Σκέψεις και μνήμες από την Ανέζα Παπαδοπούλου

Σκέψεις και μνήμες από την Ανέζα Παπαδοπούλου Facebook Twitter
1

Μνήμες που επανήλθαν με αφορμή τη Μίνα, τη μάνα στη «Μικρά Αγγλία»

Mε επέστρεψαν στο βλέμμα του παιδιού, το διεσταλμένο, το τολμηρό από τη φύση του, το απορημένο και το γεμάτο θέλω και προσμονή. Η Μίνα, σκεφτόμουν, ήταν και αυτή ένα παιδί. Έτσι γλύτωσα από την πρώτη αίσθηση της σκληρότητας της. Και έπειτα; Αυτό το βλέμμα το γεμάτο από το μπλε της θάλασσας και το κυπαρισσί της φύσης, αρχίζει να χάνει το διάπλατο του στίγμα, αρχίζει να ορίζεται, να περιορίζεται, να αυτοπαγιδεύεται, να κλείνει τα παντζούρια της ψυχής, να βυθίζεται σχεδόν ειδωλολατρικά στα απαγορεύω και τα πρέπει της μικρής κοινωνίας με μια αγωνία σχεδόν ιερή. Τα «ίδια και τα ίδια» ψιθυρίζει, αλλά δεν «είχε τέτοιαν έπαρση να εναντιωθεί στα πατροπαράδοτα» όπως λέει και η Καρυστιάνη, το χαμόγελο χάνεται, η καρδιά πετρώνει. Το ταξίδι του ενήλικα αρχίζει γραπωμένο απ΄ το ιδεώδες της εξασφάλισης και του προγραμματισμού. Η Μίνα, μάνα καπετάνισσα της ζωής οφείλει και έχει καθήκον να αποκαταστήσει τα παιδιά της. Όλες οι «Μίνες της ζωής», με το επτασφράγιστο τους στόμα άρχισαν να καθρεπτίζονται σε σένα Μίνα. Οι ιστορίες είναι αλληγορίες καθρέφτης της ψυχής του θεατή. Κι εκείνη η κραυγή για την χαμένη, την μόνη τους ζωή, πνίγεται, ξεχνά σιγά σιγά τη ρίζα της, πεθαίνει και μένει μόνο «ν' αγναντεύουν, -να γερνούν και να σκουριάζουν- τον ανορίζοντα ορίζοντα» και «το μπλε της θάλασσας» της Καρυστιάνη. Και συνεχώς η αλληγορία μεγάλωνε μέσα μου. Tο άρθρο, το φύλλο το πρόσωπο χάνονταν, έμενε η ψυχή και το οδοιπορικό της, τα ναι και τα όχι που καθόριζαν την ευτυχία της, την ελευθερία της για την οποία πληρώνει ο καθένας το αντίτιμό τoυ. Για όσους δεν τόλμησαν την δική τους φωνή, δεν ακολούθησαν τον έρωτα της ελευθερίας. Η Μίνα έπραξε ό, τι κατανόησε.Δεν είχε κακές προθέσεις. Απλώς απέτυχε. Ή πέτυχε ερήμην της να εξωθήσει την κόρη της στην ελευθερία μ' έναν περίεργο τρόπο. Μυστήριο η ζωή.

Η καταστροφή της κόρης

Τι είναι αυτό που μετατρέπει ένα φωτεινό αθώο βλέμμα, σε σκοτάδι,σε σκιά σε καταστροφή; Ο φόβος. Ο φόβος ο φονιάς. Το σανίδωμα της ψυχής μας. Νομίζω. Ο Φόβος είναι η πραγματική αιτία της καταστροφής που σταματά τον «ανορίζοντα ορίζοντα» της ζωής όπως λέει και η Καρυστιάνη. Ο φόβος που μας παραλαμβάνει νωρίς και μετατρέπει το αθώο μας βλέμμα σε άγριο επιβιωτικό μηχανισμό. Που μας μετατρέπει σε μεταπράτες και επενδυτές καταστρέφοντας την αμεσότητα μας. Δεν τολμούμε να παραδοθούμε στην καρδιά μας, να εμπιστευτούμε το κάλεσμα της, πληρώνοντας το αντίτιμο της ελευθερίας μας. Ο φόβος, ο φονιάς που φωλιάζει στο βλέμμα των ανθρώπων και το ορίζει.

