Τη μέρα που θα ψάχνετε ένα (νέο)καφενείο για να βγείτε, κινηθείτε στα Εξάρχεια. Περπατώντας σε δρόμους όπως η Εμμανουήλ Μπενάκη, η Ανδρέα Μεταξά, η Κωλέττη και η Ναυαρίνου, θα βρείτε εκείνο που θα σας προσελκύσει στα τραπέζια του. Θα συναντήσετε μαγαζιά που για την μπίρα και το τσίπουρο έχουν το πιο εύκολο κρύο πιατάκι, μέρη που σερβίρουν παραδοσιακούς μεζέδες της Λέσβου και της Κρήτης αλλά και πιο σύγχρονες, «πειραγμένες» γεύσεις. Ένα από τα πιο παλιά καφενεία της Αθήνας, που τα κάνει όλα απλά και προσιτά, στέκεται στο ίδιο σημείο τα τελευταία 107 χρόνια, από το 1915 ‒ η Μουριά (Χαρ. Τρικούπη 87, 210 3812607) είχε κάποτε μπροστά το πηγάδι που τροφοδοτούσε με νερό την περιοχή.
Στη συμβολή της Χαριλάου Τρικούπη με την Καλλιδρομίου, ο έβδομος κατά σειρά ιδιοκτήτης του, ο Χρήστος Βάνας, φυλάει μέσα στο καφενείο αρχείο με εικόνες από την παλιά ζωή του σημείου. Το Σάββατο ανοίγει από τις πεντέμισι το πρωί για να εξυπηρετήσει τους ανθρώπους της λαϊκής. «Εδώ συχνάζουν συγγραφείς, σκηνοθέτες, καλλιτέχνες, οι επαγγελματίες της γειτονιάς και ο φοιτητόκοσμος. Δεν μπορείς να φανταστείς πώς νιώθω όταν βλέπω παιδιά που ερχόντουσαν από πιτσιρίκια με τους γονείς τους να κάθονται πάλι εδώ και να πίνουν τσίπουρα».
Αν θέλετε να ξεκουραστείτε και να ρουφήξετε ήλιο, μπορείτε να καθίσετε στα σκαλάκια του «Αστέρα», Μπενάκη και Καλλιδρομίου, εκεί που τα μεσημέρια του Σαββάτου δημιουργείται ένα είδος μποτεγιόν.
«Σε αυτήν τη λαϊκή θέλουν να έρθουν όλοι γιατί ανοίγει η καρδιά τους», όπως θα μου πει ο φωτορεπόρτερ Αλέξανδρος Σταματίου που βρήκα στη Μουριά. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει λαϊκή για την οποία έχουν γραφτεί περισσότερες λέξεις και αυτό δεν είναι τυχαίο. Σε αυτόν τον πορτοκαλί ποταμό που σχηματίζουν οι πάγκοι και οι ομπρέλες τους στην Καλλιδρομίου βρίσκει κανείς τα πάντα, αλλά συναντάει και τους πάντες, τους παλιούς και τους νέους κατοίκους, foodies γνωστούς και μη που περιμένουν στην ουρά που σχηματίζεται έξω από το κρεοπωλείο του Γιάννη, εκείνους που ψωνίζουν τακτικά εκεί και αυτούς που κατεβαίνουν από άλλες γειτονιές του κέντρου απλώς για τη βόλτα. Αν είστε λάτρεις των μανιταριών, στη μέση περίπου της λαϊκής θα ακούσετε από έναν πάγκο να φωνάζουν «ο μανιταρόκαμπος - φρέσκο ωραίο μανιτάρι, στον γιαλό πετούν οι γλάροι». Κατευθυνθείτε προς τα κει, θα βρείτε ποικιλία που θα σας ικανοποιήσει.
Αν πάλι θέλετε να ξεκουραστείτε και να ρουφήξετε ήλιο, μπορείτε να καθίσετε στα σκαλάκια του «Αστέρα», Μπενάκη και Καλλιδρομίου, εκεί που τα μεσημέρια του Σαββάτου δημιουργείται ένα είδος μποτεγιόν.
