ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΚΟΥΛΕ ΚΑΦΕ, 12 ΜΑΪΟΥ 1997. Δεν βολεύεται στην καθημερινότητα. Δεν συμβιβάζεται με ό,τι δεν τον περιέχει. Παρατάει τα της Αρχιτεκτονικής και διακόσμησης χώρων και συνεχίζει ωδείο, κλασικό τραγούδι, μελοδραματική, σκηνοθεσία.
1998, με μια βαλίτσα όνειρα, φιλοδοξία, ρίσκο και καλλιτεχνικό πάθος! Δέκα χρόνια στον πρώτο σταθμό, την Ξάνθη, «Στέγη Γραμμάτων και Καλών Τεχνών». Μια καθημερινή διαδρομή από το Θρακικό Ωδείο Κομοτηνής, όπου δίδασκε τραγούδι, στη Θεατρική Ομάδα Ξάνθης και 11 μοναδικά μιούζικαλ και κάθε βράδυ σε μουσικές σκηνές της Καβάλας, της Ξάνθης και της Κομοτηνής.
Το 2006 φύσηξε δυνατά! Βαλίτσα Νο2. Αθήνα, χάος και δήμος Αθηναίων! Πολιτισμός σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Γράφει παιδικό θέατρο στο «Παράθυρο στην εκπαίδευση του παιδιού», δράσεις στη Στοά Κάρολος Κουν και κάπου εκεί σεμινάρια στη Νάξο. Χωρίς βαλίτσα πια, το μεγάλο βήμα, 2010-2020! Δημιουργεί το στούντιο θεατρικής δράσης «Παρά θίν' αλός». Κάθε χρόνο κι ένα φεστιβάλ θεάτρου και φέτος το 10ο! Επέτειος; Όχι. Ένα δεκάρι γεμάτο πρόσωπα, αγωνίες και συναισθήματα.
Είκοσι τρία χρόνια, 78 παραστάσεις, 30 συναυλίες, 11 παιδικά θεατρικά έργα, τρεις ομάδες ΑμεΑ, δεκάδες σχολικές ομάδες και εκεί, στα καμαρίνια της ψυχής, περιμένει το 3ο κουδούνι για το επόμενο σάλτο! Ο Χρήστος Ζέλας μας μιλά γι' αυτό που γνωρίζει πολύ καλά, το θέατρο.
Όταν κάποιος θεατής γίνεται αναγνώστης, όταν το κοινό υποφέρει και χαίρεται για τους ίδιους λόγους μ' εσένα, όταν ένα παιδί αποκτά δεξιότητες επικοινωνίας και αυτές οι δεξιότητες γεννήθηκαν από αυτά που του δίδαξες, εκεί είναι το τέρμα!
— Εύκολο ή δύσκολο να ξεκολλάς απ' το στάνταρ;
Ποιος ξέρει; Ποιος μπορεί να ξέρει τι μπορεί ο καθένας; Το δύσκολο για μένα είναι να παριστάνεις το εύκολο. Και συνήθως δεν τα καταφέρνει κανείς. Δεν κρύβεται η αλήθεια παρά μόνο στους χαρακτήρες μας, όταν αυτοί κολυμπάνε στους ρόλους. Όλες οι δυσκολίες αυτών των χρόνων, που, πίστεψέ με, ήταν πολλές, δεν έχουν βάρος. Μπορεί να έχουν ταχύτητα, αγωνίες, ταχυκαρδίες, ακόμα και λάθη, αλλά βάρος, όχι, δεν έχουν.
— Υπάρχει συνταγή για την επιτυχία;
«Το μόνο που χρειάζομαι για να κάνω μια κωμωδία είναι ένα πάρκο, έναν αστυνόμο και ένα αστείο κορίτσι» είχε πει ο Τσάρλι Τσάπλιν. Κάπως έτσι, με διαφορετικά υλικά κάθε φορά, ορίζεται η επιτυχία για τον καθένα. Αρκεί να μπορείς να διαχωρίσεις την επιτυχία τη δική σου από του άλλου. Η επιτυχία είναι αυτό που ταιριάζει στον καθένα, το αν θα φτάσει εκεί που θέλει. Αν με ρωτάς τι πιστεύω για μένα, εάν είμαι πετυχημένος δηλαδή, θα σου πω «όχι» ή «δεν ξέρω». Έγινα, όμως, σίγουρα ευτυχισμένος!
