Αχαρναί, στα όρια του Μενιδίου, δήμος Φυλής. Η θερμοκρασία 39°C, η ατμόσφαιρα αποπνικτική, άσφαλτος, μπετόν και μαντρωμένα σπίτια με τσιμεντένιες αυλές. Το σκηνικό και οι εικόνες από το «Top Boy» μοιάζουν σαν τερέν παιδικής παιδική χαράς μπροστά στα «τραπόσπιτα» της περιοχής. Εδώ οι Τσιγγάνοι δεν θυμίζουν καθόλου Τσιγγάνους. Ζουν σε διώροφες και τριώροφες βίλες με πανάκριβα αυτοκίνητα στο γκαράζ (όλα μέσα από τη μάντρα), είναι καλοντυμένοι και φορούν χρυσές καδένες με διαμάντια.
Ωστόσο, τα οικόπεδα είναι περιτριγυρισμένα από φράχτες με συρματοπλέγματα-κονσερτίνα που μπορούν να σε σφάξουν και οι άνθρωποι, αν δεν σε ξέρουν, είναι επιφυλακτικοί και καχύποπτοι. Είναι νωρίς το απόγευμα, όλοι είναι κλεισμένοι μέσα στα σπίτια τους, τα κλιματιστικά δουλεύουν στο φουλ.
Ο Stef Tony μας έχει δώσει ραντεβού στο σπίτι ενός φίλου του και, πριν φτάσουμε στην αυλή όπου μας περιμένουν, μας υποδέχονται καμιά δεκαριά παιδιά. Μόνο αγόρια, από δύο χρονών «σπορίδια» που έχουν τον ρυθμό στο DNA τους μέχρι 13χρονα με vintage αλυσίδες Versace και attitude ράπερ. Τα συνοδεύουν οι πατεράδες τους που είναι γύρω στα είκοσι πέντε ο μεγαλύτερος. Υπάρχουν και έφηβοι με τα παιδιά τους στην αγκαλιά, που έχουν έρθει να λάβουν μέρος στη φωτογράφιση. Όλοι μυρίζουν ακριβές κολόνιες και μαλακτικό, τα παιδιά είναι πεντακάθαρα και απίστευτα όμορφα.
Ο Stef Tony είναι κάτι σαν ήρωας στην περιοχή. Τα πιτσιρίκια τραγουδάνε τα κομμάτια του, χορεύουν στους ρυθμούς του «Cash» και θέλουν να του μοιάσουν. Όλα θέλουν να γίνουν ράπερ. Για τα παιδιά και τους ανθρώπους της περιοχής το τραπ είναι η μόνη μουσική που ακούνε, αυτή που παίζει στη διαπασών στα αυτοκίνητά τους με το πανάκριβο ηχοσύστημα, αυτή που συνοδεύει την καθημερινότητά τους, η μουσική που τους διασκεδάζει και τους κάνει να ονειρευτούν, ίσως επειδή είναι οι μόνοι που μπορούν να ταυτιστούν σε μεγάλο βαθμό με τους στίχους των κομματιών. Οι συνθήκες στην περιοχή θυμίζουν τα «τραπόσπιτα» της Ατλάντα όπου ξεκίνησε το τραπ ‒ η βορειοδυτική Αττική είναι το δικό μας «dirty».
