Πολύ μου αρέσει η Αθήνα φέτος τον Αύγουστο

Πολύ μου αρέσει η Αθήνα φέτος τον Αύγουστο Facebook Twitter
Πλέον το πρωί κυκλοφορούν και τουρίστες στο κέντρο. Κάνουν όλα τα χαζά τουριστικά πράγματα που ξεκουράζουν το βλέμμα. Πίνουν Άπερολ απ’ τις δέκα. Μυρίζουν όμορφα. Αντηλιακό και τζελ, αποσμητικό και θάλασσα. Μετά την υποχρεωτική παγίδευση μόνο με Έλληνες το ’20-’21, η παρουσία τους είναι θεϊκό δώρο. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
0

ΕINAI NYXTA KAI EIMAI στην Ομόνοια. Ένα μπαγκλαντεσιανό ψιλικατζίδικο ρίχνει το κίτρινο φως του στον δρόμο μέσα από καρπούζια, πεπόνια, νεκταρίνια και αυτοκόλλητα που διαφημίζουν κάρτες κινητής τηλεφωνίας.

Δύο άντρες κουβαλάνε πλαστικά μπουκάλια με νερό και γεμίζουν το ψυγείο. Με χαιρετούν και με ρωτάνε τι θέλω. Γύρω μας κανείς. Μόνο δύο καφέ κατσαρίδες που κάνουν κόντρες ταχύτητας στην άσφαλτο. 

Προφανώς είναι Αύγουστος. 

Αυτή η ζέστη απ’ το τσιμέντο μαζί με τις ατέλειωτες ώρες που καίει ο ήλιος κάνουν την πόλη αργή. Ο κόσμος του κέντρου έχει ανανεωθεί. Λίγο λιγότεροι βιαστικοί τύποι. Λίγο λιγότεροι νευρωτικοί οδηγοί.

Εκτός από τους υπαλλήλους στα γραφεία και τους εργάτες του δήμου στα αιώνια κατασκευαστικά έργα, πλέον το πρωί κυκλοφορούν και τουρίστες στο κέντρο. Κάνουν όλα τα χαζά τουριστικά πράγματα που ξεκουράζουν το βλέμμα. Πίνουν Άπερολ απ’ τις δέκα. Βγάζουν τις μπλούζες τους. Χαζολογούν στη γλώσσα τους. Ντύνονται όμορφα. Μυρίζουν όμορφα. Αντηλιακό και τζελ, αποσμητικό και θάλασσα. Μετά την υποχρεωτική παγίδευση μόνο με Έλληνες το ’20-’21, η παρουσία τους είναι θεϊκό δώρο.

Βιβλιοπωλεία, γκράφιτι, διεθνής νεολαία, ερασμίτες που απλώς ερωτεύονται εδώ και αυτή η χαλαρή ρύπανση από τις αφίσες και τους μαρκαδόρους στις εισόδους των βανδαλισμένων πολυκατοικιών. Έχουν όλα ώρες ώρες κάτι σιχαμένα γοητευτικό.

Φυσικά, είναι μία από τις λίγες χρονιές που οι ντόπιοι δυσφορούν πού και πού με τους επισκέπτες. Δεν είναι περίεργο. Μες στις δύσκολες οικονομικές τους συνθήκες εκλαμβάνουν τον Αύγουστο στην πόλη ως μια προσωπική ήττα. Ως μια απόκλιση, κάτι το αφύσικο. Σαν να ’ναι κανείς ριγμένος, και μάλιστα στα σαράντα και στα πενήντα του, έξω από το Greek Summer και το Greek Dream στο οποίο αφελώς είχε πιστέψει.

Ο ήχος της βαλίτσας που σέρνεται αργά τη νύχτα στους δρόμους και οι μεθυσμένοι τουρίστες που ψάχνουν τα κλειδιά του Airbnb προφανώς κάνουν πολλούς Αθηναίους και Αθηναίες να αισθάνονται απειλή. Οι ευγενικοί άνθρωποι που ξετρελαίνονται με την πόλη ούτε που φαντάζονται πώς είναι να εργάζεσαι στο Κολωνάκι και να μένεις στο Ίλιον.