Η ανασφάλεια, η μοναξιά, ο έρωτας, η ελευθερία...

Μέσα από το βλέμμα της αγάπης δείτε την ιστορία των προσώπων, μάς παρότρυνε η Καρυστιάνη, και αμέσως η ιστορία τους άγγιξε την τραγωδία. Το ον και η αβέβαιη πορεία του στον χρόνο και στον χώρο. Τη συμπόνεσα, κατανοώντας περισσότερο τον άνθρωπο. Πού κρύβεται μια μικρή βεβαιότητα; Στην καρδιά μας Ιωάννα; Στην δική της γενναιότητα να ταξιδεύει ανοχύρωτη; Ο ύμνος της ζωής, του έρωτα, της ελευθερίας, της αγάπης, εκεί βρίσκει την πηγή του; Όταν το τέλος δεν σε απασχολεί και μένει το ταξίδι;

Η υπακοή και το καθήκον.

Σίγουρα να μοιάζει με άνθρωπο και καθρέφτη μαζί, περιλαμβάνοντας όσα περισσότερα «ή» μπορεί, θετικά και αρνητικά όπως όλοι μας. Και εμείς να καθρεφτιζόμαστε. Η Μίνα, φρίκη, φρίκη, φρίκη, έγραφα. Αργότερα, η Μίνα γεμάτη από το καθήκον με αυταπάρνηση, υποταγμένη μα υπάκουη. Μια ολόκληρη κοινωνία θυμωμένη μα υπάκουη. Να προσπαθήσω να συμπυκνώσω, να ενώσω όλα τα αντίθετα στοιχεία του ψυχισμού της και να τα αφήσω μέσα από την αναπνοή μου να παραδώσουν τις δράσεις στα ερεθίσματα κλπ.

Ο Παντελής Βούλγαρης και οι άνθρωποι πίσω από την κάμερα.

Ο Παντελής, α... ο Παντελής , αυτός ο μάγος ο σιωπηλός, ο τρυφερός γεμάτος καρδιά, χιούμορ, κατανόηση και βλέμμα. Που μόνο που υπάρχει, άρχει.  Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα μισόκλειστά μάτια του  καρφωμένα στο μόνιτορ, βυθισμένα στα βλέμματα και στις ψυχές μας . Ποιο ήταν το στοίχημά σου Παντελή, ο άνθρωπος; Αυτό το υπέροχο τοπίο, όπως λες, το διαρκώς ανεξερεύνητο; Ο άνθρωπος και το ταξίδι του στο πέλαγος, στη φουρτούνα, στο απάνεμο της ζωής αυτή τη φορά μέσα από την  αλληγορία της Καρυστιάνη. Βούταγε στα βλέμματα μας, άνοιγε τον χρόνο και μας επέτρεπε την ελευθερία μας.Μάς χάρισε το έργο η Ιωάννα και μας επέτρεπε την ελευθερία μας. Η Γιούλα μάς επέτρεπε. Ο Σωτήρης, ο Στέφανος, ο Σίμος, ο Αντώνης, ο Κώστας, το Ποπάκι, η Εύη μας επέτρεπαν την ελευθερία μας και όλους μαζί κάπου σαράντα, ναι ήρθε ένα μαγικό σύννεφο -όπως ανέφερε κάποια δημοσιογράφος-, και μας επέτρεψε ένα ταξίδι στην πολιτεία της απόλαυσης, μέσα σε τέτοιους απαγορευτικούς καιρούς. Ποιο ήταν το στοίχημά σου Παντελή; Να φανταστείτε ότι κατοικούσαμε στο hotel Αρμονία δύο μήνες στην Άνδρο. Γιατί η ελευθερία δεν κρατάει για πάντα; Γιατί η ευτυχία είναι στιγμές;

Η εποχή, τα ήθη, τα πάθη, γυναίκες μόνες περιμένοντας τους άντρες τους να επιστρέψουν (ή και να μην επιστρέψουν) από πολύχρονα ταξίδια.

