Οι σχέσεις στη σκηνή

Οι σχέσεις στη σκηνή Facebook Twitter
0
Τι πραγματεύεται το έργο στο οποίο πρωταγωνιστείτε τώρα;

Καυτηριάζει τις συζυγικές σχέσεις. Είναι μια βραδιά που τρεις γυναίκες ανακαλύπτουν πως όσα γνωρίζουν μέχρι σήμερα στη ζωή τους δεν ισχύουν. Η καλή οικογένεια, χωρίς προβλήματα, δεν υπάρχει. Αντιθέτως, έχουν πάρα πολλά θέματα να λύσουν με τους συζύγους τους και η σχέση τους βρίσκεται σε μεγάλη ανισορροπία. Μέσα σε όλες αυτές τις αποκαλύψεις, που γίνο- νται με πολύ χιούμορ, οι άντρες κλείνονται κατά λάθος μέσα στον καταψύκτη στο υπόγειο του σπιτιού. Κάποια στιγμή, οι γυναίκες το αντιλαμβάνονται και τότε δημιουργείται το δίλημμα: να τους βγάλουν έξω ή να τους καταψύξουν;

Πώς θα περιέγραφες την ηρωίδα που ενσαρκώνεις;

Πρόκειται για μια γυναίκα πολύ καλών προθέσεων, ελαφρώς αγαθή, καθόλου καχύποπτη, που θέλει να βλέπει τα πάντα θετικά. Είναι παντρεμένη με κάποιον που φέρει αποχρώσεις ενδείξεις γκέι, όμως θέλει πολύ να κάνει ένα παιδί. Όπως καταλαβαίνεις, είναι ιδιαίτερα πνιγμένη από την όλη κατάσταση.

Σε έχει εκφράσει αυτός ο ρόλος; Έχεις νιώσει ποτέ πνιγμένη σαν την ηρωίδα;

Είμαστε τελείως διαφορετικές. Εκείνη είναι λίγο αφελής και δεν έχει δύναμη να βγει από μια κατάσταση που την πιέζει. Βρίσκεται σε μια θέση υποδεέστερη οικονομικά από του άνδρα της και δεν παίρνει απόφαση να φύγει. Εγώ θα αντιδρούσα τελείως διαφορετικά. Προτιμώ τις ριζικές λύσεις.

Σε μια σχέση που πηγαίνει «στραβά», ποιος πιστεύεις πως φταίει; Πώς σχολιάζεις τη διαμάχη μεταξύ των δύο φύλων;

Και οι δυο φταίνε. Ο ένας μπορεί να κάνει λάθη και ο άλλος να τα ανέχεται. Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Η διαμάχη των φύλων είναι πολύπλευρο και καθημερινό φαινόμενο. Σημασία έχει μια σχέση να τη δουλεύεις, να μην την αφήνεις στην τύχη της, να μην αφήσεις την καθημερινότητα να την τσαλαπατήσει.

Η κωμωδία λέει αλήθειες; Και αν ναι, είναι ο καλύτερος τρόπος να ειπωθούν ή ο πιο ανάλαφρος, ο πιο επιδερμικός;

Το θέατρο λέει αλήθειες. Το πώς θα τις πει εξαρτάται από το έργο. Οι αλήθειες που λέγονται με χιούμορ πιθανόν να πονούν περισσότερο. Τις βλέπεις μέσα από αυτή την ανάλαφρη πλευρά, αλλά σκεπτόμενος έπειτα ότι και στη δική σου ζωή συμβαίνουν όλα αυτά, ίσως τελικά να μην είναι τόσο επιδερμικό όσο φαντάζει.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το ανάπηρο σώμα που αντιστέκεται

Θέατρο / Το ανάπηρο σώμα που αντιστέκεται

Πώς διαβάζουμε σήμερα τον «Γυάλινο Κόσμο» του Τενεσί Oυίλιαμς; Στην παράσταση του Θεάτρου Τέχνης ο Antonio Latella προσφέρει μια «άλλη» Λόρα που ορθώνει το ανάστημά της ενάντια στο κυρίαρχο αφήγημα περί επαγγελματικής ανέλιξης, πλουτισμού και γαμήλιας ευτυχίας.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