«Orion and the Dark»: Ένα animation του Netflix που ξεχωρίζει, από το μυαλό του Τσάρλι Κάουφμαν

«Orion and the Dark»: Ένα animation του Netflix από το μυαλό του Τσάρλι Κάουφμαν Facebook Twitter
Οι φοβίες του Orion δεν περιορίζονται σε μια διαρκή αμφιβολία, κινούμενη στο φάσμα της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, αλλά εκτείνονται σε μια γενικότερη υπαρξιστική αγωνία που ταλανίζει όσους χαρακτήρες πέρασαν από το sui generis σύμπαν του Αμερικανού δημιουργού. Φωτ.: DreamWorks Animation / Netflix
0

Ακόμα κι αν κανείς δεν σου είχε πει ότι το σενάριο του «Orion and the Dark» το έχει γράψει ο Τσάρλι Κάουφμαν, θα σου πήγαινε το μυαλό ακούγοντας τον ανήλικο ήρωα να ανησυχεί μήπως προκαλέσει πλημμύρα σε όλο το σχολείο και πνιγούν οι συμμαθητές του αν πατήσει το καζανάκι ή μήπως προφέρει λάθος το όνομα του Βάσκο ντα Γκάμα και ντροπιαστεί αιωνίως, αν σηκώσει το χέρι στην τάξη. Και οι φοβίες του νεαρού Orion δεν σταματούν εκεί. Δεν περιορίζονται σε μια διαρκή αμφιβολία, κινούμενη στο φάσμα της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, αλλά εκτείνονται σε μια γενικότερη υπαρξιστική αγωνία που ταλανίζει όσους χαρακτήρες πέρασαν από το sui generis σύμπαν του Αμερικανού δημιουργού. Ο Κάουφμαν εδώ διασκευάζει το ομώνυμο βιβλίο της Έμα Γιάρλετ και εκτελεί χρέη σεναριογράφου αποκλειστικά, για πρώτη φορά εδώ και δύο δεκαετίες, όταν πήρε ο ίδιος τα ηνία της καριέρας του κι άρχισε να σκηνοθετεί, έχοντας λάβει «υποδείξεις» από τους Σπάικ Τζόνζι και Μισέλ Γκοντρί.

Aν ζητούσε κάποιος από τον Orion να καταρτίσει ένα top-5 με πράγματα που τον τρομάζουν, το Σκοτάδι θα ήταν σοβαρός διεκδικητής της πρώτης θέσης. Ε, κι επειδή το Σκοτάδι είναι ευαίσθητο και δεν αντέχει άλλο να τον παρεξηγεί ο ανήλικος ήρωας, εμφανίζεται ένα βράδυ στο παιδικό του δωμάτιο αυτοπροσώπως και τον παίρνει από το χέρι για να του δείξει τα καλά της νύχτας, να του συστήσει τις υπόλοιπες νυχτόβιες οντότητες που εργάζονται σκληρά κατά τη διάρκειά της και να του διδάξει ότι δεν έχει κανέναν λόγο να φοβάται. Όπως τον πληροφορεί, έχει γυρίσει κι ένα ντοκιμαντέρ για την προέλευσή του, σε αφήγηση… Βέρνερ Χέρτζογκ – αν το Σκοτάδι ήταν όντως μια οντότητα με ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά, δεν θα μας έκανε καμία εντύπωση η πληροφορία ότι ο Χέρτζογκ την έχει γνωρίσει και έχει πάρε δώσε μαζί της.

Έχουμε ένα στουντιακό animation που ξεχωρίζει, εκεί που η παραδοσιακή Disney μηρυκάζει παλιότερα σουξέ της (βλέπε «Wish») και η Illumination προσπαθεί να μιμηθεί την πρώτη, δίχως σταλιά έμπνευσης (βλέπε «Migration»). 

Η συνέχεια θα θυμίσει σε πολλούς ένα αμάλγαμα «Ιnside Out» και «Monsters Inc» –αμφότερες καλές αφετηρίες για έμπνευση–, φέροντας παιδαγωγικές και ψυχαγωγικές αρετές που συναντά κανείς στις ταινίες της Pixar, κι ας πρόκειται για συμπαραγωγή Dreamworks και Netflix. Αν η ταινία έμενε εκεί, θα αποτελούσε μια ευπρεπή, πλην δευτερογενή παιδική φαντασία, από αυτές που ο ενήλικας θεατής μπορεί να παρακολουθήσει αβασάνιστα μαζί με το παιδί του. Η ειδοποιός διαφορά και η σφραγίδα Κάουφμαν έρχεται μέσω εγκιβωτισμένων αφηγήσεων, οι οποίες, ουσιαστικά, ακολουθούν την εξέλιξη της συνταγής του στουντιακού animation. Είναι δύσκολο να μιλήσουμε γι' αυτό χωρίς να περάσουμε για τα καλά στη σφαίρα των spoilers, αλλά θα κάνουμε μια απόπειρα.

