Υπάρχει λόγος που το αποκαλούν «κλασικό θέατρο»

Υπάρχει λόγος που το αποκαλούν «κλασικό θέατρο» Facebook Twitter
0

Υπάρχει λόγος που το αποκαλούν «κλασικό θέατρο» Facebook Twitter
Με τα δόντια

 

Aς ξεκινήσουμε από το Εθνικό Θέατρο, όπου το ρεπερτόριο οφείλει πάντα να επιλέγεται με κριτήρια καλλιτεχνικά και όχι εισπρακτικά. Η πρώτη μεγάλη και εντυπωσιακή παραγωγή δεν είναι άλλη από τους Μυστικούς Αρραβώνες, βασισμένη σε ένα από τα δημοφιλέστερα μυθιστορήματα του Γρηγορίου Ξενόπουλου, σε θεατρική διασκευή του Άκη Δήμου και σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη. Μια αναπόληση της Μπελ Επόκ με φόντο τα αστικά σαλόνια των αρχών του 20ού αιώνα, όπου πάθη και έρωτες αναστατώνουν τους ανθρώπους. Στην πολύ καλή διανομή ξεχωρίζουν ονόματα όπως ο Άλκης Κούρκουλος, ο Αλέξης Γεωργούλης, η Μαρίνα Καλογήρου, η Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου και πολλοί άλλοι. Στις 20 Νοεμβρίου ξεκινάει στην κεντρική σκηνή του Μεγάρου Τσίλερ, στην Αγ. Κωνσταντίνου, το κλασικό πια έργο, που έγινε γνωστό παγκοσμίως χάρη στην κινηματογραφική του μεταφορά, Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές του Ρόμπερτ Μπολτ. Σε μετάφραση του Ροδόλφου Μορώνη και διασκευή της Έλσας Ανδριανού, το έργο που βασίζεται σε ιστορικά πρόσωπα, όπως εκείνο του ουμανιστή Τόμας Μορ και του Ερρίκου Η', θέτει το ερώτημα της σημασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας όταν βρίσκεται σε αντιπαράθεση με την εξουσία. Σκηνοθετεί ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος και πρωταγωνιστούν ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, ο οποίος επιστρέφει μετά από 17 χρόνια στο Εθνικό, ο Γιώργος Μοσχίδης, ο Δημήτρης Πιατάς, η Στεφανία Γουλιώτη, η Αννέζα Παπαδοπούλου, ο Μάνος Βακούσης, ο Αλέξανδρος Μυλωνάς, ο Γιάννης Τσορτέκης και άλλοι.

Η πρώτη μεγάλη και εντυπωσιακή παραγωγή δεν είναι άλλη από τους Μυστικούς Αρραβώνες, βασισμένη σε ένα από τα δημοφιλέστερα μυθιστορήματα του Γρηγορίου Ξενόπουλου, σε θεατρική διασκευή του Άκη Δήμου και σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη.


Μέσα Δεκέμβρη ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου Χώρα στην Κυψέλη ένα από τα πιο ξεχωριστά έργα στην ιστορία του θεάτρου, το Κρίμα που είναι πόρνη του Τζον Φορντ. Γραμμένο στα χρόνια της Αναγέννησης, κάπου μεταξύ 1629 και 1633, παρουσιάζει τον άνομο έρωτα μεταξύ δύο αδελφών αρχοντικής γενιάς, του Τζοβάνι και της Αναμπέλα. Ο Δημήτρης Λιγνάδης που υπογράφει τη σκηνοθεσία, καθοδηγεί στους κεντρικούς ρόλους νεότερους ηθοποιούς, όπως ο Δημήτρης Πασσάς και η Μαρία Κίτσου, και παλιότερους, όπως ο Ιερώνυμος Καλετσάνος, ο Θέμης Πάνου και ο Μηνάς Χατζησάββας.


Στο Θέατρο Τέχνης, που φέτος κάνει ένα άνοιγμα σε όλες τις νέες δυνάμεις του σύγχρονου θεάτρου, είτε εμφανίζονται ατομικά είτε ως ομάδες, οι παραστάσεις οι οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν συμβατικές είναι οι λιγότερες. Ξεχωρίσαμε το Με τα δόντια του Θόρντον Ουάιλντερ, που επανέρχεται στο Υπόγειο του θεάτρου εξήντα χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα στον ίδιο ακριβώς χώρο, σε σκηνοθεσία και διασκευή του Γιάννη Μόσχου, με τους Ιωάννα Παππά, Φωτεινή Αθερίδου, Ιωάννα Μαυρέα, Αντίνοο Αλμπάνη, Θανάση Δήμου και Άγγελο Μπούρα. Τέλη Γενάρη αναμένουμε την Ανταλλαγή του Πολ Κλοντέλ, ένα έργο για τον έρωτα και την Αμερική ως τον νέο κόσμο που κάποτε οραματίζονταν οι άνθρωποι. Σκηνοθετεί ο Νίκος Μαστοράκης και πρωταγωνιστεί η Όλια Λαζαρίδου.

