Διθυραμβική είναι η υποδοχή που επεφύλαξε στην Αμερική σύσσωμη σχεδόν η κινηματογραφική κριτική – ό,τι κι αν σημαίνει αυτό στις μέρες μας – στη ρομαντική κωμωδία (φαντασίας) με τίτλο Palm Springs που ξεκίνησε να προβάλλεται πριν από λίγες μέρες στην πλατφόρμα Hulu. Η ταινία που γύρισε ο πρωτοεμφανιζόμενος Μαξ Μπέρμπακοου σε σενάριο Άντι Σιάρα έκανε πρεμιέρα στο τελευταίο φεστιβάλ του Sundance – το οποίο εσχάτως λειτουργεί και ως οίκος δημοπρασιών για τις πλατφόρμες – και αμέσως καπαρώθηκε από το Hulu και την εταιρεία διανομής Neon που πλήρωσαν γύρω στα 20 εκατομμύρια δολάρια για να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα κυκλοφορίας της, ποσό – ρεκόρ για τα δεδομένα του φεστιβάλ. (Στο Sundance του περασμένου Γενάρη εμφανίστηκε για πρώτη φορά και η εξαιρετική ταινία επιστημονικής φαντασίας "The Vast of Night" που κατοχυρώθηκε από την πλατφόρμα Amazon όπου προβάλλεται εδώ και ένα μήνα περίπου).
Η ουσία είναι ότι εμφανίστηκε επιτέλους, μετά από τόσες και τόσες περιπτώσεις άγριας δυσφήμισης αυτού του τόσο ταλαιπωρημένου είδους, μια ρομαντική κωμωδία που και σπαρταριστά αστεία είναι και αθεράπευτα ρομαντική.
Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο – γνωστός στο κοινό κυρίως από τη θητεία του στο Saturday Night Live και στην τηλεοπτική σειρά Brooklyn 66 – Άντι Σάμπεργκ και η Κρίστιν Μιλιότι (δεν είναι «δική μας» όπως έχει γραφτεί, είναι ιταλικής καταγωγής), με τις πολύ ξεχωριστές ερμηνείες στον δεύτερο κύκλο του Fargo και στον «Λύκο της Γουόλ Στριτ», μεταξύ άλλων. Ο Σάμπεργκ υποδύεται τον Νάιλς, έναν φυλακισμένο σε μια αιώνια χωροχρονική λούπα, ο οποίος βιώνει την ίδια μέρα ξανά και ξανά σε ένα ξενοδοχείο στο Παλμ Σπρινγκς όπου παντρεύεται η κολλητή της κοπέλας του.
Εκεί γνωρίζει την αδελφή της νύφης, την Σάρα (Κρίστιν Μιλιότι), «προβληματική» προσωπικότητα όπως και ο ίδιος, την οποία μια νύχτα (σαν όλες τις άλλες) θα παρασύρει στη δική του μοίρα. Μαζί πλέον στην απεραντοσύνη της αιωνιότητας, θα πρέπει να διαχειριστούν αυτή την απόκοσμη κατάσταση στην οποία έχουν βρεθεί, με όλο τον χρόνο μπροστά τους να εξερευνήσουν όλα τα υπαρξιακά ζητήματα της ανθρωπότητας, αλλά και τον έρωτα που φαίνεται να τους συνδέει.
Ας μην πούμε τίποτα παραπάνω και χαλάσουμε το εφέ αυτής της απολαυστικής (και ουσιαστικής) σύγχρονης κομεντί με το εξαιρετικό επίσης σάαουντρακ (από John Cale και Leonard Cohen μέχρι ένα άγνωστο «κουλό» κομμάτι των Hall & Oates από το 1973). Τρεις δεκαετίες σχεδόν περιμένουμε μια ρομαντική κωμωδία φαντασίας αντάξια της «Μέρας της Μαρμότας» και να που κατέφθασε την πιο περίεργη (αλλά και την πιο ιδανική ίσως) ώρα, μέσα στο καταραμένο 2020. Σα να μας λέει, «ζήστε σα να μην υπάρχει αύριο» (αυτό άλλωστε είναι το tagline στην αφίσα της ταινίας). Ή όπως λέει ο Νάιλς στην Σάρα, ως άλλος Σοπενχάουερ, «το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να μάθεις να υποφέρεις την ιδέα της ύπαρξης».
Δεν είναι και λίγες οι απόπειρες που έχουν γίνει κατά καιρούς να ακολουθηθεί το σεναριακό υπόδειγμα της θρυλικής και πολυαγαπημένης ταινίας του αείμνηστου Χάρολντ Ράμις με τον Μπιλ Μάρεϊ, τόσο στο σινεμά όσο και στην τηλεόραση (βλ. το πρόσφατο Russian Doll). Οι πιο επιτυχημένες πάντως εξ αυτών δεν ήταν καν ρομαντικές κωμωδίες (αν εξαιρέσει κανείς sui generis περιπτώσεις όπως η «Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού») αλλά περιπέτειες δράσης, όπως το «Στα όρια του αύριο» (Edge of Tomorrow) ή το "Source Code".
Διάβασα πάντως ότι η αρχική εκδοχή του σεναρίου που είχε γραφτεί όταν ακόμα ο Σιάρα ήταν δευτεροετής φοιτητής στο AFI (American Film Institute) δεν είχε το στοιχείο της επιστημονικής φαντασίας, ούτε καν της κωμωδίας, και θύμιζε μάλλον την βαθιά τραγικότητα της ταινίας "Leaving Las Vegas", αλλά έμεινε στο ράφι για καιρό. Ακολούθως, θα έγραφε σενάρια για την αριστουργηματική (και εγκληματικά υποτιμημένη) τηλεοπτική σειρά Lodge 49 πριν ξαναπιάσει από την αρχή την ιστορία του Palm Springs, διαμορφώνοντας την σα να πρόκειται για «το sequel μιας ταινίας που δεν υπάρχει».
Η ουσία είναι ότι εμφανίστηκε επιτέλους, μετά από τόσες και τόσες περιπτώσεις άγριας δυσφήμισης αυτού του τόσο ταλαιπωρημένου είδους, μια ρομαντική κωμωδία που και σπαρταριστά αστεία είναι και αθεράπευτα ρομαντική.
σχόλια