Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα

ΕΠΕΞ Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα Facebook Twitter
H Πόντι συνέβαλε ουσιαστικά στη διαμόρφωση μιας ζωντανής σκηνής τέχνης και πολιτισμού στη μεταπολεμική Ιταλία.
0

Τα σχέδιά της τα έκανε πάντα σε χαρτί Α4. Τα κρατούσε στα ντοσιέ της μέχρι τα 70 της χρόνια. Τα εξέθεσε για πρώτη φορά το 1992. «Δεν χρειάζεται να κάνεις πολλά» ήταν το μότο της. Η κόρη του διάσημου Ιταλού αρχιτέκτονα, βιομηχανικού σχεδιαστή, σχεδιαστή επίπλων, καλλιτέχνη, δάσκαλου, συγγραφέα και εκδότη Τζίο Πόντι, Λίζα, με τα σχέδιά της δημιουργούσε έναν χώρο για τον εαυτό της μέσα σε έναν κόσμο δημιουργικό και πολύβουο, όπου κυριαρχούσαν οι συζητήσεις και οι συναντήσεις με μεγάλες προσωπικότητες και καλλιτέχνες της μεταπολεμικής Ιταλίας.

Η ίδια εμπλέκεται σε όλη τη διάρκεια της ζωής της με τα κορυφαία ονόματα της ιταλικής και διεθνούς καλλιτεχνικής σκηνής και όποιος ανιχνεύσει την πορεία της θα τη συναντήσει παράλληλα με όλη την ιστορία του πολιτισμού του εικοστού αιώνα. Εκτός από καλλιτέχνιδα υπήρξε κριτικός και εκδότρια της «βίβλου» των αρχιτεκτόνων και σχεδιαστών παγκοσμίως, του αρχιτεκτονικού περιοδικού «Domus».

Μερικά από τα πιο εμβληματικά σχέδιά της παρουσιάζονται στην γκαλερί The Breeder από τις 14 Μαρτίου 2024, σε μια έκθεση που τιτλοφορείται «The Spring of an Ancient Tree» και διοργανώνεται σε συνεργασία με το Octagon (Μιλάνο), έναν εκθεσιακό χώρο που διευθύνει ο καλλιτέχνης Jacopo Mazzetti.

Σε πολλές περιπτώσεις τα σχέδιά της προσκαλούν τους θεατές σε ένα πεδίο όπου συγκλίνουν τα σχήματα, οι υφές και τα συναισθήματα. Αναμειγνύει με ευφυή τρόπο την τυπογραφία με αφηρημένες μορφές.

Το έργο του Τζίο Πόντι είναι διάσημο παγκοσμίως, από τον Πύργο Pirelli, που χτίστηκε το 1956 στο Μιλάνο, τη Villa Planchart στο Καράκας, ως την καρέκλα Superleggera που βγήκε από την Cassina. Σε μια καριέρα που διήρκεσε έξι δεκαετίες έχτισε περισσότερα από εκατό κτίρια στην Ιταλία και στον υπόλοιπο κόσμο. Σχεδίασε έναν σημαντικό αριθμό αντικειμένων διακοσμητικής τέχνης και design καθώς και έπιπλα και εκπαίδευσε πολλές γενιές σχεδιαστών.

Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα Facebook Twitter
Ο Πόντι πάντα ενθάρρυνε τις καλλιτεχνικές προσπάθειες της κόρης του και οι δυο τους συνεργάζονταν τακτικά καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της.

Ίδρυσε το περιοδικό «Domus» το 1928 και το διηύθυνε σχεδόν σε όλη του τη ζωή, είχε ενεργό συμμετοχή σε εκθέσεις όπως η Τριενάλε του Μιλάνου, υπήρξε ενθουσιώδης υπέρμαχος της ιταλικής «τέχνης της ζωής» και είχε σημαντική συμβολή στην ανανέωση του ιταλικού σχεδιασμού μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Συνοδοιπόρος του υπήρξε κόρη του, Λίζα Πόντι, η καριέρα της οποίας ξεκίνησε στο δημοφιλές περιοδικό σχεδιασμού «Stile» (1941-1947). Στη συνέχεια διετέλεσε αρχισυντάκτρια (1948-1966) και αναπληρώτρια διευθύντρια (1966-1986) του «Domus», όπου ήταν υπεύθυνη για τις καλλιτεχνικές σελίδες του περιοδικού κατά την κρίσιμη μεταπολεμική περίοδο.

