Γιατί η επιλογή ενός πεζογραφήματος;
Τα τελευταία χρόνια έχω ασχοληθεί πολύ με την αγγλοσαξονική δραματουργία αλλά νομίζω ότι υπάρχει ένα έλλειμμα θεματολογίας πια που με έχει αφήσει μετέωρο. Αντί λοιπόν να κάνω ένα έργο που δεν νοιώθω να με αφορά ή να διασκευάσω μια κινηματογραφική ταινία, προτίμησα έναν σπουδαίο πεζογράφημα το οποίο είχα για χρόνια στη βιβλιοθήκη μου. Κι αυτό νομίζω ότι είναι το ζητούμενο πια. Υπάρχει ένα τεράστιο λογοτεχνικό υλικό που μένει ανεκμετάλλευτο.
Πρόκειται βέβαια για ένα θηριώδες πεζό, το οποίο έπρεπε να μονταριστεί για να παιχτεί.
Ακριβώς, έτσι ώστε να γίνει ένας μονόλογος μίας ώρας και να μπορεί να επικοινωνήσει με το κοινό. Είναι ένα έργο όμως που έτσι κι αλλιώς έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Ο Μπέρνχαρντ είναι γνωστός στην Ελλάδα από το θεατρικό του έργο «Ρίτερ, Ντένε, Φος» που είχε ανεβάσει παλιότερα ο Λευτέρης Βογιατζής. Το «Μπετόν» πιστεύω ότι παρόλο που έχει γραφτεί πριν 25-30 χρόνια παραμένει ιδιαίτερα δυνατό κείμενο.
Ο Μπέρνχαρντ χαρακτηρίζεται από την απόλυτη απαξίωση της κοινωνίας των ανθρώπων.
Η απαξίωση αυτή είναι όντως φανερή μέσα από έναν λόγο απόλυτα μισανθρωπικό αλλά πιστεύω ότι στην πραγματικότητα αυτό πηγάζει από μια υπερβολική ευαισθησία απέναντι στους ανθρώπους. Ο χαρακτήρας που ερμηνεύω, ο Ρούντολφ, άρρωστος από μια σπάνιας μορφή ασθένεια, γίνεται το όχημα του συγγραφέα έτσι ώστε μέσω μονολόγων και παραληρημάτων να καταθέσει τη δική του ερμηνεία των πραγμάτων.
Αυτός είναι και ο στόχος της παράστασης σας;
Ο στόχος μας είναι να ακουστεί ένας λόγος βαθιά υπαρξιακός, βαθιά πολιτικός από έναν πνευματικό άνθρωπο που ποτέ του δεν εντάχθηκε κάπου, αλλά αντιθέτως διατήρησε την ανεξαρτησία του. Αυτός είναι ο βασικός άξονας της παράστασης μας. Γι' αυτό το επιλέξαμε.
Ένας λόγος ακραία πεσιμιστικός παρ' αυτά...
Δεν μπορούμε στις μέρες μας να αφεθούμε σε μια καλπάζουσα αισιοδοξία σαν τίποτα να συμβαίνει. Ο πεσιμισμός εδώ είναι και μια αφορμή για έμπνευση και δημιουργία. Όσον αφορά τον πεσιμισμό γενικότερα, δεν είναι τυχαίο ότι στις μέρες μας ο Αλμπέρ Καμύ τυγχάνει αυτής της τεράστιας αναγνώρισης και δοξολογείται μετά τυμπανοκρουσιών. Μια εξίσου σημαντική περίπτωση είναι και αυτή του Τόμας Μπέρνχαρντ.
σχόλια