Η Πενθεσίλεια (1808) του Κλάιστ, ένας θρίαμβος του ρομαντικού θεάτρου, ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη, σε μια παράσταση που μιλά για τον έρωτα και τον πόλεμο, το πάθος και τα ανελέητα παιχνίδια εξουσίας, την αέναη μάχη των δύο φύλων.
Ο Κλάιστ εμπνέεται στην Πενθεσίλεια από ένα άγνωστο σε πολλούς τρωικό επεισόδιο, για να αφηγηθεί μια συντριπτική ερωτική ιστορία που εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου.
Οι Έλληνες και οι Αμαζόνες πολεμούν μπροστά στα τείχη της Τροίας. Η βασίλισσα των Αμαζόνων, Πενθεσίλεια, και ο αρχηγός των Ελλήνων, Αχιλλέας, μετατρέπουν σταδιακά τις μάχες σε ένα επικίνδυνο ερωτικό παιχνίδι.
Οι ερωτευμένοι γίνονται τέρατα που θέλουν να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον. Η εμμονική ανάγκη για κυριαρχία του ενός απέναντι στον άλλον, εξελίσσεται σε ένα φρικιαστικό όργιο αίματος.
Στην παράσταση, τα πρόσωπα του έργου αναδίδουν αρχικά μια αίσθηση αβεβαιότητας και απορίας. Σαν τοποθετημένα εκεί τυχαία, αντιμετωπίζουν τα πάντα με διάθεση παιχνιδιού, που αγγίζει τα όρια της σάτιρας. Κανένας δεν παίρνει στα σοβαρά κανέναν, κανένας δεν νιώθει πως απειλείται από κανέναν.
Τραγικοί και κωμικοί ταυτόχρονα, όπως κάθε ερωτευμένος, άλλοτε παρασύρονται από την ποίηση ενός καλπάζοντος λόγου, άλλοτε στέκονται αμήχανοι μπροστά του.
Η αρχική ονειρική ατμόσφαιρα του σκηνικού χώρου μετασχηματίζεται σε ένα τοπίο αποδόμησης και καταστροφής. Πρόκειται για «μια σύνθεση αφηγηματικού θεάτρου, κωμικής πρόζας που αγγίζει τα όρια της φάρσας και σταδιακά οδηγείται στο πεδίο της αρχαίας τραγωδίας και του σπλάτερ» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Παντελής Δεντάκης.
σχόλια