Το περιοδικό είχε μεγάλη επιρροή εκείνη την εποχή και διακρίθηκε μεταξύ άλλων για τη διατήρηση μακροχρόνιων συνεργασιών με καλλιτέχνες, κάνοντας αφιερώματα και συνεντεύξεις σε πολλές εξέχουσες προσωπικότητες, από τους Lucio Fontana, Piero Manzoni, Yves Klein, Ettore Sottsass και Christo μέχρι τους Robert Wilson, Tony Cragg, Arakawa & Gins και Basquiat.

Όσο εργαζόταν για τα δύο αυτά περιοδικά, τα οποία ιδρύθηκαν από τον διεθνούς φήμης αρχιτέκτονα πατέρα της, η Πόντι συνέβαλε ουσιαστικά στη διαμόρφωση μιας ζωντανής σκηνής τέχνης και πολιτισμού στη μεταπολεμική Ιταλία. Η Λίζα Πόντι βρισκόταν από νεαρή ηλικία στο επίκεντρο της δημιουργικής δραστηριότητας και των διασυνδέσεων του πατέρα της.

Ο ίδιος πάντα ενθάρρυνε τις καλλιτεχνικές της προσπάθειες και οι δυο τους συνεργάζονταν τακτικά καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της. Μια από τις μεγαλύτερες παρακαταθήκες της καλλιτέχνιδας είναι οι σημαντικές και βαθιές σχέσεις που καλλιέργησε και διατήρησε στη ζωή της με πολλούς καλλιτέχνες και διανοούμενους με τους οποίους συνδέθηκε χάρη στο έντονο και ειλικρινές πάθος που μοιράζονταν για την τέχνη. 

ΕΠΕΞ Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα Facebook Twitter
Η Λίζα Πόντι όλα τα χρόνια αυτά δούλευε στο "Stile". Ήταν δίπλα στον πατέρα της που ενδιαφερόταν για τις διακοσμητικές τέχνες.

Η ιστορία δυο εμβληματικών περιοδικών

Το πρώτο τεύχος του «Domus», με υπότιτλο «Αρχιτεκτονική και διακόσμηση του σύγχρονου σπιτιού στην πόλη και στην εξοχή», κυκλοφόρησε στις 15 Ιανουαρίου 1928. Η αποστολή του ήταν να ανανεώσει την αρχιτεκτονική, τους εσωτερικούς χώρους και τις ιταλικές διακοσμητικές τέχνες χωρίς να παραβλέπει θέματα που ενδιαφέρουν τις γυναίκες, όπως η τέχνη της νοικοκυράς, της κηπουρικής και της μαγειρικής. Ο Τζίο Πόντι ήταν ο ιδρυτής του περιοδικού και σκιαγράφησε τους στόχους του στα editorial του, επιμένοντας στη σημασία της αισθητικής και του στυλ στον τομέα της βιομηχανικής παραγωγής.

Μετά από 12 χρόνια ο Πόντι αποχώρησε και μεσούντος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η εκτύπωση του περιοδικού άρχισε να γίνεται στο Μπέργκαμο. Η έκδοσή του ανεστάλη το 1945. Το 1941 ο Τζίο Πόντε ίδρυσε το περιοδικό «Stile», που ασχολήθηκε με δύο φλέγοντα θέματα στις σελίδες του: Ιταλία και τέχνη, αρχιτέκτονες και πόλεμος. 

Στην αρχή, το «Stile» έμοιαζε με την «Aria d'ltalia», την ιταλική εκδοχή του «Verve», αλλά με πολύ μεγαλύτερη λάμψη. Το «Stile» εστίαζε στα γραπτά του ντε Κίρικο, στα ποιήματα του ζωγράφου Φιλίπο ντε Πισίς, στα έργα του Μαρτίνι. Η καινοτομία του «Stile» ήταν ότι ως μηνιαίο περιοδικό δεν απευθυνόταν στον κόσμο της τέχνης, αλλά σε όλους, χωρίς καν να κάνει διάκριση μεταξύ τέχνης και χειροτεχνίας.

