«Μαντάμα Μπαττερφλάι»: Μία από τις καλύτερες παραστάσεις της Λυρικής σε ψηφιακή προβολή Facebook Twitter
Η συγκεκριμένη «Μαντάμα Μπαττερφλάι» είναι μία από τις καλύτερες παραστάσεις που μας έχει προσφέρει η Εθνική Λυρική Σκηνή τα τελευταία χρόνια. Φωτ.: Valeria Isaeva

«Μαντάμα Μπαττερφλάι»: Μία από τις καλύτερες παραστάσεις της Λυρικής σε ψηφιακή προβολή

0

Τον φετινό Οκτώβριο συμπληρώθηκαν ογδόντα χρόνια από την πρώτη «Μαντάμα Μπαττερφλάι», την ιστορική πρώτη παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με την οποία συστήθηκε στο αθηναϊκό κοινό, στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Ήταν 25 Οκτωβρίου 1940, τρεις μέρες πριν από την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, και ο συμβολισμός της επιλογής του αριστουργηματικού έργου του Τζάκομο Πουτσίνι είναι προφανής, γιατί οι συνθήκες στις εποχές που ζούμε, και ιδιαίτερα για τον πολιτισμό, είναι αντίξοες, όπως και τότε.


Η νέα «Μαντάμα Μπαττερφλάι» ήταν μια πολυαναμενόμενη παράσταση που όλοι οι φίλοι της όπερας περίμεναν με αγωνία, κυρίως λόγω της πρωταγωνίστριάς της, της Ερμονέλα Γιάχο. Η διάσημη Αλβανίδα σοπράνο, η «καλύτερη Μπαττερφλάι εδώ και χρόνια», σύμφωνα με τον «Independent», που έκανε την παρθενική της εμφάνιση στη σκηνή της Λυρικής με έναν από τους πιο αγαπημένους ρόλους στο οπερατικό ρεπερτόριο, επιβεβαίωσε με το παραπάνω τις προσδοκίες και ενθουσίασε τους λίγους τυχερούς που πρόλαβαν να την απολαύσουν.

Δυστυχώς, το νέο lockdown δεν επέτρεψε να πραγματοποιηθούν όλες οι παραστάσεις που είχαν προγραμματιστεί, αλλά η εξαιρετική βραδιά που ζήσαμε ζωντανά στην Κεντρική Σκηνή της Λυρικής μαγνητοσκοπήθηκε και μεταδίδεται από το GNO TV με όλη τη μεγαλοπρέπεια που της αξίζει.

Η υπόθεση του έργου διαδραματίζεται στο Ναγκασάκι στις αρχές του 20ού αιώνα, αλλά στην παράσταση που σκηνοθετεί ο διάσημος Αργεντινός Ούγκο ντε Άνα, ο οποίος υπογράφει και τα σκηνικά και το κοστούμια, η ιστορία τοποθετείται στη δεκαετία του '50, για να κάνει ακόμα πιο δραματική την αντίθεση του παλιού με τον νέο κόσμο, της ανατολικής με τη δυτική κουλτούρα.


Η digital εκδοχή, χάρη στη ειδική κινηματογραφική σκηνοθεσία με ένα σύστημα αποτελούμενο από οκτώ κάμερες, είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή και ζωντανεύει την τραγική ιστορία της 15χρονης γκέισας Τσο-Τσο-Σαν και τον μοιραίο έρωτά της για τον Αμερικανό υποπλοίαρχο του Ναυτικού των ΗΠΑ Μπέντζαμιν Φράνκλιν Πίκερτον. Αφού την πείθει να τον παντρευτεί, την εγκαταλείπει, επιστρέφοντας στην πατρίδα του, και για τρία χρόνια δεν δίνει κανένα σημείο ζωής.

Η μικρή Μαντάμα Μπαττερφλάι μαραζώνει, περιμένοντάς τον να επιστρέψει. Στο μεταξύ, αποξενωμένη απ' όλους τους δικούς της ανθρώπους και με μόνη συμπαραστάτρια την πιστή Σουζούκι, την υπηρέτριά της, μεγαλώνει το παιδί του, την ύπαρξη του οποίου εκείνος αγνοεί.

Μετά την τρίχρονη απουσία, ο αξιωματικός επιστρέφει, παντρεμένος όμως με Αμερικανίδα, και όταν μαθαίνει ότι έχει αποκτήσει γιο από την Μπατερφλάι, της ζητάει να του δώσει το παιδί. Εκείνη δέχεται να παραδώσει το παιδί μονάχα στον ίδιο τον Πίκερτον, αλλά στη συνέχεια, πληγωμένη από την προδοσία του, βάζει τέλος στη ζωή της.

