Ο Τζόνι και η Ζαν, κρίμα…

Jeanne Du Barry Facebook Twitter
Μια από τις προκλήσεις του «Jeanne Du Barry» είναι τα γαλλικά του Τζόνι Ντεπ, πώς τα προφέρει, αν πείθει ηχητικά.
0

Η Μαϊγουέν συγκινήθηκε, ο Τζόνι Ντεπ δάκρυσε, το πλήθος χάρηκε που τον ξαναείδε μετά από χρόνια και δίκες, τον εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσόντα σταρ που τελικά, ως εκ κινηματογραφικής ανατροπής της τελευταίας στιγμής, αθωώθηκε και διασώθηκε από το «τσουνάμι» που προκάλεσε η δικαστική διαμάχη με την Άμπερ Χερντ και το πέπλο καχυποψίας που του στοίχισε το πόστο του καπετάνιου στους Πειρατές της Disney.

Και μπορεί το Ποντίκι να το μετάνιωσε και να τον εκλιπάρησε να γυρίσει, αλλά εκείνος ύψωσε το μεσαίο και χαμογέλασε ξανά στις σειρήνες της Dior, υπογράφοντας το ακριβότερο συμβόλαιο που έχει ποτέ προταθεί σε άνδρα, για την κολόνια του, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το Eau Sauvage.

Η Γαλλία ανέκαθεν αγκάλιαζε στοργικά τον Τζόνι, ειδικά όποτε η Αμερική τον θεωρούσε πολύ εναλλακτικό για να τον πληρώνει όσα ήθελε. Οι Κάννες είχαν τοποθετήσει εντός διαγωνιστικού την ταινία που σκηνοθέτησε το 1997, το The Brave, με τον Μάρλον Μπράντο, σε μουσική Ίγκι Ποπ, που δεν είδε κανείς έκτοτε, γιατί ο Τζόνι έκρινε πως δεν αξίζει στο κοινό μετά τις αρνητικές κριτικές που δέχθηκε – δεν ήταν καλή η ταινία, βέβαια πάει καιρός, 25 χρόνια.

Το καλοκαίρι της επόμενης χρονιάς γνώρισε τη Βανέσα Παραντί και μετακόμισε στο Παρίσι. «Όμορφες γυναίκες, ωραίο κρασί, δεν βρίσκω λόγο να μην…», μου είχε απαντήσει όταν ακόμη φλέρταρε με την ιδέα να μείνει μόνιμα κοντά μας. 

Όταν μπουχτίζει από τη χυδαία συμπεριφορά των θυγατέρων του προς τη σπιτωμένη Ντι Μπαρί, ορμάει στο δωμάτιό τους και τις αγριοκοιτάζει χωρίς να αρθρώσει λέξη. Εκεί μας υπενθυμίζει πως μπορεί να μην είναι απλά ένα μελωμένο, ευγενικό, αιώνιο αγόρι, αλλά πολλά ακόμη, όταν το σενάριο το καλεί σε μια παραπάνω προσπάθεια.

Αλλά τα πράγματα άλλαξαν, όλοι γνωρίζουν τι περίπου συνέβη, και πλέον ο ημιακυρωμένος, και στα μάτια του μέλους της κριτικής επιτροπής, Μπρι Λάρσον, ακόμη υπό αίρεση, «γιος» του Τιμ Μπάρτον επιστρέφει με την εναρκτήρια ταινία του 76ου Φεστιβάλ Καννών, που δυστυχώς απέχει παρασάγγας από την αίσθηση που είχε προκαλέσει η κεντρική ηρωίδα, Ζαν Ντι Μπαρί, φημισμένη εταίρα και διαβόητη παλλακίδα του Λουδοβίκου του 15ου, αντίπαλος του παλατιού, ας πούμε εχθρός της Μαρίας Αντουανέτας, φυσικά όνειδος για την εκκλησία και ειρωνικά εχθρός του λαού, που ξέχασε την ταπεινή της καταγωγή, την έμπλεξε με τα αντιμοναρχικά αισθήματα της επανάστασης και την αποχαιρέτησε άδοξα στην γκιλοτίνα, όπως τον Δελφίνο και την Αυστριακή macaron lover του.

Το δράμα της Μαϊγουέν Λε Μπεσκό, η οποία έγινε γνωστή για τη φορτισμένη και φορτωμένη συμμετοχή της στις Κάννες με το Polisse, δεν μοιράζεται τις αισθητικές ανησυχίες της Σοφία Κόπολα, αντίθετα προτιμά τον κλασικισμό του Μπάρι Λίντον, τα αντικειμενικότερα πλάνα του, μια συμμετρία που σχολιάζεται από ένα αυστηρό voice over, ακριβώς όπως στην ταινία του Κιούμπρικ.

