Ακούγοντας ξανά το "V.O.L 3" των 2002 GR: Γιατί θα πρέπει να ντρεπόμαστε για ’κείνα που μας άρεσαν μικροί;

Ακούγοντας ξανά το "V.O.L 3" των 2002 GR: Γιατί θα πρέπει να ντρεπόμαστε για ’κείνα που μας άρεσαν μικροί; Facebook Twitter
Πρώτη φορά που άκουσα 2002 GR ήταν στο ραδιόφωνο, σε πειρατικό σταθμό. Ήταν ένα track που με είχε κάνει να τα χάσω. Τόσο πολύ μου άρεσε!
3

Αν το 1981 ήταν η χρονιά των Sharp Ties και των Scraptown, δύο συγκροτημάτων δηλαδή που αφουγκράζονταν τον βρετανικό ήχο της εποχής, τον ήχο των UB40 και βεβαίως εκείνον της 2 Tone (Madness, Specials, Bad Manners κ.λπ.), το 1982 ήταν η χρονιά των 2002 GR. Εννοώ πως δεν ήταν η χρονιά ούτε του Σιδηρόπουλου, ούτε της Σπυριδούλας, που τους ακούγανε τα περιθώρια. Το γκρουπ που άκουγες παντού, στα μπαρ, στις παμπ, στις καφετέριες, στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, ακόμη και στα διαλείμματα των θερινών κινηματογράφων ήταν οι 2002 GR. Αυτό το γκρουπ είχε επιτυχία και αυτό επιδοκίμαζε ο λαός. Καλώς ή κακώς (εγώ θα πω «καλώς») αυτό ήταν.

Πρώτη φορά που άκουσα 2002 GR ήταν στο ραδιόφωνο, σε πειρατικό σταθμό. Ήταν ένα track που με είχε κάνει να τα χάσω. Τόσο πολύ μου άρεσε! Ήταν το ροκ-αμανετζίδικο «Θυμάμαι», το οποίο ο πειρατής το έβαζε και το ξανάβαζε συνεχώς, αλλά δίχως να μιλάει. Δίχως να λέει περί τίνος επρόκειτο δηλαδή. Θυμάμαι, επίσης, πως εκείνη την εποχή, σε προσωπικό επίπεδο που λέμε, άκουγα συνεχώς τον «Ξαναπέ» του Νικόλα Άσιμου, και παρότι γούσταρα (ανάμεσα σε άλλα) κι εκείνη την ανάμειξη ροκ και λαϊκού που επιχειρούσε ο μακαρίτης, το «Θυμάμαι» ήταν κάτι άλλο. Ερχόταν από αλλού. Δεν είμαι σίγουρος πότε ανακάλυψα πως το κομμάτι αυτό το έλεγαν οι 2002 GR τελικά. Μάλλον πρέπει να συνέβη λίγο αργότερα, όταν αγόρασα το "V.O.L 3", καθώς από παντού ακούγονταν πλέον το «Αύριο», η «Μαγική Αυλή» και όλα τα υπόλοιπα.

2002GR ΘΥΜΑΜΑΙ

Εντάξει, μπορεί ως ιντελέκτουελ ν' ακούγαμε τότε και τα πρώτα δισκάκια της Creep (μιλάω πάντα για τα ελληνικά ακούσματα), αλλά το fun δεν το έβρισκες σ' αυτά. Το έβρισκες σε τούτο τον παλιό Έλληνα ροκά που άκουγε (και ακούει) στο όνομα Ηλίας Ασβεστόπουλος. Γιατί ο Ασβεστόπουλος είναι πολύ μάγκας – κάτι που το δείχνει εξάλλου από το 1966, καθώς τότε γράφει το "Drive my Mustang" των Persons (ως γνωστόν θα πω), ένα από τα top-5 greek garage-punk των sixties.

Το 1982 δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν γνώριζα τους 2002 GR ή σκέτο 2002 από τα προηγούμενα LP τους (το «Πόλα» του '74 και τον «Σιδερένιο Άνθρωπο» του '75), θυμόμουν όμως τον Ασβεστόπουλο από ένα τραγούδι του από το «Γαλάζιο Όνειρο» (1977), που το άκουγα στις διαφημιστικές εκπομπές της Columbia, στο ραδιόφωνο, και μου άρεσε πολύ. Το τραγούδι λεγόταν «Μια μέρα θα ξανάρθω» και ήταν γραμμένο (μουσική-στίχοι) από τον Άκη Σκαμάγκα (άλλη μια αγνοημένη μορφή του ελληνικού ροκ). Ρίχνω λοιπόν στο πλατώ το "V.O.L 3" και παθαίνω πλάκα. Το ένα τραγούδι καλύτερο από το άλλο!