«Μαντάμα Μπαττερφλάι»: Μία από τις καλύτερες παραστάσεις της Λυρικής σε ψηφιακή προβολή Facebook Twitter
Φωτ.: Valeria Isaeva
«Μαντάμα Μπαττερφλάι»: Μία από τις καλύτερες παραστάσεις της Λυρικής σε ψηφιακή προβολή Facebook Twitter
Φωτ.: Valeria Isaeva


Η «γιαπωνέζικη τραγωδία», όπως χαρακτηρίστηκε η «Μαντάμα Μπαττερφλάι», στηρίζεται στο ποιητικό κείμενο των Τζουζέπε Τζακόβα και Λουίτζι Ίλικα, εμπνευσμένο από το ομότιτλο μονόπρακτο θεατρικό έργο του Αμερικανού Ντέιβιντ Μπελάσκο, με στοιχεία από το σύντομο διήγημα του Τζον Λούθερ Λονγκ και το μυθιστόρημα «Μαντάμ Κριζαντέμ» του Γάλλου Πιερ Λοτί. Πρωτοπαρουσιάστηκε ως δίπρακτη όπερα στη Σκάλα του Μιλάνου στις 14 Φεβρουαρίου του 1904.

Η υπόθεση του έργου διαδραματίζεται στο Ναγκασάκι στις αρχές του 20ού αιώνα, αλλά στην παράσταση που σκηνοθετεί ο διάσημος Αργεντινός Ούγκο ντε Άνα, ο οποίος υπογράφει και τα σκηνικά και το κοστούμια, η ιστορία τοποθετείται στη δεκαετία του '50, για να κάνει ακόμα πιο δραματική την αντίθεση του παλιού με τον νέο κόσμο, της ανατολικής με τη δυτική κουλτούρα.

Οι βιντεοπροβολές που ο Σέρτζιο Μετάλι έχει επιλέξει να συνοδεύουν τη δράση και τις ψυχικές μεταπτώσεις της τραγικής ηρωίδας είναι φαντασμαγορικές και ιδιαίτερα ταιριαστές στην κινηματογραφική εκδοχή, ενώ τα γκρο πλαν στο πρόσωπο και στις εκφράσεις των ματιών της επιτείνουν τη σπαρακτική ερμηνεία της πρωταγωνίστριας.

Η Γιάχο, με ασφαλείς τις υψηλές νότες, τραγουδάει με έναν δικό της τρόπο τις πασίγνωστες, υπέροχες άριες, ερμηνεύοντας με εξαιρετική λυρικότητα: εύθραυστη και ευαίσθητη στην πρώτη πράξη, ως νεαρή ερωτευμένη, που ο Πίκερτον εκμεταλλεύεται τα αθώα συναισθήματα της νιότης της, απεγνωσμένη και χειμαρρώδης στη συνέχεια, όταν περιμένει καρτερικά το πλοίο του αγαπημένου της να μπει στο λιμάνι, σαρωτική και σπαρακτική όταν ανακαλύπτει ότι την έχει προδώσει, αναζητώντας έναν νέο έρωτα. Ερμηνεύει τις άριες «Un bel di vedremo» και «Che tua madre dovra» με μοναδική ευαισθησία.

Στην έναρξη εμφανίζεται ως μια ερμηνεύτρια χαμηλών τόνων με εκπληκτικά πιανίσιμι και λείο, μαλακό λεγκάτο, και στη συνέχεια αποδεικνύει γιατί είναι μία από τις μεγαλύτερες ερμηνεύτριες του βερισμού στον χώρο της όπερας σήμερα.

«Μαντάμα Μπαττερφλάι»: Μία από τις καλύτερες παραστάσεις της Λυρικής σε ψηφιακή προβολή Facebook Twitter
Η τεχνολογία και τα οπτικοακουστικά μέσα υπηρετούν τη μουσική και την πλοκή, ενώ αποτυπώνονται πιστά στην digital εκδοχή που προσφέρει η ΕΛΣ. Φωτ.: Valeria Isaeva


Δίπλα της στέκεται ισάξια ο τενόρος Τζανλούκα Τερανόβα στον ρόλο του Πίνκερτον, που εισβάλλει στον κόσμο της και τον διαλύει.


