Από τη στιγμή που σκάει με τη συνοδεία του και μας συναντάει στο Θησείο, όπου τον περιμένουμε, είναι ξεκάθαρο ότι ο A.M. SNiPER είναι σούπερ σταρ. Μπορεί τίποτα πάνω του να μην το επιδεικνύει –εκτός από μία πανάκριβη χρυσή καδένα δεμένη με πολύτιμους λίθους– αλλά έχει τον «αέρα» του ανθρώπου που έχει χορτάσει επιτυχίες και δεν έχει απωθημένα, ίσως επειδή είναι από μικρό παιδί στη μουσική βιομηχανία και μέχρι τώρα έχει ζήσει τα πάντα: πωλήσεις εκατομμυρίων, επιτυχίες στα τσαρτ, τη δημιουργία μιας κατάστασης στην Αγία Νάπα που εκτίναξε τα κλαμπ του και έκανε το ψυχαγωγικό του πάρκο WateWorld Themed Waterpark –το μεγαλύτερο που υπάρχει στη Μεσόγειο–, ένα από τα πιο δημοφιλή του πλανήτη. Ο A.M. SNiPER είναι ίσως ο πιο διάσημος Κύπριος για το παγκόσμιο κοινό μετά τον George Michael, περήφανος για την καταγωγή του, παρόλο που πολλοί δεν γνωρίζουν ότι έχει αίμα ελληνικό.
«Το ξέρω ότι δεν είμαι σταρ στην Ελλάδα», μου λέει, «από τους 155 χιλιάδες followers που έχω στο Instagram, οι περίπου 30 χιλιάδες είναι νεαροί Έλληνες, αλλά δεν είμαι διάσημος όσο κάποιος που κάνει καριέρα εδώ. Όμως, όταν είσαι Έλληνας, όταν το έχεις στο αίμα σου, δεν παύεις να θέλεις να σε αναγνωρίζει ο κόσμος της Ελλάδας». Όταν μιλάει σε κοιτάει στα μάτια, είναι σοβαρός και καταλαβαίνεις ότι εννοεί κάθε λέξη που λέει. Καθόμαστε σε ένα από τα μαγαζιά της οδού Αδριανού και παραγγέλνει μπριζόλα, ενώ οι άνθρωποι που τον συνοδεύουν κάθονται διακριτικά στο διπλανό τραπέζι.
«Ως ράπερ έχω πουλήσει 10 εκατομμύρια δίσκους κι έχω κάνει πλατίνες, έχω γίνει παραγωγός και DJ και ως σόλο καλλιτέχνης έχω καταφέρει πράγματα που με κάνουν περήφανο» λέει. «Με τα λεφτά που ήρθαν στην πορεία, μαζί με την οικογένειά μου που ήταν πρόσφυγες, επενδύσαμε, κάναμε δουλειές στην Αγία Νάπα – ήταν και αυτή ένα concept για μένα. Black N' White, Club Ice, Igloo Bar, Kandi, NapaRocks, Shuffle Club, Havana Lounge, The Dock, Circus Square και Radio Napa είναι τα κλαμπ που έχουμε φτιάξει μέχρι τώρα».
Ο μόνος φόβος μου είναι να μη βασίζομαι σε άλλους, το μισώ να βασίζομαι σε οποιονδήποτε, αλλά ταυτόχρονα σε αυτές τις μπίζνες πρέπει να είσαι ευγενικός, κάτι που είμαι ήδη, γι' αυτό και οι άνθρωποι με σέβονται.
Ο Άντονι Μελάς -όπως είναι το κανονικό του όνομα- είναι παιδί δύο Κύπριων προσφύγων που πήγαν στην Αγγλία μετά την τουρκική εισβολή για να αναζητήσουν την τύχη τους. «Γεννήθηκα στην Αγγλία» εξηγεί, «έπαιζε μπάλα ο πατέρας μου εκεί, είναι από τους λίγους Κύπριους που έχουν παίξει στην Premiere League. Την μητέρα μου την παντρεύτηκε από προξενιό, κατάγεται κι εκείνη από την ίδια περιοχή, αλλά είχε πάει στην Αγγλία από δύο χρονών».
