«Spiderhead» στο Netflix: Mια καλή ιδέα δεν κάνει απαραίτητα μια εξίσου καλή ταινία

Spiderhead στο Netflix: Mια καλή ιδέα δεν κάνει απαραίτητα μια εξίσου καλή ταινία Facebook Twitter
Το «Spiderhead», η ταινία που γύρισε ο Τζόζεφ Κοζίνσκι όσο περίμενε την έξοδο του «Top Gun: Maverick» στις αίθουσες, λειτουργεί ως παραβολή.
0

Ακόμα κι όταν πυροδοτείται από ένα πραγματικό εξωτερικό γεγονός ή κάποια ενδογενή ζύμωση, η συναισθηματική εκδήλωση στα social media είναι αποκομμένη τόσο από την πραγματικότητα όσο κι από το ίδιο το συναισθηματικό βίωμα.

Έχει μια ένταση και μια υπερβολή, επειδή έχουμε την ανάγκη να νιώσουμε κάτι έντονο και επειδή μέσω αυτής της έντασης γινόμαστε αρεστοί στους υπόλοιπους χρήστες που μοιράζονται την ίδια ανάγκη με μας. Ταυτόχρονα, έχει και την απαραίτητη αποστασιοποίηση, ώστε η διαχείριση του συναισθήματος και της εκδήλωσης να γίνονται με ασφάλεια, χωρίς την επίδραση που θα είχαν στον πραγματικό κόσμο.

Στις 21:45 «τρέμουν τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο και δεν μπορούμε να συνέλθουμε» επειδή διαβάσαμε κάτι άσχημο στο αστυνομικό ρεπορτάζ, στις 22:24 αποθεώνουμε τη Μαρίνα Σάττι που πάντρεψε την παράδοση με μια urban σύγχρονη μουσική τάση και στις 23:17 κάνουμε ένα ξεκαρδιστικό αστείο για τα κιλά που θα πάρουμε από το γαλακτομπούρεκο που φάγαμε μόλις.

Η συχνότητα αυτής της συμπεριφοράς απαλείφει το αποτύπωμα του όποιου συναισθήματος – έχει κάποια επίδραση στον ψυχισμό μας όχι τέσσερις μέρες, μα τέσσερις ώρες μετά, το «τρέμουλο στα δάχτυλα» που αναφέραμε;

Το πρόβλημα του «Spiderhead» δεν εντοπίζεται στη σκηνοθεσία του. Ως ταινία μοιάζει να αλλάζει είδος κάθε λίγο, όπως αλλάζουν τα χορηγούμενα συναισθήματα στους τροφίμους, μα ο Κοζίνσκι διαχειρίζεται με αξιοθαύμαστη επιδεξιότητα τον τόνο, δεν νιώθεις ποτέ ότι βλέπεις ένα αποσπασματικό, άνισο έργο – ίσως μόνο στο κυνηγητό του φινάλε να του ξεφεύγει λίγο.

Όλο αυτό γίνεται με τη συναίνεσή μας, συνδράμουμε είτε εκουσίως είτε ακουσίως, και εμποδίζει την ενδοσκόπηση – γιατί άραγε να αφιερώσουμε χρόνο και χώρο σε εκείνο που πραγματικά πονά, όταν μπορούμε να πονέσουμε ανώδυνα με ένα δακρύβρεχτο post, συναφές με το trend των ημερών και να επιβραβευτούμε γι’ αυτό με τη συμπόνια του άλλου, η οποία θα του κοστίσει μόνο ένα care reaction;

Ναι, φαινομενικά φαντάζει απελευθερωτικό, μα αφενός μας αναισθητοποιεί –όταν όλα έχουν την ίδια, υπερχειλίζουσα δραματικότητα, πώς θα ξεχωρίσουμε το πραγματικά δραματικό;– κι αφετέρου μας σκλαβώνει, καθώς εναποθέτουμε το συναίσθημά μας στον αλγόριθμο, ο οποίος θα γεμίσει, πχ., το newsfeed μας με οργισμένα post απέναντι σε ένα γεγονός και θα χειραγωγήσει την οργή μας.

Σε πρώτο επίπεδο θα εμφυτεύσει στο κεφάλι μας την ιδέα ότι πρέπει οπωσδήποτε να καταδικάσουμε ένα γεγονός –ή αυτούς που το καταδικάζουν–, σε δεύτερο ότι το εν λόγω γεγονός είναι σημαντικότερο από άλλα. Περιττό να αναφέρουμε τις επιπτώσεις του σοσιαλμιντιακού «πειράματος» στην κριτική σκέψη και κατ’ επέκταση στην ελεύθερη βούληση.

Spiderhead στο Netflix: Mια καλή ιδέα δεν κάνει απαραίτητα μια εξίσου καλή ταινία Facebook Twitter
Ο Μάιλς Τέλερ στον ρόλο του Τζεφ.