Στη φωτογράφιση μαζεύεται σιγά-σιγά όλη η γειτονιά, ολόκληρες οικογένειες βγαίνουν στα μπαλκόνια και ποζάρουν στον φακό, αγόρια με σώμα κατεστραμμένο από τα βάρη βγάζουν την μπλούζα και δείχνουν τα τατουάζ τους, κοριτσάκια που δεν είναι παραπάνω από δέκα χρονών έρχονται με χείλια κατακόκκινα και πράσινη σκιά και στήνονται σαν την Beyoncé, κάνοντας duckface
Ο Stef Tony είναι εδώ και χρόνια μπλεγμένος με το τραπ: ως «manager» της Trapsion, της εταιρείας που έφερε το τραπ στην Αθήνα, ως ο άνθρωπος που έχει εμπλακεί με διάφορους τρόπους σε πολλά από τα βιντεοκλίπ του είδους και σήμερα ως ράπερ και οραματιστής του μέλλοντος της τραπ στην Ελλάδα. Ο στόχος του είναι να πάει το είδος ένα βήμα παραπέρα και να χτίσει μια νέα γενιά ράπερ που θα φτιάξουν νέο ήχο. Τα παιδιά των Τσιγγάνων έχουν βασίσει πάνω του πολλά από τα όνειρά τους και ελπίζουν τα επόμενα χρόνια να γίνουν οι νέοι σταρ. Όπως έγινε ο Trannos, το παιδί από τα Λιόσια που κάνει απανωτά τεράστια χιτ και λατρεύουν τα πιτσιρίκια. Ο Trannos δεν είναι Τσιγγάνος, αλλά τον έβαλε στο game ο Stef Tony.
ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ μαζεύεται σιγά-σιγά όλη η γειτονιά, ολόκληρες οικογένειες βγαίνουν στα μπαλκόνια και ποζάρουν στον φακό, αγόρια με σώμα κατεστραμμένο από τα βάρη βγάζουν την μπλούζα και δείχνουν τα τατουάζ τους, κοριτσάκια που δεν είναι παραπάνω από δέκα χρονών έρχονται με χείλια κατακόκκινα και πράσινη σκιά και στήνονται σαν την Beyoncé, κάνοντας duckface. Λίγο πριν ξεκινήσει η φωτογράφιση κάποιος έχει βάλει να παίζει το «Nani» του Mad Clip και όλα τα παιδιά χορεύουν, επαναλαμβάνοντας τους στίχους: «Γουστάρει το στυλ μου θέλει να μοιράσει μαζί μου τα πάντα / Γουστάρει το στυλ μου θέλει τα λούσα θέλει τα φράγκα / Γουστάρει το στυλ μου λέει μαζί μόνο με ένα βλέμμα / Γουστάρει το στυλ μου ξέρει μαζί μου φτάνει στο τέρμα…».
Μας κερνάνε καφέδες, κρύο νερό και currywurst από την καντίνα της Ιεράς Οδού και θέλουν να μας βάλουν στα σπίτια τους γιατί μας θεωρούν «παράγοντες», όπως τον Tony. Μια κυρία που δεν πρέπει να ήταν πάνω από εξήντα έρχεται και μας παρακαλεί να κάνουμε κάτι για να πάρει σειρά η 9χρονη δισέγγονή της που είναι σε αναμονή για μεταμόσχευση ήπατος. Η κατάσταση σοβαρεύει ξαφνικά και δεν ξέρουμε πώς να τη διαχειριστούμε. Ο Tony μας παίρνει στο αυτοκίνητό του και επιμένει να μας επιστρέψει στην Αθήνα. Η κουβέντα έγινε στον δρόμο της επιστροφής.
— Ποιος είσαι, Stef Tony; Πες μου για σένα.
Είμαι από τον Πειραιά, όλο μου το σόι είναι εκεί, αλλά μεγάλωσα στο Μενίδι. Εκεί πήγα σχολείο. Είμαι γέννημα-θρέμμα Μενιδιώτης. Δουλεύω από πιτσιρικάς, παράτησα το σχολείο μετά το δημοτικό, πήγα στην Α’ Γυμνασίου και σταμάτησα γιατί δούλευα delivery. Έχω δουλέψει πολύ στη ζωή μου γενικά, μηχανικός, σε οικοδομή, και παράλληλα ασχολιόμουν πάντα με το ποδόσφαιρο και με τις μηχανές. Οι μηχανές είναι η μεγάλη μου αγάπη.