Μεγάλωσα στο Λονδίνο. Κάποια στιγμή ο πατέρας μου με τα αδέρφια του μετακόμισαν στην Αγία Νάπα όπου είχαμε ένα μικρό κλαμπ, το Black Ν' White, το οποίο έπαιζε τη μουσική που τότε ονομαζόταν soul and swing, αυτό που το '90 έγινε R&B και χιπ-χοπ. Αυτό το κλαμπ υπάρχει σήμερα – μάλιστα, σε όλο τον κόσμο, μόνο τρία κλαμπ έχουν μείνει ανοιχτά από το '85 που παίζουν R&B, χιπ-χοπ και ραπ.
A.M. SNiPER - RUN
Μεγάλωνα μεταξύ Αγγλίας και Κύπρου, γιατί η μητέρα μου έμενε στο Λονδίνο, και όταν ήμουν 7 πήγαμε στην Κύπρο. Τα καλοκαίρια ο πατέρας μου δεν ήθελε να είμαι στην Αγία Νάπα, γιατί είχαμε το κλαμπ (τότε ήταν μία μικρή δουλίτσα, δεν ήμασταν ακόμα αυτοκρατορία) και δεν ήθελε να έχω σχέση με τη νυχτερινή ζωή, έτσι με έστελνε στη γιαγιά μου στο Λονδίνο. Αυτό ήταν χειρότερο, γιατί η γιαγιά μου ήταν στο νότιο Λονδίνο, μια πολύ πιο άγρια περιοχή, έτσι εκεί γνωρίστηκα με άτομα που με έβαλαν στη μουσική, DJs, MCs, και έγινα μέλος στους So Solid Crew, ένα από τα πιο σημαντικά grime γκρουπ που έβγαλε ποτέ η Αγγλία.
Τέλος πάντων, δεν ήμουν και το πιο εύκολο παιδί, η νταντά μου στην Κύπρο ήταν ένας τύπος σαν ντουλάπα, οδηγούσα μηχανάκια από δέκα χρονών και ο τρόπος που μεγάλωνα ήταν αρκετά χαλαρός. Ήμουν μέσα στα κλαμπ από πολύ μικρή ηλικία και το όνειρό μου ήταν να γίνω DJ. Στο σχολείο πήγαινα σπάνια, αλλά ήμουν καλός μαθητής και στις εξετάσεις έγραφα 18 και 19. Δεν μου άρεσε το σχολείο επειδή ένιωθα ότι εκεί μέσα ήταν προκαθορισμένο το μέλλον όλων μας, δεν τα πήγαινα καλά με τους καθηγητές γιατί είχα κοινωνικά ζητήματα, αλλά διάβαζα την ύλη μόνος μου, έτσι το τελείωσα το σχολείο. Ο λόγος που επέστρεψα μόνιμα στην Κύπρο και έγινε όλο αυτό που έγινε στην Αγία Νάπα είναι πολύ περίπλοκος.
Η επιτυχία που είχαμε με τους So Solid Crew ήταν πολύ μεγάλη, τα κομμάτια μας έπαιζαν στο ραδιόφωνο και γινόταν χαμός στα live μας, αλλά είχαμε πολύ κακό όνομα, ήμασταν όμως πολύ νεαροί. Όταν είσαι νεαρός και κάνεις τόσο μεγάλη επιτυχία όλοι πέφτουν πάνω σου και θέλουν ένα κομμάτι σου, έτσι γίνεσαι παρανοϊκός.
Ένα βράδυ, μετά από ένα live μας σε κλαμπ, έγινε άγρια συμπλοκή στο δρόμο και έπεσαν πυροβολισμοί. Για τιμωρία, η αστυνομία απαγόρευσε στο συγκρότημα και άρα και σε εμένα, να τραγουδάμε και, μάλιστα, μάλιστα ο τότε δήμαρχος του Λονδίνου είπε ότι η εγκληματικότητα με τα όπλα στην πόλη συνέβαινε εξαιτίας των So Solid Crew.
Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορούσα να τραγουδήσω στην Αγγλία, οπότε ήρθα στην Αγία Νάπα που αναπτυσσόταν και έφερα εδώ όλους τους ανθρώπους που με ήξεραν. Το Ηνωμένο Βασίλειο την ίδια εποχή άρχισε να απαγορεύει σε άλλους καλλιτέχνες να τραγουδούν εκεί, όπως στον Snoop Dog επειδή άναψε ένα joint στην σκηνή, ή τον Chris Brown επειδή έδειρε την Rihanna, έτσι τους κάλεσα να έρθουν να κάνουν σόου στην Αγία Νάπα. Και ήρθαν και έγινε ό,τι και στο Γούντστοκ, έγινε το Γούντστοκ της γενιάς μας. Έρχονταν όλα τα πιτσιρίκια και ενώ είχαμε χωρητικότητα 5.000 ανθρώπων είχαμε και άλλα 5.000 να περιμένουν απ' έξω κι αυτό άλλαξε το πρόσωπο της Αγίας Νάπας. Κι από τότε όποιον τον απαγόρευαν τον έφερνα στην Αγία Νάπα, γιατί έτσι κι αλλιώς ήταν πιο cool γι' αυτούς να τραγουδάνε εκεί. Στο Λονδίνο τραγουδάνε όλοι συνέχεια, δεν είναι πεινασμένος ο κόσμος για live. Στην Αγία Νάπα στα live τους γινόταν χαμός.
Η Αγία Νάπα δεν ήταν γνωστό μέρος τότε. Μεγάλωνε συνεχώς και κάποια στιγμή έγινε πιο μεγάλη από την Ίμπιζα, τώρα είναι το καλοκαίρι του Λονδίνου, είναι το «μικρό Λονδίνο». Σήμερα, αν είσαι καλλιτέχνης στην urban σκηνή στην Αγγλία και θες να έχεις σοβαρή καριέρα δεν γίνεται να μην περάσεις από την Αγία Νάπα. Κι αυτό το δημιουργήσαμε εμείς, επειδή αγαπάμε τη μουσική. Για μένα ως Κύπριος είναι μεγάλο το πλεονέκτημα να έχω εταιρεία στην Κύπρο γιατί έχει πολύ μικρότερο φόρο από το 40% που σου παίρνουν στην Αγγλία. Βέβαια, το 2013 μας τα πήραν όλα, ό,τι είχαμε δουλέψει, έτσι αρχίσαμε πάλι από την αρχή.
Μεγάλωσα ως καλλιτέχνης και αυτό που με ενδιαφέρει είναι να ξέρουν όλοι την τέχνη μου, είτε είναι σε έναν χρόνο είτε σε δέκα, είτε όταν δεν θα είμαι εδώ. Σκέφτομαι ότι είμαι ο Μπομπ Μάρλεϊ της γενιάς μου, γιατί και αυτός έφυγε από την Τζαμάικα, ένα νησί, και πήγε στη Νέα Υόρκη, στην Island Records, όπως είχα πάει κι εγώ, και σε είκοσι χρόνια κάθε μεγάλη εταιρεία θα θέλει να υπογράφει τους ράπερ από την Κύπρο εξαιτίας μου.
Αυτή είναι η ιστορία μου, είμαι ο μόνος ράπερ που κάνει ό,τι κάνουν οι ράπερ και στην Αμερική, μουσική, μπίζνες, μόδα και τα συνδυάζω. Ο μόνος φόβος μου είναι να μη βασίζομαι σε άλλους, το μισώ να βασίζομαι σε οποιονδήποτε, αλλά ταυτόχρονα σε αυτές τις μπίζνες πρέπει να είσαι ευγενικός, κάτι που είμαι ήδη, γι' αυτό και οι άνθρωποι με σέβονται. Δεν τρέχω παντού για να κάνω κουμάντο, έχω λίγους ανθρώπους γύρω μου που με αγαπάνε και είναι πραγματικοί οπαδοί μου. Με στηρίζουν κι αυτό με κάνει πιο δυνατό. Ξέρω ότι όταν έχεις αληθινούς υποστηριχτές σε ό,τι κάνεις, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.
Τώρα μπορεί να είμαι στα πάνω μου, αλλά θα έρθουν μέρες που η μουσική μου δεν θα πουλάει, τίποτα δεν μπορεί να είναι όπως το έχεις σχεδιάσει γιατί η ζωή είναι ένα ρίσκο. Στο Λονδίνο σε ανεβάζουν ψηλά και θέλουν να είναι όλοι δίπλα σου όταν είσαι στην κορυφή, αλλά μόλις πέσεις σε κλωτσάνε. Κι εγώ ζω με τον σκληρό τρόπο».