Στόχος του Πόντι ήταν να κάνει ορατές τις συγγένειες μεταξύ των πολλών πραγμάτων που εκφράζουν, κοσμούν ή εξυπηρετούν τη ζωή και τα σπίτια μας. Μέσα στον πόλεμο, από το 1943 έως το 1945, με το περιοδικό να λειτουργεί κάτω από άθλιες συνθήκες, ο Πόντι μετέτρεψε τη λύπη του για τα δεινά του πολέμου σε ελπίδα, ελπίδα για το τι θα μπορούσε να κάνει ένας αρχιτέκτονας.

Ολόκληρα τεύχη του «Stile» αφιερώθηκαν στην ανοικοδόμηση, την ενοποίηση, τον σχεδιασμό της πόλης, τα σπίτια για όλους, με συνεισφορές των Michelucci, Mollino, Pica, Vaccaro, Libera, Vietti, Bottoni, Sartoris και Banfi. Και παρουσιάστηκαν σχέδια για μικρά σπίτια και τυποποιημένα έπιπλα – για να βοηθήσουν στην κατασκευή των πάνω από είκοσι εκατομμυρίων δωματίων που χρειαζόταν η Ιταλία.

Τυπωμένο σε φτηνό χαρτί με τα ελάχιστα μέσα, με τα γραφικά του βασισμένα στη χρήση μαύρου-κόκκινου-μαύρου, θετικού-αρνητικού και πολλών έντονων τυπογραφικών στοιχείων, το «Stile» άντεξε με στυλ όσο ο Πόντι το έκανε το ημερολόγιό του, γράφοντας με είκοσι δύο διαφορετικά ψευδώνυμα, σχολιάζοντας τα πάντα. Έβλεπε τον πόλεμο ως κάτι που θα φέρει έναν νέο κόσμο, αλλά δεν μπόρεσε να τον προβλέψει.

Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα Facebook Twitter
Lisa Ponti - Welcome Back, παραχώρηση Octagon, Milano και The Breeder
Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα Facebook Twitter
Lisa Ponti - Flight, παραχώρηση Octagon, Milano και The Breeder

Η θητεία του στο «Stile» του έδωσε άλλη μια ευκαιρία να διαδώσει τον καλλιτεχνικό και αρχιτεκτονικό πολιτισμό ως μέρος της προσπάθειάς του να δημιουργήσει μια νέα «κουλτούρα της κατ' οίκον διαβίωσης». Στο τέλος ο ίδιος ο Πόντι βαρέθηκε τη μοναξιά του και το «Stile» ανέστειλε τη λειτουργία του το 1947.

Η Λίζα Πόντι όλα τα χρόνια αυτά δούλευε στο «Stile». Ήταν δίπλα στον πατέρα της που ενδιαφερόταν για τις διακοσμητικές τέχνες (συνεργασία με τον Venini και τον De Poli), καθώς και για τη ζωγραφική και τη σκηνογραφία. «Στο τέλος του πολέμου, το "Stile" ήταν ένα ταπεινό μικρό βιβλιαράκι τυπωμένο σε κόκκινο, μαύρο και άσπρο. Εκδόθηκε από την Garzanti, περιείχε "σκέψεις" των Le Corbusier, Mollino, Sinisgalli, ποιήματα του Ghiglione… και έργα για μια ανέξοδη και έξυπνη ανασυγκρότηση της Ιταλίας» λέει η Πόντι σε μια συνέντευξη που έδωσε στο «Domus» στα 90 της χρόνια.

Το 1948, ο Τζίο Πόντι επέστρεψε ως εκδότης του «Domus» που είχε γίνει διμηνιαίο. Το 1951, το περιοδικό ξανάρχισε να εκδίδεται σε μηνιαία βάση. Οι δεκαετίες του 1950 και του '60 χαρακτηρίστηκαν από μεγάλη ζωτικότητα στην αρχιτεκτονική, τις τέχνες και το design. Το «Domus» προώθησε καθετί νέο στη σκηνή της αρχιτεκτονικής και του design, αποτελώντας βασικό σημείο αναφοράς για τη διεθνή συζήτηση μεταξύ των διαφόρων καλλιτεχνικών τάσεων. Τον Δεκέμβριο του 1978, γιόρτασε την 50ή επέτειό του με μια έκθεση στο Palazzo delle Stelline στο Μιλάνο. Έναν χρόνο αργότερα πέθανε ο Τζίο Πόντι.