— Με τη μουσική πώς ασχολήθηκες;
Με τη μουσική ασχολήθηκα όταν γνώρισα τον Billy Sio. Είχαμε βρεθεί για ένα βιντεοκλίπ, το «Πίνε, Πίνε, Πίνε», όταν ήμουν δεκαεννιά χρονών. Γνωριστήκαμε, ταιριάξαμε, κάναμε μαζί βιντεοκλίπ, το «Φέρ’ το stuff», το «Nercos», διάφορα, και όλα αυτά ήταν δικές μου ιδέες ‒ έτσι άρχισαν να με αποκαλούν όλοι «manager». Εγώ όμως γούσταρα να ραπάρω από τότε.
— Και γιατί δεν ράπαρες;
Δεν με άφηναν να κάνω μουσική. Μετά από χρόνια ανέβηκε πολύ η φάση με το τραπ, με την Trapsion, μεγάλωσαν τα μεγέθη, κι εγώ αποφάσισα να αποχωρήσω γιατί ήθελα να κάνω άλλα πράγματα. Πρέπει να σου πω ότι εγώ έφερα τον Tranno στην Trapsion, μου τον γνώρισε ο Fly Lo και πάλεψα για να τον βάλω στην ομάδα. Τελικά μπήκε στην Trapsion και όλα πήγαιναν καλά. Καλά πηγαίνουν και τώρα, που έχω αποχωρήσει. Δεν πολυμιλάμε με τον Sio, αλλά δεν έχω κανένα θέμα μαζί του, τον εκτιμάω, όμως δεν ταιριάζαμε σε αρκετά πράγματα. Εγώ ήθελα να κάνω μουσική και να ασχοληθώ με άλλα πράγματα, πιο δημιουργικά. Δεν το είχα με το ραπ, χρειαζόμουν βοήθεια σε αυτό, αλλά γνώρισα τον Τεό Τζίμα και με βοήθησε. Με στήριξε, μου άνοιξε λίγο παραπάνω τα μάτια στη μουσική. Πίστευα ότι δεν το είχα, αλλά φτιάξαμε το «Cash» και μετά διάφορα άλλα κομμάτια ‒ και συνεχίζουμε να φτιάχνουμε. Μου βρίσκει τα beats, είναι δάσκαλος για μένα, είναι πολύ μάγκας. Έχει κάνει τη διαφορά σε αυτό το κομμάτι. Ο Τεό είναι αφεντικό, είναι παραγωγός, φροντίζει για τη μουσική, έχει το μυαλό και μπορεί να κάνει πολλά πράγματα.
Johnny King x LEON x Stef Tony x Mc Daddy - CAMPIONE
— Με τους Τσιγγάνους και το γκέτο πώς μπλέχτηκες;
Έχω μεγαλώσει το Μενίδι, έχω πάει σχολείο με αυτά τα παιδιά, μοιραζόμαστε την αγάπη για τις μηχανές κι έχουμε κάνει μαζί πολλές αλητείες. Έτσι κολλήσαμε, μεγαλώσαμε μαζί και είμαστε ακόμα φίλοι. Έχω μεγάλη οικειότητα μαζί τους, κι ας μην είμαι Τσιγγάνος. Με σέβονται και τους σέβομαι.
— Όταν έρχεσαι σε περιοχές όπως το Ζεφύρι καταλαβαίνεις ότι εδώ είναι το real trap, το γκέτο, και ότι όλοι οι Τσιγγάνοι ακούνε τραπ. Γιατί δεν έχουν κάνει ραπ οι ίδιοι οι Τσιγγάνοι;
Δεν μπήκαν στη φάση επειδή οι περισσότεροι παλιοί δεν ξέρουν να διαβάσουν. Τα παιδιά που είδες ξέρουν, πάνε σχολείο τα παιδιά τους, μαθαίνουν ξένες γλώσσες, τα φροντίζουν πολύ. Αν δεν ξέρεις να διαβάσεις, δεν μπορείς να γράφεις στίχους, είναι δύσκολο δηλαδή να κάνεις ραπ, αν δεν ξέρεις να διαβάζεις και να γράφεις. Από θέμα μουσικής, πάντως, οι Τσιγγάνοι το έχουν πολύ πιο εύκολο από κάποιον μη Τσιγγάνο.