Υποτίθεται ότι η συνέντευξη θα γινόταν στα αγγλικά γιατί στα ελληνικά «κολλάει», αλλά τα ελληνικά του είναι τέλεια, παρόλο που νιώθει την ανάγκη να απολογηθεί γι' αυτά. «Είμαι τελειομανής και ξέρω ότι τα ελληνικά μου δεν είναι καλά, μου αρέσει αυτό που κάνω να το κάνω όσο πιο καλά μπορώ» λέει. Γύρω μας έχουν αρχίσει να μαζεύονται οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας με σημαίες και κόρνες –ο Μητσοτάκης μιλάει το βράδυ στον πεζόδρομο Αποστόλου Παύλου– και η φασαρία διακόπτει συχνά το λόγο του.
«Στην Ελλάδα υπάρχει δυστυχώς μια κρίση ταυτότητας», σχολιάζει, «γιατί αυτή την εποχή έχει χάσει ο κόσμος την ταυτότητά του ως Έλληνας, έχουν γίνει όλοι Λατίνοι γιατί αυτό πουλάει. Αν μπεις στο YouTube και δεις, όλα τα κομμάτια είναι λατινικός ήχος με ελληνικό στίχο. Αν βρουν την ταυτότητά τους οι Έλληνες στο ραπ, θα γίνει και εδώ ό,τι γίνεται στην Αγγλία, είμαι σίγουρος ότι θα γίνει κάποια στιγμή».
Του λέω ότι το ελληνικό ραπ δεν έπαιζε σχεδόν καθόλου στα μέσα μέχρι τώρα, ενώ όλος ο νεαρόκοσμος ραπ ακούει. Ο μόνος τρόπος για να ασχοληθεί κάποιος από τα μεγάλα μέσα είναι για να το σχολιάσει αρνητικά. «Αυτό συμβαίνει επειδή ο Έλληνας έχει τεράστιο εγωισμό» λέει. «Γιατί όταν είσαι σταρ ό,τι κάνεις το κάνεις για το σταριλίκι και δεν είσαι καλλιτέχνης, δεν σταματάς ποτέ, και αυτό είναι μεγάλο λάθος. Όταν μεγαλώνεις πρέπει να δουλέψεις σε άλλα πόστα, να ανοίξεις αυτό που δημιούργησες, να το κάνεις πιο εύκολο μετά από σένα. Όλοι θέλουν να παραμείνουν σταρ, ενώ αν δεις στη βιομηχανία όλα στη ζωή είναι παιδεία, είτε αυτό είναι ποδόσφαιρο, είτε μουσική. Οι ποδοσφαιριστές αφού παίξουν για κάποια χρόνια, στη συνέχεια γίνονται προπονητές, μπαίνουν στην ομάδα αλλιώς. Και στη μουσική αυτό γίνεται, όταν κάνεις καριέρα συνεχίζεις ως παραγωγός ή γίνεσαι στέλεχος σε μια εταιρεία, γιατί καταλαβαίνεις μέσω της πορείας σου ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Είναι πορεία και εμπειρία η μουσική. Εδώ, όμως, το σταριλίκι σε θέλει να είσαι 100 χρονών και να τραγουδάς, να είσαι σταρ για πάντα.
