Μια ιστορία κοινωνικής συγκάλυψης, οικογενειακών μυστικών και υπόκωφου, παλλόμενου ρατσισμού, το Κρέας σηματοδοτεί το ντεμπούτο του Δημήτρη Νάκου στη μυθοπλασία μεγάλου μήκους και περιστρέφεται γύρω από ένα έγκλημα. Ο Κυριάκος, αντιπαθής και εκδικητικός, είναι το θύμα, ο Τάκης (Καραζήσης) είναι ο κτηνοτρόφος που, παρά τις ατασθαλίες του, έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη της κοινότητας, η Ελένη είναι η άγκυρα του σπιτιού με την υπομονή και τη θέλησή της, ο Παύλος είναι ο ευνουχισμένος γιος που ασφυκτιά μέσα στα κόμπλεξ του και δεν παύει να αισθάνεται ριγμένος, ενώ ο Χρήστος (Νικούλι), το ψυχοπαίδι της οικογένειας, ικανός και εργατικός, με κίνητρο και σχέση με κοπέλα που τον τραβά μακριά από τους περιορισμούς της επαρχίας, είναι ο νεαρός Αλβανός που ο Τάκης υιοθέτησε και εμπιστεύεται στα σφαγεία και στις δουλειές του. Ο χειρισμός της κακιάς στιγμής ξεδιπλώνεται μέσα από ένα καλά ζυγισμένο σενάριο που διαθέτει τέμπο και αυξομειώσεις, δείχνοντας πως η μακρά θητεία του Νάκου στα short films εξαργυρώνεται αβίαστα σε ένα βαθύτερο, πιο απαιτητικό στόρι γύρω από τη διαφθορά και τις αποχρώσεις της. Κι ενώ αναπτύσσεται και κλιμακώνεται ένα διαστρωματωμένο σασπένς γύρω από τους χαρακτήρες και τις κρίσιμες αποφάσεις που καλούνται να λάβουν, η διεύθυνση των άξιων ηθοποιών δεν προκύπτει συνολικά πειστική – με εξαίρεση τη δραματουργικά δικαιολογημένη έκρηξη της Ναταλίας Σουίφτ προς το φινάλε, η ένταση είναι ανεβασμένη και στρογγυλεμένα θεατρική, με δεδομένο πως αφορά ανθρώπους ενός συγκεκριμένου κοινωνικού περιβάλλοντος.