Δείξε μου το φίλο σου

Ο νεαρός σκηνοθέτης, που έχει ήδη μετρήσει διαδοχικά sold out, άρχισε να βλέπει θέατρο όταν μπήκε στη δραματική σχολή. Του αρέσει η ανθρώπινη αμηχανία, η σιωπή και η ησυχία τον γοήτευαν πάντα. Αν και δεν τα πάει καλά με τα λόγια, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.

Η θεατρική σεζόν 2024-25 χαρακτηρίζεται κυρίως από τις επαναλήψεις της περσινής χρονιάς. Με μια πρώτη ματιά, τα έργα του κλασικού ρεπερτορίου καταλαμβάνουν σημαντική θέση, ενώ δεν λείπουν και οι αναγνώσεις σύγχρονων έργων που έχουν αγαπηθεί από το κοινό.

Ο Σαίξπηρ επιμένει ότι υπολογισμένο πάθος δεν είναι πάθος. Και ο σκηνοθέτης Γιώργος Βαλαής αφηγείται την ψυχική περιπέτεια του έρωτα ενώ αποσυναρμολογεί τη «Δωδέκατη Νύχτα».

Τι είναι αυτό που προσελκύει τους θεατές και προκαλεί τόσο μεγάλο ενδιαφέρον στο κοινό; Μήπως η μαζική προσέλευση πολλές φορές υπονομεύει την παράσταση; Το sold-out στην Επίδαυρο είναι συχνά αμφιλεγόμενο. Πολλοί το περιφρονούν, αλλά όλοι το επιθυμούν.

Μετά τις περιοδείες και τις παραστάσεις της Επιδαύρου, καιρός για επιστροφή στα ανοιχτά θέατρα της Αττικής.

Η θρυλική καλλιτεχνική διευθύντρια ανέλαβε να στήσει και να τρέξει το Διεθνές Φεστιβάλ σε μια πόλη και μια χώρα χωρίς προηγούμενη παράδοση στον σύγχρονο χορό. Με τη δουλειά της έδωσε φόρα στους Έλληνες χορογράφους στο διεθνές πεδίο και σήμερα, στην πρώτη αυτοβιογραφική της συνέντευξη, αφηγείται μια πλούσια διαδρομή στον κόσμο της τέχνης.

H κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Αισχύλου.

Ο Άρης Μπινιάρης επιτυγχάνει μια εναλλακτική ανάγνωση των «Ορνίθων», αναδεικνύοντας την πιο σκοτεινή και υπαρξιακή διάσταση της αριστοφανικής κωμωδίας.

Ο θεατρικός σκηνοθέτης που πέθανε σήμερα σε ηλικία 83 ετών είχε μιλήσει στη LiFO με αφορμή το έργο του Ευγένιου Ο’Νιλ «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» που σκηνοθέτησε το 2017 για το Εθνικό Θέατρο.

Η μέθοδος Στανισλάφσκι αποτέλεσε πραγματικό ορόσημο και έγινε σχολή σκέψης και πρακτικής.

Μια παράσταση σε συνεργασία με μουσικούς αλλά και παραγωγούς και κτηνοτρόφους του νησιού, έχοντας ως άξονα το έργο «H ανάβαση στο όρος Βεντού» του ποιητή της Αναγέννησης Πετράρχη.

Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα μάς μυεί στο πιο εμβληματικό έργο του Αριστοφάνη.

Στις «Βάκχες» του Ευριπίδη, που ανέβηκαν στην Επίδαυρο από τον Θάνο Παπακωνσταντίνου και το Εθνικό Θέατρο, το σκηνοθετικό πλαίσιο υπήρχε στην πιο κυριολεκτική, απομαγεμένη εκδοχή του.

Η ενδυματολόγος που έντυσε θρυλικές περσόνες όπως η Ντένη Μαρκορά και η Τζέλα Δελαφράγκα είχε αφηγηθεί τη ζωή της στο τεύχος νο. 4 της έντυπης LiFO, το 2005.

Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του μυστηρίου των «Βακχών».

Ο Τιάγκο Ροντρίγκες στάθηκε στην παράσταση «Hecuba, not Hecuba» με απόλυτη συνείδηση απέναντι στις πολυσύνθετες απαιτήσεις της τραγωδίας.

Το φετινό καλοκαίρι θα το θυμόμαστε για χρόνια για τον παρατεταμένο καύσωνα και την «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου. Οι δύο παραστάσεις της στην Επίδαυρο συζητήθηκαν όσο λίγες, ενθουσίασαν, προκάλεσαν σχόλια και αντιδράσεις, έδωσαν ερμηνείες συγκλονιστικές, όπως αυτή της Έβελυν Ασουάντ που, ως Κασσάνδρα, συντάραξε με το αραβικό μοιρολόι και έκανε πολύ κόσμο να ψάξει το όνομά της.

Ενώ βρίσκεται σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με τον «Ηρακλή Μαινόμενο», προετοιμάζεται ήδη σωματικά και –κυρίως– ψυχικά για έναν αδιανόητο θεατρικό μαραθώνιο: τον Οκτώβριο θα αναμετρηθεί με 100 άντρες ή non-binary/queer άτομα στην παράσταση «The Second Woman», για τις ανάγκες της οποίας θα βρίσκεται επί 24 συνεχόμενες ώρες στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.

Μια σύντομη συνάντηση με τον σκηνοθέτη και τους διεθνείς σταρ της όπερας λίγες ώρες πριν από τη μεγάλη πρεμιέρα της «Τραβιάτας» του Βέρντι στο Ηρώδειο.

Όλα τα πάθη, όλος ο πόνος αλλά και όλη η σκληρότητα συναντώνται και συγκρούονται στο πρόσωπο της Εκάβης. Η Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική προσέγγιση στο έργο του Ευριπίδη.