— Όσα αυτοκίνητα πέρασαν παίζουν μόνο τραπ, τα παιδάκια ξέρουν όλους τους στίχους απέξω, είναι η μόνη μουσική που ακούνε;
Ακούνε κυρίως τραπ, αλλά ακούνε και τη δική τους μουσική. Το τραπ παίζει παντού στις συνοικίες με Τσιγγάνους, αλλά αν πας σε έναν γάμο, δεν παίζουν τραπ. Σε έναν μη τσιγγάνικο γάμο, όμως, ακούς να παίζουν τα χιτ. Πήγα σε βαφτίσια πρόσφατα και έπαιζε το «Μαντάμ».
— Δεν έχουν βάλει, ωστόσο, τον τσιγγάνικο ήχο στο ραπ που φτιάχνουν οι Τσιγγάνοι, αυτοί οι δυο-τρεις που έχουν φτιάξει.
Όχι, αλλά αλλάζει ο ήχος, όλοι πια κάνουν εμπορικό ήχο, ποπ, κι αυτό κάνουν και οι Τσιγγάνοι.
— Όταν λες εμπορικό και ποπ, τι εννοείς;
Αυτό που κάνει ο Trannos. Πάντα του έλεγα «να πάμε προς τα εκεί, να μη βρίζουμε, να είναι πιο καθαρός ο στίχος, να είναι για όλο τον κόσμο». Το ακολούθησαν αυτό και ο Trannos και ο Jitano. Θα μπορούσαν να έχουν δικό τους ήχο οι Τσιγγάνοι, αλλά δεν έχουν πολλή γνώση, κάνουν ό,τι τους δείξεις.
— Δεν έγινε στην Ελλάδα αυτό που έγινε στην Αγγλία και στη Γαλλία με το αφροτράπ, δεν πάντρεψαν το τραπ με κάτι παραδοσιακά ελληνικό για να φτιάξουν ελληνικό ήχο.
Η Ελλάδα έχει καλό τραπ, αλλά δεν έχει δικό της ήχο. Έγιναν κάποιες προσπάθειες να το μπλέξουν με ελληνικό ήχο, αλλά δεν προχώρησαν. Ο Trannos δεν είναι ελληνικός ήχος. Οι Τσιγγάνοι έχουν μια κουλτούρα ηχητική που θα μπορούσε να ταιριάξει με αυτόν τον ήχο. Ο χρόνος θα δείξει πώς θα εξελιχθεί αυτός ο ήχος, αλλάζει η μουσική συνέχεια, έχουν αλλάξει πολλά πρόσωπα γιατί ο κόσμος βαριέται. Όταν βγάζεις κομμάτια όλη την ώρα θα σε βαρεθεί. Να σου πω και για τη μουσική «βιομηχανία»; Πιστεύω ότι στην τραπ μουσική το 80% είναι fake, μόνο το 20% είναι αληθινό. Με το που πιάνουνε λεφτά στα χέρια τους και αποκτούν φήμη, χαλάνε. Αλλάζει όλη η ζωή τους, ξεχνάνε φίλους, ξεχνάνε ποιος τους βοήθησε να γίνουν αυτό που είναι.
— Αυτό δεν ισχύει μόνο για τη μουσική.