Ήθη, πάθη, οικονομικό, κοινωνικό συμφέρον, επιτρέπω, απαγορεύω κ.λπ. κ.λπ., πάντα ίδιες; Η περιγραφή μιας εικόνας του βιβλίου μου λέει πολλά. Αρχές του αιώνα στα κακοτράχαλα βουνά της Άνδρου, μουλάρια φορτωμένα με βιενέζικες πολυθρόνες, ντύνουν και γεφυρώνουν τα μικρά με τα μεγάλα όνειρα των ανθρώπων. Χρειάζονται εξηγήσεις; Από την άλλη, οι συνομιλίες με την κ. Παναγιώτα, τη μαμά της Άννας, μιας σύγχρονης καπετάνισσας, με βεβαίωσαν για το πατροπαράδοτο έθιμο της παντρειάς. Οι μάνες οι καπετάνισσες της στεριάς αποφάσίζαν. Τέλος. Και μου χαμογελούσε τόσο ήσυχα τόσο στωικά. Τι να πω.

Η Άνδρος;

Συγκίνηση. Αυτή ήταν η απολαβή και τη θεωρώ τεράστιας σημασίας. Στο τέλος του προηγούμενου χειμώνα 40 Αθηναίοι και αμέτρητοι Ανδριώτες καταφέραμε να συνυπάρξουμε δουλεύοντας δημιουργικά, χαρούμενα και ειρηνικά. Και εκεί που φούντωνε όλη αυτή η ησυχία, μέσα σε μια υπέροχη ευωδία των λεμονανθών της Άνδρου... επιστρέψαμε, 3 Μαΐου 2013.

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Οθόνες / 21 ντοκιμαντέρ του 21ου αιώνα που αξίζει να δείτε

Από μια σπουδαία στιγμή του σκορσεζικού σινεμά ως την ψηφιακή επανάσταση της Ανιές Βαρντά κι από το συγκλονιστικό δίπτυχο του Τζόσουα Οπενχάιμερ ως τη μεγάλη φιλμική «σκανταλιά» του Banksy, αυτοί είναι 21 σταθμοί του σύγχρονου σινεμά τεκμηρίωσης που πρέπει να έχει δει κάθε σινεφίλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Οθόνες / «Μπορεί να γίνει μια παραγωγή σαν το “Flow” στην Ελλάδα, αρκεί να το θέλουμε»

Με αφορμή τη δεύτερη απονομή των βραβείων Stratos, που τιμούν το ελληνικό animation, o πρόεδρος της ASIFA HELLAS Κωνσταντίνος Κακαρούντας μιλά για την άνθηση της σκηνής, τις προκλήσεις και για το πώς η Ελλάδα μπορεί να πετύχει μια παραγωγή οσκαρικού επιπέδου.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
 «Εσύ, θείο, δεν θα φύγεις, θα μείνεις εδώ μαζί μου!» ή Γιάννα Δεληγιάννη: «Βρίσκω την ουσία μόνο στο να στηρίζει ο ένας τον άλλον». ή Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής.

Οθόνες / Η Γιάννα Δεληγιάννη προβάλλει ταινίες στους μαθητές της άγονης γραμμής

Η κινηματογραφίστρια και πρόεδρος της Cinemathesis μιλά για την πρωτοβουλία της να υλοποιεί κινηματογραφικά εργαστήρια για παιδιά σε απομακρυσμένα δημοτικά σχολεία της άγονης γραμμής, το όραμα και το αποτύπωμα της δράσης της, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και για το τι λείπει από την τυπική εκπαίδευση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Pulp Fiction / Γιατί το «Adolescence» έχει αναδειχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο;

Είναι η τεχνική αρτιότητα μιας αστυνομικής σειράς με επίκαιρο κοινωνικό θέμα που της χαρίζει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο κοινό; Ή μήπως η πραγματική δύναμη πηγάζει από τον φόβο των γονιών για τις εγκληματικές παραλείψεις και, κυρίως, για την άγνοιά τους απέναντι στα κρυφά σημάδια του ψηφιακού κόσμου;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Οθόνες / Η μαμά μου, ο Μπαρτ Ρέινολντς κι ένας θάνατος που παραμένει μυστηριώδης εδώ και μισό αιώνα