Orion and the Dark: Ένα animation του Netflix από το μυαλό του Τσάρλι Κάουφμαν Facebook Twitter
Aν ζητούσε κάποιος από τον Orion να καταρτίσει ένα top-5 με πράγματα που τον τρομάζουν, το Σκοτάδι θα ήταν σοβαρός διεκδικητής της πρώτης θέσης.

Αν η ταινία γυριζόταν αρκετές δεκαετίες πίσω, όταν είχαμε μανιχαϊστικά σύμπαντα και απλές ιστορίες, ο Orion θα φοβόταν το σκοτάδι, θα το γνώριζε, θα ζούσε μια περιπέτεια μαζί του και η φοβία του θα εξαφανιζόταν μια και καλή. Καθώς ο κόσμος γινόταν πιο σύνθετος και η ψυχανάλυση γνώριζε ευρύτερη διάδοση και αποδοχή, η συνταγή άλλαξε. Σε αυτά τα animation ο Orion δεν θα θεραπευόταν οριστικά από τον φόβο του μέσα από την περιπέτειά του, θα μάθαινε, όμως, να ζει με αυτόν και να τον διαχειρίζεται – μια θεραπεία εγγύτερη στην πραγματικότητα, δηλαδή.

Στη συνέχεια ήρθαν τα social media. H διάσπαση προσοχής αυξήθηκε και η ανάγκη εναρμονισμού με την επικαιρότητα απέκτησε υπαρξιστικό χαρακτήρα, κι έτσι μέλημα των δημιουργών έχει γίνει να κρατήσουν το ενδιαφέρον του πιτσιρικά με διαρκή ευρήματα και να αφουγκραστούν τις τάσεις της εποχής – π.χ. τα πολυσύμπαντα.

Η ταινία εξερευνά όλες αυτές τις εκδοχές και η στάση της είναι τρυφερή προς όλες, καμία δεν αφορίζει, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι τα animation και γενικότερα οι ιστορίες μπορεί να αλλάζουν μορφή και δομή μέσα στα χρόνια, αλλά στόχο έχουν και πάλι να ψυχαγωγήσουν, να παρηγορήσουν, να «θεραπεύσουν» και να βοηθήσουν την επικοινωνία ανάμεσα στις γενιές.

Αν η φόρμα του animation ακολουθούσε την ανάπτυξη της ιδέας, αν π.χ. το σκίτσο άλλαζε ώστε να καταστήσει σαφή την εξέλιξη του είδους και να εμπλουτίσει κινηματογραφικά την ιδέα, θα είχαμε έναν αξιομνημόνευτο εκπρόσωπο του είδους. Λείπει, ενδεχομένως, και η ενεργή συνδρομή του Κάουφμαν (στην «Anomalisa» συν-σκηνοθετούσε) για να αναδείξει την ιδιοσυγκρασία της γραφής. Έστω κι έτσι, έχουμε ένα στουντιακό animation που ξεχωρίζει, εκεί που η παραδοσιακή Disney μηρυκάζει παλιότερα σουξέ της (βλέπε «Wish») και η Illumination προσπαθεί να μιμηθεί την πρώτη, δίχως σταλιά έμπνευσης (βλέπε «Migration»). Και είναι κρίμα που ο συμπαραγωγός Netflix έβαλε φρένο στην έξοδο της ταινίας στις αίθουσες, όχι λόγω του κενού οικογενειακής ψυχαγωγίας στον προγραμματισμό του Φεβρουαρίου, αλλά λόγω της ποιότητάς της.

Orion and the Dark: Ένα animation του Netflix από το μυαλό του Τσάρλι Κάουφμαν Facebook Twitter
Φωτ.: DreamWorks Animation / Netflix

Orion and the Dark | Official Trailer | Netflix

Το Orion and the Dark είναι διαθέσιμο στην πλατφόρμα του Netflix.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Μυθολογίες / «Οι εικόνες του Ζβιάγκιντσεφ είναι υπνωτιστικές»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες της Μαρίνας Σάττι