— Γιατί πήγες στην περιφέρεια, Νάξο, Ξάνθη, Κομοτηνή;
Προς τα κει φύσαγε... (γέλια). Έτυχε! Γινόταν ως διά μαγείας. Άλλαζαν ο τόπος, τα πρόσωπα, οι συνθήκες. Μόλις κάποια συνεργασία έφτανε στο τέλος της, εμφανιζόταν μια νέα αφετηρία. Και ξανά, και ξανά... Εγώ απλώς ήθελα να τρέχω προς τα κει που θέλω να φτάσω.
— Να φτάσεις πού; Ποιο είναι το τέρμα;
Δεν έχει όνομα, ούτε σημείο στον χάρτη. Μπορεί να είναι η επόμενη από αυτήν τη στιγμή. Το τέρμα είναι όταν κάποιο μέλος σπάει τα κλισέ του, ξεπερνάει τους φόβους, τις συστολές του. Όταν κάποιος θεατής γίνεται αναγνώστης, όταν το κοινό υποφέρει και χαίρεται για τους ίδιους λόγους μ' εσένα, όταν ένα παιδί αποκτά δεξιότητες επικοινωνίας και αυτές οι δεξιότητες γεννήθηκαν από αυτά που του δίδαξες, εκεί είναι το τέρμα!
— Θα αλλάξω την επόμενη ερώτηση από το «πώς βλέπεις το ερασιτεχνικό θέατρο σήμερα» στο «πώς βλέπεις το ερασιτεχνικό θέατρο αύριο»;
Όπως το έβλεπα πάντα, μέσα από μια γυάλινη σφαίρα, μαγικά! Η αλήθεια είναι πως η δική μου σχέση μαζί του, παρότι συμμετέχω στις παραστάσεις μου, είναι κυρίως διδακτική και σκηνοθετική. Σε αυτά τα 22 χρόνια, όσα δίδαξα τόσα διδάχτηκα. Έμαθα να περιμένω, να επιμένω και να μην πατάω τις κόκκινες γραμμές της εποχής, των δεδομένων και των συγγραφικών απαιτήσεων κάθε έργου. Όλα τα μέλη του «Παρά θίν' αλός» είναι ερασιτέχνες και είναι μαζί μας από 1 έως 10 χρόνια. Αυτό που πάντα προσπαθώ για το ερασιτεχνικό θέατρο του αύριο είναι να μετατρέπω αυτόν τον έρωτα σε αγάπη, σε σχέση ζωής.
— Πάμε, λοιπόν, στο σήμερα. Επίλογος και καλοκαίρι 2020.
Αν και το σύμπαν έκανε μεγάλη προσπάθεια το συναίσθημα να παραμείνει χειμερινό, ας το δούμε ως μια ευκαιρία να δοκιμάσουμε τις αντοχές μας και ας αλλάξουμε σειρά στις προτεραιότητές μας με ένα και μόνο μέλημα, να είναι γύρω μας όσοι και όσα αγαπάμε. Ένα από αυτά που αγαπάμε όλοι εμείς του «Παρά θίν' αλός», παιδιά, ηθοποιοί, θεατές και συνεργάτες, είναι το ετήσιο φεστιβάλ του. Το 10ο Φεστιβάλ Θεάτρου - Νάξου - «Παρά θίν αλλός» θα αλλάξει μόνο στέγη, λόγω συνθηκών. Θα διεξαχθεί από 29 Αυγούστου έως 6 Σεπτεμβρίου στο θερινό αθλοθέατρο «Μανώλης Ψαρράς», στο Φιλώτι, με είσοδο ελεύθερη και τέσσερα υπέροχα έργα, για μικρούς και μεγάλους.
— Χρήστο, ευχαριστούμε για τη διαδρομή.
Εγώ, για την παρέα στο ταξίδι!
σχόλια