Το «Spiderhead», η ταινία που γύρισε ο Τζόζεφ Κοζίνσκι όσο περίμενε την έξοδο του «Top Gun: Maverick» στις αίθουσες, λειτουργεί ως παραβολή, σχετική με όσα αναφέραμε παραπάνω.

Ένας τρελός επιστήμονας κάνει πειράματα με ουσίες, οι οποίες διεγείρουν ένα συναίσθημα σε βαθμό που μπορεί να επηρεάσει την ελεύθερη βούληση του δέκτη. Μπορεί να τον οδηγήσει να κάνει παθιασμένο σεξ με κάποιον που δεν βρίσκει καθόλου ελκυστικό ή να τον ωθήσει σε γέλια μέχρι δακρύων στο άκουσμα μιας τραγικής ιστορίας.

Τα πειραματόζωα αποτελούνται από μια ομάδα καταδίκων, οι οποίοι επέλεξαν οικειοθελώς τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα και βρέθηκαν έτσι σε ένα πιο φιλικό στο μάτι περιβάλλον εγκλεισμού, ικανό να τους κάνει να ξεχάσουν τον λόγο που βρίσκονται εκεί ή να νιώθουν λιγότερο άσχημα γι’ αυτό, χάρη στις συχνές συναισθηματικές ενέσεις. Πριν από κάθε ένεση, δίνουν τη συναίνεσή τους, φαινομενικά διατηρώντας το δικαίωμα της επιλογής. Στην πράξη, όμως, αν αρνηθούν την ένεση του χορηγούμενου συναισθήματος, θα αποπεμφθούν από αυτό τον αποστειρωμένο «παράδεισο», θα βρεθούν και πάλι στην προηγούμενη φυλακή τους.

Θα μπορούσε να είναι επεισόδιο του «Black Mirror», αν ο συσχετισμός με την τεχνολογία στην οποία αναφέρεται ήταν πιο ευθύς – ή πιο χοντροκομμένος, όταν κάνουμε λόγο για τα λιγότερο καλά επεισόδια της σειράς.

Η ιδέα είναι εξαιρετική, όχι τυχαία προήλθε από ένα μικρό διήγημα του συγγραφέα Τζορτζ Σόντερς για λογαριασμό του «New Yorker». Το διήγημα θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει υλικό και για ένα επεισόδιο του «Twilight Zone», για τους παλιότερους. Έλα, όμως, που τα επεισόδια του τελευταίου κρατούσαν μόνο είκοσι λεπτά και σίγουρα χρειάζεσαι κάτι παραπάνω από μια καλή ιδέα για να στηρίξεις μια ταινία μεγάλου μήκους. 

Spiderhead στο Netflix: Mια καλή ιδέα δεν κάνει απαραίτητα μια εξίσου καλή ταινία Facebook Twitter
Θα μπορούσε να είναι επεισόδιο του «Black Mirror», αν ο συσχετισμός με την τεχνολογία στην οποία αναφέρεται ήταν πιο ευθύς – ή πιο χοντροκομμένος, όταν κάνουμε λόγο για τα λιγότερο καλά επεισόδια της σειράς.

Το πρόβλημα του «Spiderhead» δεν εντοπίζεται στη σκηνοθεσία του. Ως ταινία μοιάζει να αλλάζει είδος κάθε λίγο, όπως αλλάζουν τα χορηγούμενα συναισθήματα στους τροφίμους, μα ο Κοζίνσκι διαχειρίζεται με αξιοθαύμαστη επιδεξιότητα τον τόνο, δεν νιώθεις ποτέ ότι βλέπεις ένα αποσπασματικό, άνισο έργο – ίσως μόνο στο κυνηγητό του φινάλε να του ξεφεύγει λίγο.

Με τη συνδρομή του οσκαρικού διευθυντή φωτογραφίας Κλαούντιο Μιράντα, αξιοποιεί όσο καλύτερα γίνεται τον περιορισμένο χώρο, τοποθετώντας συχνά ένα κάδρο μέσα στο κάδρο – η δράση στο δωμάτιο των ερευνητών και εκείνη στο δωμάτιο των πειραματόζωων συχνά παντρεύονται μέσα στο ίδιο πλάνο.

Ούτε υποκριτικά υστερεί το φιλμ, ειδικά ο Κρις Χέμσγουορθ γίνεται μέσα σε δευτερόλεπτα από μαγνητικός γλοιώδης, ανάλογα με τις απαιτήσεις της σκηνής, έχει δε και ένα στιγμιότυπο που χορεύει στον ρυθμό του «More than This» των Roxy Music, το οποίο, δεδομένα, θα αποτελέσει τη μαγιά για δεκάδες gifs.