Ακούγοντας ξανά το "V.O.L 3" των 2002 GR: Γιατί θα πρέπει να ντρεπόμαστε για ’κείνα που μας άρεσαν μικροί; Facebook Twitter
Το "V.O.L 3" είχε πατώσει στις κριτικές της εποχής, καθότι οι προχωρημένοι και-καλά κριτικοί των περιοδικών, αδυνατούσαν να αντιληφθούν το απλό και το ουσιαστικό, που κόμιζαν αυτά τα πανέμορφα τραγούδια.

Το άλμπουμ άνοιγε με τη «Μαγική αυλή», συνέχιζε με το «Είπες πως», το hit «Αύριο» του Χρήστου Κυριαζή, το έξοχο «Άννα» του Στέλιου Καραΐνδρου, για να κλείσει η πλευρά με το ανατολίτικο «Θυμάμαι» (Ασβεστόπουλος - Χατζησόγλου) κομμάτι που αν το άκουγαν, τότε, οι ανάλογοι Εγγλέζοι θα λιποθυμούσαν.


Για μένα, για να το πω έτσι απλά και ελαφρώς προβακατόρικα, κόλλαγε στον τοίχο ακόμη και το "Regiment" των Brian Eno & David Byrne.

Και η δεύτερη πλευρά, όμως, άνοιγε απολαυστικά. «Μονάχα εσύ» (Ασβεστόπουλος) και καπάκι το «Αχ καημένη» του Γιάννη Κιουρκτσόγλου – ίσως το ωραιότερο track του δίσκου. Ο Κιουρκτσόγλου περιέγραφε την ιστορία μιας γκόμενας που πουλήθηκε για τα φράγκα, με τη μαμά της να κάνει πλάτες, και με τον Ασβεστόπουλο να δίνει, εδώ, την ερμηνεία της ζωής του.

2002 GR - ΑΧ ΚΑΗΜΕΝΗ

Ακολουθούσαν τρία τραγούδια με αγγλικό στίχο ("Love rhyme", "Your love's a", "Best of times"), που δεν ήταν άσχημα (ιδίως το "Best of times"), δείχνοντας ακόμη περισσότερο τις reggae-ska αναφορές των 2002 GR, που τότε τους αποτελούσαν οι: Ηλίας Ασβεστόπουλος τραγούδι, Γιάννης Χατζησόγλου κιθάρα, Στέλιος Καραΐνδρος ντραμς και Σωτήρης Καραούλιας μπάσο, ενώ ως guest βοηθούσε, κάνοντας πολύ καλή δουλειά στα keyboards, ο Κώστας Γανωσέλης.

Μπροστά στις «Ηρωίνες» (Σιδηρόπουλος) που γουστάρανε κάτι συμμαθητές μου, «βαριά πεπόνια» και καλά, και τους «Χουλιγκάνους» των Σπυριδούλα, που δεν τους ένιωθε κανείς (γι' αυτό τα σπάγανε τα... καημένα τα παιδιά) τα τραγούδια των 2002 GR ήταν σκέτο βάλσαμο. Ωραίες μουσικές, γερά, απλά και καθημερινά λόγια, παιξίματα, όπως πάντα πολύ πρώτα, ωραίες ερμηνείες από τον Ασβεστόπουλο και μια απλώς ανεκτή παραγωγή, ήταν εκείνα που χαρακτήριζαν έναν από τους καλύτερους ελληνικούς ροκ δίσκους που κυκλοφόρησαν εκεί στις αρχές των eighties.

Φυσικά το "V.O.L 3" είχε πατώσει στις κριτικές της εποχής, καθότι οι προχωρημένοι και-καλά κριτικοί των περιοδικών, αδυνατούσαν να αντιληφθούν το απλό και το ουσιαστικό, που κόμιζαν αυτά τα πανέμορφα τραγούδια.

2002 GR - ΕΙΠΕΣ ΠΩΣ

Να, τι έλεγε ο Χ.Χ. (μάλλον ο Χρήστος Χατζής) στη Μουσική (τεύχος 54, Μάης 82). Μεταφέρω την κριτική:

«Ο Ασβεστόπουλος μάζεψε μερικούς μουσικούς που δεν τα πάνε καθόλου άσχημα (αλήθεια το λέω ΔΕΝ κάνω πλάκα) (σ.σ. σιγά ρε μεγάλε μας έσκισες). Εδώ η παραγωγή και η ηχοληψία βοηθάνε με διάφορα εφφέ να καλύπτουν λάθη (σ.σ.: ;!) και να βγαίνει ένα μερικές φορές εντυπωσιακό αποτέλεσμα (σ.σ.: μπαα;). Εκεί που χωλαίνουν οι 2002 είναι πρώτο (και λιγότερο) η σύνθεση που τις περισσότερες φορές είναι υποτυπώδης και χωρίς έμπνευση (σ.σ.: τι λέει ο άνθρωπος!), ύστερα οι αδιάφοροι έως κακοί στίχοι (σ.σ.: είπαμε, όλοι αυτοί με τι θα ικανοποιούνταν) και τέλος η ερμηνεία του Ηλία Ασβεστόπουλου, που ανέκαθεν ήταν κακός τραγουδιστής (σ.σ.: ό,τι να 'ναι). Τα τρία αγγλόφωνα κομμάτια του δίσκου είναι καλύτερα (σ.σ.: αντιλαμβάνεστε σκεπτικό) ίσως επειδή δεν καταλαβαίνουμε τι λένε. Ξεχάσαμε να σας πούμε ότι ο δίσκος κινείται σε New Wave πλαίσια! Έτσι όπως πάμε σε λίγο το "ελληνικό ροκ" θα είναι υπόθεση του Χριστοδουλόπουλου...».

Μεγάλες οι ευθύνες, τότε, των γραφιάδων στα περιοδικά. Σήμερα μπορεί ο καθείς να σχηματίσει μόνος του μια γνώμη, χωρίς ν' ακούει σώνει και καλά τι του πασάρει για σπουδαίο, δήθεν-τάχα, ο κάθε άσχετος, κολλημένος ή τσάτσος, αλλά εκείνη την εποχή με κάτι τέτοιες δισκοκριτικές διαμορφώνονταν κατευθύνσεις και απόψεις, που πήγαιναν πίσω το ελληνικό τραγούδι, αφήνοντας τους δρόμους ανοιχτούς σε διάφορα εκτρώματα – ροκ ή λιγότερο ροκ.

Έτσι, όσοι αναπολούν τα eighties ελπίζω να ξέρουν, έστω και σήμερα, τι ακριβώς αναπολούν...

2002GR - ΑΥΡΙΟ

2002GR - ANNA

Μουσική
3

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Θέλω τα τραγούδια μου να γίνουν καραόκε για να τα τραγουδούν με πάθος οι μεθυσμένοι θείοι»

Μουσική / «Θέλω τα τραγούδια μου να γίνουν καραόκε για να τα τραγουδούν με πάθος οι μεθυσμένοι θείοι»

Η Michelle Gurevich γράφει μουσική για την ψυχή και τις εμπειρίες της, με μια γερή δόση μαύρου χιούμορ και αφοπλιστικής ειλικρίνειας. Μιλά στη LiFO λίγο πριν από την εμφάνισή της στο Fuzz.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Κοντσέρτο για πιάνο του Έντβαρντ Γκριγκ: Ένα νεανικό έργο που δεν ξεπεράστηκε ποτέ

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Κοντσέρτο για πιάνο του Έντβαρντ Γκριγκ: Ένα νεανικό έργο που δεν ξεπεράστηκε ποτέ

Πώς είναι άραγε να γράφεις το κορυφαίο σου έργο στα 25 σου χρόνια; Πόση αγωνία αισθάνεται ένας συνθέτης που καταλαβαίνει ότι όλοι προσδοκούν από εκείνον το επόμενο μεγάλο έργο; Πού κρύβεται η ακαταμάχητη δύναμη του Κοντσέρτου για πιάνο του Έντβαρντ Γκριγκ; Η Ματούλα Κουστένη εξερευνά ένα από τα διασημότερα έργα για πιάνο και ορχήστρα, την ομορφιά του και την ιστορία του.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Μπάρι Άνταμσον: «Το ροκ εν ρολ ήταν από τα τελευταία κινήματα που άλλαξαν πραγματικά τον κόσμο»

Μουσική / «Το ροκ εν ρολ ήταν από τα κινήματα που άλλαξαν πραγματικά τον κόσμο»

Λίγο πριν προσγειωθεί στην Αθήνα για ένα χορταστικό συναυλιακό διήμερο, ο πολυτάλαντος Μπάρι Άνταμσον μιλά για τη σκηνή του Mad-chester, για το ροκ εν ρολ που όσο «γερνάει» τόσο δυναμώνει, για τη γνωριμία του με τον Λιντς και τον εθισμό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Συνέντευξη Saturday Night Satan

Μουσική / «Όσο υπάρχει κόσμος που πηγαίνει στις συναυλίες, θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε κι εμείς»