Μια συναρπαστική εποχή με τα δικά της λόγια

«Είχα την τύχη να είμαι στο περιοδικό "Domus" με έναν πατέρα σαν τον Τζίο Πόντι που έλεγε "μπορείς να το κάνεις". Ήταν όμορφα εκεί. Τα πράγματα δημοσιεύονταν ελεύθερα, οι άνθρωποι συναντιόντουσαν, ήμασταν μαζί. Ήταν μια μακρά, όμορφη εποχή. Ήμουν πολύ τυχερή γιατί έχω γνωρίσει τόσους καταπληκτικούς ανθρώπους».

«Το "Domus" διανεμήθηκε σε όλο τον κόσμο, στα πιο ευαίσθητα σημεία. Ήταν ένα υπέροχο μέσο. Όχι μόνο αρχιτέκτονες, αλλά και πολλοί καλλιτέχνες έχουν δημιουργήσει έργα ειδικά για το περιοδικό. Η τύχη μου είναι στις συναντήσεις μου, ένας τεράστιος αριθμός συναντήσεων που μετατρέπονται σε παραμύθια, ποιήματα, ταξιδιωτικές ιστορίες, άρθρα και τώρα σχέδια».

«Το "Domus" ξεχώριζε από τα υπόλοιπα όχι μόνο για την ανοιχτή του στάση απέναντι στον κόσμο των τεχνών και της χειροτεχνίας αλλά και για τον σχεδιασμό του, με στίγματα από έγχρωμες λωρίδες και διαφορετικούς τύπους χαρτιού. Ήταν ένα σοβαρό περιοδικό, όπως έλεγε ο Τζίο Πόντι, ένα "περιοδικό τέχνης που ονειρεύεται να μετατραπεί σε έργο τέχνης από τους συντελεστές του"».

Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα Facebook Twitter
Lisa Ponti - We enter our month together, παραχώρηση Octagon, Milano και The Breeder
ΕΠΕΞ Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα Facebook Twitter
Lisa Ponti - Untitled (angel heart), παραχώρηση Octagon, Milano και The Breeder

«Τη "μέθοδο Domus" την ονομάζω "ΜΜ", "Μαγικό Μηχανισμό", γιατί ήταν μια παγκόσμια προσπάθεια που έγινε "κατά συγγένεια". Το περιοδικό δημιουργήθηκε χωρίς μεσάζοντες, από αρχιτέκτονες, σχεδιαστές και καλλιτέχνες, οι οποίοι υπέδειξαν και κατέγραψαν αυθόρμητα έργα συναδέλφων τους σε εικόνες». 

Μια σκέψη για τους αναγνώστες; «Κάντε τα πράγματα να συμβούν και αφήστε τα πράγματα να συμβούν».

Η τέχνη της Λίζα Πόντι

Η Λίζα Πόντι ήταν 70 ετών όταν παρουσίασε για πρώτη φορά δημόσια το έργο της, με ατομική έκθεση το 1992. Καθ’ όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής της σταδιοδρομίας το ύφος της και ο τρόπος με τον οποίο προσέγγιζε την τέχνη παρέμειναν σταθερά. Το μέσο που προτιμούσε και δεν άλλαξε ποτέ ήταν το χρηστικό και καθημερινό ευρωπαϊκό τυποποιημένο χαρτί γραφείου Α4. Η ίδια θεωρούσε ότι της παρείχε μια αφάνταστη αίσθηση ελευθερίας και κατάφερνε με εντυπωσιακό τρόπο να το μετατρέπει από συνηθισμένο σε εξαιρετικό, δίνοντάς του μια παιχνιδιάρικη νότα με φαινομενικά απλοϊκές πινελιές και γραμμές.

