα που πήρε η ζωή της, το βαθύ τραύμα που άφησε μια σειρά από ατυχή γεγονότα. Και η Γουίνσλετ τα υποστηρίζει όλα αυτά, δίχως να τα υπερτονίζει, μοιάζουν να συνυπάρχουν σε κάθε της ενέργεια, από την αστυνομική έρευνα σε ένα δάσος και το φλερτ σε ένα μπαρ μέχρι την αγορά ενός πακέτου τσιγάρων. Δεν καταφεύγει στα συνήθη ερμηνευτικά τικ της, δεν επιχειρεί να γοητεύσει τον φακό, κι ας της είναι τόσο εύκολο. 

Δεν ξέρουμε αν η σειρά θα εκπληρώσει τις μεγάλες υποσχέσεις που έχει δώσει στα δυο πρώτα επεισόδιά της, ήδη στο τρίτο άρχισε τα «τηλεοπτικά» παραστρατήματα, δίνοντας π.χ. ένα ερωτικό backstory στην κόρη της. Αλλά για τη Γούινσλετ ουδείς λόγος αμφιβολίας, έχει προσθέσει ήδη μια μεγάλη στιγμή στο βιογραφικό της. Γράφαμε στην εισαγωγή ότι μπορεί να «κλέψει» το Emmy ερμηνείας από την Άνια Τέιλορ-Τζόι στην προσεχή απονομή. Επιτρέψτε μας να αναδιατυπώσουμε. Με τέτοια ερμηνεία, είναι δικό της για να το χάσει.

Το «Mare of Eastown» προβάλλεται στη Vodafone TV με νέο επεισόδιο κάθε Δευτέρα.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ: «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Pulp Fiction / «Αν είσαι υπαρξιστής άθεος όπως εγώ, το ανθρώπινο σώμα είναι η ζωή σου»

Ο Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ επιστρέφει με το «Ο Κύριος των Νεκρών» και μιλά στη LiFO για τις σκέψεις του πάνω στο πένθος, την τεχνητή νοημοσύνη που του έλυσε τα χέρια, και εξηγεί γιατί ασχολείται διαρκώς με τρομακτικές καταστάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βαλ Κίλμερ: Ο άνθρωπος που θα (μπορούσε να) γινόταν σταρ

Απώλειες / Βαλ Κίλμερ (1959-2025): Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είχε γίνει σούπερσταρ

Έφυγε από τη ζωή ο Κρις του «Heat», ο Iceman του «Top Gun», ο «ξανθός» Μπάτμαν του Τζόελ Σουμάχερ, ο Τζιμ Μόρισον του Όλιβερ Στόουν, ο γκέι ντέτεκτιβ του «Kiss Kiss Bang Bang», ένας ηθοποιός που κατέγραψε μερικές αξέχαστες εμφανίσεις στο ενεργητικό του, μα δεν έκανε την αναμενόμενη καριέρα μεγάλου σταρ λόγω ατυχών συγκυριών αλλά και προσωπικών επιλογών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