Είναι η γειτονιά που συγκεντρώνει πολλά μικρά παντοπωλεία και ψαγμένα μπακάλικα. Νέα άφιξη αυτό της Κωνσταντίνας Φλιώκα (Banana Fish, Καλλιδρομίου 70) που πολύ πρόσφατα άρχισε να βγαίνει τα Σάββατα στην Καλλιδρομίου με τον δίσκο της για να κεράσει κρασί από την Κόρινθο. Φέρνει βιολογική λεμονάδα από το Ναύπλιο, μαστιχωτό χαλβά και αγκινάρα τουρσί από τη Σύρο, σύκα από την Εύβοια, βιολογικό ταχίνι από τον Έβρο, φιστίκια από την Αίγινα, παστέλια από την Πάτρα, ταλιατέλες από ένα εργαστήριο παραδοσιακών ζυμαρικών στον Ωρωπό. Και ακόμα γεμίζει τα ράφια της.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter Στα πέριξ της Καλλιδρομίου έχει δημιουργηθεί μια πιάτσα με φρέσκιες, δημιουργικές ιδέες. Στη Ζωοδόχου Πηγής έχουν μαζευτεί οι νέοι ένοικοι της γειτονιάς που φέρνουν όλη την Αθήνα μέχρι την πόρτα τους, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Εκεί βρίσκεται το Black Salami (στον αριθμό 71), το microbakery που προμηθεύεται τα άλευρά του από το Τορίνο, το παστράμι του από τη Νέα Υόρκη και έχει αφιερωθεί στο προζύμι. Σχηματίζονται ουρές για το street brunch και τα ιταλικά ψωμιά του. Στη γωνία που σχηματίζει ο δρόμος με την Ερεσού (με είσοδο στον αριθμό 30) δημιουργήθηκε το πρώτο new age φυτοπωλείο της Αθήνας. Η Kopria έγινε αμέσως σημείο συνάντησης για τους plant parents, για όσους έχουν μπει στη διαδικασία να ανακαλύπτουν νέα είδη, να γεμίζουν τον χώρο τους με αυτά και να τα φροντίζουν, δημιουργώντας τη δική τους προσωπική ζούγκλα. Στη γωνία με τη Δερβενίων o Ιάσονας Παχός και ο Γιώργος Παπαχατζόπουλος από τη «Φαληροφόρνια» έστησαν το νέο σπίτι του Mohxa (στον αριθμό 59), του streetwear brand που παρουσιάζει limited συλλογές με πουκάμισα, t-shirts και tote bags και έμπνευση από την κουλτούρα του skate.
Ξεκινώντας από την Ιπποκράτους και στρίβοντας στη Βαλτετσίου συναντά κανείς ένα άλλο πολύ ζωντανό σημείο εξόδου που, εκτός από τις σταθερές του αξίες, έχει ανανεωθεί με νέες προτάσεις. Εκεί οι Αθηναίοι δοκιμάζουν φυσικά κρασιά από τον εγχώριο αμπελώνα ‒ γενικά πίνουν πολύ κρασί, αφού μεταξύ αυτών των δρόμων έχουν συγκεντρωθεί τα wine bars. Θα συναντήσετε επίσης το μαγαζί που ξεκίνησε ως πρωινή στάση και έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο hip μέρη, όπου συγκεντρώνονται όσοι ψάχνουν τα εκλεκτικά μουσικά DJ sets κάθε εβδομάδας αλλά και το κοκτειλάδικο που τις Τρίτες και τις Πέμπτες έχει όλη του τη λίστα στην τιμή των πέντε ευρώ.
Η Ασκληπιού είναι μία κατηγορία από μόνη της. Είναι ο δρόμος των μπαρ, έχει μέρη που μετράνε χρόνια παραμονής εκεί και πιο πρόσφατες αφίξεις που προσέλκυσαν νέες φουρνιές στη βραδινή βάρδια, κόσμο που επιλέγει σταθερά τον δρόμο για τα ποτά του. Εκεί βρίσκεται και ένα μπαρ που έφτιαξε γρήγορα γύρω του έναν μύθο, το Santarosa (στον αριθμό 69), με την επιβλητική μπάρα δεκαέξι μέτρων, ένα καθαρόαιμο ποτάδικο νέας κοπής.
Είναι η πιο vegan friendly γειτονιά της Αθήνας. Εκεί άνοιξε το πρώτο vegan deli πριν από δέκα χρόνια, η πρώτη πιτσαρία με πολλές vegan επιλογές στον κατάλογό της αλλά και το πρώτο vegan σουβλατζίδικο. Στην Ανδρέα Μεταξά πάνε όσοι ψάχνουν πίτες και τάρτες με χόρτα, λαχανικά και όσπρια, στη Θεμιστοκλέους σταματάνε όσοι λαχταράνε vegan πεϊνιρλί, λουκουμάδες ή και τα δύο, μαζί με ένα brownie από πάνω χωρίς ζωικά προϊόντα.
Facebook Twitter 
Facebook Twitter Ανάμεσα σε όλα τα παραπάνω, το 2020 δημιουργήθηκε και ένα μαγαζί που δεν μοιάζει με όσα υπάρχουν γύρω του, ένα μπαρ με σοβαρή γαστρονομική άποψη. Το Kobra (Ναυαρίνου 11,210 3638134) έχει εξελιχθεί πλέον σε gastro-club, δηλαδή θα δείτε να κόσμο να χορεύει και να ψάχνει μια θέση στην μπάρα, ενώ στα τραπέζια του σερβίρονται οι ιδέες του Άνταμ Κοντοβά που έχει αφιερωθεί στις ζυμώσεις, τα πιάτα του έχουν zero waste λογική, ενώ σε μια συνταγή του παντρεύονται υψηλές γαλλικές τεχνικές με japanese αναφορές. Από τη σαλάτα «σίζαρ» με τον μαρινάτο γαύρο που φτάνει άκοπη στο τραπέζι και το τηγανητό χταπόδι με ταραμά, ζυμωμένη κέτσαπ, σαλάμι Λευκάδος και τσίλι μέχρι τη χοιρινή μπριζόλα με γλάσο koji και τα dan dan noodles, που αποτελούν πλέον signature πιάτο, το γευστικό του αποτύπωμα είναι μοναδικό.