Σου λέω τι βλέπω εγώ από την πλευρά μου. Γιατί έχω ζήσει χωρίς λεφτά, έχω ζήσει και με λεφτά, αλλά οι φίλοι μου είναι φίλοι μου ό,τι και να γίνει. Τα νούμερα που κάνουν οι σταρ της Ελλάδας είναι αστεία σε σχέση με τους σταρ της Αμερικής, μιλάω για τα κέρδη. Εκεί δεν αλλάζουν τους φίλους, την κοπέλα τους, όλο το περιβάλλον τους, ακόμα και αν βγάλουν δισεκατομμύρια. Εδώ βγάζουν πέντε και δέκα χιλιάρικα και κάτι έγινε. Αν δεν μπορείς να το διαχειριστείς αυτό, σημαίνει ότι δεν μπορείς να διαχειριστείς κι άλλα, οπότε δεν θα έχεις διάρκεια. Σημαίνει ότι δεν κάνεις γι’ αυτό.
— Στην Ελλάδα έγινε ξαφνικά όλο αυτό το μπαμ, χωρίς να είναι κανείς προετοιμασμένος, κι έγινε από τους ίδιους τους καλλιτέχνες, εκτός εταιρειών, χωρίς να υπάρχει κάποιος να διαχειριστεί την επιτυχία. Οι εταιρείες έπεσαν πάνω του όταν είχε γίνει ήδη μαζικό και έκανε εκατομμύρια views στο YouTube. Όλοι έγιναν μόνοι τους.
Και τώρα έτσι είναι, δεν έχουν αλλάξει και πολύ τα πράγματα. Μιλάμε όμως σε ανθρώπινο επίπεδο, για τη φιλία. Ό,τι ζημιές και οφέλη είχα στη ζωή μου τα είχα από κολλητούς μου. Τις πιο μεγάλες ζημιές τις έχω πάθει από δύο-τρεις κολλητούς που είχα.
— Στη μουσική σου έχουν λόγο οι φίλοι σου;
20% έχουν, 80% δεν έχουν. Γενικά, είμαι άνθρωπος που το κρατάει. Δεν θα είμαι φίλος την άλλη μέρα με όποιον με πειράξει. Οι περισσότεροι τσακώνονται και τα βρίσκουν και κάνουν και ράνουν. Εγώ δεν το μπορώ αυτό.
— Πες μου για το όραμά σου.
Έχω όραμα να κάνω μια νέα γενιά μουσικών. Θέλω να κάνω μια εταιρεία που θα λέγεται Balkans γιατί θέλω να βοηθάω παιδιά της φάσης μου να κάνουν μουσική. Τα παιδιά που είδες τραγουδάνε και τα ετοιμάζουμε για τη νέα γενιά ράπερ. Θέλω να τα βάλω στο rap game μαζί με τους άλλους καλλιτέχνες. Έχω ξεκινήσει ήδη να δουλεύω με τον Γιάννη Ονησιφόρου απ’ το «X Factor», ο οποίος είναι τραγουδιστής και είναι πιο εύκολο να γίνει ράπερ, γιατί το ραπ είναι κάτι εύκολο που μπορεί να κάνει ο καθένας, γι’ αυτό και όλη η Ελλάδα κάνει ραπ. Το τραγούδι όμως είναι δύσκολο. Πιστεύω στον Γιάννη και ότι έχει πολλά να δώσει. Το πρώτο κομμάτι από τη δουλειά που ετοιμάζουμε θα βγει το φθινόπωρο.