Το σημαντικό με τη «Μαντάμα Μπαττερφλάι» του Ούγκο ντε Άνα είναι ότι το οπτικό μέρος είναι το ίδιο συναρπαστικό με το ακουστικό. Η τεχνολογία και τα οπτικοακουστικά μέσα υπηρετούν τη μουσική και την πλοκή, ενώ αποτυπώνονται πιστά στην digital εκδοχή που προσφέρει η ΕΛΣ. Οι φωτισμοί του Βαλέριο Αλφιέρι αναδεικνύουν τα κοστούμια του Ούγκο ντε Άνα, τα οποία έχουν ξεκάθαρες αναφορές στη γιαπωνέζικη κουλτούρα. Τα πάντα, από τα λιτά σκηνικά μέχρι τα εξαιρετικής αισθητικής πολυτελή κοστούμια, υπηρετούν την ασιατική παράδοση, με τη γιαπωνέζικη αρχιτεκτονική και την αυστηρότητα να κυριαρχούν.


Η ορχήστρα της Λυρικής, υπό την καθοδήγηση του Λουκά Καρυτινού, κατάφερε να αποδώσει όλο τον λυρισμό του Πουτσίνι, τονίζοντας τις δραματικές εξάρσεις και συνοδεύοντας ιδανικά τους εξαίρετους ερμηνευτές. Η μεσόφωνος Χρυσάνθη Σπιτάδη στον ρόλο της Σουζούκι, υπηρέτριας της Τσο-Τσο-Σαν, ήταν εξαιρετική, όπως και ο Σάρπλες του βαρύτονου Διονύση Σούρμπη.


Η συγκεκριμένη«Μαντάμα Μπαττερφλάι»  είναι μία από τις καλύτερες παραστάσεις που μας έχει προσφέρει η ΕΛΣ τα τελευταία χρόνια, σίγουρα μια πολύ ευτυχής στιγμή για την όπερα του Πουτσίνι.

«Μαντάμα Μπαττερφλάι»: Μία από τις καλύτερες παραστάσεις της Λυρικής σε ψηφιακή προβολή Facebook Twitter
Οι βιντεοπροβολές που ο Σέρτζιο Μετάλι έχει επιλέξει να συνοδεύουν τη δράση και τις ψυχικές μεταπτώσεις της τραγικής ηρωίδας είναι φαντασμαγορικές και ιδιαίτερα ταιριαστές στην κινηματογραφική εκδοχή. Φωτ.: Valeria Isaeva


Από τις 25 Νοεμβρίου η «Μαντάμα Μπαττερφλάι» του Τζάκομο Πουτσίνι είναι διαθέσιμη στη νέα ψηφιακή πλατφόρμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, GNO TV, για διαδικτυακή προβολή.

Για να παρακολουθήσει κανείς την παράσταση πρέπει να εισαγάγει στη διεύθυνση www.nationalopera.gr/gnotv (στο πεδίο «Κωδικός Εισιτηρίου») τον κωδικό που θα του δοθεί αγοράζοντας το e-ticket.

Η τιμή εισιτηρίου είναι 10 ευρώ και μπορεί να την παρακολουθήσει στον υπολογιστή, στο iΡad, στην τηλεόραση ή ακόμα και στο κινητό τηλέφωνο.

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Θέατρο Online: διεθνείς και εγχώριες παραστάσεις σε live streaming και on demand

Θέατρο / Θέατρο Online: διεθνείς και εγχώριες παραστάσεις σε live streaming και on demand

Πολλοί θεατρικοί οργανισμοί διεθνώς προβάλλουν, μέσω των επίσημων ιστοσελίδων τους, πετυχημένες βιντεοσκοπημένες παραστάσεις τους ή δείχνουν σε live streaming πρόσφατες παραγωγές ή ακόμα και πρεμιέρες.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
«Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Lifo Videos / «Δυσκολεύτηκα να διαχειριστώ τις αρνητικές κριτικές και αποσύρθηκα για έναν χρόνο»

Η ηθοποιός Παρασκευή Δουρουκλάκη μιλά για την εμπειρία της με τον Πέτερ Στάιν, τις προσωπικές της μάχες με το άγχος και την κατάθλιψη, καθώς και για το θέατρο ως διέξοδο από αυτές.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Θέατρο / Μαρία Σκουλά: «Πιστεύω πολύ στο χάος μέσα μου»

Από τον ρόλο της Μάσα στην πραγματική ζωή, από το Ηράκλειο όπου μεγάλωσε μέχρι τη ζωή με τους ανθρώπους του θεάτρου, από τον φόβο στην ελευθερία, η ζωή της Μαρίας Σκουλά είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος που όμως την οδήγησε σε κάτι δυνατό και φωτεινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