Ο Ντέιβιντ Μπάουι κρατά τρυφερά ένα βιβλίο για τον Μπάστερ Κίτον, ο Τζέιμς Μπάλντουιν χορεύει, ο Ρόμπερτ Κένεντι αφήνεται στη λατρεία του πλήθους, ο Μάρτιν Σκορτσέζε κάθεται σαν επιβάτης σε ένα ταξί που οδηγεί ο Ρόμπερ Ντε Νίρο, το δωμάτιο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ λίγο μετά τη δολοφονία του, ο Μοχάμεντ Άλι ξένοιαστος κάνει ποδήλατο, περιτριγυρισμένος από γελαστούς νεαρούς ποδηλάτες, ο Άντι Γουόρχολ και το «It Girl» της δεκαετίας του 1960, Έντι Σέντγκγουικ.
Αυτός είναι ο κόσμος που απαθανάτισε ο Στιβ Σαπίρο, Αμερικανός φωτογράφος που έφυγε πριν από λίγες ημέρες από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών από καρκίνο στο σπίτι του στο Streeterville.
Μια από τις πιο δυνατές φωτογραφίες του Σαπίρο και μια από αυτές που τον έκαναν διάσημο είναι αυτή του δωματίου του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του. Είναι μια εικόνα στην οποία απουσιάζει η ανθρώπινη παρουσία και αποτυπώνει απτά την απώλεια.
Ο Σαπίρο δημιούργησε τις πιο ευαίσθητες φωτογραφίες, περισσότερο από κάθε άλλο φωτογράφο της γενιάς του, χωρίς να έχει μια συγκεκριμένη «μέθοδο».
Είναι το δωμάτιό του Μέμφις και στην εικόνα φαίνεται ένα τσαλακωμένο πουκάμισο, ένα ανοιχτό κουτί με γάλα και ένα φλιτζάνι καφέ. Ένα πιρούνι και ένα κομμάτι τοστ είναι ακόμα σε ένα πιάτο. Η επιτοίχια τηλεόραση δείχνει μια ζοφερή εικόνα με έναν εκφωνητή ειδήσεων με μια φωτογραφία του Κινγκ, με λεζάντα με το όνομά του και «1929-1968». Ένας ανοιχτός χαρτοφύλακας περιέχει το βιβλίο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ «Strength to Love».
Ο Σαπίρο φωτογράφισε τους πάντες και δημιούργησε μερικές από τις πιο διαχρονικές εικόνες του περασμένου αιώνα, όχι μόνο με γίγαντες των πολιτικών δικαιωμάτων, αλλά και με εξέχουσες προσωπικότητες και με στιγμιότυπα από τη μουσική, τον κινηματογράφο και την τέχνη.
Φωτογράφισε μετανάστες εργάτες, κατοίκους του Σικάγο και παραγωγές ταινιών.
Όσοι έχουν μιλήσει για τον Στιβ Σαπίρο δεν παρέλειψαν να αναφέρουν την ευγενική του προσωπικότητα. Οι άνθρωποι που φωτογράφιζε αισθάνονταν χαλαροί και ο ίδιος ενέπνεε εμπιστοσύνη στους γύρω του είτε επρόκειτο για θρύλους της μουσικής όπως ο Μπιλ Έβανς και ο Σόνι Ρόλινς, μεγάλους συγγραφείς της εποχής του όπως ο Μπέκετ, ο Μίλερ και ο Καπότε, είτε για σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Νταλί, ο Χόκνεϊ και ο Μαγκρίτ.
«Οι άνθρωποι ένιωθαν άνετα», είπε ο σκηνοθέτης Μάικλ Μαν. «Αποκάλυπταν την ψυχή τους, τον εσωτερικό εαυτό τους, και ο Σαπίρο είχε μοναδική ενσυναίσθηση». Αυτό αποκαλύπτουν οι φωτογραφίες τους.
Ο Σαπίρο δημιούργησε τις πιο ευαίσθητες φωτογραφίες, περισσότερο από κάθε άλλο φωτογράφο της γενιάς του, χωρίς να έχει μια συγκεκριμένη «μέθοδο».
Οι άνθρωποι που φωτογράφιζε το ένιωσαν αυτό, χαλάρωσαν τις συμβατικές άμυνές τους και απαθανατίστηκαν σε στιγμές που δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν.
«Ήταν ένας από τους πιο ολοκληρωμένους φωτορεπόρτερ του περασμένου αιώνα» είπε ο συγγραφέας και πρώην συντάκτης φωτογραφίας Rich Cahan.
Η εμβέλεια του έργου του Σαπίρο ήταν μοναδική. Τα τόσο διαφορετικά θέματα και ο τρόπος που τραβούσε φωτογραφίες τον έκαναν να ξεχωρίζει.
Η δουλειά του Σαπίρο εμφανίστηκε σε πολλά από τα μεγαλύτερα περιοδικά: Life, Look, Newsweek, ParisMatch, Rolling Stone, Time, Vanity Fair, Sports Illustrated. Οι φωτογραφίες του βρίσκονται στις συλλογές του Ινστιτούτου Smithsonian, του Metropolitan Museum of Art και του Μουσείου Getty.
Οι εικόνες του από το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων –φωτογράφισε την πορεία του 1963 στην Ουάσινγκτον και του 1965 στο Μοντγκόμερι– ακτινοβολούν από το θάρρος και την αποφασιστικότητα των διαδηλωτών.
Οι εικόνες του κατέγραψαν μια εποχή αλλά συγκίνησαν και πολλά μυαλά και συνέβαλαν στον πολύ καθυστερημένο φυλετικό αγώνα. Ο Σαπίρο ήταν ένας φωτογράφος που οραματίστηκε έναν καλύτερο κόσμο.
Αν και έζησε στο Σικάγο, ο Σαπίρο δεν έχασε ποτέ την προφορά του Μπρονξ στο οποίο μεγάλωσε. Στα εννιά του άρχισε να ενδιαφέρεται για τη φωτογραφία σε καλοκαιρινή κατασκήνωση. Το ενδιαφέρον του νεαρού Σαπίρο για το κοινωνικό ντοκιμαντέρ τροφοδοτήθηκε από τη μελέτη με τον φωτογράφο W. Eugene Smith.
Καθώς τα μεγάλα φωτογραφικά περιοδικά παρήκμαζαν, ο Σαπίρο έστρεψε τον φακό του στο Χόλιγουντ στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και το 1970.
Φωτογράφισε τη δημιουργία ταινιών, διαφημιστικό υλικό και αφίσες. Δική του φωτογραφία είναι αυτή του Ντάστιν Χόφμαν και του Γιον Βόιτ για την αφίσα του «Midnight Cowboy», ενώ δούλεψε στο σετ πολλών ταινιών. Έζησε στο Σικάγο γιατί το Λος Άντζελες ήταν πολύ ακριβό.
Πριν από έναν χρόνο, ο Σαπίρο ταξίδεψε στο ομοσπονδιακό σωφρονιστικό κατάστημα στο Terre Haute, στην Ινδία, για να διαμαρτυρηθεί για τις εκτελέσεις εκεί. Υπάρχουν πολλές εικόνες που δεν έχουν δημοσιευθεί και θα αποτελέσουν υλικό για βιβλία του στο μέλλον.
