Ένας χρόνος έχει περάσει από το θάνατο του πατέρα-στρατηγού Πρόζορωφ και η απουσία του απελευθερώνει για την οικογένεια και τους οικείους της ανείπωτες επιθυμίες, έρωτες και πάθη.
Ο εκλιπών πατέρας αφήνει το χώρο για να ξεχυθούν όσα η παρουσία του απέτρεπε. Τα πρόσωπα διεκδικούν ψυχή τε και σώματι την ευτυχία τους, κάποτε τα καταφέρνουν κι άλλοτε όχι, ενώ αυτή τους η προσπάθεια οδηγεί σε μία σκηνική παρτιτούρα με «νότες» τη σιωπή και την έξαρση, την προσδοκία και τη ματαίωση, το κωμικό και το τραγικό.
σχόλια