Η ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ιλουστρασιόν παραγωγή του HBO είναι μια μίνι σειρά σε σκηνοθεσία του ηπίως ιδιοσυγκρασιακού Ολιβιέ Ασαγιάς που έχει τίτλο Irma Vep και βασίζεται στην ομώνυμη ταινία που είχε γυρίσει ο Γάλλος σκηνοθέτης το 1996 με πρωταγωνίστρια την τότε σύντροφό του Μάγκι Τσενγκ. Εδώ τον κεντρικό ρόλο αναλαμβάνει η Αλίσια Βικάντερ, η οποία υποδύεται την Μάιρα Χάρμπεργκ, μια πρωτοκλασάτη σταρ του Χόλιγουντ η οποία επιθυμώντας να ξεφύγει από τους στερεοτυπικούς – αλλά εξαιρετικά προσοδοφόρους – χαρακτήρες των blockbuster ταινιών που την έκαναν διάσημη, βρίσκεται στο Παρίσι για να πρωταγωνιστήσει σε μια σειρά καλλιτεχνικών προδιαγραφών που βασίζεται στη σειρά βωβών ταινιών μυστηρίου υπό τον τίτλο Les Vampires που είχε γυρίσει το 1915-16 ο πρωτοπόρος Γάλλος σκηνοθέτης Louis Feuillade.
Η «Irma Vep», εκτός από μια δραματική σειρά που διακρίνεται για την υποβλητική της ατμόσφαιρα αλλά και για τα ανάλαφρα πατήματά της, αποτελεί και μια ψυχαγωγική πραγματεία για τις περιπέτειες της σύγχρονης αφήγησης στην τέχνη, στο σινεμά και στις σειρές υψηλού πρεστίζ όπως η ίδια.
Παράλληλα με τα επεισοδιακά γυρίσματα, η ηθοποιός έχει να αντιμετωπίσει και τα απόνερα του χωρισμού με την πρώην της η οποία ήταν βοηθός της αλλά πλέον είναι η χειριστική σύζυγος ενός επιτυχημένου Αμερικανού σκηνοθέτη. Ο ρόλος της Irma Vep (αναγραμματισμός της λέξης Vampire), μιας catwoman της εποχής του βωβού, αποτελεί μια διέξοδο από τις πολυτελείς της έγνοιες, σταδιακά όμως βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στις σκοτεινές πτυχές του χαρακτήρα που υποδύεται ώσπου τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας γίνονται όλο και πιο δυσδιάκριτα. Συγχρόνως, ο θεατής έχει το προνόμιο να παρακολουθεί από τη θέση του insider όλα τα high end παρασκήνια και τις VIP καταστάσεις – τα πάρτι, τα drugs, τα 'συντροφικά μαχαιρώματα' – που συνοδεύουν μια ύπαρξη στην αιχμή της λαμπερής διασημότητας.
Ο πιο 'νευραλγικός' όμως, αλλά και ο αξιαγάπητος χαρακτήρας της σειράς είναι σαφώς ο σκηνοθέτης Ρενέ Βιντάλ (τον αντίστοιχο ρόλο στην ταινία έπαιζε ο Ζαν Πιερ Λεό, η πιο μελαγχολική και κλονισμένη μούρη στην ιστορία του γαλλικού σινεμά), μονίμως πνιγμένος στις νευρώσεις και τους ψυχαναγκασμούς, που προσπαθεί πάντως να θέσει υπό έλεγχο τόσο τα δικά του πολύπλοκα ψυχοσωματικά ζητήματα όσο και την χαοτική παραγωγή που μοιάζει διαρκώς να του ξεγλιστρά από τα χέρια. «Ποτέ δεν είμαι ευτυχισμένος», εξομολογείται στην Μάιρα. «Το δοκίμασα, αλλά αποφάσισα τελικά ότι δεν είναι για μένα». Κάποια άλλη στιγμή, υπογραμμίζοντας το 'meta' στοιχείο αυτής της σειράς (που είναι ριμέικ μιας ταινίας που αναφέρεται σε μια σειρά ταινιών που αν υπήρχε τότε η τηλεόραση θα προβαλλόταν ως σίριαλ) δηλώνει σε κάποιον παραγωγό ότι αυτό που κάνει «δεν είναι σειρά, είναι ταινία χωρισμένη σε οκτώ μέρη».
Αυτή είναι και η ιδέα του Ασαγιάς για τα οχτώ επεισόδια / κεφάλαια του «Irma Vep», που εκτός από μια δραματική σειρά που διακρίνεται για την υποβλητική της ατμόσφαιρα αλλά και για τα ανάλαφρα πατήματά της, αποτελεί και μια ψυχαγωγική πραγματεία για τις περιπέτειες της σύγχρονης αφήγησης στην τέχνη, στο σινεμά και στις σειρές υψηλού πρεστίζ όπως η ίδια.