Η ίδια υποδύεται την Ντι Μπαρί, ως φιλομαθές, πολύ διαβαστερό και στωικό κορίτσι που από ένα σημείο κι έπειτα ξέρει ακριβώς τι πετάει και τι κρατάει από την άτιμη ζωή και συνηθίζει να αναζητά το χιούμορ, αντιδρώντας με πλατύ χαμόγελο στις προκλήσεις και τις κοροϊδίες. 

depp maiwenn Facebook Twitter
Ο Τζόνι Ντεπ και η Μαϊγουέν κατά την άφιξή τους στο κόκκινο χαλί των Καννών. Φωτ.: EPA/Guillaume Horcajuelo

Μια από τις προκλήσεις του Jeanne Du Barry είναι τα γαλλικά του Τζόνι Ντεπ, πώς τα προφέρει, αν πείθει ηχητικά. Ακόμη θυμάμαι τον Φατίχ Ακίν να διηγείται το παρ’ ολίγον πάθημά του στη Μαχαιριά. Τον είχαν συμβουλεύσει πως τα αρμενικά είναι εξαιρετικά δύσκολα να τα μιλήσει οποιοσδήποτε δεν τα γνωρίζει από παιδί. Οπότε, επειδή ήθελε έναν εμπορικό ηθοποιό, και είχε ήδη επιλέξει τον Ταχάρ Ραχίμ, τον έκανε βωβό στο σενάριο και ξεμπέρδεψε.

Όχι, δεν είναι άλαλος ο Λουί του Τζόνι, αν και «το κλέβει» έξυπνα ο Ντεπ: τα γαλλικά του είναι τίμια, στρατηγικά περιορισμένα και ρομαντικής εκφοράς, τρυφερά σαν εξομολόγηση, διανθισμένα με το βαθύ, νικοτινένιο, σκαστό γέλιο του.

Ο Αμερικανός ηθοποιός δήλωσε πως εμπνεύσθηκε τον ρόλο από τους αγαπημένους του ήρωες του βωβού, τον Μπάστερ Κϊτον και τον Τσάρλι Τσάπλιν. Βέβαια το ίδιο έχει κάνει και σε προηγούμενες ταινίες, ειδικά στον Μοναχικό Καβαλάρη του Γκορ Βερμπίνσκι, ως Τόντο.

Όταν μπουχτίζει από τη χυδαία συμπεριφορά των θυγατέρων του προς τη σπιτωμένη Ντι Μπαρί, ορμάει στο δωμάτιό τους και τις αγριοκοιτάζει χωρίς να αρθρώσει λέξη. Εκεί μας υπενθυμίζει πως μπορεί να μην είναι απλά ένα μελωμένο, ευγενικό, αιώνιο αγόρι, αλλά πολλά ακόμη, όταν το σενάριο το καλεί σε μια παραπάνω προσπάθεια. 

Ο Johnny και η Jeanne, κρίμα… Facebook Twitter
H σκηνοθεσία λειτουργεί ως αμπιγιέζ της πρωταγωνίστριας, σε μια φροντισμένη ενδυματολογική παραγωγή, με τη βοήθεια του οίκου Chanel, που παρακολουθεί το πρωτόκολλο σε βαθμό χασμουρητού και βαδίζει παράλληλα και μακρόθεν του σκανδάλου, ποτέ μέσα σε αυτό, δυναμικά, κοντινά, θερμά.

Ωστόσο, το σενάριο που συνέθεσε η Μαϊγουέν δεν προσθέτει τίποτε παραπάνω από όσα έχουμε δει ή διαβάσει για την πιο θεαματική περίπτωση στην ιστορία των αναρριχητών. Το «πλάσμα», όπως το αποκαλούσαν με βδελυγμία οι εχθρές της μέσα στο παλάτι, περιορίζεται σε μια εμφανώς καλοπροαίρετη και μόνο κατά τα λεγόμενα φιλήδονη θετική δύναμη μέσα σε ένα τοξικό περιβάλλον, που έφερε τα πάνω κάτω κυρίως στη μόδα, αλλά πουθενά αλλού.

Η σκηνοθεσία λειτουργεί ως αμπιγιέζ της πρωταγωνίστριας, σε μια φροντισμένη ενδυματολογική παραγωγή, με τη βοήθεια του οίκου Chanel, που παρακολουθεί το πρωτόκολλο σε βαθμό χασμουρητού και βαδίζει παράλληλα και μακρόθεν του σκανδάλου, ποτέ μέσα σε αυτό, δυναμικά, κοντινά, θερμά. Σαν ιστορικό travelogue, με τον Τζόνι επισκέπτη. 