Μέσα σ’ αυτή την υποχρεωτική βραδύτητα του Αυγούστου μπορεί κανείς να παρατηρήσει με περισσότερη άνεση την παράδοξη αρχιτεκτονική της Αθήνας. Να διαβάσει την ιστορία στις προσόψεις των κτιρίων, όχι στον Παρθενώνα μόνο αλλά και στα παρατημένα ερείπια του κέντρου, στα δημόσια κτίρια ή στα κακοσυντηρημένα ιδιωτικά διαμερίσματα, στις πόρτες και στις αυλές που φανερώνουν όψεις των πρόσφατων περιπετειών της χώρας.

Τα λίγα φώτα στα σπίτια εντείνουν την αίσθηση της βραδύτητας. Μοναχικά φωτεινά παράθυρα διακόπτουν το γκρι. Τα κατεβασμένα στόρια απ’ τα καταστήματα κάνουν τα κτίρια εσωστρεφή, κρυμμένα κάπου κεντρικά, χαμένα στις σκέψεις τους. Οι λογαριασμοί που επιδόθηκαν, αλλά δεν ανοίχτηκαν, είναι κάποιου είδους νίκη. Πολύ προσωρινή. Ήσυχα μπαρ και συνοικιακές ταβέρνες σπάνε την τσιμεντίλα. Μυρίζουν ωραία τα φαγητά τους.

Βιβλιοπωλεία, γκράφιτι, διεθνής νεολαία, ερασμίτες που απλώς ερωτεύονται εδώ και αυτή η χαλαρή ρύπανση από τις αφίσες και τους μαρκαδόρους στις εισόδους των βανδαλισμένων πολυκατοικιών. Έχουν όλα ώρες ώρες κάτι σιχαμένα γοητευτικό.

«Οι πόλεις είναι το μεγάλο εργαστήρι της ανθρωπότητας», εκεί συμβαίνουν και αποθηκεύονται καθημερινά οι χημικές μας αντιδράσεις, σύμφωνα με τον αρχιτέκτονα Paul Chemetov (Η σαγήνη της Αρχιτεκτονικής, συλλογικό, Άγρα). 

Αυτό το καλοκαίρι η πόλη είναι και πάλι πόλη. Πάμε σε συναυλίες live και όχι σε κάποιο κλειστοφοβικό live streaming. Τα θερινά έχουν πάλι την ανεμελιά και τη μαγεία του θερινού. Αγγιζόμαστε χωρίς πολλά λόγια. Το online τρώει το συντριπτικό χτύπημα που του αξίζει. Τα γυμνά σώματα στις παραλίες και οι χορευτές στα μπαρ επισκιάζουν το κινητό που κάτω απ’ τον καυτό ήλιο και τον θόρυβο των τζιτζικιών μοιάζει απλώς μια ανήμπορη, πολύ ενοχλητική, θερμαινόμενη συσκευούλα.

Ίσως έτσι επανήλθαμε σ’ αυτή την επιλεκτική όραση που σου επιτρέπει να ζεις σ’ αυτήν τη χώρα χωρίς να φθείρεσαι. Θυμηθήκαμε γιατί μένουμε εδώ. Φέτος το καλοκαίρι η πόλη είναι αυτό το εργαστήριο που λέει ο Chemetov, με ζωντανούς ανθρώπους που χορεύουν ιδρωμένοι. Αντίο avatars, είστε άοσμα. 

Ώρες ώρες οι χημικές αντιδράσεις απ’ όλα αυτά που συμβαίνουν και απ’ την καλοκαιρινή τριβή με τους άλλους είναι τόσο έντονες που σκέφτομαι ένα συγκεκριμένο τραγούδι. Είναι αυτό που ο Δεληβοριάς βλέπει μια τύπισσα να περνάει και πέφτει σε έκσταση στο κέντρο της πόλης. Η Σταδίου κι η Σίνα τού φαίνονται μαγικές. Μου διαφεύγει ο τίτλος.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Ο Μασκ δεν είναι Ναζί ακριβώς, αλλά μπορεί να είναι κάτι ακόμα χειρότερο»