Υπάρχει λόγος που το αποκαλούν «κλασικό θέατρο» Facebook Twitter
Θείος Βάνιας


Έτος Τσέχοφ φέτος, καθώς έχουν περάσει 110 χρόνια από τον θάνατό του και ουκ ολίγα έργα του ανεβαίνουν σε πολλά θέατρα, συχνά σε εκδοχές που αντιμετωπίζουν τον σπουδαίο δραματουργό απλώς ως έναυσμα. Ο Θείος Βάνιας που σκηνοθετεί η Λίλλυ Μελεμέ στο θέατρο Χορν δεν είναι από αυτές πάντως, και το πιστοποιεί η διανομή, η οποία αποτελείται από τους Γιάννη Φέρτη, Γιάννη Βόγλη, Στέλιο Μάινα, Αλεξία Καλτσίκη, Έρση Μαλικένζου, Μαρίνα Ψάλτη και άλλους. Το πρωτόλειο και εν μέρει ημιτελές έργο του, Πλατόνοφ, που βρέθηκε είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό του, αποπειράται να ανεβάσει ο Ένκε Φεζολάρι στον τεχνοχώρο Cartel, με τους Παναγιώτη Σούλη, Φαίη Τζήμα και άλλους της νεότερης, κυρίως, γενιάς ηθοποιούς.


Μία από τις πιο πετυχημένες παραστάσεις της προηγούμενης σεζόν επαναλαμβάνεται με νέα διανομή, αλλά τον ίδιο πρωταγωνιστή. Η Εκδοχή του Μπράουνινγκ του Τέρενς Ράτιγκαν, πασίγνωστο έργο χάρη στις δύο μεταφορές του στον κινηματογράφο, πραγματεύεται την περίπτωση κατά την οποία η πράξη καλοσύνης ενός παιδιού θέτει σε αμφισβήτηση την απατηλή ζωή των ενήλικων ηρώων, ενός αντιπαθητικού καθηγητή κολεγίου και του περίγυρού του. Με τον Δημήτρη Καταλειφό, την Πέγκυ Σταθακοπούλου, τον Ντένη Μακρή, τον Βύρωνα Σεραϊδάρη και άλλους. Η σκηνοθεσία είναι της Ελένης Σκότη.


Το Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι του Τένεσι Ουίλιαμς ανεβάζει η Μπέτυ Αρβανίτη στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας, έργο που έγινε διεθνώς γνωστό χάρη στην κινηματογραφική μεταφορά με τους Κάθριν Χέπμπορν, Μοντγκόμερι Κλιφτ και Λιζ Τέιλορ. Τη φετινή αθηναϊκή εκδοχή σκηνοθετεί, σε δική του διασκευή, ο Δημήτρης Μαυρίκιος, με την Αρβανίτη στον ρόλο της Βάιολετ Βέναμπλ. Μαζί της, μεταξύ άλλων, ο Αλέξανδρος Βάρθης και η Λουκία Μιχαλοπούλου, ενώ τον ποιητή Σεμπάστιαν Βέναμπλ που κατασπαράσσεται από ιθαγενείς θα υποδυθεί ο Νίκος Κουρής (θα τον βλέπουμε μέσα από βίντεο). Το έργο θα κάνει πρεμιέρα τον Δεκέμβρη.

Υπάρχει λόγος που το αποκαλούν «κλασικό θέατρο» Facebook Twitter
Μυστικοί Αρραβώνες


Το Loot - Τα λάφυρα, μαύρη κωμωδία του Τζο Όσμπορν που γράφτηκε το 1964 και σατιρίζει τη μικροαστική Αγγλία και την Εκκλησία, υπογράφει σκηνοθετικά ο Μάκης Παπαδημητρίου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Η πρεμιέρα έχει οριστεί για την 1η Δεκεμβρίου. Πρωταγωνιστούν οι Γιώργος Μακρής, Κατερίνα Λυπηρίδου, Δημήτρης Πασσάς, Όμηρος Πουλάκης και Γιάννος Περλέγκας.