Στην κινηματογραφική λίστα της τραγουδοποιού, η σιωπή λέει περισσότερα από τα λόγια, οι εικόνες αποκαλύπτουν κρυμμένα συναισθήματα, οι κόσμοι είναι γεμάτοι αβεβαιότητες και συγκρούσεις, και η μουσική έχει μια ιερή διάσταση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Οθόνες / 21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Από μια σπουδαία στιγμή του σκορσεζικού σινεμά ως την ψηφιακή επανάσταση της Ανιές Βαρντά κι από το συγκλονιστικό δίπτυχο του Τζόσουα Οπενχάιμερ ως τη μεγάλη φιλμική «σκανταλιά» του Banksy, αυτοί είναι 21 σταθμοί του σύγχρονου σινεμά τεκμηρίωσης που πρέπει να έχει δει κάθε σινεφίλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Οθόνες / «Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Με αφορμή τη δεύτερη απονομή των βραβείων Stratos, που τιμούν το ελληνικό animation, o πρόεδρος της ASIFA HELLAS Κωνσταντίνος Κακαρούντας μιλά για την άνθηση της σκηνής, τις προκλήσεις και για το πώς η Ελλάδα μπορεί να πετύχει μια παραγωγή οσκαρικού επιπέδου.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
 «Εσύ, θείο, δεν θα φύγεις, θα μείνεις εδώ μαζί μου!» ή Γιάννα Δεληγιάννη: «Βρίσκω την ουσία μόνο στο να στηρίζει ο ένας τον άλλον». ή Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής.

Οθόνες / Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής

Η κινηματογραφίστρια και πρόεδρος της Cinemathesis μιλά για την πρωτοβουλία της να υλοποιεί κινηματογραφικά εργαστήρια για παιδιά σε απομακρυσμένα δημοτικά σχολεία της άγονης γραμμής, το όραμα και το αποτύπωμα της δράσης της, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και για το τι λείπει από την τυπική εκπαίδευση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Pulp Fiction / Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Είναι η τεχνική αρτιότητα μιας αστυνομικής σειράς με επίκαιρο κοινωνικό θέμα που της χαρίζει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο κοινό; Ή μήπως η πραγματική δύναμη πηγάζει από τον φόβο των γονιών για τις εγκληματικές παραλείψεις και, κυρίως, για την άγνοιά τους απέναντι στα κρυφά σημάδια του ψηφιακού κόσμου;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Οθόνες / Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Ο γιος της ηθοποιού Σάρα Μάιλς ήταν τεσσάρων ετών όταν βρέθηκε νεκρός ο μάνατζερ και πρώην εραστής της μητέρας του. Οι υποψίες είχαν πέσει τότε πάνω στον συμπρωταγωνιστή της Μπαρτ Ρέινολντς. 51 χρόνια αργότερα, ο Μπολτ προσπαθεί να θυμηθεί τι συνέβη.
LIFO NEWSROOM
Το Παιδί Τραύμα επιλέγει τις 10 αγαπημένες του ταινίες

Μυθολογίες / «Το Festen έχει επηρεάσει τους στίχους μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Παιδιού Τραύματος

Χάνεκε αλλά και Αγγελόπουλος, «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» αλλά και «Aftersun», το Παιδί Τραύμα επιλέγει 10 ταινίες που κυμαίνονται από τον ωμό ρεαλισμό και τη βία μέχρι τον θρίαμβο της ποίησης και της τρυφερότητας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Οθόνες / 10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Το Netflix έχει γίνει ο παράδεισος της εύκολης ψυχαγωγίας, αλλά για τους πραγματικούς σινεφίλ κρύβει και έναν άλλο κόσμο. Αυτή είναι μια λίστα με ταινίες που απαιτούν προσοχή και αφοσίωση, που αξίζουν τον κόπο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Movies

Οθόνες / Η Χιονάτη και 8 καλύτεροι λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένα υποψήφιο για Όσκαρ animation για ενήλικες, το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Αριάν Λαμπέντ και μια τολμηρή ταινία για την προσφυγική εμπειρία, γυρισμένη στην Αθήνα, είναι μερικές από τις προτάσεις της εβδομάδας που θα σας αποζημιώσουν.
THE LIFO TEAM
Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Σε μια άγνωστη χώρα»: Μια τολμηρή ταινία, γυρισμένη στην Αθήνα

Οθόνες / «Πιστεύει κανείς ότι οι Παλαιστίνιοι θα ξεχάσουν και θα συμβιβαστούν με την απώλεια;»

Ωμή, διεισδυτική, αφτιασίδωτη, η ταινία «To a land unknown» εστιάζει στο προσφυγικό και ιδιαίτερα στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ο σκηνοθέτης Μαντί Φλάιφελ μίλησε στη LifO για όλα τα ζητήματα που θίγει η εξαιρετική και με έντονο ελληνικό «χρώμα» ταινία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