Οπτική Γωνία / «Ο Μασκ δεν είναι Ναζί ακριβώς, αλλά μπορεί να είναι κάτι ακόμα χειρότερο»

Viral έχει γίνει η ανάρτηση του πρώην φίλου και συνεργάτη του Έλον Μασκ, Φίλιπ Λόου, επιφανή νευροεπιστήμονα, ιδρυτή της εταιρείας Neurovigil και εφευρέτη του iBrain, όπου γράφει μεταξύ άλλων ότι λίγη σημασία έχει τελικά αν κάποιος είναι πραγματικά Ναζί από τη στιγμή που ενεργεί ως Ναζί.
THE LIFO TEAM
«Αν κλείσει το TikTok, δεν θα θυμάσαι καν ποιος είμαι»

Social media / «Αν κλείσει το TikTok, δεν θα θυμάσαι καν ποιος είμαι»

Ο σεφ Eraldo μιλά για τους ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς που επανοικειοποιείται και χρησιμοποιεί ως «όπλο» στα viral βίντεό του στο TikTok, αλλά και για την πιθανότητα η εφαρμογή μια μέρα απλώς να εξαφανιστεί.
ΠΕΝΝΥ ΜΑΣΤΟΡΑΚΟΥ
Τέμπη: Πού βρισκόμαστε δύο χρόνια μετά

Βασιλική Σιούτη / Τέμπη: Πού βρισκόμαστε δύο χρόνια μετά

Η δικαστική έρευνα είναι σε εξέλιξη, αλλά η κοινωνία πιέζει να αποδοθούν ευθύνες στους υπαίτιους. Τα αναπάντητα ερωτήματα είναι αρκετά και η κυβέρνηση δεν έχει πείσει πως έχει κάνει ό,τι χρειάζεται για να διευκολύνει την έρευνα της Δικαιοσύνης.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ο Κηφισός και τα αντιπλημμυρικά έργα στην Αττική «μπάζουν νερά»;

Ρεπορτάζ / Ο Κηφισός και τα αντιπλημμυρικά έργα στην Αττική «μπάζουν νερά»;

Πώς ιεραρχούνται τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας στην Αττική; Είναι στη σωστή κατεύθυνση; Θα ήταν εφικτό ο πλημμυρικός κίνδυνος να αντιμετωπιστεί με λύσεις βασισμένες στη φύση, και τι μπορεί να γίνει στον Κηφισό;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ναι, δεν υπάρχουν μόνο δύο φύλα»

Οπτική Γωνία / «Όχι, δεν υπάρχουν μόνο δύο φύλα»

Το επικοινωνιολόγ@ Jay Ραΐσης και η κλινική ψυχολόγος, συνιδρύτρια του Orlando LGBT+, Νάνσυ Παπαθανασίου εξηγούν γιατί το κοινωνικό φύλο είναι ένα κατασκεύασμα και πώς η ρητορική μίσους κανονικοποιεί και ενδυναμώνει την άσκηση κάθε είδους βίας στην καθημερινότητα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ανελκυστήρες: Τα ατυχήματα και τα θολά σημεία

Ρεπορτάζ / Δημόσιοι ανελκυστήρες: Τα ατυχήματα και το περίπλοκο νομικό πλαίσιο

Γιατί χιλιάδες ανελκυστήρες είναι άγνωστοι σήμερα στην πολιτεία; Τι συμβαίνει με τις συμβάσεις συντήρησης και πιστοποίησής τους; Με αφορμή τα πρόσφατα ατυχήματα σε δύο νοσοκομεία, αναζητήσαμε απαντήσεις.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Το εκκρεμές του Μαξίμου και η τυραννία της μειοψηφίας και της πλειοψηφίας 

Βασιλική Σιούτη / Το εκκρεμές του Μαξίμου και η τυραννία της μειοψηφίας και της πλειοψηφίας 

Μία μέρα μετά την ορκωμοσία του Τραμπ ο πρωθυπουργός δήλωσε πως τυχαίνει να πιστεύει κι αυτός ότι υπάρχουν δύο φύλα, το αρσενικό και το θηλυκό. Πριν από δύο χρόνια όμως έλεγε άλλα. Τι πιστεύει τελικά; 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