Τα 10 καλύτερα soundtracks της δεκαετίας

Arrival

Jóhann Jóhannsson

Τα βροντερά, επαναλαμβανόμενα κρουστά του Γιόχαν Γιοχάνσον σίγησαν πρόωρα με τον ξαφνικό θάνατό του, που συνιστά τη μεγαλύτερη απώλεια στο χώρο της κινηματογραφικής μουσικής για τη δεκαετία που πέρασε. Ο Ισλανδός συνθέτης έκανε παραπάνω από αισθητή την παρουσία του και με σταθερή, ποιοτική παραγωγικότητα σε πολλές ταινίες, όπως το απειλητικό Prisoners, το suspenseful Sicario, την ψυχεδελική Mandy και την στοχαστική Άφιξη του Ντενί Βιλνέβ (ο οποίος αναγκάστηκε να τον αντικαταστήσει για το Blade Runner του), αλλά και σε πιο μινόρε έργα, όπως το Mercy, άφησε ανεξίτηλο δείγμα μιας συνθετικής ενορχήστρωσης που σιγοκαίει μαζί με την πλοκή, και την κλιμακώνει απροσδόκητα και δυναμικά. Στη Θεωρία των Πάντων έδειξε πως λειτουργεί και σε πιο mainstream απαιτήσεις, πάντα υψηλού επιπέδου.

Jóhann Jóhannsson – ´Heptapod B´ from Arrival Soundtrack

If Beale Street Could Talk

Nicholas Britell

Σταθερός ακομπανιατέρ των εντελώς διαφορετικών οραμάτων του Μπάρι Τζένκινς και του Άνταμ Μακέϊ (στο Μεγάλο Σορτάρισμα και το Vice), ο Αμερικανός Νίκολας Μπριτέλ αρίστευσε στο συνδυασμό μελωδίας και ατμόσφαιρας. Κι αν στο Moonlight τα νοσταλγικά τραγούδια έκλεψαν λίγη από τη λάμψη των ορχηστρικών του συνθέσεων, η ροή του If Beale Street could Talk, με αταλάντευτο άξονα τον έρωτα που αντέχει στο χρόνο και τα εμπόδια, συνιστά το πιο αγαπησιάρικο soundtrack της δεκαετίας.

Nicholas Britell-Agape

Suspiria

Thom Yorke

Αντίθετα με την παλιά Suspiria, όπου ο Ντάριο Αρτζέντο φόρεσε την έτοιμη μουσική των Goblin στην κατακόκκινη φρίκη της μαγισσοφωλιάς του, ο Thom Yorke των Radiohead εξαπέλυσε κανονικά ξόρκια σε μια εφιαλτική υπογράμμιση των ακανόνιστων συμβάντων της ακόμη πιο ακραίας και φιλόδοξης εκδοχής του Λούκα Γκουαντανίνο. Σκοτεινή μαγεία, και απόκοσμο fun, το διασκεδαστικότερο από την εποχή της Προφητείας και του Ave Satani του Τζέρι Γκόλντσμιθ!

Thom Yorke - Has Ended

Grand Budapest Hotel

Alexandre Desplat

Κανείς δε μπορεί να συναγωνιστεί την καλλιτεχνική φιλοδοξία και τον πλούτο της εργογραφίας του κατά το ήμισυ δικού μας Αλεξάντρ Ντεσπλά, ο οποίος βάλθηκε να ξεπεράσει τον Μισέλ Λεγκραν, όπως είχε δηλώσει στην αρχή της καριέρας του, και φαίνεται να βαδίζει στο σωστό μονοπάτι. Έγραψε τα πάντα, από παιδικά και σειρές (το γαλλικό Marseille), μέχρι μελό (το Light Between the Oceans), εισήγαγε δειλά το μπουζούκι, αρχικά στον Πολάνσκι και μετά για τα καλά στο Ενήλικοι στην Αίθουσα του Γαβρά, κι έγινε αχώριστος καλλιτεχνικός σύντροφος του Γουές Άντερσον, ειδικά στο υψηλών απαιτήσεων και χωρίς εύκολο θέμα, Grand Budapest Hotel, που του χάρισε, ανάμεσα στα δεκάδες βραβεία που έλαβε τα τελευταία 10 χρόνια, το πρώτο του Όσκαρ- το δεύτερο, για την υπέροχη Μορφή του Νερού, του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο.