Από τη χθεσινή βραδιά στη σάλα Lumière, οι καλύτερες σκηνές ήταν τα κλιπάκια της φιλμογραφίας του Ρούμπεν Έστλουντ, όταν τον παρουσίασαν για τη θέση του προέδρου της κριτικής επιτροπής, και του Μάικλ Ντάγκλας, λίγο πριν παραλάβει τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Μυθολογίες / «Οι εικόνες του Ζβιάγκιντσεφ είναι υπνωτιστικές»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Στην κινηματογραφική λίστα της τραγουδοποιού, η σιωπή λέει περισσότερα από τα λόγια, οι εικόνες αποκαλύπτουν κρυμμένα συναισθήματα, οι κόσμοι είναι γεμάτοι αβεβαιότητες και συγκρούσεις, και η μουσική έχει μια ιερή διάσταση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Οθόνες / 21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Από μια σπουδαία στιγμή του σκορσεζικού σινεμά ως την ψηφιακή επανάσταση της Ανιές Βαρντά κι από το συγκλονιστικό δίπτυχο του Τζόσουα Οπενχάιμερ ως τη μεγάλη φιλμική «σκανταλιά» του Banksy, αυτοί είναι 21 σταθμοί του σύγχρονου σινεμά τεκμηρίωσης που πρέπει να έχει δει κάθε σινεφίλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Οθόνες / «Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Με αφορμή τη δεύτερη απονομή των βραβείων Stratos, που τιμούν το ελληνικό animation, o πρόεδρος της ASIFA HELLAS Κωνσταντίνος Κακαρούντας μιλά για την άνθηση της σκηνής, τις προκλήσεις και για το πώς η Ελλάδα μπορεί να πετύχει μια παραγωγή οσκαρικού επιπέδου.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
 «Εσύ, θείο, δεν θα φύγεις, θα μείνεις εδώ μαζί μου!» ή Γιάννα Δεληγιάννη: «Βρίσκω την ουσία μόνο στο να στηρίζει ο ένας τον άλλον». ή Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής.

Οθόνες / Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής

Η κινηματογραφίστρια και πρόεδρος της Cinemathesis μιλά για την πρωτοβουλία της να υλοποιεί κινηματογραφικά εργαστήρια για παιδιά σε απομακρυσμένα δημοτικά σχολεία της άγονης γραμμής, το όραμα και το αποτύπωμα της δράσης της, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και για το τι λείπει από την τυπική εκπαίδευση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Pulp Fiction / Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Είναι η τεχνική αρτιότητα μιας αστυνομικής σειράς με επίκαιρο κοινωνικό θέμα που της χαρίζει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο κοινό; Ή μήπως η πραγματική δύναμη πηγάζει από τον φόβο των γονιών για τις εγκληματικές παραλείψεις και, κυρίως, για την άγνοιά τους απέναντι στα κρυφά σημάδια του ψηφιακού κόσμου;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Οθόνες / Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Ο γιος της ηθοποιού Σάρα Μάιλς ήταν τεσσάρων ετών όταν βρέθηκε νεκρός ο μάνατζερ και πρώην εραστής της μητέρας του. Οι υποψίες είχαν πέσει τότε πάνω στον συμπρωταγωνιστή της Μπαρτ Ρέινολντς. 51 χρόνια αργότερα, ο Μπολτ προσπαθεί να θυμηθεί τι συνέβη.
LIFO NEWSROOM
Το Παιδί Τραύμα επιλέγει τις 10 αγαπημένες του ταινίες

Μυθολογίες / «Το Festen έχει επηρεάσει τους στίχους μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Παιδιού Τραύματος

Χάνεκε αλλά και Αγγελόπουλος, «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» αλλά και «Aftersun», το Παιδί Τραύμα επιλέγει 10 ταινίες που κυμαίνονται από τον ωμό ρεαλισμό και τη βία μέχρι τον θρίαμβο της ποίησης και της τρυφερότητας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Οθόνες / 10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Το Netflix έχει γίνει ο παράδεισος της εύκολης ψυχαγωγίας, αλλά για τους πραγματικούς σινεφίλ κρύβει και έναν άλλο κόσμο. Αυτή είναι μια λίστα με ταινίες που απαιτούν προσοχή και αφοσίωση, που αξίζουν τον κόπο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Movies

Οθόνες / Η Χιονάτη και 8 καλύτεροι λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένα υποψήφιο για Όσκαρ animation για ενήλικες, το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Αριάν Λαμπέντ και μια τολμηρή ταινία για την προσφυγική εμπειρία, γυρισμένη στην Αθήνα, είναι μερικές από τις προτάσεις της εβδομάδας που θα σας αποζημιώσουν.
THE LIFO TEAM
Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Σε μια άγνωστη χώρα»: Μια τολμηρή ταινία, γυρισμένη στην Αθήνα

Οθόνες / «Πιστεύει κανείς ότι οι Παλαιστίνιοι θα ξεχάσουν και θα συμβιβαστούν με την απώλεια;»

Ωμή, διεισδυτική, αφτιασίδωτη, η ταινία «To a land unknown» εστιάζει στο προσφυγικό και ιδιαίτερα στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ο σκηνοθέτης Μαντί Φλάιφελ μίλησε στη LifO για όλα τα ζητήματα που θίγει η εξαιρετική και με έντονο ελληνικό «χρώμα» ταινία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