Ένας άνθρωπος -ούτε άνδρας, ούτε γυναίκα– συναντιέται με τους θεατές της παράστασης και σε μια εξομολογητική διάθεση τους εμπιστεύεται την παράδοξη ιστορία του Ορλάντο μέσα στους αιώνες. Δεν είναι θέατρο, δεν είναι μύθος, ούτε παραβολή ή ένας φτηνός συμβολισμός. Είναι μια ψυχαναλυτική διαδικασία όπου χάνονται τα όρια μεταξύ των συμβαλλόντων. Ο χώρος. Ένας μακρύς διάδρομος που κινείται ο ήρωας πάνω στα πατίνια του. Ένα μικρόφωνο, ανάμεσα στους θεατές. Φώτα που υπαινίσσονται, η απόλυτη σιωπή, και όλα σκεπασμένα από μια αιώνια σκόνη που δεν αφήνει τίποτα ευδιάκριτο και όλα τα μπερδεύει σε μια γλυκιά αλληλουχία εντυπώσεων, φαντασμάτων, ρόλων, προσώπων, επιθυμιών και φοβίες, χιλιάδες απροστάτευτες φοβίες. Ένα ταξίδι ψυχής αναζητώντας την αναψυχή.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Θεσσαλονίκη: Τον εγχείρησαν για σκωληκοειδίτιδα, αλλά τον ενημέρωσαν έπειτα από έναν χρόνο ότι έχει καρκίνο
Ένα νέο γαστροκαφενείο στον Βύρωνα σερβίρει τη μικρασιατική παράδοση
Pizza Hut: Επιστρέφει στην Ελλάδα - Πότε και πού ανοίγει
«Η ντροπή του πανεπιστημίου»: Ο Νίκος Πλακιάς ξεσπά για τον πρύτανη και τη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ
Το κόστος στέγασης στην Αθήνα έχει ξεφύγει
σχόλια