The Grand Budapest Hotel Score Suite - Alexandre Desplat

Drive

Cliff Martinez

Μακράν, το καλύτερο στοιχείο μιας υπερτιμημένης ταινίας, με πολύ στιλ και ελάχιστη ουσία, είναι το ρυθμικό synth score του Κλιφ Μαρτίνεζ, το υγιέστερο, ευφυέστερο απλικάρισμα της ηλεκτρονικής μουσικής από τα 80ς στον 21ο αιώνα. Κάθε κομμάτι σχολιάζει την (οδηγική) πορεία του λακωνικού ήρωα προς την κλιμάκωση της λιανής πλοκής- κάτι σαν cool εκδοχή ενός Bullitt της νύχτας. Ευστοχότατη η επιλογή του Δανού (του Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν).

Cliff Martinez - I Drive

The Social Network

Trent Reznor - Atticus Ross

Ο Αμερικανός frontman των Nine Inch Nails, Τρεντ Ρέζνορ, και ο Βρετανός Άτικους Ρος, επίσημα πλέον μέλος του συγκροτήματος είναι υπεύθυνοι για ένα από τα καλύτερα soundtracks της δεκαετίας, και σίγουρα το πιο εγκεφαλικό, στην κορυφαία στιγμή της μόνιμης συνεργασίας τους με τον Ντέϊβιντ Φίντσερ. Τους καταιγισμούς του ηλεκτρονικού ηχητικού τους τείχους διακόπτουν υπέροχες πιανιστικές μελωδίες, σε ένα σύνολο εξόχως μοντέρνο, "βιομηχανικό" και κλασικό ταυτόχρονα. Το γεγονός οτι το Social Network πήρε το Όσκαρ καλύτερης μουσικής, είναι σα να εντάχθηκε ο αφηρημένος εξπρεσιονισμός στη σχολική ύλη (για καλό το λέω...).

Trent Reznor And Atticus Ross - The Social Network Soundtrack

Hateful Eight

Ennio Morricone

Οι καλύτερες συνθέσεις του μεγάλου Ιταλού συνθέτη ανήκουν σε περασμένες δεκαετίες, ωστόσο η δουλειά του στους Μισητούς Οκτώ του, τελικά αγαπημένου του, Κουέντιν Ταραντίνο, είναι υπέροχη και εντελώς αναπάντεχη: όλοι περιμέναμε μια παραλλαγή στο Κάποτε στη Δύση, αλλά ο Μορικόνε διάβασε την πλοκή ως θρίλερ και σοφά παραμέρισε οποιαδήποτε σκέψη για spaghetti western επένδυση, για χάρη μιας στέρεης, μεστής μουσικής "ταπετσαρίας¨, γεμάτης με επωδούς και γέφυρες, όπως αρμόζει στους masters του είδους.

Ennio Morricone - Neve - From "The Hateful Eight" Soundtrack

Phantom Thread

Jonny Greenwood

Το πιο συγκινητικό soundtrack της δεκαετίας, η Αόρατη Κλωστή του έτερου κιθαρίστα (και κιμπορντίστα) των Radiohead, Jonny Greenwood, ασκεί απέραντη σαγήνη, αλλά υπογραμμίζει εξίσου τη σκοτεινιά του κεντρικού χαρακτήρα που υποδύεται ο Ντάνιελ Ντέϊ Λιούις, στο κύκνειο άσμα του. Η πορεία του αντάμα με τον Πολ Τόμας Άντερσον, μετά το Θα Χυθεί Αίμα, το Master και το Έμφυτο Ελάττωμα, είναι ανοδική και απαραίτητη για το απαράμιλλο περιβάλλον και τους αξέχαστους χαρακτήρες που δημιουργεί ο Αμερικανός σκηνοθέτης.