Καθώς είναι και κάτοικος της περιοχής, όταν δεν μαγειρεύει το cool φαγητό του, ο σεφ απολαμβάνει στη γειτονιά τα μπέργκερ του Talking Breads και τους σύγχρονους μεζέδες με ντόπια προϊόντα στο Άμα Λάχει.
Είτε επιλέγετε vintage ρούχα γιατί ταιριάζουν στη στυλιστική σας άποψη είτε γιατί στηρίζεται την επανάχρηση ως έναν τρόπο για τη μείωση του αντίκτυπου της μόδας στο περιβάλλον, στα Εξάρχεια θα βρείτε πολλές διευθύνσεις για thrifting. Πριν ακόμα τα second hand ψώνια γίνουν μια τάση που κατακτά την Αθήνα, το 1999 ανοίγει εκεί το Yesterday’s Bread (Ιουστινιανού 2, 210 8811233) που συνδέθηκε με τις μουσικές υποκουλτούρες, τις τότε «φυλές» της Αθήνας.
Η νέα και ανεξάρτητη καλλιτεχνική κοινότητα της πόλης δημιουργεί εκεί τους δικούς της χώρους. Ένας τέτοιος είναι του Εsto Association (Ζαΐμη 24, 215 5351605), η ομάδα του οποίου εξηγεί πως «οι κοινωνιολογικές μεταβάσεις του τόπου αποτελούν αφορμή για καλλιτεχνική διαδικασία. Ο βασικός λόγος που επιλέξαμε να εγκατασταθούμε εδώ είναι ότι στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν διάφοροι δημιουργικοί ανεξάρτητοι χώροι που συνθέτουν ένα δίκτυο καλλιτεχνικής επιρροής και συνεργασίας. Πιστεύουμε ότι μακροπρόθεσμα οι χώροι αυτοί θα αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα στην περιοχή. Ιδανικά, θέλουμε να δημιουργήσουμε δεσμούς μεταξύ του χώρου μας και της γειτονιάς, η οποία είναι φορτισμένη με έντονο κοινωνικό και πολιτικό στοιχείο, και στο μέλλον να δημιουργήσουμε τη βάση για έναν ανοιχτό διάλογο μεταξύ των κατοίκων και των καλλιτεχνικών χώρων, ενεργοποιώντας το αίσθημα συμμετοχής στα κοινά».
Σε όποιο σχεδόν σημείο των Εξαρχείων και αν βρεθείτε, σίγουρα κοντά σας υπάρχει ένας εκδοτικός οίκος ή ένα μικρό βιβλιοπωλείο. Παράλληλα, η περιοχή συγκέντρωνε και τα παλιά τυπογραφεία αλλά και τα βιβλιοδετεία, που είχαν μαζευτεί στη Σόλωνος. Η Ευαγγελία Μπίζα προτίμησε να εγκατασταθεί στην Καλλιδρομίου, στον αγαπημένο της δρόμο απ’ όταν ήταν φοιτήτρια.
«Για πολλά χρόνια οι δικηγόροι και οι λογιστές έδεναν τις εκδόσεις που τους αφορούσαν, πολλά βιβλιοδετεία επί σειρά ετών δούλεψαν μαζί τους. Μετά ήταν οι συλλέκτες που ήθελαν το βιβλίο τους να είναι δεμένο όχι μόνο με τον πιο ανθεκτικό αλλά και με τον ποιον καλαίσθητο τρόπο, με ένα εξώφυλλο που να μην είναι απλώς διακοσμημένο αλλά να σχετίζεται με το περιεχόμενο. Τα τελευταία χρόνια οι αυτοεκδόσεις γνωρίζουν τρομερή άνθηση, πολλοί εικαστικοί και φωτογράφοι ασχολούνται με το βιβλίο και το ενδιαφέρον για την καλλιτεχνική βιβλιοδεσία έχει ανανεωθεί διεθνώς.
Ως δουλειά έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, γιατί έχει πολλά διαφορετικά στάδια. Το καλλιτεχνικό βιβλίο έχει μια ελευθερία έκφρασης και δεν υπακούει απαραίτητα σε τυπογραφικούς κανόνες. Έπειτα είναι το χαρτί από μόνο του, το ότι μπορείς, κόβοντας και πλάθοντας ένα επίπεδο κομμάτι, να δημιουργήσεις ακόμα και ένα αρχιτεκτόνημα στον χώρο. Αυτά είναι τα στοιχεία που με ιντριγκάρουν σε αυτό που κάνω».