Το πρόβλημα έγκειται στην ελλιπή δραματική ανάπτυξη, που οι σεναριογράφοι του «Deadpool» πασχίζουν να καλύψουν με ψευδο-ανατροπές, στη σεναριακή επανάληψη και σε μια ευτυχή, διδακτική κατάληξη, απέχουσα παρασάγγας, όπως διαβάζουμε, από εκείνη της λογοτεχνικής πηγής και αρμόζουσα όχι σε σκεπτόμενη επιστημονική φαντασία, αλλά σε ένα κινηματογραφικό προϊόν που παρασκευάστηκε με στόχο να ευχαριστήσει όσο το δυνατόν περισσότερους συνδρομητές. Κατά κάποιον τρόπο, είναι σαν να πήρε και η ίδια η ταινία με τη συναίνεσή της μια δόση από τις βλαβερές ουσίες που ποτίζει ο Χέμσγουορθ τα πειραματόζωά του.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

adam sadler

Daily / «Hustle»: Νέο τρίποντο από τον Άνταμ Σάντλερ στο γήπεδο του Netflix

Δεν είναι απαραίτητο να αγαπά κανείς το μπάσκετ, κάτι τέτοιο όμως βοηθά σημαντικά στην απόλαυση αυτής της μη υπερβατικής αλλά εξαιρετικά καλοφτιαγμένης δραματικής κομεντί με φόντο τα άδυτα του NBA.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Top Gun: Maverick»: Η σπάνια περίπτωση ενός sequel σκάλες ανώτερου από το πρωτότυπο

Ανταπόκριση από τις Κάννες / «Top Gun: Maverick»: Η σπάνια περίπτωση ενός sequel σκάλες ανώτερου από το πρωτότυπο

Ανεξάρτητα από τις όποιες αντιρρήσεις και το γούστο του καθενός, ο Τομ Κρουζ είναι ο μόνος που μπορεί να σηκώσει στους ώμους του ένα είδος σινεμά που απειλείται πανταχόθεν, και να το απογειώσει.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Στα εννιά μου προσπαθούσα να καταλάβω τι σχέση είχε το λεωφορείο με την Μπλανς Ντιμπουά» / «Το Λεωφορείο ο πόθος ήταν η πρώτη μου ακατάλληλη ταινία»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιάννη Ξανθούλη

Μυθολογίες / «Το Λεωφορείο ο πόθος ήταν η πρώτη μου ακατάλληλη ταινία»: Oι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιάννη Ξανθούλη

Η κινηματογραφική λίστα του Έλληνα συγγραφέα είναι συγκινησιακά φορτισμένη και γεμάτη παιδικές αναμνήσεις όπως και τα βιβλία του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
«I love Lucy»: Οργή, αλκοόλ, χρήμα, ξύλο και απιστίες πίσω από το πιο διάσημο οικογενειακό σόου του κόσμου

Σαν σήμερα / Λουσίλ Μπολ: Η πιο αξιολάτρευτη νοικοκυρά της Αμερικής ήταν μια απάτη

Σαν σήμερα το 1989 πεθαίνει η Αμερικανίδα ηθοποιός Λουσίλ Μπολ, πρωταγωνίστρια της διάσημης τηλεοπτικής σειράς «I love Lucy». Αν και λατρεύτηκε από εκατομμύρια τηλεθεατές, η πραγματικότητα πίσω από το «Καλύτερο τηλεοπτικό σόου όλων των εποχών» ήταν γεμάτη βία, αλκοόλ και απιστίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Οθόνες / Η «Εκδίκηση των Σιθ» έγινε 20 χρονών και επιστρέφει στους κινηματογράφους

Το κλείσιμο μιας τριλογίας «Star Wars» που λοιδορήθηκε, για να επανεκτιμηθεί μερικώς όταν η νεότερη έπεσε θύμα των γενικευμένων culture wars και των ελάχιστων φιλοδοξιών της, επανεμφανίζεται στα σινεμά με αφορμή την επέτειο 20 χρόνων από την κυκλοφορία της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Daily / Your Friends & Neighbors: Και ο πλούσιος λευκός πενηντάρης έχει ψυχή

Ο Τζον Χαμ υποδύεται τον επιτυχημένο επενδυτή που χάνει ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του σ΄αυτή την εκλεκτικά διασκεδαστική, κατά τόπους δραματική και συχνά διεισδυτική σάτιρα ηθών της πλουτοκρατικής ελίτ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι 10+1 αγαπημένες ταινίες του Σπύρου Στάβερη

Μυθολογίες / «Μου αρέσουν οι ιστορίες εκδίκησης στο σινεμά»: Οι 10+1 αγαπημένες ταινίες του Σπύρου Στάβερη