Phantom Thread - House of Woodcock

Black Panther

Ludwig Göransson-Kendrick Lamar

Με τα τραγούδια του Κέντρικ Λαμάρ et al, και τα θέματα του αμερικανοσπουδαγμένου Σουηδού Λούντβιγκ Γκόρανσον, ο Μαύρος Πάνθηρας είναι μια μουσική πανδαισία, παντρεύοντας αβίαστα την αχρονική αφρικανική αλληγορία της Wakanda με τα σύγχρονα hip hop ακούσματα. Ο Λαμάρ αποδεικνύει πως είναι προικισμένος με αίσθηση αφήγησης, και ο Γκόρανσον γεφυρώνει το song score με την ψυχή της Marvel.

Black Panther - End Credits Song - Kendrick Lemar (All the Stars) feat. SZA

La La Land

Justin Hurwitz

Η ασφυξία μιας δεκάδας, ειδικά του top ten της δεκαετίας, (οποιασδήποτε λίστας δηλαδή), είναι δεδομένη, ειδικά όταν φτάνουμε στην τελευταία θέση. Θα μπορούσε να τοποθετηθεί ένα από τα αξιομνημόνευτα soundtracks της περιόδου 2010-2019. Όπως το θεσπέσιο Jacke της Μίκα Λέβι. Το λεπτεπίλεπτο Single Man ή το W.E. του Πολωνού Άμπελ Κορζενιόφκσι. Η αξιολογότατη δουλειά του Μίκαελ Ντάνα στο ανάξιο λόγου θρίλερ του Γουόλι Πφίστερ Transcendence. Οτιδήποτε από τον Αλεξάντρ Ντεσπλά, ειδικά ο Αόρατος Συγγραφέας για τον Ρόμαν Πολάνσκι και το Δένδρο της Ζωής του Τέρενς Μάλικ. Οι δουλειές των Χαβιέρ Ναβαρέτε και του Φερνάντο Βελάσκεθ στα ισπανικά θρίλερ- και φυσικά του περίφημου συμπατριώτη τους, Αλμπέρτο Ιγκλέσιας στους τρεις τελευταίους Αλμοδόβαρ, το Tinker Tailor Soldier Spy του Τόμας Άλφρεντσον και το παραγνωρισμένο (και αγαπημένο μου) Two Faces of January του Χοσέϊν Αμίνι.

Ωστόσο, η θέση είναι ρεζερβέ για το πιο μπριλάντε, έντεχνο μουσικό-τραγουδιστικό σκορ της δεκαετίας, το μοναδικό που περιοδεύει ανά τον κόσμο και εκτελείται από ορχήστρες ζωντανά, το La La Land του Τζάστιν Χόρβιτζ, για το ομώνυμο πολυβραβευμένο μιούζικαλ του Ντέϊμιαν Σαζέλ, έναν μοναδικό γάμο του γαλλικού νέου κύματος και της αμερικανικής παράδοσης της MGM και των μεγάλων studios της χρυσής περιόδου, φαντασμαγορικό και τρυφερό, νοσταλγικό και προσαρμοσμένο για τη νέα γενιά των ρομαντικών σινεφίλ, αλλά και του μαζικού κοινού.

La La Land Soundtrack - City of Stars (Long Version) by Justin Hurwitz with Ryan Gosling & Emma Stone

Τη δική του πεντάδα των αγαπημένων soundtrack της δεκαετίας που μας πέρασε ετοίμασε για το LifO και ο σκηνοθέτης Γιάννης Βεσλεμές / Felizol:

5

Suspiria

Thom Yorke

Thom Yorke - Suspirium

4

Punch-Drunk Melody (2002)

Jon Brion

Jon Brion - Punch-Drunk Melody

3

A Field in England (2013)

Jim Williams

Jim Williams - A Field In England (Full Soundtrack Mix)

2

The Master (2012)

Jonny Greenwood

Alethia - The Master

1

Mandy (2018)

Johann Johansson

Mandy- Official Trailer