Στην Αγγλία οι καλλιτέχνες ξέρουν πότε να κάνουν το μεταβατικό στάδιο, ακόμα και ο Jay-Z που μέχρι σήμερα κάνει ραπ, ήταν σε μία φάση πρόεδρος της Def Jam. Χρησιμοποίησε την εμπειρία του για να δώσει παιδεία στους επόμενους. Ο λόγος που δεν παίζει το ραπ στην Ελλάδα είναι ότι οι παραγωγοί στο ραδιόφωνο δεν έχουν αλλάξει εδώ και πολλά χρόνια, πρέπει να ανανεωθεί όλη η σκηνή, να δώσουν τη σκυτάλη στη νέα γενιά. Αυτό θα γίνει όταν αυτοί που σήμερα είναι 13 και 14 χρονών δουλέψουν στο ραδιόφωνο. Όταν η βιομηχανία εξαντλείται από τους πορωμένους της δόξας, τους πορωμένους του εγωισμού, χάνεται ο στόχος. Το ραπ το θέλει η νεολαία αλλά στο ραδιόφωνο παίζει ότι θέλει ο παραγωγός που ζει στον κόσμο του. Αργά ή γρήγορα όμως θα σταματήσει αυτό, η κουλτούρα υπάρχει και αναγκαστικά θα γίνει ό,τι και παντού, γιατί το χιπ-χοπ είναι παγκόσμια τάση. Είναι το νέο ροκ εν ρολ, είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτό πουλάει. Αρκεί να βρεθεί ένας τρόπος να αποκτήσει ταυτότητα και στην Ελλάδα. Προσωπικά είμαι φαν και ακούω πολύ το αμερικάνικο ραπ, όμως είμαι Άγγλος και δεν μπορώ να κάνω το δικό μου αμερικανιά. Έχω το δικό μου στυλ και την δική μου ταυτότητα, δεν θέλω να είμαι ο Jay-Z της Αγγλίας, ούτε κανείς άλλος. Είμαι ο A.M. SNiPER.
Oι εφημερίδες μπορεί να το περιφρονούν το ελληνικό ραπ και να το βρίζουν επειδή τραγουδάνε για γκόμενες και αυτοκίνητα, αλλά έχουν αναρωτηθεί τι διαφημίζει η εφημερίδα τους, τι πλασάρουν όλα τα μέσα, οι τηλεοράσεις; Μας λένε "αγοράστε, αγοράστε, αγοράστε" παλεύουμε να κάνουμε μουσική για να τα αγοράσουμε αυτά και μετά μας τη λένε που τα αναφέρουμε στα τραγούδια μας, ενώ το μόνο πράγμα που κάνουν είναι να διαφημίζουν συνέχεια τι να πάρουμε, από τότε που είμαστε μικρά παιδιά. Μεγαλώνουμε και τα θέλουμε και μετά μας κράζουν. Δεν μπορείς να κριτικάρεις έναν 20χρονο που τον έχεις μεγαλώσει καθορίζοντάς του τι να ονειρεύεται, για αυτά που λέει στα κομμάτια του. Όταν τα ιδανικά τα έχουν ορίσει οι διαφημίσεις, τι να θέλει να κάνει ο πιτσιρικάς στη ζωή του;
Και στο σινεμά και στο ραδιόφωνο είναι το ίδιο, είναι υποκριτικό να παραπονιέσαι που η νέα γενιά θέλει να αποκτήσει όσα της έχεις πλασάρει. Κανείς δεν θα το έλεγε αυτό στο Λονδίνο, θα έλεγε "ξέρεις κάτι; Τον γουστάρει τον κοινό και οι αληθινοί τον αγαπάνε, κι εμείς είμαστε μια πλατφόρμα που δίνουμε αγάπη σε αυτό που αγαπάει ο κόσμος, γιατί εμείς θέλουμε τον κόσμο". Η Αθήνα λέει παντού "αγόρασε", είναι γεμάτη πινακίδες που λένε "εκπτώσεις, ευκαιρίες", περνάει συνεχώς αυτό το μήνυμα και μετά της φταίνε οι ράπερ. Οk, οι ράπερ πάνε στα άκρα με τη φαντασία τους, γιατί μη νομίσεις ότι αυτά που λένε είναι αληθινά, αλλά είναι άδικο να μην θέλεις να συνδεθείς μαζί τους.
Είναι κρίμα, η Ελλάδα έχει ταλέντα που λόγω της κρίσης ταυτότητας που περνάει η χώρα αυτή τη στιγμή χάνονται, επειδή πιστεύουν ότι το έξω είναι καλύτερο. Εγώ που έχω έρθει απ' έξω βλέπω πράγματα που οι άλλοι δεν τα βλέπουν, τα αγγίζω και μετά βλέπω ότι ακολουθάει η υπόλοιπη σκηνή. Και λέω "ξέρεις κάτι; Δεν θέλω credit, αυτό που κάνουν βασισμένοι σε όσα έχω κάνει, για μένα είναι ήδη credit". Όταν φτιάξαμε το "Send for me" με τη Φουρέιρα ήταν ένας ρυθμός και ένα ύφος καινούργια για την Ελλάδα, αν δεις τώρα όλα τα κλιπ είναι πατημένα πάνω σε αυτό το τέμπο και μοτίβο. Δεν θα το πει κανείς, αλλά για μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό.
