Το κοστούμι ήταν ιταλικό, πολύ ακριβό, η γραβάτα απαραίτητα Hermès, το ύφος είχε την έπαρση του πετυχημένου χρηματιστή. Πίσω από αυτά φαινόταν ένα πονηρό, γκρίζο, υγρό βλέμμα, προδιδόταν η επαρχιώτικη καταγωγή, και μάλιστα από κτηνοτροφική περιοχή. Συμπτωματικά είχε και ένα όνομα σχετικό, ας πούμε Γιάννης Τσοπάνος.
Κατάφερε και έγινε ένα από τα αστέρια του «βρόμικου» 1999, της ηρωικής εποχής της Σοφοκλέους. Εκτός από τα χρηματιστηριακά παιχνίδια, μεγαλούργησε ως ο βασικός συνεργάτης Έλληνα επιχειρηματία που κέρδισε τρελά ποσά από την τρικαδόρικη χρηματιστηριακή εξαγορά μιας επιχείρησης που ανήκε στο ευρύτερο Δημόσιο. Αποδείχτηκε πραγματικός «λύκος» – τα υπόλοιπα είναι για να αποκτά σασπένς η ιστορία μας.
Η απληστία μέσω Χρηματιστηρίου δεν ήταν στοιχείο που εμφανίστηκε μόνο σε γιάπηδες που είχαν υπόστρωμα της ελληνικής επαρχίας – για να μην καταλήξουμε και σε ρατσιστικά ολισθήματα. Απλώς, μέσα στη φούσκα δημιουργήθηκαν τρελές ευκαιρίες, μερικές από τις οποίες αξιοποίησαν και παιδιά της επαρχίας που έζησαν το όνειρό τους. Η έκρηξη είχε φορτώσει με τεράστιες δόσεις απληστίας και άλλες «φυλές» της ελληνικής κοινωνίας. Για την ακρίβεια, στην Ελλάδα η χρηματιστηριακή φούσκα είχε συνδυαστεί με τη διαπλοκή/υπεξαίρεση μεγάλων τμημάτων κρατικών εταιρειών/περιουσίας και την απογείωση, μέσω των ολυμπιακών έργων, του ΕΣΠΑ και των ακινήτων. Σε πολύ αδρές γραμμές, είδαμε τότε συμμετοχή και άλλων «θυλάκων» που σκηνοθέτησαν το θαύμα της χασούρας τεράστιων ποσών από απλούς, αφελείς επενδυτές. Με λίγα λόγια, για να μην ξεχνάμε:
ΟΙ ΕΛΙΤ: Σε όλες τις δραματικές φάσεις αναδιανομής του εισοδήματος στην Ελλάδα, όπως και στη σημερινή, ενεργό συμμετοχή έχουν μέλη της ελίτ, είτε γιατί έχουν πόστα στο χρηματοπιστωτικό κλάδο, είτε μέσα από τη συμμετοχή τους στο πολιτικό σύστημα. Το πλεονέκτημά τους είναι οι διασυνδέσεις με τους διεθνείς φορείς σε μια παγκοσμιοποιημένη αγορά και οι διαχρονικές διασυνδέσεις εξουσίας των οικογενειών τους. Έχουν την ευελιξία να αλλάζουν ταμπλό, αν χρειαστεί μετακομίζουν και 4-5 χρόνια στο εξωτερικό. Δεν δείχνουν παράταιροι, σαν τον Γιάννη Τσοπάνο, στα πιο in στέκια της πόλης, έχουν σκάφος και εξοχικό στα ακριβά νησιά του Αιγαίου.
ΑΕΤΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΟΔΑΠΗ: Τα μεγάλα κόλπα στην Ελλάδα δεν γίνονται ποτέ χωρίς τη συμμετοχή κάποιων από τη Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο που βλέπουν ότι αξίζει ένα ολιγοήμερο ταξίδι τον μήνα στην Αθήνα. Δεν είναι δύσκολο να βρουν επαφή με κορυφαίο Έλληνα υπουργό ή και συνεργάτη, συγγενή πρωθυπουργού. Οι πιο καπάτσοι ξέρουν ότι η φάση της Ελλάδας θα κρατήσει 2-3 χρόνια το πολύ. Το παραπάνω είναι επικίνδυνο και «τοξικό». Αποφεύγουν τη δημοσιότητα όπως ο διάβολος το λιβάνι.
ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΝΟΜΕΝΚΛΑΤΟΥΡΑ: Ο Πέτρος Τακτικός έμοιαζε με άκακο ανθρωπάκι που προσπαθούσε να ελέγξει τον άγαρμπο νεοπλουτισμό της γυναίκας του. Πήρε μια τεχνοκρατική θέση σε κρατική τράπεζα και κατάφερε να βγάλει τόσα χρήματα την εποχή της φούσκας ώστε να καταλήξει να γίνει επικεφαλής καινούργιας τράπεζας που ίδρυσε σε συνεργασία με πολιτικούς που πλούτισαν και εκείνοι το «βρόμικο» 1999.
Ήταν κοινό μυστικό ποιες ομάδες πολιτικών έπαιζαν «χαρτιά» στη Σοφοκλέους που τα επένδυσαν μετά σε επιχειρήσεις – μερικές πήγαν φούντο.
ΕΦΤΑΨΥΧΟΙ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΕΣ: Τη δεκαετία του ’90 έλαμψαν στα χρηματιστηριακά σκάνδαλα της Αθήνας, 15-20 τυχοδιώκτες που κατάφερναν να συμμετέχουν σε 2-3 διαφορετικούς, χρονικά, κύκλους της φούσκας. Ήταν θρασείς, η δικαιοσύνη ήταν πάντα τυφλή, ενώ τέτοιοι τύποι είναι πάντα χρήσιμοι σε όσους «μεγάλους» θέλουν να αποφύγουν οι ίδιοι τη βρόμικη δουλειά.
Στη βαλκάνια Ελλάδα που τότε έκανε πρόβες να μπει στο ευρώ, τα μεγάλα παγκόσμια κόλπα μεταφυτεύτηκαν, και τότε, με μια δόση κλαρίνου ή μπουζουκιού, αλλά και Μακρυγιάννη. Οι μεγαλύτερες διεθνείς φούσκες χρειάζονται και ένα πασπάλισμα λαϊκότητας. Γνωστός πολιτικός το 2000 ήταν στέλεχος σε χρηματιστηριακή εταιρεία και συμβούλευε πελάτες του να αγοράζουν «μικρά χαρτιά» ως κίνηση αντίστασης κατά των μεγάλων συμφερόντων. Το πλήρωσαν ακριβά και κάποιοι φίλοι τους που έχασαν τις οικονομίες του μετά την κατάρρευση της Σοφοκλέους.
Κάποιοι «λύκοι» της WallStreet καταστράφηκαν, τι έγινε στην Ελλάδα; Η φούσκα του Χρηματιστήριου κατέστρεψε, εκτός από χιλιάδες αφελείς επενδυτές, ολόκληρους επιχειρηματικούς κλάδους (π.χ. ιχθυοτροφεία), αλλά ελάχιστα από τα πρόσωπα που είχαν ενεργό ρόλο. Αυτοί καταστράφηκαν από κάποιο άλλο σάλτο μορτάλε που έκαναν, όχι από τη χρηματιστηριακή απληστία. Στην ταινία του Σκορσέζε η νέμεσις έρχεται μέσα σε ένα κελί φυλακής. Στην Ελλάδα δεν γίνονται αυτά. Ποτέ.
ΥΓ.: Κάποιοι από εκείνους που δίνουν σήμερα συμβουλές για το πώς να αντιμετωπίσουμε το Μνημόνιο είχαν καλές επιδόσεις την περίοδο της χρηματιστηριακής απληστίας.
σχόλια