Το πρόσωπο του Δον Ζουάν κατοικεί στο βλέμμα τεσσάρων ηθοποιών εναλλάσσοντας τη μορφή του όχι όμως την ανάγκη του να προκαλεί χλευάζοντας ένα σύμπαν χωρίς τέλος.
Ο Δον Ζουάν ο άνθρωπος που αναζητάει και ποθεί ακόρεστα χρησιμοποιεί κάθε επιχείρημα -χωρίς να πιστεύει κανένα- για να ικανοποιήσει την σεξουαλική του αδηφαγία.
Ο Μολιέρος σατιρίζει την φεουδαρχική αντίληψη του έρωτα σαν κυνηγιού, πλάθοντας ένα κωμικό πρόσωπο της αυλικής αριστοκρατίας της εποχής, που με την κυνική απιστία του αποφεύγει τις στοιχειώδεις ηθικές απαιτήσεις.
σχόλια