A.M. SNiPER - Send For Me ft. Eleni Foureira & Afro B (Official Video)
Όλα κινούνται με τάσεις πλέον και έχουμε χάσει τη δύναμη να δίνουμε πολλή ώρα σημασία σε κάτι, γιατί έχουμε μάθει από το Instagram στα βίντεο του ενός λεπτού. Ένα τραγούδι έχει διάρκεια ζωής 8 με 10 εβδομάδες, μετά εξαφανίζεται και πας για άλλο, παρόλο που μπορεί να το έχεις πιστέψει και να δουλεύεις γι' αυτό δύο χρόνια.
Το να μεγαλώσει κάποιος στην Κύπρο είναι μια χαρά, μπορεί να μην είναι πιο εύκολα από την Ελλάδα, αλλά οι οικογένειες είναι πιο ευκατάστατες είναι όλοι συνδεδεμένοι αλλιώς, γιατί είμαστε πιο μικρή χώρα. Στην Ελλάδα ο αγώνας για να επιβιώσεις είναι πιο δύσκολος, δηλαδή μερικοί από τους ράπερ δεν λένε ψέματα όταν λένε "δεν είχα να φάω". Την αλήθεια λένε, και πίστεψαν στη μουσική τους γιατί με αυτή μπορούσαν να ξεφύγουν από τη φτώχεια. Κι αν δεν υπήρχε το Ίντερνετ δεν θα τους άκουγε κανείς. God bless the Internet.
Η Κύπρος είναι ό,τι και η Ελλάδα στα media, ακολουθεί τα ίδια. Ξέρω ότι υπάρχουν παιδιά που ασχολούνται με ραπ, απλά είναι τρεις κοινότητες στην Κύπρο που ασχολούνται, είναι οι Αγγλοκύπριοι, που είναι πιο international, η δική μου κοινότητα, μετά είναι η κοινότητα των Ρώσων, δεύτερη γενιά που είναι Κύπριοι Ρώσοι και τέλος, και η πλειοψηφία που είναι οι Ελληνοκύπριοι, που έχουν το μπoυζούκια-style. Οι ράπερ που πουλάνε στην Κύπρο είναι οι ράπερ που πουλάνε και στην Ελλάδα. Δηλαδή, έγινε επιτυχία το "Mama" εδώ, θα γίνει και στους Έλληνες της Κύπρου.
Υπάρχουν παιδιά στην Κύπρο που κάνουν ραπ ελληνικό, ο Dirty Harry που κάνει ελληνόφωνο, ο Crisis Renegade που κάνει αγγλικό ραπ που είναι και πιο κοντά μου, αλλά ως μουσική βιομηχανία, τα πιο σημαντικά πράγματα που γίνονται είναι όσα γίνονται με τους Άγγλους στην Αγία Νάπα. Ο Wiley, που είναι ένας από τους πιο μεγάλους σταρ του grime στην Aγγλία ζει στην Κύπρο, είναι γείτονάς μου, ο Τσάρλι Σλοτ που ήταν στο BBC και τώρα πήγε στην Apple, αυτός που έχει το Fire in the Booth που είναι η μεγαλύτερη χιπ-χοπ πλατφόρμα έχει σπίτι στην Κύπρο, αυτήν τη στιγμή ο πρόεδρος της Island Universal είναι εκεί για διακοπές, αυτή είναι η κοινότητα η δική μας.
