Τα τελευταία χρόνια η Μελβούρνη έχει αλλάξει ριζικά. Κάθε βδομάδα o αριθμός όσων αποφασίζουν να μείνουν εκεί αυξάνεται κατά 2.000. Τα παλιά σπίτια κατεδαφίζονται για να δώσουν χώρο στους νέους κατοίκους. Οι τοίχοι ενός τέτοιου σπιτιού έγιναν έργο τέχνης.
Το πρότζεκτ ονομάζεται Omega Project και πίσω από αυτό κρύβεται ένας από τους πιο δημοφιλείς street artists της πόλης. Ο Rone ζωγράφισε στο εσωτερικό ενός σπιτιού τα πρόσωπα άγνωστων γυναικών που σε κοιτούν καθώς περνάς τα δωμάτια. Η ιδέα ήταν του ιδιοκτήτη. Ο Len Warson, που είναι συλλέκτης έργων του Rone από το 2011, συνεννοήθηκε με τον εργολάβο που έχει αναλάβει την κατεδάφιση κι έτσι γεννήθηκε το πρότζεκτ. Ο Rone προσέλαβε μια σκηνογράφο για να διακοσμήσει το σπίτι, ώστε να μοιάζει με το set μιας ταινίας ή με μια θεατρική σκηνή. Το έργο βγάζει μια σκοτεινή νοσταλγία, σαν τις ταινίες της Σοφία Κόπολα και του Wes Anderson, μια και τα δωμάτια βρίσκονται στην απόλυτη παρακμή, με τους σοβάδες να πέφτουν από τους τοίχους και τη μοκέτα να έχει μουχλιάσει, ενώ παντού βρίσκεις σπασμένα έπιπλα και πεταμένα αντικείμενα. Ο Rone, που τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει το στυλ του κι έχει ως υπογραφή του τα γυναικεία πρόσωπα, φαντάζεται ότι το παιδικό δωμάτιο ανήκε στο κορίτσι της εικόνας που «μεγάλωσε και έφυγε, αλλά το δωμάτιό του έμεινε το ίδιο, ακριβώς όπως όταν ήταν ακόμη μικρό».
Μέχρι στιγμής, το σπίτι παραμένει ανοιχτό για το κοινό. Έχει ελεύθερη είσοδο και περίπου 2.000 άτομα έχουν περάσει ήδη από κει. Θα κατεδαφιστεί στο τέλος του μήνα.
Ο 36χρονος καλλιτέχνης είχε ξαναζωγραφίσει σπίτια στο παρελθόν, αλλά ποτέ νόμιμα. Το πρότζεκτ ήταν κρυφό μέχρι τα εγκαίνια και είναι το πιο ακριβό έργο που έχει ποτέ φτιάξει σε έναν χώρο.
«Βασίζεται στο concept ότι η ομορφιά είναι κάτι εύθραυστο, κάτι που έχουμε για μικρό χρονικό διάστημα και έχει μεγαλύτερη αξία. Υπάρχει μια ένταση, καθώς πρόκειται για κάτι που θα καταστραφεί και σε καλεί να το βιώσεις για μια τελευταία φορά» λέει στην «Guardian».
Ζωγραφίζει γυναίκες εδώ και δέκα χρόνια, αλλά όχι με σεξουαλικό τρόπο. To Omega Project είναι ένας φόρος τιμής σε μια Αυστραλία που εξαφανίζεται. Οι αυλές είναι πλέον σπάνιο φαινόμενο στην πόλη και η αισθητική των σπιτιών αλλάζει πολύ γρήγορα. Δεν βλέπεις πια σπίτια διακοσμημένα έτσι.
«Προέρχομαι από μια γενιά που θυμάται αυτά τα σπίτια. Όταν πήγαινα να επισκεφτώ τους παππούδες των φίλων μου, υπήρχε ένα "καλό" δωμάτιο, όπου δεν καθόταν κανείς και τα πάντα ήταν σκονισμένα. Δεν το βλέπεις πια αυτό. Ποιος έχει πιάνο πλέον στο σπίτι του;» ρωτάει ο Rone.