— Προσέχεις τι λες στα κομμάτια σου; Γιατί δεν έχουν «βρόμικο» στίχο. Ήταν κάτι που το έχεις κάνει εσκεμμένα ή έτυχε;
Τι εννοείς «βρόμικο» στίχο; Έχω ζήσει πολλά πράγματα στη ζωή μου και μπορώ να διαλέξω για τι θα μιλήσω, αν και μερικές φορές το μαζεύουμε με τον Τεό, προσπαθούμε να μη λέω πράγματα που θα θίξουν. Συνήθως λέω ένα μίνι στόρι. Δεν γίνεται να το αποφύγεις όμως εντελώς, έχω ένα νέο τραγούδι που λέει λέξεις οι οποίες ενοχλούν όταν μπαίνουν σε τραγούδια, κι ας τις χρησιμοποιούν όλοι. Το κάνω όμως επειδή υπάρχει λόγος. Υπάρχουν πράγματα που μπορεί να τα πει κάποιος και να μην τα εννοεί, απλώς του βγαίνει και τα λέει. Όταν βλέπεις ταινίες, γιατί δεν σε ενοχλεί η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι ηθοποιοί; Είναι το ίδιο ακριβώς. Kαι μάλιστα, οι ηθοποιοί δεν εννοούν αυτά που λένε, αντιθέτως κερδίζουν Όσκαρ με ρόλους γκάνγκστερ. Είναι μάρκετινγκ και ο στίχος, μην ξεχνάς ότι η Madonna έβαζε φωτιά σε σταυρούς και η Lady Gaga έβαζε μπριζόλες στο κεφάλι. Στο θέατρο και στο σινεμά, στα βιβλία, μπορείς να πεις ό,τι θέλεις και είναι τέχνη, στη μουσική μια «κακή» λέξη κάνει το κομμάτι απαγορευμένο. Κι αυτό γίνεται μόνο στην Ελλάδα, σε μια χώρα όπου όλοι βρίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ ‒ και τους ενοχλεί ένα τραγούδι. Στο Playstation τα παιδάκια μπορούν να πυροβολούν και να γαμάνε όλη μέρα και κινδυνεύουν από ένα κομμάτι; Όλα στη μουσική γίνονται σε φαντασιακό επίπεδο, δεν είναι αληθινά, και δεν μπορεί να μου ορίσει κανείς τι όνειρα θα κάνω και τι θα πλάσω με τη φαντασία μου. Αν ξέραμε τι φαντάζεται ο καθένας μέσα στο κεφάλι του, όλοι θα χαρακτηρίζονταν δολοφόνοι ή θα λέγαμε ότι ξενογαμάνε. Δεν είναι αληθινό αυτό που φαντάζεσαι. Να ξέρεις ότι είμαι πολύ σεβαστικό παιδί, μπορεί να μην τέλειωσα το σχολείο, αλλά έχω καλύτερους τρόπους από άλλους που πήγαν πανεπιστήμια. Το έχω δουλέψει αυτό πάρα πολύ στη ζωή μου. Και πιστεύω ότι οι άνθρωποι που είναι καταπιεσμένοι από την κοινωνία και το περιθώριο αξίζει να κάνουν μουσική περισσότερο από τους υπόλοιπους, γιατί πρέπει να έχουν όλοι φωνή. Γιατί να μην έχει δικαίωμα να κάνει ραπ ο Τσιγγάνος, ο dealer, ο κακοποιός, ο πρόσφυγας; Ποιος ορίζει ποιος έχει δικαίωμα να εκφράζεται με τη μουσική; Η τραπ πηγαίνει προς το ποπ και θα χάσει αυτό που είχε, γιατί πρέπει να μαλακώσει και να γίνει για όλους, αλλά το αυθεντικό τραπ μιλούσε για ναρκωτικά, για λεφτά, για σεξ, αυτό ήταν ως είδος, γι’ αυτό και ο dealer μιλάει για τη ζωή και την αλήθεια του και γίνεται αποδεκτός από τον κόσμο, όσο κι αν διαφωνείς με αυτό. Δεν μπορεί να τα πει αυτά ο καθένας, παρότι αυτό γίνεται, ο καθένας παίζει έναν ρόλο και γίνεται dealer στα κομμάτια, έτσι χάνει το νόημα και την αξία του ο στίχος. Χάνει και το αληθινό την αξία του με αυτό τον τρόπο. Οι πιτσιρικάδες που είδες πριν από λίγο να τραγουδάνε είναι οι πιο real σε όλη τη φάση, μεγαλώνουν σε γκέτο, δεν υπάρχει πιο real φάση, τα σπίτια τους είναι trap houses και σίγουρα όταν σκάσουν στη μουσική θα μας κράξουν. Ξέρεις, όταν είσαι real μπορείς να πεις οτιδήποτε, είναι όπως με τις ράπερ της Αμερικής που ήταν strippers και όταν μπήκαν στο game εκπροσωπούσαν αυτό που ήταν και δεν μπορούσε κανείς να τους πει «γιατί τα λέτε αυτά;» ‒ επειδή είναι ήταν ζωή τους.