Ο γιος της ηθοποιού Σάρα Μάιλς ήταν τεσσάρων ετών όταν βρέθηκε νεκρός ο μάνατζερ και πρώην εραστής της μητέρας του. Οι υποψίες είχαν πέσει τότε πάνω στον συμπρωταγωνιστή της Μπαρτ Ρέινολντς. 51 χρόνια αργότερα, ο Μπολτ προσπαθεί να θυμηθεί τι συνέβη.
LIFO NEWSROOM
Το Παιδί Τραύμα επιλέγει τις 10 αγαπημένες του ταινίες

Μυθολογίες / «Το Festen έχει επηρεάσει τους στίχους μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Παιδιού Τραύματος

Χάνεκε αλλά και Αγγελόπουλος, «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» αλλά και «Aftersun», το Παιδί Τραύμα επιλέγει 10 ταινίες που κυμαίνονται από τον ωμό ρεαλισμό και τη βία μέχρι τον θρίαμβο της ποίησης και της τρυφερότητας.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Οθόνες / 10 εξαιρετικές ταινίες που μπορείτε να δείτε τώρα στο Netflix

Το Netflix έχει γίνει ο παράδεισος της εύκολης ψυχαγωγίας, αλλά για τους πραγματικούς σινεφίλ κρύβει και έναν άλλο κόσμο. Αυτή είναι μια λίστα με ταινίες που απαιτούν προσοχή και αφοσίωση, που αξίζουν τον κόπο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Movies

Οθόνες / Η Χιονάτη και 8 καλύτεροι λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένα υποψήφιο για Όσκαρ animation για ενήλικες, το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Αριάν Λαμπέντ και μια τολμηρή ταινία για την προσφυγική εμπειρία, γυρισμένη στην Αθήνα, είναι μερικές από τις προτάσεις της εβδομάδας που θα σας αποζημιώσουν.
THE LIFO TEAM
Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Daily / Tο πρόβλημα με την «Εφηβεία»

Συμπονά κανείς όχι μόνο τους γονείς που μετά την παρακολούθηση της δραματικής μίνι σειράς του Netflix θα ψάχνουν μάταια απαντήσεις στα «ιερογλυφικά» μηνύματα που κρύβονται στα κινητά των παιδιών τους, αλλά και τα ίδια τα παιδιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Σε μια άγνωστη χώρα»: Μια τολμηρή ταινία, γυρισμένη στην Αθήνα

Οθόνες / «Πιστεύει κανείς ότι οι Παλαιστίνιοι θα ξεχάσουν και θα συμβιβαστούν με την απώλεια;»

Ωμή, διεισδυτική, αφτιασίδωτη, η ταινία «To a land unknown» εστιάζει στο προσφυγικό και ιδιαίτερα στους Παλαιστίνιους πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ο σκηνοθέτης Μαντί Φλάιφελ μίλησε στη LifO για όλα τα ζητήματα που θίγει η εξαιρετική και με έντονο ελληνικό «χρώμα» ταινία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Θα ήθελα να ήμουν στα γυρίσματα του Pulp Fiction»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Δημήτρη Νάκου

Μυθολογίες / «Θα ήθελα να ήμουν στα γυρίσματα του Pulp Fiction»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Δημήτρη Νάκου

Ο σκηνοθέτης που μόλις παρουσίασε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, το «Κρέας», μοιράζεται μια λίστα που περιλαμβάνει από ρουμάνικο νέο κύμα μέχρι την ταινία με το πιο αταίριαστο ζευγάρι στην ιστορία του κινηματογράφου.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Η Εύα Κοταμανίδου μιλά για τα γυρίσματα του «Θιάσου» και για το μεγαλείο του Θόδωρου Αγγελόπουλου

Σαν Σήμερα / Εύα Κοταμανίδου: «Όλοι είχαμε μια έγνοια, ότι γυρίζοντας την ταινία αυτή κάναμε μια ουσιαστική αντίσταση»

Η ηθοποιός που γεννήθηκε σαν σήμερα το 1936 είχε καταγράψει τις αναμνήσεις της από την ιστορική ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου στην οποία πρωταγωνιστούσε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