Μία από τις διασημότερες κωμωδίες του Νόελ Κάουαρντ, το Φάντασμα με γόβες – Παρακαλώ!, που ο σπουδαίος Άγγλος δραματουργός έγραψε μέσα στον πόλεμο και έγινε από τις μακροβιότερες παραστάσεις του Γουέστ Εντ, σκηνοθετεί ο Σταμάτης Φασουλής στο θέατρο Γκλόρια. Στο ρόλο του μέντιουμ Μαντάμ Αρκάτι που κατά λάθος φέρνει το πνεύμα της πεθαμένης γυναίκας ενός συγγραφέα, του πλέον κλασικού γυναικείου κωμικού ρόλου του αγγλικού θεάτρου, η Υρώ Μανέ. Στον ρόλο του συγγραφέα Τσαρλς Κοντομάιν ο Φάνης Μουρατίδης.


Ένα από τα πιο διαχρονικά έργα του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου, η κλασική κωμωδία των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου που όλοι έχουμε δει ως κινηματογραφική ταινία με τον Βασίλη Λογοθετίδη και την Ίλια Λιβυκού, το Ένας ήρωας με παντόφλες, ανεβαίνει στο θέατρο Βρετάνια από τον Γιάννη Μπέζο, που υπογράφει τη σκηνοθεσία και κρατάει τον κεντρικό ρόλο. Ένας αφελής απόστρατος αξιωματικός πέφτει θύμα επιτηδείων σε μια καθ' όλα αναγνωρίσιμη ελληνική κατάσταση, προσφέροντας ακόμα πικρό γέλιο, 60 χρόνια μετά τη συγγραφή του.


Ο Φον Δημητράκης του Δημήτρη Ψαθά παρουσιάζει έναν πολιτευτή που μεσούσης της Κατοχής γελοιοποιείται και γελοιοποιεί την οικογένειά του, αφού συνεργάζεται με την κυβέρνηση. Πικρή κωμωδία χαρακτήρων που, καθώς φαίνεται, διατηρεί τη φρεσκάδα της και αποτελεί για το ελληνικό κοινό ένα επίκαιρο έργο. Ο Πέτρος Φιλιππίδης υπογράφει τη σκηνοθεσία και κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τον πλαισιώνουν οι Μαρία Κατσανδρή, Φαίη Ξυλά, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Δημήτρης Μαυρόπουλος και άλλοι.


Ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, Η μητέρα του σκύλου του Παύλου Μάτεσι, γίνεται για δεύτερη φορά θεατρική παράσταση, από τον Σταύρο Τσακίρη στο Σύγχρονο Θέατρο. Μια αναδρομή στην πολιτικοκοινωνική ιστορία της Ελλάδας από την Κατοχή μέχρι τα μοντέρνα χρόνια μέσα από τη σπαρακτική αφήγηση επιβίωσης μιας αρτίστας, της Ραραούς, την οποία υποδύεται η Δήμητρα Χατούπη.

Υπάρχει λόγος που το αποκαλούν «κλασικό θέατρο» Facebook Twitter
Η Εκδοχή του Μπράουνινγκ


Μια παράσταση-υπερθέαμα του Γιάννη Κακλέα στο Πάνθεον της οδού Πειραιώς, ο Σιρανό ντε Μπερζεράκ, έμμετρο έργο του Εντμόν Ροστάν, αφηγείται την ιστορία του ποιητή Σιρανό που είναι ερωτευμένος με την ξαδέρφη του Ρωξάνη, αλλά μια φυσική του ατέλεια τον θέτει σε τόσο δυσχερή θέση, ώστε να μην μπορεί να εκφράσει τον έρωτά του για εκείνη. Γραμμένο το 1897 με ήρωα ένα πραγματικό πρόσωπο –ωστόσο, τα γεγονότα που αφηγείται δεν είναι απαραίτητα πραγματικά–, αποτελεί μία από τις πιο διάσημες ρομαντικές κωμωδίες όλων των εποχών, γιατί, εν τέλει, η υπερμεγέθης μύτη του ευφυούς και ευγενικού ήρωα δεν στέκεται εμπόδιο στο σμίξιμό του με την όμορφη νέα. Στον ρόλο του Σιρανό ο υπέροχος Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Ρωξάνη η Σμαράγδα Καρύδη, ενώ βασικούς ρόλους κρατούν ο Κώστας Μπερικόπουλος και ο Γιώργος Παπαγεωργίου. Επί σκηνής η ζωντανή ορχήστρα της Ευανθίας Ρεμπούτσικα – η ίδια παίζει βιολί.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το ανάπηρο σώμα που αντιστέκεται

Θέατρο / Το ανάπηρο σώμα που αντιστέκεται

Πώς διαβάζουμε σήμερα τον «Γυάλινο Κόσμο» του Τενεσί Oυίλιαμς; Στην παράσταση του Θεάτρου Τέχνης ο Antonio Latella προσφέρει μια «άλλη» Λόρα που ορθώνει το ανάστημά της ενάντια στο κυρίαρχο αφήγημα περί επαγγελματικής ανέλιξης, πλουτισμού και γαμήλιας ευτυχίας.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