Όταν είμαι στη σκηνή λέω μία ατάκα που την τραγουδάει ο κόσμος μαζί μου επαναλαμβάνοντας: λέω "A-yia" και μετά λένε όλοι "a-yia fucking Napa!". Στην Αγγλία, αν μ' αρέσει κάτι, θα πω "this is fucking good", είναι ατάκα ότι αυτό είναι πολύ καλό. Το "ayia fucking napa" το λες για να δείξεις ότι σου αρέσει πολύ η Αγία Νάπα. Όταν αυτό άρχισε να διαδίδεται, άρχισε ο δήμαρχος και οι τοπικές αρχές που με βλέπουν ως ξένο -είμαι ξένος στην Ελλάδα, στην Κύπρο είμαι ο Άγγλος, στην Αγγλία ο Κύπριος και τελικά είμαι άλιεν και δεν ανήκω πουθενά- και ειδικά η εκκλησία, θεώρησαν ότι χλευάζω την Παναγία (το Αγία Νάπα είναι το "Παναγία" ανάποδα, γιατί από την Αγία Νάπα πέρασαν πολλοί, Τούρκοι, Οθωμανοί, Άγγλοι, ξανά Τούρκοι τώρα, που απαγόρευαν την λατρεία) και μία μέρα κατεβαίνει ο αρχιερέας έξω από beach club με εξαπτέρυγα και θυμιατήρια και άρχισε να ραντίζει με αγιασμό! Πήραμε και ένα γράμμα με μία στάμπα με κερί, σαν αυτή των μαφιόζων, από την εκκλησία που έλεγε ότι χλευάζω και ότι θα μας αφαιρέσουν την άδεια και πήγαν σε όλα τα μαγαζιά με σουβενίρ και μάζεψαν όλα τα μπλουζάκια που έγραφαν "ayia fucking napa" και τα κατάσχεσαν. Εμείς γελούσαμε με όλα αυτά τα περιστατικά, μας φάνηκαν τόσο αστεία!
Πιστεύω στον θεό, αλλά πιστεύω ότι ζει μέσα μας, όχι στους βασιλικούς και τους δυόσμους. Στην Αγγλία, η μουσουλμανική κοινότητα για να φτιάξει κοινό πήγε στις συμμορίες της νεολαίας και τους είπε "ό,τι και να κάνετε, αν μπείτε στην κοινότητά μας θα σας συγχωρέσει ο Αλλάχ", και όλες οι συμμορίες έγιναν μουσουλμάνοι. Και γέμισαν οι συνοικίες με μουσουλμανικό κοινό. Και οι Άγγλοι έγιναν τόσο politically correct που έγιναν βλάκες. Έφτασαν στο σημείο να απαγορέψουν ένα παιδικό τραγουδάκι από τα σχολεία, το "baabaa black sheep", γιατί λέει "μαύρο πρόβατο" και είναι και καλά ρατσιστικό. Ακύρωσαν ακόμα και τη γιορτή των Χριστουγέννων γιατί είναι προσβολή για τους μουσουλμάνους. Όλος ο κόσμος είναι χάλια, όμως σε αυτές τις χάλια εποχές, έρχεται και η αναγέννηση και η δημιουργία. Όλα κάνουν έναν κύκλο και ξανασυμβαίνουν.
SNIK - GANGSTA - ft. A.M. SNiPER
Όλη μου την ενέργεια τη δίνω στη δουλειά μου και προσπαθώ να είμαι καλός πατέρας. Έχω μια κόρη 22 μηνών, τη Μέλοντι, και είναι πολύ περίπλοκο για μένα ως καλλιτέχνης να είμαι οικογενειάρχης, έτσι κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ να είμαι καλός πατέρας. Είμαι πολύ χαρούμενος, με κάνει περήφανο γιατί είναι ένα πολύ έξυπνο παιδί. Ό,τι κάνω τώρα, το κάνω γι' αυτή.
Δεν μπορείς να αγοράσεις ούτε τους στίχους μου, ούτε τη δουλειά μου, ούτε την ενέργειά μου πάνω στη σκηνή. Είμαι ευκατάστατος και αν ήθελα, ξέρουν όλοι πολύ καλά ότι θα μπορούσα να αγοράσω εκατό εκατομμύρια views στο YouTube. Δεν μπορείς να τα αγοράσεις, όμως, στο Spotify. Εκεί πουλάω πιο πολύ από όλους τους Έλληνες ράπερ μαζί, συνολικά. Έχω μια περηφάνια και έναν εγωισμό γι' αυτό...
Στην Αγγλία είναι πιο διάσημη η Αγία Νάπα, παρά η Κύπρος ολόκληρη. Μαζεύει εκατοντάδες χιλιάδες άτομα και η κυβέρνηση δεν με έχει βοηθήσει ποτέ. Μου είπε, μάλιστα, ότι το κοινό μου –που είναι 200 χιλιάδες άτομα το χρόνο, όταν συνολικά η Κύπρος έχει ένα εκατομμύριο τουρίστες– δεν το θέλουν, το έχω και γραπτώς.