Από το φιλιππινέζικο σινεμά και τον Ζακ Τατί, μέχρι μια ταινία με μαχητές kung-fu που εξεγείρονται ενάντια στη γραφειοκρατία -και μία που τον ώθησε να ζητήσει από τη Marthe Keller να τον κάνει φίλο στο Facebook- η λίστα του φωτογράφου είναι γεμάτη εκπλήξεις.
ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΒΕΡΗΣ
Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Κωστής Χαραμουντάνης / Κωστής Χαραμουντάνης: «Για να κάνω σινεμά μένω ακόμα στο πατρικό μου»

Ο 31χρονος σκηνοθέτης νιώθει πως ενηλικιώθηκε μαζί με την πρώτη του βραβευμένη ταινία, «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού», κινηματογραφεί τις αναμνήσεις του και είναι μία από τις πιο μεγάλες ελπίδες του ελληνικού κινηματογράφου.
M. HULOT
«Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Thalia Mavros / «Το γυναικείο σώμα είναι το πρώτο που προσπαθεί να ελέγξει κάθε εξουσία»

Η διεθνώς βραβευμένη παραγωγός και σκηνοθέτις Thalia Mavros μιλά στη LIFO για τη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η «αυτοκρατορία» του Τραμπ, καθώς και για τη θέση της γυναίκας σε έναν κόσμο που αλλάζει - και όχι προς το καλύτερο.
M. HULOT
«The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Οθόνες / «The last of us» - S02 : Να δεις τι σου 'χω για μετά

Το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν της αγαπημένης σειράς του HBO λειτουργεί ως εισαγωγή, συστήνοντας νέους χαρακτήρες, το περιβάλλον της δράσης, τη σχέση των παλιών χαρακτήρων με αυτό αλλά και μεταξύ τους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια ‘σύγχρονη’»

Οθόνες / «Κρίστοφερ Νόλαν, σε εκλιπαρώ, μην κάνεις την Οδύσσεια σύγχρονη»

Ο επιφανής μελετητής του Ομήρου και διευθυντής του New York Times Review of Books, Ντάνιελ Μέντελσον, περιγράφει στην εφημερίδα Telegraph τους τρεις βασικούς κανόνες που ελπίζει να τηρηθούν κατά τη μεταφορά της «Οδύσσειας» στη μεγάλη οθόνη.
THE LIFO TEAM
Movies

Οθόνες / Μια ταινία για τον Bloody Hawκ και άλλοι 8 λόγοι για να πάτε σινεμά

Αυτή την εβδομάδα έχουν την τιμητική τους τα κατασκοπικά θρίλερ, παίζει η επανέκδοση του Delicatessen και ένα ντοκιμαντέρ για τον δημοφιλή ράπερ που δεν απευθύνεται μόνο στο fan base του — όχι άλλο Minecraft.
THE LIFO TEAM
«Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Οθόνες / «Οι περισσότεροι κινηματογράφοι στην Αργεντινή έχουν μετατραπεί σε εκκλησίες ευαγγελιστών»

Με το βραβευμένο ντοκιμαντέρ Μουσείο της Νύχτας, ο Φερμίν Ελόι Ακόστα αναδεικνύει ένα πολύτιμο φωτογραφικό αρχείο για τη Νέα Υόρκη των δεκαετιών του ’70 και του ’80, ενώ μιλά στη LiFO για την αβεβαιότητα του μέλλοντος του κινηματογράφου στην Αργεντινή και τις πολιτικές αναταράξεις στη χώρα του.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
JASON MOMOA

Οπτική Γωνία / Το σινεμά ως τοποθέτηση προϊόντος: Το «Minecraft» σπάει ταμεία

Η τεράστια επιτυχία της κινηματογραφικής διασκευής του δημοφιλούς παιχνιδιού θεμελιώνει μια νέα εποχή στο στουντιακό σινεμά που καθιστά την ταύτιση θεατή και καταναλωτή εντονότερη από ποτέ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Μυθολογίες / «Ο Βέγγος είναι το αγχολυτικό μου»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Γιώργου Γάλλου

Από τον Κουροσάβα και τον Μπέργκμαν, από τις ταινίες της Pixar μέχρι τα Batman του Nόλαν, ο ηθοποιός φτιάχνει μια ετερόκλητη και ειλικρινή λίστα και πιστεύει ότι «σινεμά είναι να βλέπεις άλλες πλευρές του κόσμου».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

Oι Αθηναίοι / Εβελίνα Παπούλια: «Δεν μου χαρίστηκε τίποτα»

«Μην παίξεις ποτέ κωμωδία», της είχαν πει, αλλά τελικά το ευρύ κοινό τη λάτρεψε ως Μαρίνα Κουντουράτου. Όταν αποφάσισε να ερμηνεύσει τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας, της είπαν «θα καταστραφείς». Ήταν πάντα τολμηρή και άφοβη. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