Unité d'Habitation, Μασσαλία
Le Corbusier
Ολοκληρώθηκε το 1952
Το πρώτο κτίριο από τη σειρά "unité" του Le Corbusier χτίστηκε για να στεγάσει τη μεταπολεμική γαλλική εργατική τάξη, αλλά αντ' αυτού έγινε το σπίτι της διανόησης της Μασσαλίας, όταν οι κάτοικοι για τους οποίους προοριζόταν αρχικά, αντέδρασαν στο επαναστατικό του σχέδιο. Όταν ολοκληρώθηκε είχε ένα εμπορικό κέντρο, ταχυδρομείο και πολλά διαμερίσματά που σήμερα στεγάζουν περίπου 1.600 άτομα. Το κτίριο λειτουργούσε ως αυτοτελής πόλη και σύμφωνα με τον Le Corbusier ανέδειξε το νέο μεγαλείο του γυμνού σκυροδέματος. Πρόσφατα χαρακτηρίστηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
Paul Rudolph Hall, New Haven, Κονέκτικατ
Paul Rudolph
Ολοκληρώθηκε το 1963
To Paul Rudolph Hall του Πανεπιστημίου Yale που αρχικά ονομάστηκε Yale Art and Architecture Building και μετονομάστηκε το 2008, παίρνοντας το όνομα του δημιουργού του, θεωρείται ένα από τα κορυφαία δείγματα μπρουταλιστικής αρχιτεκτονικής στις ΗΠΑ. Οι δύο γιγάντιοι τσιμεντένιοι κίονες που σχηματίζουν τη στενή είσοδό του προκαλούν τους επισκέπτες, ενώ το εσωτερικό του κτιρίου είναι απρόσμενα ανοιχτό, λουσμένο από το φυσικό φως, και επιτρέπει τη θέα στην πανεπιστημιακή πινακοθήκη Louis Kahn του Πανεπιστημίου που βρίσκεται απέναντί του. Προοριζόμενο να ενισχύσει την αίσθηση της κοινότητας στους σπουδαστές, το κτίριο αντιπροσωπεύει δυναμικά τα κοινωνικά ιδανικά του μπρουταλισμού.
Bank of London and South America, Μπουένος Άιρες
Clorindo Testa + SEPRA
Ολοκληρώθηκε το 1966
Το κτίριο που κάποτε στέγαζε την Bank of London and South America του Μπουένος Άιρες και σήμερα ανήκει στην Banco Hipotecario Nacional στέκεται εναρμονισμένο αλλά και σε αντίθεση με τα νεοκλασικά κτίρια που το πλαισιώνουν. Η αρχική δομή του είναι ορατή στην πρόσοψη του κτιρίου – ένα κομψό γυάλινο κουτί που περιβάλλεται από τις δύο πλευρές από έναν τραχύ σκελετό από σκυρόδεμα. Τα ανοίγματα στο σκυρόδεμα δίνουν την αίσθηση της ελαφρότητας αλλά και χαρακτήρα.
SESC Pompéia, Σάο Πάολο
Lina Bo Bardi
Ολοκληρώθηκε το 1986
Ένα παλιό εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο προς κατεδάφιση αναδιαμορφώθηκε σε κέντρο αναψυχής. Σήμερα το SESC Pompéia στο κέντρο του Σάο Πάολο αποτελεί την επιτομή της αφοσίωσης της δημιουργού του Lina Bo Bardi στην τοπική παράδοση και υλικά. Όταν η αρχιτέκτονας ξεκίνησε το εγχείρημά της, το οποίο η ίδια ονόμασε «κοινωνικό πείραμα» στα τέλη της δεκαετίας του 1970, το κτίριο χρησίμευε σαν ένα είδους ανεπίσημο κοινωνικό κέντρο και φιλοξενούσε τις αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες της μη κυβερνητικής οργάνωσης Serviço Social do Comércio (SESC). Η Bo Bardi διατήρησε την υπάρχουσα χρήση του κτιρίου και επέκτεινε το συγκρότημα με μνημειώδεις πύργους και γέφυρες από σκυρόδεμα που αναδεικνύουν τις βιομηχανικές του ρίζες.