Αυτές οι ντελικάτες γραμμές και πινελιές που βρίσκονται στον πυρήνα της καλλιτεχνικής της έκφρασης προσδίδουν στα σχέδια μια αίσθηση ιδιορρυθμίας και αυθορμητισμού που φαίνεται να προτιμούσε η καλλιτέχνιδα. Παρά ταύτα, δεν απέφευγε ποτέ να προσεγγίζει ποικίλα, ενίοτε μελαγχολικά θέματα μέσα από τα έργα της. Είναι αυτή ακριβώς η εμφανής και φαινομενικά απλοϊκή, σχεδόν παιδική φύση των «άτεχνων» συνθέσεών της που τις κάνει τόσο ενδιαφέρουσες και γοητευτικές.

ΕΠΕΞ Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα Facebook Twitter
Lisa Ponti - Political decision, παραχώρηση Octagon, Milano και The Breeder
ΕΠΕΞ Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα Facebook Twitter
Lisa Ponti - Contravveleno, παραχώρηση Octagon, Milano και The Breeder

Είναι η έμφυτη ικανότητά της να στοχεύει στην απεικόνιση πολύπλοκων συναισθημάτων και συγκινήσεων μέσα από την πιο απλή εικονογραφία. Κάθε πινελιά και γραμμή από στυλό, μολύβι ή μαρκαδόρο επιτελεί κάποιο σκοπό, προσδίδοντας στο έργο της μια ήρεμη και σχεδόν διαλογιστική αίσθηση διαύγειας, που μοιάζει να ξεφεύγει από τα όρια του χαρτιού Α4. 

Σε πολλές περιπτώσεις τα σχέδιά της προσκαλούν τους θεατές σε ένα πεδίο όπου συγκλίνουν τα σχήματα, οι υφές και τα συναισθήματα. Αναμειγνύει με ευφυή τρόπο την τυπογραφία με αφηρημένες μορφές. Τείνει να ενσωματώνει κείμενα στα παραστατικά σχέδιά της, προσθέτοντας στρώματα βάθους και νοήματος στα έργα, ενώ παράλληλα δημιουργεί έναν διάλογο μεταξύ του γραπτού λόγου και του καμβά.

Οι τίτλοι των έργων συχνά αιωρούνται μέσα στα σχέδια της και αλληλεπιδρούν με τις εικόνες που τόσο γρήγορα σχεδίαζε. Επίσης συνήθιζε να επικεντρώνεται και να επιστρέφει σε οικεία μοτίβα και ταπεινά, καθημερινά υλικά, όπως βαμβάκι, τσόφλια αυγού, αλωνισμένο σιτάρι, αποκόμματα εφημερίδων, κομματάκια χαρτιού, καθώς και σε δικές της φωτογραφίες, προκειμένου να δώσει μορφή στις ιδέες της, να αποτυπώσει φευγαλέες στιγμές και να αφηγηθεί ιστορίες από τη ζωή της.

Η εικαστική έκθεση «The Spring of an Ancient Tree» θα παρουσιαστεί στην γκαλερί The Breeder από τις 14 Μαρτίου 2024.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ηρώ Κανακάκη: Μια ζωγράφος που αξίζει να θυμηθούμε ξανά

Εικαστικά / Ηρώ Κανακάκη: Μια ζωγράφος που αξίζει να θυμηθούμε ξανά

Η αναδρομική έκθεση με τα έργα της Ηρώς Κανακάκη στην Εθνική Βιβλιοθήκη μάς συστήνει (ξανά) μια σημαντική εικαστικό και δασκάλα, μια πολύπλευρη προσωπικότητα με πληθωρικό έργο που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 52 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σόνια Ντελονέ: Χρώμα, ντιζάιν και διακόσμηση στα έργα μιας πρωτοπόρου του 20ου αιώνα

Πολιτισμός / Σόνια Ντελονέ: Χρώμα, ντιζάιν και διακόσμηση στα έργα μιας πρωτοπόρου του 20ού αιώνα

Μια αξιοσημείωτη και πρωτοποριακή καριέρα με τολμηρά σχέδια και μια μοναδική γλώσσα του χρώματος και του φωτός σε ένα καλειδοσκοπικό σύμπαν αντικειμένων και εσωτερικών χώρων.
LIFO NEWSROOM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς η τεχνολογία αποκαθιστά το σημαντικότερο έργο της κλασικής ζωγραφικής 23 αιώνες μετά;

