Ο Γιάννης Παπαδόπουλος υποδύεται τον Ιππόλυτο, όπως τον φαντάστηκε η Σάρα Κέιν

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος υποδύεται τον Ιππόλυτο, όπως τον φαντάστηκε η Σάρα Κέιν Facebook Twitter
Ο βραβευμένος ηθοποιός Γιάννης Παπαδόπουλος ενσαρκώνει τον Ιππόλυτο στο έργο «Φαίδρας Έρως» που ανεβαίνει στο Μπάγκειον.
0

— Πώς είναι η Αθήνα τώρα σε σχέση με την Αθήνα του «Αγοριού που έτρωγε το φαγητό του πουλιού»;

Το ίδιο όμορφη και το ίδιο σκληρή. Εγώ είμαι λιγότερο ξέγνοιαστος σίγουρα.

— Πώς ήταν για σένα το τελευταίο διάστημα, χωρίς θέατρο;

Ήμουν πολύ στενοχωρημένος. Αυτή η αναγκαστική απομόνωση με εκνεύριζε και φοβόμουν πολύ για το πού θα βρισκόταν το θέατρο μετά από όλο αυτό το διάστημα.

— Πες μου λίγα λόγια για τον ρόλο σου στην παράσταση.

Είναι ο Ιππόλυτος, όπως τον φαντάστηκε η Σάρα Κέιν, πολύ διαφορετικός από τον μυθικό Ιππόλυτο. Κυνικός, παραιτημένος, απομονωμένος.

Είναι ένα έργο για τον έρωτα, αλλά για το μετά του έρωτα. Για το πώς αφήνει τους ανθρώπους μετά. Και για το πώς γίνεται να συνεχίσεις να ζεις σε έναν κόσμο, αφού έχεις δει τις σκοτεινές του γωνιές.

— Ποιο είναι το δυσκολότερο κομμάτι του;

Το πιο δύσκολο ήταν να καταλάβω τη Σάρα Κέιν. Πιστεύω πως στον Ιππόλυτο έβλεπε τον εαυτό της. Και προσπάθησα πολύ να βρω τι την συγκίνησε στον μύθο της Φαίδρας και πώς έφτασε στη δική της Φαίδρα. Πάντα μου αρέσει να ασχολούμαι με τους συγγραφείς πρώτα.

— Μαύρη κωμωδία, τραγωδία, σαπουνόπερα: πώς θα περιέγραφες το έργο σε κάποιον που δεν το έχει ξαναδεί;

Δεν είμαι καθόλου καλός στο να δίνω τίτλους. Είναι ένα έργο για τον έρωτα, αλλά για το μετά του έρωτα. Για το πώς αφήνει τους ανθρώπους μετά. Και για το πώς γίνεται να συνεχίσεις να ζεις σε έναν κόσμο, αφού έχεις δει τις σκοτεινές του γωνιές.

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος υποδύεται τον Ιππόλυτο, όπως τον φαντάστηκε η Σάρα Κέιν Facebook Twitter
Φωτ.: Εβίτα Σκουρλέτη

— Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την ηθοποιία; Υπήρξε κάτι που σε επηρέασε καθοριστικά προς αυτή την κατεύθυνση;

Από μικρό με θυμάμαι να μαζεύω τα παιδιά στη γειτονιά για να φτιάξουμε μια παράσταση. Για χρόνια συνέβαινε αυτό. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι για μένα δεν ήταν μόνο παιχνίδι.

— Τι έχεις μάθει μέσα από αυτήν τη δουλειά, το οποίο δεν θα μάθαινες διαφορετικά;

Έμαθα να αγαπάω περισσότερο.

— Πες μου ένα πράγμα που σου αρέσει πολύ στον εαυτό σου.

Τα δάχτυλα των χεριών μου, που θυμίζουν της γιαγιά μου της Μαίρης.

15/10-6/12, Μπάγκειον, πλατεία Ομονοίας 18, Πέμ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 19:30, εισ.: 5-15 ευρώ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