The Breuer Building, Νέα Υόρκη
Marcel Breuer
Ολοκληρώθηκε το 1966
Όταν ολοκληρώθηκε το 1966, το κτίριο Breuer που μέχρι πρόπερσι στέγαζε το Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Whitney δέχτηκε αυστηρή κριτική. Από τότε, οι τολμηρές αντιθέσεις με τα καφετιά πέτρινα τοιχώματα του, το έχουν κάνει αγαπητό στο κοινό, ως ένα avant-garde στοιχείο της περιοχής. To Breuer πήρε το όνομά του από τον επηρεασμένο από το Bauhaus αρχιτέκτονα που το δημιούργησε. Η απροσδόκητη γρανιτική πρόσοψη του κτιρίου και οι οροφές από σκυρόδεμα αποτελούν ένα εξαιρετικό δείγμα του ρυθμού του που επιμένει στις πρώτες ύλες και τη λειτουργικότητα.
The Barbican, Λονδίνο
Chamberlin, Powell and Bon
Ολοκληρώθηκε το 1982
Το τεράστιο συγκρότημα περιλαμβάνει ένα κέντρο τέχνης, κινηματογράφους, εστιατόρια και σχολεία, καθώς και περίπου 2.000 διαμερίσματα. Κατασκευάστηκε στο Blitz, σε μια περιοχή που είχε καταστραφεί από τις βομβιστικές επιθέσεις του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και η διάταξή του είναι σκοπίμως μπερδεμένη, αποτέλεσμα που δημιουργήθηκε μέσα από στοιχεία που θυμίζουν μεσαιωνικό φρούριο, ιδιωτικούς κήπους, τεχνητές λίμνες και πεζοδρόμια.
Boston City Hall, Βοστώνη
Gerhard Kallmann, Michael McKinnell
Ολοκληρώθηκε το 1968
Το Boston's City Hall χτίστηκε στο πλαίσιο μια προσπάθειας να αποκατασταθεί η αίγλη της πόλης που είχε πληγεί από την οικονομική κρίση. Ωστόσο οι κριτικές που δέχτηκε για την άκαμπτη αισθητική του ήταν πολύ αρνητικές, αν και η αρχιτεκτονική κοινότητα το επαίνεσε. Το τσιμεντένιο κτίριο σχεδιάστηκε έχοντας ως πρότυπο ένα είδος εκσυγχρονισμένου κλασικισμού του Le Corbusier, με προεξάρχοντα δομικά στοιχεία. Σήμερα στεγάζει κυβερνητικές υπηρεσίες.
Habitat 67, Μόντρεαλ
Moshe Sadie
Ολοκληρώθηκε το 1967
Το Habitat 67 είναι μια μοντέρνα κοινότητα και συγκρότημα κατοικιών στο Μόντρεαλ του Καναδά και ένα από τα πιο επιδραστικά και αναγνωρίσιμα μπρουταλιστικά κτίρια του κόσμου. Ο αρχικός σχεδιασμός του περιελάμβανε 354 προκατασκευασμένες μονάδες σκυροδέματος που περιείχαν 158 διαμερίσματα ενός έως τεσσάρων δωματίων, το καθένα με roof garden, και παρουσιάστηκε στην έκθεση World's Fair του 1967. Αποτελεί την υλοποίηση της ιδέας ενός «αστικού χωριού» το οποίο ο Safdie θεωρούσε μια πιο ανθρώπινη και οργανική εναλλακτική λύση σε σχέση με την παραδοσιακή διαβίωση των διαμερισμάτων. Βρίσκεται στη λεωφόρο Pierre-Dupuy, στη σήραγγα Marc-Drouin δίπλα τον ποταμό Saint Lawrenc.
σχόλια