Αρχαιολογία & Ιστορία / Πώς η τεχνολογία αποκαθιστά το σημαντικότερο έργο της κλασικής ζωγραφικής 23 αιώνες μετά;

Η αρχαιομετρία, η τεχνητή νοημοσύνη και η καλλιτεχνική δημιουργία συνεργάστηκαν σε μια καινοτόμο μελέτη αποκατάστασης της τοιχογραφίας με το κυνήγι από τον τάφο του Φιλίππου στις Αιγές, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στην αναβίωση της αρχαίας τέχνης.
M. HULOT
MARTIN GAYFORD: «Καμιά φορά οι κριτικοί κάνουμε εντελώς λάθος» Ή MARTIN GAYFORD: «Καμιά φορά οι κριτικοί κάνουμε λάθος»

Εικαστικά / Martin Gayford: «Καμιά φορά οι κριτικοί κάνουμε εντελώς λάθος»

Ένας από τους πιο επιδραστικούς κριτικούς τέχνης της Βρετανίας μιλά στη LiFO για τις τάσεις που διαμορφώνουν τη σύγχρονη τέχνη, τις φιλικές του σχέσεις με θρυλικούς καλλιτέχνες όπως ο Freud και ο Hockney, αλλά και για το αν η κριτική μπορεί όντως να επηρεάσει τα πράγματα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η πρώτη μεγάλη έκθεση της οραματίστριας καλλιτέχνιδας Ithell Colquhoun

Εικαστικά / Τα σουρεαλιστικά αριστουργήματα της Ithell Colquhoun σε μια μεγάλη έκθεση

Το πολύχρωμο και αποκρυφιστικό σύμπαν της ξετυλίγεται στην πρώτη μεγάλη έκθεση για την οραματίστρια καλλιτέχνιδα, που εξερευνά τη θέση των γυναικών και τη σημασία του φύλου.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Βαγγέλης Μπαλής δημιουργεί κεραμικούς σάτυρους που του μοιάζουν

Εικαστικά / Ο Βαγγέλης Μπαλής δημιουργεί κεραμικούς σάτυρους που του μοιάζουν

Ένας νέος καλλιτέχνης δημιουργεί μοναδικά αντικείμενα ανάλογα με τη διάθεσή του, ονειρεύεται έναν χώρο όπου θα δημιουργεί απερίσπαστος και δεν τον νοιάζει καθόλου να βιοποριστεί από την τέχνη.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Μια νέα έκθεση με χαρακτικά της ώριμης περιόδου της Βάσως Κατράκη

Εικαστικά / Βάσω Κατράκη: Η τέχνη της συγκινεί ακόμα

Έργα της σημαντικής Ελληνίδας χαράκτριας που παραπέμπουν στη βία της δικτατορίας, αλλά και άφυλες μορφές της όψιμης περιόδου της με αναφορά στην ελληνική αρχαιότητα, που υπερβαίνουν το ατομικό και γίνονται μέρος της συλλογικής μνήμης.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τι απέγινε η πρωτοπορία στην τέχνη;

Εικαστικά / Τι απέγινε η πρωτοπορία στην τέχνη;

Ο κόσμος της σύγχρονης τέχνης έχει καταντήσει να μοιάζει με τσίρκο. Αλλά ο πραγματικός κακός της ιστορίας δεν είναι οι καλλιτέχνες, αλλά η σύγχρονη αγορά της τέχνης, η αξία της οποίας ξεπερνά πλέον τα 60 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως
THE LIFO TEAM
Ο Άνσελμ Κίφερ αποτίνει φόρο τιμής στον Βαν Γκογκ

Εικαστικά / Ο Άνσελμ Κίφερ αποτίνει φόρο τιμής στον Βαν Γκογκ

Μια νέα έκθεση στο Άμστερνταμ με πρόσφατα έργα του Κίφερ αναδεικνύει τη σύνδεσή του με τον Βαν Γκογκ και προκαλεί ήδη πολλές συζητήσεις. Ο σπουδαίος Γερμανός καλλιτέχνης εμπνέεται σταθερά, εδώ και 60 χρόνια, από τον Ολλανδό ζωγράφο. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Helmut Lang: What remains behind