Γενικά η Κύπρος χτίστηκε από ιδιωτικές πρωτοβουλίες, είναι 5-6 οικογένειες που ιδιωτικά έφτιαξαν το νησί. Οι επιχειρηματίες, και όχι η κυβέρνηση. Στα πολιτικά έχουν μπει όποιοι είναι αποτυχημένοι λογιστές ή αποτυχημένοι δικηγόροι, γιατί αν είσαι επιτυχημένος σε αυτό που κάνεις δεν πας να γίνεις πολιτικός. Γενικά, δεν υπάρχει εξειδίκευση, πώς μπορεί ένας λογιστής να γίνει υπουργός Γεωργίας χωρίς να έχει ποτίσει ούτε ένα φυτό στη ζωή του; Ευελπιστώ να δούμε και στην Κύπρο να περνάνε άτομα που ήταν καλλιτέχνες σε θέσεις εξουσίας στα media, σε εταιρείες, τότε θα αρχίσει ανοίγεται πιο πολύ ο ήχος και να καλυτερεύει η κουλτούρα της μουσικής. Φτάνει να μην είναι αυτοί που έχουν κρίση ταυτότητας.
Αυτήν τη στιγμή στη βιομηχανία υπάρχουν τα δύο άκρα. Το τραπ που είναι εντελώς αμερικάνικο είναι η μία άκρη. Και υπάρχει και η άλλη άκρη που είναι όσοι θέλουν να κάνουν το ραπ πολύ ελληνικό και το παρακάνουν. Δεν έχει βρεθεί ακόμα η μέση λύση, γιατί η τραπ είναι ακόμα μωρό. Πόσα χρόνια υπάρχει η λαϊκή μουσική εδώ και πόσα η τραπ; Αν δεις πόσο έχει προοδεύσει η τραπ αυτά τα λίγα χρόνια που υπάρχει, μπορείς να φανταστείς τι θα γίνει σε είκοσι χρόνια. Αν είσαι σωστός καλλιτέχνης και σε ενδιαφέρει η τέχνη σου, το σκέφτεσαι αυτό και θα έχεις μέλλον. Αν οι τράπερ είναι εκεί μόνο για τον εαυτό τους, δεν θα αλλάξει ποτέ αυτό που γίνεται τώρα, θα είναι απλά μια φούσκα που θα περάσει και μετά θα γίνουν όλοι ρεγκετόν. Λατίνοι. Λες και η Ελλάδα έχει να ζηλέψει από άλλες χώρες. Δεν έχει, απλά δεν το πιστεύουν μέσα τους. Στα αυτιά του Άγγλου ένα ελληνικό τραγούδι ακούγεται ακριβώς όπως και ένα ισπανικό. Δεν γίνεται να κάνεις ό,τι κάνουν όλοι, δεν μπορείς να βλέπεις κάποιον που πάει καλά και να κάνεις το ίδιο. Μπορείς να κάνεις κάτι δικό σου. Η μόδα δεν μένει, φεύγει, γίνεται απλά μπάχαλο. Γι' αυτό δεν λέω ότι είμαι ραπ ή τραπ ή οτιδήποτε, δεν μου αρέσει να με κατηγοριοποιούν, είμαι ο A.M. SNiPER και φτιάχνω καλή μουσική».
A.M. SNiPER ft. Ayo Beatz - SUPREME
Info
Το νέο single του A.M. SNiPER, «YEA YEA YEA», θα κυκλοφορήσει την Παρασκευή 19 Ιουλίου. Στην Ελλάδα ο SNiPER συνεργάζεται με την Panik Records.
Στο πλαίσιο της καλοκαιρινής του περιοδείας «Live Waves 2019», θα εμφανιστεί στις 22 Ιουλίου στην Κρήτη, στις 23 Ιουλίου στη Ζάκυνθο και στις 24 Ιουλίου στην Κέρκυρα. Το tour θα συνεχιστεί μέχρι τις αρχές Σεπτέμβρη, με σταθμούς σε διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων η Κύπρος και η Ισπανία.
σχόλια