Mε μια γυναικεία φωνή να ηγείται, αντλώντας έμπνευση από τον horror κινηματογράφο και με επιρροές από τα ’70s και ’80s, οι Saturday Night Satan φέρνουν νέο αέρα στην εγχώρια metal σκηνή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

Μουσική / Δείτε ολόκληρη την πρώτη συνέντευξη της Björk on camera μετά μια δεκαετία

«Μη σταματάτε. Έχουμε αφθονία. Έχουμε λύσεις. Μπορούμε να αρχίσουμε πάλι από την αρχή»: Η Björk παρουσιάζει την προσωπική της ουτοπία με το πρότζεκτ «Cornucopia» και μιλάει μπροστά στην κάμερα, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. 
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ O Tsolimon βλέπει όνειρα με γιαπωνέζικα καρτούν

Μουσική / Ο Tsolimon έγραψε ένα άλμπουμ κλαίγοντας και οδηγώντας

Στον πρώτο του προσωπικό δίσκο, ο νεαρός τραγουδοποιός που λατρεύει τον Λεξ και τα Pokemon συνδυάζει την ηλεκτρονική μπαλάντα με το ραπ και το ζεϊμπέκικο. Όταν έστειλε το «Καλό» στον Κραουνάκη, εκείνος του απάντησε πως πρέπει να το τραγουδήσει η Στανίση - τελικά, το είπε ο ίδιος και η Δεσποινίς Τρίχρωμη.
M. HULOT
Ο Bad Bunny και το μέλλον της urbano μουσικής

Μουσική / Ο Bad Bunny και το μέλλον της παρεξηγημένης urbano μουσικής

Το «Debí tirar más fotos» του 30χρονου Πορτορικανού μουσικού είναι ένα λάτιν αριστούργημα αφιερωμένο στις ρίζες του, στην ιστορία του Πουέρτο Ρίκο και στις σύγχρονες κοινωνικές προκλήσεις, όπως ο υπερτουρισμός και η εποχή του Τραμπ, που πλήττει τους μετανάστες.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Η «Δύναμη του πεπρωμένου» αποτελεί τα τελευταία 150 χρόνια έναν διαρκή θρίαμβο της μουσικής ιδιοφυΐας του Βέρντι

Μουσική / Η «Δύναμη του πεπρωμένου»: Ο θρίαμβος της μουσικής ιδιοφυΐας του Βέρντι

Η όπερα που απασχόλησε τον Τζουζέπε Βέρντι επί είκοσι χρόνια και θεωρείται από τις σημαντικότερες του διεθνούς ρεπερτορίου επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή, με μια παράσταση αντάξια της φήμης της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το συναρπαστικό, άχρονο, χαμένο άλμπουμ της Ούρσουλα Λε Γκεν

Πέθανε Σαν Σήμερα / Το συναρπαστικό, άχρονο, χαμένο άλμπουμ της Ούρσουλα Λε Γκεν

H πολυβραβευμένη συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας που πέθανε σαν σήμερα, το 2018, είχε συνεργαστεί με τον συνθέτη Todd Barton στη δημιουργία ενός φιλόδοξου πρότζεκτ που εκτείνονταν πέρα από τη συγγραφή.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Θα πατήσεις σε λουλούδια, θα πατήσεις και σε σκατά για να βρεις διεξόδους»

Μουσική / Αεκτζής, αναρχικός, καζαντζιδικός: Η ανορθόδοξη πορεία του Γιάννη Μπαχ Σπυρόπουλου στο ελληνικό τραγούδι

Συνθέτης, στιχουργός, αρθρογράφος, ζωγράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, ο Γιάννης Μπαχ Σπυρόπουλος έχει γράψει τη δική του ιστορία στην ελληνική δισκογραφία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Οθόνες / «Για μένα αυτό είναι οι ταινίες, μια περιπέτεια έξω και πέρα από την ηθική»

Μια μεγάλη κουβέντα με τον σκηνοθέτη και μουσικό Γιάννη Βεσλεμέ που κυκλοφορεί ταυτόχρονα το νέο του άλμπουμ και η ρετροφουτουριστική του ταινία «Αγαπούσε τα λουλούδια περισσότερο». (SPOILER ALERT)
M. HULOT

σχόλια

3 σχόλια
Άλλη μια απόδειξη του γιατί τα σουξέ/charts κτλ δεν έχουν καμία σημασία από μόνα τους. Κοιτώντας πίσω σήμερα πόσοι θεωρούν ότι οι Sharp Тies και οι 2002GR ήταν αυτοί που καθορίσαν τα GR early 80s και πόσοι τον Σιδηρόπουλο και τις Τρύπες?Την ιστορία της μουσικής την γραφούν τα «περιθώρια»