Εικαστικά / Helmut Lang: Από το θρυλικό rubber dress στα πρωτόγονα γλυπτά του

Ο καλλιτέχνης και πρώην σχεδιαστής μόδας διατηρεί την προσήλωσή του στα υλικά και παρουσιάζει γλυπτά που θίγουν τη διαρκή εμμονή του με το θέμα της μνήμης, σε ένα σπίτι-σύμβολο του μοντερνισμού στο Λος Άντζελες.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
62 λεπτά με τον Ανέστη Ιωάννου

Εικαστικά / Από τη Νεφελοκοκκυγία στο skate και το τζιν: Το Εικαστικό Σύμπαν του Ανέστη Ιωάννου

Ο νεαρός εικαστικός αναζητά μια νέα μορφή ελευθερίας και απογείωσης, συνδέοντας τη δυναμική της street culture με την ουτοπία των Ορνίθων και των τσαρουχικών ονείρων, αναζητώντας μια έξοδο από το αστικό τραύμα σε έναν κόσμο γεμάτο δυνατότητες και φαντασία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο καινοτόμος κεραμίστας–γλύπτης Brian Rochefort παρουσιάζει στην Αθήνα νέα του έργα

Εικαστικά / Brian Rochefort: Ο ριζοσπάστης της κεραμικής παρουσιάζει τα νέα του έργα στην Αθήνα

Είναι διάσημος για τη δημιουργία μεγάλων, ζωηρών κεραμικών γλυπτών με μοναδικές υφές και αφηρημένα μοτίβα, ενώ οι συνθέσεις του ισορροπούν μεταξύ αταξίας και αρμονίας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τα ιστορικά έργα του Κώστα Πανιάρα από βινύλ σε μια νέα έκθεση

Εικαστικά / Τα ιστορικά έργα του Κώστα Πανιάρα από βινύλ σε μια νέα έκθεση

Το βινύλιο υποκαθιστά το χρώμα σε μια σειρά έργων που παρουσιάστηκαν με μεγάλη επιτυχία τη δεκαετία του ’80 στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη από τον Αλέξανδρο Ιόλα. Σαράντα χρόνια μετά, η γκαλερί The Breeder τα επανασυστήνει στο κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατσαδιώτης

Εικαστικά / «Tα έργα μου είναι σκοτεινά, αλλά δεν τα έχω σκεφτεί ποτέ ως προκλητικά»

Μία μέρα μετά τον βανδαλισμό των έργων του από τον βουλευτή της Νίκης, ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης μιλά στη LiFO για τη δουλειά του που προκάλεσε τέτοιες αντιδράσεις σε συγκεκριμένες ομάδες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια πολύ καλή ιδέα, τέλεια εκτελεσμένη»: Η προφορική ιστορία των Λέλουδων 

Εικαστικά / «Μια πολύ κακή ιδέα, τέλεια εκτελεσμένη»: Η προφορική ιστορία των Λέλουδων 

Πώς η ανάγκη μιας κολεκτίβας καλλιτεχνών για χώρο εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο φιλόξενα κουίρ σποτ στο κέντρο της πόλης: Μέσα από τις αφηγήσεις των παιδιών που το έφτιαξαν και το έζησαν.  
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Καμία σύμβαση δεν μπορούσε να περιορίσει τον Leigh Bowery

Εικαστικά / Καμία σύμβαση δεν μπορούσε να περιορίσει τον Leigh Bowery

Η Tate Modern φέρνει στις αίθουσές της μια έκθεση για έναν «larger than life» περφόρμερ. Η πορεία του νεαρού αγοριού από το ήσυχο προάστιο Sunshine της Μελβούρνης που έγινε παγκοσμίως διάσημη προσωπικότητα στον χώρο του πολιτισμού, χάρη στον εξωφρενικό, πολύπλοκο και δημιουργικό χαρακτήρα του και άφησε ανεξίτηλο και αδιαμφισβήτητο αποτύπωμα στη σύγχρονη τέχνη και πέρα από αυτήν. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