Stef Tony x TRANNOS - Cash
— Μου είπες ότι ανακάλυψες τον Tranno από τον Fly Lo. Πώς έγινε;
Με τον Fly Lo γνωριστήκαμε και γίναμε φίλοι. Ο Fly Lo μου γνώρισε τον Tranno κι εγώ γνώρισα στον Fly Lo τον Mad Clip. Τον Tranno τον έβαλα στην Trapsion και τον συμβούλευα σε πολλά πράγματα, του μάθαινα διάφορα ‒ και το «Μαντάμ» το είχε ο Τεό πολύ νωρίτερα, πριν ο Trannos φύγει από την Trapsion. Μου έβαλε μια μέρα να το ακούσω και μου είπε «αυτό είναι για τους Kings, το νέο τους κομμάτι» κι εγώ του πρότεινα να βάλουμε τον Tranno στο κομμάτι και συμφώνησε. Για το «Μαντάμ» έχω φάει πολύ πόλεμο, δεν ήθελε κανείς να το βγάλει, ούτε ο Trannos ούτε ο Sio, διαφωνούσαν γιατί είναι εμπορικό κομμάτι. Τότε δεν ήθελαν εμπορικό ήχο, το γούσταρα όμως εγώ και το πάλεψα, παρόλο που υπήρχε ένα αρνητικό mood. Ο Τεό είναι αυτός που το έγραψε, εγώ είμαι ο μεσολαβητής και παλέψαμε να βγει γιατί το πιστέψαμε. Και μέχρι να γίνει το βιντεοκλίπ μού βγήκε η Παναγία. Τον Tranno και τον Jitano τους πήρα από την Trapsion όταν χώρισαν οι δρόμοι μας με τον Sio, μίλησα με τα παιδιά της Capital, τα βρήκαμε και υπέγραψαν εκεί. Εγώ δεν συνέχισα μαζί τους, αλλά αυτό που έκαναν πέτυχε. Θα τους ήθελα να κάναμε και μαζί πράγματα, αλλά, ok, επέλεξαν να κάνουν αυτό που γουστάρουν και το σέβομαι. Τους άφησαν να επιλέξουν αυτό που τους έκανε να νιώθουν καλά. Πιστεύω, όμως, ότι ο ράπερ πρέπει να είναι αφεντικό του εαυτού του, να μην ανήκει σε κανέναν.
— Τι σου αρέσει πολύ αυτήν τη στιγμή από το ελληνικό ραπ;
Μου αρέσουν ο Styl Mo, οι Joker/Two Face, είναι οι αγαπημένοι μου ράπερ, ο Jitano, ο Vlospa, ο Strat, είναι πολύ καλό παιδί, σοβαρός, ο Rack, πολύ εντάξει. Με είχε βοηθήσει όταν δεν με βοήθαγε κανείς. Ο Τεό όμως μου άνοιξε τα μάτια, γιατί μέχρι τότε πλήρωνα τα βιντεοκλίπ όλων, τους έβαζα στα μαγαζιά των φίλων μου και τα έκανα όλα εγώ, χωρίς να μπορώ να κάνω αυτό που γουστάρω. Τώρα ήρθε η ώρα να κάνω τα δικά μου μουσικά. Είμαι σίγουρος ότι το έχω και συνεχώς βελτιώνομαι.
JOKER/TWO-FACE x STEF TONY x JITANO - Ζούγκλα
